Το αγιο δισκοποτηρο της απηχησης. Χωραει η πρωτοπορια;

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Ειμαι ενας πρωταρης συνθετης, αμιγως στη μουσικη, στιχουργικα ακομα ουτε λογως, που δεν εχω ολοκληρωσει ακομη τραγουδι, ινστρουμενταλ η αλλο, παρολο που θεωρητικα με θεωρω αρκετα διαβασμενο και προσπαθω μεσα απ'τον αυτοσχεδιασμο/εμπευση και τα τραγουδια/τεχνικες που ξερω να γραψω κατι καλο.

 

Πασχω ομως απο ενα μικροβιο. Αυτο το μικροβιο εχει ονομα. Λεγεται πρωτοπορια.

 

Και αν τα συμπτωματα του ειναι εμφανη οπως η ανυσηχια για το αν η μελωδια ειναι πολυ 'safe' η αρμονια πολυ τυπικη, το σολο ενα ακομη ανεμπνευστο πεντατονικο junk oπως τα τοσα και τοσα, το μιξαρισμα αναχρονιστικο κτλ. ακομα δεν εχω... αρρωστησει. Φανταζομαι μια οδος για να δημιουργησεις κατι που να ακουγεται φρεσκο ειναι να αντλησεις απο πολλες πηγες και να τα συνδυασεις.

 

Για να καταληξω πρεπει επισης να πω πως ειμαι της 'σχολης' του ΒΒ King για την αποψη πως παιζεις για το κοινο σου με την εννοια πως θα αντλησεις ευχαριστηση και ενεργεια απο αυτο καθ'αυτο που δινεις αλλα και αυτο που παιρνεις απ'τους αλλους. Δηλαδη να χαιρεσαι και με την χαρα τους οταν ακουνε ενα κομματι σου.

 

Το ζητημα λοιπον ειναι το εξης απ'τη μια θα' θελα πολυ να μπορουσα να φτασω σε ενα σημειο να φτιαχνω τραγουδια που εχουν απηχηση σε πολυ και διαφορετικο κοσμο αλλα απ'την αλλη θελω να ειμαι ειλικρινης με τον εαυτο μου μιας και ξερω ποσο πολυ μου αρεσει η εξερευνηση νεως μουσικων τοπιων/δυνατοτητων και δε θα μπορουσα ποτε να ευχαριστηθω μια σκηνη οπου ενα μεγαλο κοινο να ζητοκραυγαζει για ενα τραγουδι μου που θα ξερω πως ειναι ενα ac/dc hard rock κλωνος, η ενα αδειο χιλιοπαιγμενο pop σκουπιδι με ενα μοναδικο δυνατο hook. Απλα θα ενιωθα μιζερος.

 

Ξερω τωρα θα μου πειτε "μα καλα δε σου φτανει η επιτυχια θες να ανοιξεις και νεους οριζοντες, κατσε καλααα...!". Ομως φιλοι μου η μουσικη οταν παυει να ειναι ενα ονειρο, ενας παραλληλος κοσμος και γινεται οχημα της ματαιοδοξιας μας καλυτερα να την παρατησουμε για λιγο και να την αφησουμε να μας βρει αυτη. Ποσο πιο γλυκο ειναι το νερο οταν εισαι διψασμενος!

[tasosSG]

θεωρω οτι το ψαχνεις πολυ το πραγμα..

πρεπει να αφεθεις λιγο και να δεις τι θα σου βγει..

επισης θεωρω οτι εκεινοι που εκαναν κατι καινουριο στη μυσικη δεν προσπαθησαν για αυτο ,απλα τους βγηκε..κυλησε απο μεσα τους οπως θες το λες..

τωρα το κομματι περι junk πεντατονικης δεν το σχολιαζω μια που ειναι δεδομενο οτισε αυτη την απλη κλιμα.κουλα(πολυ κολοπαιδο ο Κυριακος  ;D ;D ;D) εχουν κατα καιρους γραφτει αριστουργηματα..

[blue]

 

επισης θεωρω οτι εκεινοι που εκαναν κατι καινουριο στη μυσικη δεν προσπαθησαν για αυτο ,απλα τους βγηκε..

 

Aκριβως.Και το ενα εφερε το αλλο.Ήταν πρωτοποριακα οσα ειχαν μαζικη απηχηση,τοσο που εγιναν κλασικα και καταληξαμε να τα χαρακτηριζουμε χιλιοειπωμενα.Οι μουφες και οι συνταγες προσπαθουν να εχουν μαζικη απηχηση και το ειδος τους ειναι που δινει αυτη την πλασματικη εικονα.

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

τωρα το κομματι περι junk πεντατονικης δεν το σχολιαζω μια που ειναι δεδομενο οτισε αυτη την απλη κλιμα.κουλα(πολυ κολοπαιδο ο Κυριακος  ;D ;D ;D) εχουν κατα καιρους γραφτει αριστουργηματα..

 

Για την πεντατονικη δεν το ειπα γιατι δεν μπορεις να βγαλεις ωραια σολα με αυτην, το αντιθετο η ατιμη τραγουδαει (σκεφτομαι Schenker και λιωνω), το ειπα με την εννοια πως οι περισσοτεροι κιθαριστες την ξερουν απ'εξω και πολλες φορες παιζουν σ'αυτην οταν δεν εχουν να πουν κατι, οταν παιζουν τα δαχτυλα και οχι η καρδια. Κατι το αναλογο με την ντο ματζορε στους πιανιστες.

[longshadow]

Προσεγγίζεις πολύ θεωρητικά το όλο θέμα...

Η μουσική έχει μόνο μία αλήθεια....κι αυτή είναι τα συναισθήματα που νιώθει ο ακροατής όταν την ακούει.

(και ο δημιουργός όταν την δημιουργεί...)

 

Είναι το μόνο πράγμα που έχει τόσο μεγάλη σημασία, πέρα απο κάθε θεωρία, κατηγορία  ή πρωτοπορία...

[tasosSG]

Προσεγγίζεις πολύ θεωρητικά το όλο θέμα...

Η μουσική έχει μόνο μία αλήθεια....κι αυτή είναι τα συναισθήματα που νιώθει ο ακροατής όταν την ακούει.

(και ο δημιουργός όταν την δημιουργεί...)

 

Είναι το μόνο πράγμα που έχει τόσο μεγάλη σημασία, πέρα απο κάθε θεωρία, κατηγορία  ή πρωτοπορία...

 

Συμφωνω..

Και δε καταλαβα δηλδη αν γραψεις κατι που δεν ειναι καινοτομο αλλα προκαλλει συναισθηματα και αγγιζει τον ακροατη δεν εχει αξια επειδη δεν ειναι πρωτοποριακο???

[Επισκέπτης]

Ειμαι ενας πρωταρης συνθετης, αμιγως στη μουσικη, στιχουργικα ακομα ουτε λογως, που δεν εχω ολοκληρωσει ακομη τραγουδι, ινστρουμενταλ η αλλο, παρολο που θεωρητικα με θεωρω αρκετα διαβασμενο ... οχημα της ματαιοδοξιας μας καλυτερα να την παρατησουμε για λιγο και να την αφησουμε να μας βρει αυτη. Ποσο πιο γλυκο ειναι το νερο οταν εισαι διψασμενος!

 

Σόρυ κιόλας, αλλά κάτι τέτοια δεν έλεγε ο Ανδρέας Μικρούτσικος πριν ανακαλύψει τη τηλεόραση;

 

 

[spy]

Σόρυ κιόλας, αλλά κάτι τέτοια δεν έλεγε ο Ανδρέας Μικρούτσικος πριν ανακαλύψει τη τηλεόραση;

Δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα. :)

[harilatron]

Κι εμένα μου φαίνεται "δήθεν" το ερώτημα.

 

Συνταγές για καινοτομία δεν υπάρχουν, ούτε λογικά βήματα να σε οδηγήσουν σε αυτήν. Το μόνο που προσφέρει η μελέτη, είναι η κατανόηση/επίγνωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο προσπαθείς να πρωτοπορήσεις και η βεβαιότητα ότι καινοτομείς - αφού το κάνεις.

 

Αν είσαι σε θέση να καινοτομήσεις, αφενός το ξέρεις αφετέρου τα παραπάνω είναι τεχνικές λεπτομέρεις.

 

Δεν μιλάω για τη μουσική, αλλά ταιριάζει κι εδώ ακριβώς.  :)

[methylene blue]

...που δεν εχω ολοκληρωσει ακομη τραγουδι, ινστρουμενταλ η αλλο, παρολο που θεωρητικα με θεωρω αρκετα διαβασμενο και προσπαθω μεσα απ'τον αυτοσχεδιασμο/εμπευση και τα τραγουδια/τεχνικες που ξερω να γραψω κατι καλο...

 

ο κίνδυνος να μείνεις με πολλές ημιτελείς αλλά "πρωτοποριακές" ιδέες είναι τρομαχτικότερος, και η κατάσταση αυτή πιο μίζερη από την πεντατονία

Γι αυτό μη μασάς

Γράψε ότι σου βγαίνει

Και το πρωτοποριακό θα βγει κι αυτό με τη σειρά του

κι αν δεν βγει...

...κι έτσι καλά είναι