Τα αγγλοφωνα γκρουπ απο την Ελλαδα μπορουν να πανε Νο.1 στο UK!

[audiokostas]

Από την άλλη, χωρίς να είμαι γνώστης, έχω την εντύπωση ότι οι εκάστοτε επιτυχίες είναι θέμα καθαρά θέμα trend setters και ενός πολύπλοκου και πολυσχιδούς μηχανισμού (ως οφείλει να είναι κάθε κερδοφόρα επιχείρηση τέτοιου μεγέθους). Δεν έχει να κάνει με πολλά άλλα πράγματα. Τώρα, ικανότητες, δυνατότητες, τύχη, εμφάνιση κλπ κλπ παίζουν τον ρόλο τους αλλά όχι σε καθοριστικό βαθμό.

 

Από την άλλη κάθε μπάντα που θέλει να κάνει κάτι, πρέπει να κάνει και το "στρατιωτικό" της. CD, university rounds, καλό πρόμο, τα διάφορα facebooks & myspace κλπ κλπ επιμονή και επιμονή. Και αν βρεθούν την σωστή στιγμή στο σωστό μέρος κάτω από τις σωστές φτερούγες και είναι μέσα στο σωστό trend (επαναλαμβάνομαι), όλα καλά. Τα παραπάνω ευνοήτως ευνοούνται από την εντοπιότητα.

 

Ξέρω ότι θα αρχίσετε να μου πετάτε διάφορα αλλά ειλικρινά θεωρώ ότι οι πχ οι Pulp στα 80s δεν ακουγόντουσαν ή οι Oasis ήταν η μεγαλύτερη απάτη των 90s. Και επιμένω στο πχ γιατί (ειδικά ως Ελληνες γκρινιάρηδες) όλοι έχουμε τα δικά μας παραδείγματα. Βέβαια δεν είμαι μέσα στο ευρύ target group (σίγουρα βέβαια ανήκω σε κάποιο άλλο) και η γνώμη μου δεν έχει βάρος ως προς αυτούς. Αλλά κάποιοι θεώρησαν ότι ήρθε η ώρα να βρούμε τους επόμενους Θεούς (ή αλλάξτε το με ότι υπερθετικό θέλετε) και αποφάσισαν ότι θα είναι αυτοί.

 

Και όλα αυτά στο Ευρωπαϊκό (Αγγλικό) επίπεδο. Γιατί αν περάσουμε απέναντι, έχω την εντύπωση ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα (ή καλύτερα εξαρτάται πως το βλέπεις). Τίποτα στην τύχη και αυστηρός κριτής όλων το μάρκετινγκ (ή μάλλον οι πωλήσεις) των πολυεθνικών.

 

Και δεν νομίζω ότι συμβαίνει μόνο στη μουσική. Μια ματιά γύρω σας.

Λέτε να αφουγκράζονται την γνώμη του κυρίαρχου λαού;  ;D

 

Νίκο, μια μικρή ένσταση. Οι "έθνικ" (μάλλον ανόητος αγγλοσαξωνικός όρος) μουσικές γνώρισαν κάποια πρόσβαση στο ευρύ καταναλωτικό κοινό όταν τις "ανακάλυψαν" και τις υποστήριξαν ήδη καταξιωμένοι στο διεθνές ποπ/ροκ στερέωμα μουσικοί όπως Gabriel, Bush, Cooder, Simon, Byrne, Sting, Dalaras.  Διαφορετικά........... δεν ξέρω. Τώρα το "κυριαρχούν" είναι μάλλον μια έντονη λέξη αλλά νομίζω ότι σε αυτό εξάλλου δεν είσαι φειδωλός  ;D

[stephanos]

Κάποιος είπε για χαρισματικές frontwomen. Αυτή είναι μια κατ εμέ.

 

 

http://www.myspace.com/maryandtheboy

[stephanos]

 

και ένα ακόμα πιο γενικό πάνω στο θέμα

[Jasemeister]

...αν δεν σηκωθούν να φύγουν και να κάνουν τις θυσίες που χρειάζεται όλοι σ'αυτό το κόβω να μένουν.

 

+1000

 

(Αν και ξερω αρκετα εγχωρια γκρουπ που το εκαναν και γυρισαν πισω απρακτα.... :-[) 

 

Έχοντας ΜΕΓΑΛΗ εμπειρία με Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό (για οποιοδήποτε σκοπό), ένα μεγάλο μειονέκτημά μας σα κουλτούρα είναι ότι κουβαλάμε το...χωριάτη μέσα μας εκεί που πάμε και καμιά φορά γινόμαστε και πιο hardcore. Άντε να στεριώσεις και να ενσωματωθείς μετά σε μια πολιτισμένη κοινωνία...και αυτοί που μένουν απλά κολλάνε με τους άλλους Έλληνες εκεί που έχουν παρόμοια νοοτροπία  :-\

[Superfunk]

να και ενα εξαιρετικο αρθρο επι του θεματος

 

http://www.avopolis.gr/greek/articles/default.asp?id=56

[audiokostas]

να και ενα εξαιρετικο αρθρο επι του θεματος

 

http://www.avopolis.gr/greek/articles/default.asp?id=56

 

A must-read !! Εύγε SF.

[marathon]

Μπορούμε να κρατήσουμε δηλ σαν συμπέρασμα ότι οι instrumental προσπάθειες έχουν περισσότερο τύχη?

Και ότι όσοι αναφέρθηκαν σας πετυχημένοι (Ο Ξενάκης, ο Χρήστου, ο Σκαλκώτας, ο Χατζιδάκις, ο Vangelis, ο Θεοδωράκης...) με εξαίρεση -ίσως- τον Θεοδωράκης ήταν "instrumental"

 

Προφανώς, ο τίτλος λέει "αγγλόφωνα γκρουπ" αλλά μήπως εκεί είναι το πρόβλημα (αλλά και η πιθανή λύση?)

[audiokostas]

Θα πρέπει ίσως να προσδιορίσουμε τη λέξη πετυχημένος.

[astakoume]

Γειά σας.

Θα αναφέρω τους "Aphrodite's child" που έχουν μπει σε charts, δε θυμάμαι αν ήταν UK. Και για να αυτοδιαφημίσω λίγο τη δουλειά μου, εμείς με την Κρίστη Στασινοπούλου, με ελληνικό στίχο, είμασταν ανάμεσα στα άλλα νο1 τον Ιανουάριο του 2003 και στο top 10 των world music charts europe για 6 μήνες και στα 10 πρώτα της χρονιάς και και και..αλλά  κ α ν έ ν α ελληνικό ΜΜΕ δεν το είπε για γνωστούς-άγνωστους λόγους... δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν διάλεγα τί θα ακούσω απο τη θέση του σε charts ! Τουλάχιστον αυτή η "αναγνώριση" σου δίνει την ψυχολογική δύναμη να συνεχίζεις οταν είσαι άνεργος και άφραγκος  και στην αρχή ακόμα της κατάθλιψης ;-)

[X-minor]

Έχοντας ΜΕΓΑΛΗ εμπειρία με Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό (για οποιοδήποτε σκοπό), ένα μεγάλο μειονέκτημά μας σα κουλτούρα είναι ότι κουβαλάμε το...χωριάτη μέσα μας εκεί που πάμε και καμιά φορά γινόμαστε και πιο hardcore. Άντε να στεριώσεις και να ενσωματωθείς μετά σε μια πολιτισμένη κοινωνία...και αυτοί που μένουν απλά κολλάνε με τους άλλους Έλληνες εκεί που έχουν παρόμοια νοοτροπία  :-\

 

+100000000000000000

 

Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά θα'θελα να πω ένα πράγμα, μια και το θέμα με αφορά, τρόπον τινά.

 

Εδώ και καιρό έχουμε αποφασίσει να φύγουμε στη Σουηδία, για να κυνηγήσουμε το όλο θέμα μουσική. Εδώ και 2 χρόνια δεν βγαίνουμε, καθόμαστε ηχογραφούμε και ηχογραφούμε μέχρι να βγεί το τέλειο. Έχει γίνει το σκ@τό παξιμάδι για να πάρουμε έναν εξοπλισμό της προκοπής για να ηχογραφήσουμε, όπως επίσης και για να βρούμε ένα σωρό πληροφορίες, μαθήματα Σουηδικών, οδηγούς κλπ. Έχουμε καεί στο internet ψάχνοντας να δούμε τι ακριβώς παίζει εκεί. Ότι φράγκα βγάζουμε μπαίνουν στην άκρη για το "ταμείο". Και υπ'όψην, μιλάμε για δύο άτομα μόνο. Τη μιζέρια που υπάρχει στην ελλάδα την τρώμε στη μάπα για πολύ καιρό. Ακόμα και για τη μπάντα που μιλάω έψαχνα άτομα πάνω από 6-6.5 χρόνια, μέχρι που τα παράτησα εντελώς και αποφασίσαμε να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας (όπως αναφέρω παραπάνω).

 

Αυτό που θέλω να πώ, είναι πως δεν είναι όλοι χωριάτες και δεν είναι όλοι οι ίδιοι κάφροι που βλέπουμε στο δρόμο καθημερινά. Είναι αλήθεια πως υπάρχουν άπειροι μετανάστες καραελληνάρες χωριάτες έξω, αλλά δεν είναι ΟΛΟΙ έτσι. Και μ'αυτά που διαβάζω και στα άλλα threads, περί της όλης ματαιότητας του να φύγεις έξω για να κυνηγήσεις τη μουσική ένα έχω να πώ. Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ ν'αλλάξω γνώμη και μυαλά γι'αυτό που κάνω. Εννοείται ότι θα φύγω από'δω, εννοείται πως θα παρατήσω τη δουλειά και το σπίτι μου και τις ανέσεις μου, κι εννοείται πως προτιμώ να πεθάνω προσπαθώντας να τα καταφέρω σ'ένα μέρος που τουλάχιστον θα έχω τη δυνατότητα να το κάνω, παρά να κάτσω εδώ μέσα στη μιζέρια του καθενός, στα live του Σ/Κ, στο μονόδρομο των μπουζουκιών και του "ελληνικού" γενικότερα και να αφήσω το ένα όνειρο και τις ελπίδες μου να αργοπεθαίνουν μάταια στην ψωροκώσταινα.

 

Μπορεί ν'ακούγονται ρομαντικά, αλλά δεν πρόκειται να τα παρατήσω επειδή άλλοι δεν τα κατάφεραν, και αρνούμαι να μπώ κι εγώ στον σωρό.