Πως να 'ξεχασουμε' τη θεωρια?

[dvat]

Δεν κατάλαβες! Στην πραγματικότητα δεν ξεχνάς τις γνώσεις! Απλά τις αφομοιώνεις και παύεις να τις έχεις στο μυαλό σου ως ΚΑΝΟΝΕΣ! Τις έχεις πλέον εμπεδώσει!  ;D ;D

 

Τώρα σε επίπεδο ακρόασης αυτό που παθαίνουν οι περισσότεροι (και εγώ το έχω πάθει) είναι ότι όταν ακούμε κάτι δεν αρκούμαστε στην απόλαυση της μουσικής αλλά περνάμε στη διαδικασία της ανάλυσης. Σε τι κλίμακα είναι το κομμάτι, με τι τεχνική παίζεται η κάθε φράση κλπ κλπ . Το τραγικό είναι ότι βγάζοντας ένα σημείο που μας αρέσει στην κιθάρα, έχει τύχει να απομυθοποιήσουμε το κομμάτι σε στυλ... έλα μωρέ και τι παίζουν, το έβγαλα για πλάκα... Λες και μιλάμε για διαγωνισμό δυσκολίας και όχι για μουσική! Μέγα λάθος.. :P :P

[dvat]

darshan οι μεγάλες κουβέντες είναι παντώς καιρού!!!!

 

Έγραψες!!!!    :P :P :P

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Τώρα σε επίπεδο ακρόασης αυτό που παθαίνουν οι περισσότεροι (και εγώ το έχω πάθει) είναι ότι όταν ακούμε κάτι δεν αρκούμαστε στην απόλαυση της μουσικής αλλά περνάμε στη διαδικασία της ανάλυσης. Σε τι κλίμακα είναι το κομμάτι, με τι τεχνική παίζεται η κάθε φράση κλπ κλπ .

 

Και ποσοι δεν ακουνε κατι και αμεσως φανταζονται πως παιζεται στη κιθαρα? Ομως ενα τυχαιο οπτικο γεγονος οπως πχ. στο power chord τα δαχτυλα μπαινουν ετσι, δεν εχει καμια σχεση ρε γ***** μου με τον ηχο. Γι' αυτο εχω απου καιρου εγκαταλειψει τα tabs και μαθαινω αποκλειστικα με το αυτι (εκει ειναι πιστευω και το οφελος της θεωριας μπορεις να προβλεπεις πραγματα) και το απαραιτητο slowdown στα σημεια που αρμοζει.

 

Δεν πρεπει να "χωνευουμε" τη μουσικη στη διανοηση (intellect). Οπως δεν πρεπει να παντρευομαστε γιατι ετσι χωνευουμε τον αλλο και τον βαριομαστε.

 

Ζητω ο ελευθερος ερωτας!

[lambrosgg]

ήταν πρωτομαγιά govanmaniac και με είχε πιάσει η άνοιξη  ;)

 

lambrosgg, καλή και η μουσική ανάλυση, αλλά δεν χρειάζεται και λίγο ένστικτο μέσα?

 

To ένστικτο ή το χεις ή δεν το χεις. Δεν θα στο δώσει καμμία θεωρία, ούτε πράξη. Απο κει και πέρα λίγη θεωρία κανέναν δεν έβλαψε (μόνο τους τεμπέληδες ;))

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

...λίγη θεωρία κανέναν δεν έβλαψε (μόνο τους τεμπέληδες ;))

 

Συμφωνω απολυτα! Μαλλον, ομως τους τεμπεληδες τους ωφελησε γιατι αλλιως δεν θα εβγαζαν τιποτα. Και το σημαντικοτερο ενστικτο ξερεις πιο ειναι? Αυτο της εργασιας, οταν παραγεις εργο, η δουλ-εια ειναι αλλο πραγμα.

[darshan]

To ένστικτο ή το χεις ή δεν το χεις.

 

Μάλλον μιλάς για ταλέντο (το οποίο νομίζω πως οι περισσότεροι το'χουν. λίγοι δεν το έχουν και λίγοι το έχουν σε υπερθετικό. κατα Gauss κατανομή?)

 

Το ένστικτο είναι... ο ρυθμός που χτυπάς το πόδι στο τραπέζι. ("Ποιός κουνιέται παιδιά?")  ;) Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, ωραίο ή άσχημο, απλά είναι, υπάρχει.

 

Νομίζω πως ελλοχεύει ο κίνδυνος αναζωπύρωσης αρχαίας διαμάχης "Τι το θες το ωδείο?" ή "Πήγα σε ωδείο και ξέρω". Η σημασία της διδασκαλίας είναι αδιαμφισβήτητη, απλά η διδασκαλία (οφείλει να) προκαλεί στο διδασκόμενο εσωτερικές συγκρούσεις και ερωτήματα, να γκρεμίζει στεγανά. Αυτό που είναι αμφισβητήσιμο, όμως, είναι η ποιότητα της διδασκαλίας, που καμιά φορά έχει αποτέλεσμα ανάλογο του μπετόν-αρμέ.  :)

 

Οπως δεν πρεπει να παντρευομαστε γιατι ετσι χωνευουμε τον αλλο και τον βαριομαστε.

 

Ζητω ο ελευθερος ερωτας!

 

προσοχή, κυκλοφορούν και ασθένειες...  ;D

[Spyros Delta]

Η θεωρια ειναι καταγραφη της πραξης που προυπαρχει.

Βοηθαει μονο στη αναλυση των συνθεσεων ετσι ωστε να βρισκουν οργανωμενα, ιδεες και λυσεις οι συνθετες για τις συνθεσεις τους. Γιατι η συνθεση ειναι το τελικο ζητουμενο της μουσικης και κατ'επεκτασιν ο αυτοσχεδιασμος.

Δεν ειναι απαραιτητη για να συνθεσει καποιος.

Νομιζω δεν χρειαζεται να ξερεις τιποτα μαλιστα απο αυτα που διδασκονται στη μουσικη, για να συνθεσεις.

Ουτε καν να παιζεις καποιο οργανο.

Φτανει να κανεις λα-λα-λα και αυτο να ειναι απλα τελειο.

Θα το παιξουν αλλοι.

[methylene blue]

Διάβαζα το "the Jazz Theory Book" του Mark Levin, και στην εισαγωγή του λέει γιατί χρησιμοποιούμε τη λέξη "theory" και όχι π.χ. τη λέξη "truth"

 

Αντιγράφω:

"The only truth is in the music itself. Theory is the little intellectual dance we do around the music attempting to come up with rules so we can understand why Charlie Parker and John Coltrane sounded the way they did."

 

Βέβαια η γνώση της θεωρίας είναι απαραίτητο και ισχυρό εφόδιο

 

τώρα για να πω και την αλήθεια όλος ο προβληματισμός που συμπυκνώνεται και στον τίτλο του thread μου κάνει λίγο εκτός πραγματικότητας

δηλάδή, αυτό είναι το πρόβλημά μας; πως θα ξεχάσουμε τη θεωρία;

λες και αν ξεχάσεις το νόμο του Νεύτωνα δεν θα συνεχίσεις να υπακούς στο νόμο της βαρύτητας

 

[Spyros Delta]

...δηλάδή, αυτό είναι το πρόβλημά μας; πως θα ξεχάσουμε τη θεωρία;

λες και αν ξεχάσεις το νόμο του Νεύτωνα δεν θα συνεχίσεις να υπακούς στο νόμο της βαρύτητας

:) Ωραιο παραδειγμα, χρησιμοποιωντας αυτο θα διασκευασω το θεμα του τοπικ.

Το προβλημα πολλων λοιπον οταν τελματωνουν στην θεωρια και δεν προχωρανε με εμπνευση στη συνθεση ειναι σαν καποιος παρολο που συνεχιζει να υπακουει στο νομο της βαρυτητας και το ξερει, να περπαταει για σιγουρια με βαρυδια στα ποδια, με αποτελεσμα να "σερνεται".  :)

 

 

[darshan]

Συμφωνώ, ωραία τα λετε.

Αυτό που λες delta66, μου θυμίζει το ανέκδοτο όπου ο Beethoven λέει στον υπηρέτη του πως αυτός είναι η πηγή της έμπνευσής του.

Αυτός απαντά "Εγώ? Ας γελάσω... Χα-χα-χα-Χααα...", όπου το γέλιο του είναι οι διάσημες πρώτες νότες της 5ης συμφωνίας... Πέρα απο την πλάκα, ο Beethoven ήταν μεγάλος επαναστάτης, σπάζοντας σχεδόν όλους τους κανόνες της εποχής, με ιδιαίτερη δυσκολία να υποταχθεί στα συνηθισμένα και διδασκόμενα.

 

Σαφώς και το πηγαίο έχει ανεπανάληπτη δύναμη, αλλά για τον παραγωγικό μουσικό, η μελέτη, οποιασδήποτε μορφής, είναι μονόδρομος. Απο το να διαβάσεις ότι βιβλίο σύνθεσης υπάρχει, μέχρι να ακούσεις και να μελετήσεις διάφορες μουσικές, μέχρι να μην ακούς/παίζεις τίποτα συνειδητά (!!!), να τζαμάρεις με όποιον βρεις, να βρεις τους καλύτερους δασκάλους, να παίζεις μέρα-νύχτα, να κάνεις διαλογισμό, ότι νάναι με λίγα λόγια, ο καθένας με τον τρόπο του, αρκεί να το ζει, να το βιώνει, να έχει αφοσίωση (σε βαθμό ενοχικό, ειδικά αν λείπει ο χρόνος), να το αγαπά στην τελική...

 

Γιατί πόσα "λαλαλα" θα κάνεις? Τα πάντα είναι μουσική και άλλα τέτοια διαστημικά και πλατωνικά, αλλά η μουσική, σε νευροβιολογικό/ανθρωπολογικό επίπεδο, είναι γλώσσα, ίσως η πρώτη γλώσσα (ή ο χορός). Σε πρακτικό επίπεδο, για να αποφύγεις τον συνεχή μουσικό αυτισμό, χρειάζεται να μάθεις να μιλάς. Ο βουδιστής μοναχός, την βρίσκει με το Ομ του (χωρίς να εννοώ πως είναι αυτιστικός!), αλλά το feedback που δέχεται είναι καθαρά εσωτερικό, η μεταμόρφωση είναι εσωτερική.

Ο μουσικός χρειάζεται να επικοινωνήσει, είναι ένα ψυχωσικό άτομο που επιλέγει την μουσική γλώσσα για να ισορροπήσει στην καθημερινότητα του και να συμμετάσχει σε αυτήν. Μπορεί να μην είναι εκ φύσεως ή εκ αναπτυξιακού περιβάλλοντος ψυχωσικός, η Μουσική όμως είναι ένας εξαιρετικός καταλύτης, ένα ισχυρότατο αϋλο ναρκωτικό, που μπορεί να μεταστρέψει και τον πιό φυσιολογικό άνθρωπο (αν υπάρχει).

 

Ο μουσικός χρειάζεται να αναπτύξει ένα γνωστικό επίπεδο που θα τον διευκολύνει να ανακαλύψει καινούργια πράγματα, κυρίως μέσω αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Μπορεί η ψύχωση του μουσικού να δημιουργεί κρίσεις μεγαλείου, αλλά δεν υπάρχουν μουσικοί υπεράνθρωποι, ή και να υπάρχουν, είναι πάρα πολύ λίγοι. Αυτά περι τελειότητας. Όλοι οι υπόλοιποι, κινούμαστε στο επίπεδο του πιθήκου ακόμα, και είμαστε αναγκασμένοι να κλέβουμε και να μιμούμαστε. Εξελλίσουμε για να εξελιχθούμε.

 

Για τον νόμο της βαρύτητας και τα ερωτήματα που υπάρχουν, καλύτερα να μιλήσει κάποιος φυσικός, αλλά για τίποτα μην είσαι σίγουρος.

Αρκετά με το βραδυνό παραλήρημα, καληνύχτα σας!