Οι Εμπειρικοι κιθαρίστες , ο Κουτρουμπουσης & τα μαμωτραγουδα...

[kwstas79]

Είσαι μικρή (δημώδες)

 

Είσαι μικρή, δεν την βαστάς.

Βάλτηνε μπάρμπα, μη ρωτάς.

Βάλτηνε μπάρμπα, βάλτηνε,

και σαν ξεράσει, βγάλτηνε.

[Superfunk]

Ο Γέρος που Φορούσε Κουρτίνες

 

Ένας ηλικιωμένος κύριος φορώντας κουρτίνες (αν και δεν γύριζε πάντοτε σ’αυτήν την κατάντια) τη νύχτα πήγαινε συχνά σ’ένα αυτόματο μηχάνισμα που πουλούσε γάλα και πατούσε ένα κρυφό κουμπί που είχε ανακαλύψει και χωρίς να βάλει τίποτε λεφτά, άνοιγε το πορτάκι και έπιπτον 46 κουτιά γάλακτος όπου τα παράχωνε σ’ένα τσουβάλι κι έφευγε.

Με αυτό το σύστημα κατάφερε να επιζήσει οχτακόσιες χιλιάδες χρόνια.

[bihlas87]

Για τον Ελικώνα μονοπάτι πήρα

κι όταν ο Απόλλωνας θα παίζει λύρα

μέσ' τη νύχτα ευκαιρία θα γυρέψω

τα εννιά κορίτσια που... πηδάει να του κλέψω

[harilatron]

Παιδιά είναι τόσο ωραίο το θέμα που σκέφτομαι να δημιουργήσουμε "Απαντημένα" στην ανακύκλωση και να το βάλω εκεί.  :)

 

 

Ελα Φροσύνη μη γελας

έλα και μίλησέ μου

εφτά καρδιές και τρεις λαλιές

σιγοτραγούδησέ μου.

 

Να πάρω λάσπη και πηλό

τα μάτια σου να κλείσω

και όπως είσαι αμέριμνη

να'ρθώ να σε @$%@ φιλήσω.

[odis13]

Ρε παιδια, με καθε ειλικρινεια, να ρωτησω κατι?

Επειδη χτες δε μπηκα και πολυ...ΕΧΑΣΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΟ ΠΑΛΙ?

 

 

Πρεπει να βαλω Τσιφορο? Αυτο ειναι?

 

[harilatron]

..ΕΧΑΣΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΟ ΠΑΛΙ?

...

 

Δεν έχασες το τίποτα

το ύστερα το πάλι

το αύριο που σου μιλά

για σκόνη και αιθάλη

 

για σύνορα που πέφτουνε

και φλόγες που πετιούνται

για σίδερα και άρματα

κι ανάσες που αφηγούνται

 

για ήρωες και δάκρυα

για στάχτες και κουφάρια

για δόξες κι εμβατήρια

κι από λεφτά ... π@π@ρια.

 

 

 

 

 

 

[kwstas79]

Το μ**νι το μ**ναρέλι (δημώδες)

 

Το μ**νι το μ**ναρέλι,

έπεσε μεσ' το βαρέλι

 

Πήγ' ο π**τσος να το βγάλει,

κι έπεσε με το κεφάλι

 

Πήγ' ο κ*λος να βοηθήσει,

κι έπεσε διπλό γ**ήσι.

 

 

 

[Superfunk]

Το λοιπόν στην Αθήνα της χαώδους αναρχοεξαθλίωσης, που όπως ηξεύρομεν εγούσταραν τα μάλα ως κουλέρ λοκάλ οι Γιαπωνέζοι ιδιοχτήτες της Ακροπόλεως, ετούτοι οι μη μου άπτου και σνομπάκηδες εξωγήινοι είχαν περιέργως στηλώσει μια τηλεπόρτα τους εις την θλιβερήν πλέον και εφιαλτικήν γειτονιά του Ψυρρή όπου εδυνάστευε ο ζοφερός Χερρ Προφέσσορ Ούλτριχ Ντελαλουά με το σουρνάμενο συνάφι του από διεστραμμένα και ανώμαλα ξεβράσματα της κολάσεως.

Γιατί εδιαλέξανε εκεί, και μάλιστα την ρημαγμένη και ανήλιαστη κάποτε γνωστήν και ως πλατεία Ηρώων, για να εδραιώσουν τηλεπόρτα; Ετούτη η μικρούτσικη πλατεία, όπου εντούτοις καταλήγουν ούτε λίγο ούτε πολύ έξι δρόμοι απ' όλα τα σημεία του ορίζοντος, ήνταν να ευφραίνεται η ψυχή σου πριν τόσα και τόσα χρόνια , με τα μονόροφα ή το πολύ διόροφα ασβεστωμένα καφενεία και σπιτάκια της και τα παραθυράκια και τα μπαλκονάκια με τους βασιλικούς και τες γαζίες και τους βαρύμαγκες, τους κουραδόμαγκες και τα κουτσαβάκια με το γαρέφαλον στ' αυτί και το καβουράκι στραβά, και με τα όπα τους, τα καψουρηλίκια τους, τα φίκια και μεταξωτές κορδέλλες, τα γεια-σπασάν, τες κάμες, τες καφτές, τους μπουχέσες, τα μπεσαλίκια, τες μπαμπεσιές και τόσα άλλα ατελείωτα ... ένας ολάκερος εύμορφος κόσμος αλλεώτικος. Αχ-βαχ, έτος δίσεχτο!

Ενώ, τότε που λέμε, ο όλος μαχαλάς είχεν σχεδόν καταντήσει πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι η δε πλατεία ήνταν σαν τον πάτο σκοτεινού πηγαδιού μ' όλες τες καταθλιπτικές, μισογκρεμισμένες κι έρημες πρώην υπερμοντέρνες πανύψηλες πολυκατοικίες όπου την περισφίγγανε από παντού.

[bloody_sunday]

Το μ**νι το μ**ναρέλι (δημώδες)

 

Το μ**νι το μ**ναρέλι,

έπεσε μεσ' το βαρέλι

 

Πήγ' ο π**τσος να το βγάλει,

κι έπεσε με το κεφάλι

 

Πήγ' ο κ*λος να βοηθήσει,

κι έπεσε διπλό γ**ήσι.

 

Tην καρδιά μου έκανες στραπάτσο

Με το ωραίο σου το μπράτσο

Με το καυτό το ροουζγούντ

Θα τη βρούμε έξτρα πρίμα γκούντ.

 

Όταν τον παίζεις δυνατά

Τον μεγάλο σινγκλ κόιλ

Μου'ρχεται να σ'αλείψω

Μ' ένα βαρέλι λέμον όιλ.

 

Έλα λοιπόν και μην αργείς

Και βγάλε τη Λες Πωλ

Τα προσόντα μου σαν δεις

Στην καρδιά σου θα μπει γκολ.

 

 

(από την ανέκδοτη ανθολογία ποίησης του Νόιζ τελεία τζι αρ)

[Alchemist]

Ώπα ντιριλάι, ντιριλάι, ντιριλάι. Φανταστείτε το με ουσάκ, ατέλειωτη ευχαρίστηση.