Τα αγγλοφωνα γκρουπ απο την Ελλαδα μπορουν να πανε Νο.1 στο UK!

[blue]

Εψαχνα για ενα παλιο αρθρο του ιου, με αφορμη το ποστ του eye, για τη μουσικη προελευση του εθνικου μας υμνου. Εν ολιγοις εγραφε για καποιες αντιδρασεις αναφορικα με το μουσικο ειδος στο οποιο ανηκει, το οποιο ειναι κλασικίζων δυτικότροπο και δεν εχει κατι το ελληνικο σαν συνθεση.Κριμα που δεν το βρισκω :(

 

Βρηκα ομως ενα αλλο αρθρο,καπως σχετικο, food for thought :

 

http://www.iospress.gr/ios1997/ios19970420b.htm

 

"Αφού λοιπόν η μείς οι Ελληνες εθέσαμεν τας βάσεις της μουσικής, την οποίαν δυστυχώς δεν γνωρίζομεν εις ποία ύψη ανυψώσαμεν, διότι οπωσδήποτε θα την είχομεν ανυψώσει, όπως την αρχιτεκτονικήν, την ποίησιν και τας άλλας τέχνας. Αφού λοιπόν εκάναμε όλα αυτά, ήλθομεν κατόπιν διά της Βυζαντινής μας μουσικής να της δώσωμεν ασύγκριτον θείον και μεταφυσικόν μεγαλείον. Κατόπιν, κατά την διάρκειαν της Τουρκοκρατίας, η μουσική μας επένδυσε το πατριωτικό δημοτικό τραγούδι."

"Και φθάνομεν εις την νεωτέραν Ελλάδα, εις την οποίαν δυστυχώς επεκάθησεν η σκωρία της ξενομανίας. Είναι απαράδεκτον να μη γνωρίζωμεν τα έργα των Καλομοίρη, Σκαλκώτα, Σκλάβου, Παλλαντίου, Βάρβογλη, Ευαγγελάτου, Ξένου, Καρυωτάκη (σ.σ. κάποιο λάθος είχε το σκονάκι του συνταγματάρχη) και να γνωρίζωμεν τους ξένους. Αλλά είναι και ανεπίτρεπτον να δεχώμεθα την εισβολήν ξένων αντιλήψεων. Ομιλώ περί της ψυχεδελικής μουσικής και άλλων παρεμφερών τάσεων, που αντί να εξευγενίζουν τα ήθη και να απαλύνουν τους χαρακτήρας, όπως εδίδαξαν οι πρόγονοί μας, αντί να πράττουν τούτο, ερεθίζουν ένστικτα και υποβιβάζουν τον άνθρωπον εις εξαθλιωμένην ύπαρξιν. Το αποτέλεσμα της ξενομανίας εις την μουσικήν ήτο να παραγκωνισθή η δημοτική μας μουσική, η μουσική αυτή, η οποία δεν συνετελέσθη από ναρκομανείς χίππυς, αλλά επήγασεν από γνήσια αισθήματα."

Φθάνουμε, λοιπόν, στο κεντρικό σημείο της ομιλίας. Στην ανάλυση της πολιτικής της "Επαναστάσεως" απέναντι στην τέχνη και τους καλλιτέχνες. "Ευρίσκομαι εις την δυσάρεστον θέσιν να κατηγορήσω ορισμένους καλλιτεχνικούς κύκλους, ότι με τα έργα των βλάπτουν την τέχνη και μολύνουν την κοινωνίαν. Και ερωτώ: εξυπηρετεί την κοινωνίαν η τέχνη, όταν δι' αυτής παράγονται ανήθικοι ιδέαι; Αντιδραστικαί καταστάσεις; Εξυπηρετεί την κοινωνίαν η τέχνη, όταν δι' αυτής υμνείται ο πεσσιμισμός, η αισχρολογία; Και υποβάλλονται χυδαία πράγματα εις τον νουν ή εξυμνούνται οι αρνηταί των αξιών όπως οι κομμουνισταί;"

Το συμπέρασμα είναι προφανές. Το κράτος οφείλει να προστατεύσει τους πολίτες από την τέχνη και να πατάξει τους αμετανόητους: "Ολα αυτά βλάπτουν την τέχνην και πλην της αντιδράσεως των καλλιτεχνών που πονούν την τέχνην, σήμερον επεμβαίνει και το κράτος. Διότι αν δεν θέλουν ορισμένοι να θεωρούν ως σκοπόν της τέχνης την διαπαιδαγώγησιν της κοινωνίας, τότε το κράτος δεν μπορεί να τους αφήση να βάλλουν ως σκοπόν της την διαφθοράν της κοινωνίας. Θα τους εμποδίση και θα τους πατάξη, προστατεύον ούτω και την κοινωίαν και την τέχνην, διότι η τέχνη έγινε διά να ωφελή και όχι διά να βλάπτη."

 

 

φοβερα πραματα ;D

[Επισκέπτης]

O "ιός" δεν είναι αυτός που έχει (είχε;) μόνιμη στήλη στη μόνη εφημερίδα που ανέφερε το προσωπικό της "17 Νοέμβρη" ως "εκτελεστές" και όχι ως "δολοφόνους";

 

Είναι τιμή μου να διαφωνώ με τέτοια άτομα, ακόμη και αν νομίζουν ότι έχουν ερείσματα επειδή ανακάλυψαν ένα έγγραφο κάποιου δικτατορίσκου.

 

Αλλά βέβαια, έχει μία δυσκολία ο άνθρωπος να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στην "ελεύθερη προσωπική γνώμη" και στην "καθοδηγούμενη από πολιτικές επιταγές γνώμη".

 

Τώρα που το σκέπτομαι, αυτό είναι πρόβλημα και πολλών άλλων δημοσιογράφων της ίδιας εφημερίδας.

 

----

 

Δηλαδή, εγώ λέω τη γνώμη μου blue. Ο συνταγματάρχης και ο "ιός" λένε τη γνώμη του πολιτικού τους προϊσταμένου. Αυτή είναι η διαφορά.

 

 

[spy]

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών. :)

[Επισκέπτης]

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών. :)

 

Ναι, βεβαίως, αλλά δεν θα κάτσω τώρα να αντιπαραβάλλω τη γνώμη μου (ή τη δική σου, ή του blue, ή του playloud, ή... ) με τη γνώμη εντεταλμένων πολιτικάντηδων. Είπαμε, μεταξύ μας να λέμε και καμιά λακαμία, αλλά αυτό θα ήταν ο απόλυτος εκφυλισμός της συζήτησης.

 

Ο γελοίος "ιός" ξεχνάει ότι την περίοδο που ο συνταγματάρχης τα έγραφε αυτά, ο κόσμος άκουγε Θεοδωράκη, οπότε οι αντι-κομμουνιστικές αντιρρήσεις του συνταγματάρχη ΕΙΧΑΝ αντικείμενο - καίτοι άθλιες και γελοίες.

 

Σήμερα όμως, ο κόσμος ακούει Ρουβά και Φοίβο και αυτό δεν το έκανε ο συνταγματάρχης αλλά οι χρηματοδότες της λαδόκολλας που υπογράφει.

 

Μην ξεχνιόμαστε.

 

:)

 

 

[darshan]

και μια και αναφέρθηκαν οι παιδικές μνήμες, το πράγμα πάει πιό πίσω

 

http://www.cirp.org/library/psych/hepper1/

 

αντιγράφω:

"More recently Feijoo (19,20) paired maternal relaxation (the UCS) with music (the CS) and examined individuals as fetuses and after birth. After 24 pairings of the stimuli, when the music was played to the fetus in the last weeks of pregnancy, individuals began moving and when played to the new-born, these babies stopped crying, opened their eyes and exhibited fewer clonic movements."

 

επίσης:

http://www.menc.org/resources/view/from-heartbeat-to-steady-beat-music-and-the-unborn-child

 

ΥΓ: αν είναι να μπλέξουμε και τους συνταγματάρχες, βράσε ρύζι...

[blue]

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών. :)

 

ακριβως.

 

Η φραση "food for thought" δεν απευθυνεται δασκαλιστικα σε ολους τους υπολοιπους,αλλα ειλικρινα και στον εαυτο μου.Τα bold στο παραπανω κειμενο ειναι επιλεγμενα για αυτο το λογο.

 

το 1ο για την a priori ανωτεροτητα του ελληνικου οτιδήποτε,το 2ο για το επικο "ναρκωτικακηδες" και το 3ο για τις ΔΙΚΕΣ μου αποψεις που διατυπωσα στο θεμα με την τσελόσκονη.

 

Γνωριζω οτι μιλαω με ανθρωπους που ασκουν αυτοκριτικη πριν ασκησουν κριτικη,γι αυτο το ποσταρα , επ ουδενι για να συγκρινω τις αποψεις μελων με τις αποψεις του δικτατορα.

[animae]

Εσύ ναι, άλλοι όμως (η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού) όχι. Είναι κακό να ακολουθούμε τη μάζα της ξενομανίας (όσο κι αν ουσιαστικά δεν είναι έτσι, δυστυχώς μπαίνουμε στον ίδιο παρονομαστή με τα ανήλικα κοριτσάκια που βγάζουν σπυριά αν ακούσουν οτιδήποτε άλλο από Aguilera, Τζάστιν Τίμπερλεικ και Τimbaland) και να περιφρονούμε την ελληνική μουσική, όταν μας προσφέρει κάτι που πραγματικά αξίζει.

 

Και ακόμη και σένα όταν σε αγγίξει για έναν ιδιαίτερο λόγο πχ. ένα ρεμπέτικο, θα το καταλάβεις και θα το νιώσεις, τη στιγμή που ένας ξένος θα ενδιαφερθεί ίσως για τη μουσική αλλά θα αδυνατεί να καταλάβει για το τι πράγμα μιλάει το τραγούδι, από πού πηγάζει και γιατί συνδέεται ένας Έλληνας με αυτό.

 

Ναι οκ, αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που είπα? Είπα εγώ ότι δεν θέλω να ακούω/δεν μου αρέσει/οτιδήποτε σε σχέση με τους ελληνες καλλιτέχνες (ή ελληνόφωνους έστω)?

 

Mα ούτε και γω θα καταλάβω. Μια μουσική που έχει βιώματα της εποχής της, εγώ πως ακριβώς de facto θα το καταλάβω?

Ο ξένος πως ακριβώς να το καταλάβει αφού ούτε καν την γλώσσα δεν ξέρει?

 

Μια μικρή λεπτομέρεια: η μουσική που ΑΚΟΥΜΕ δεν είναι μόνο αυτή που ακούμε κατά δική μας επιλογή, αλλά και αυτή στην οποία εκτιθέμεθα ακούσια σε διάφορες φάσεις της ημέρας και σε ηλικίες στις οποίες δεν είχαμε καμία δυνατότητα επιλογής. Πολλές φορές μπορεί να παίξει πιο σημαντικό ρόλο από αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε.

 

Προφανώς ούτε εμείς έχουμε στο DNA μας το ρεμπέτικο, ούτε οι μαύροι το gospel και τα blues, ούτε οι λατινοαμερικάνοι το clave και τα montunos. Όμως η έκθεση σε αυτά από ΠΟΛΥ μικρή ηλικία παίζει ρόλο στη μουσική μας/τους ταυτότητα.

 

E καλά, χαίρω πολύ. Αν το πάμε έτσι όμως δεν πρόκειται να βγάλει κανείς άκρη και θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το φόρουμ έχει μόνο "δυτικόφιλους"  μουσικούς(έχεις ακούσει πολλά ρεμπέτικα να ποστάρονται?).

Γενικά μας επιρρεάζουν όλα και τα πάντα. Τι θεωρείς ότι με έχει επιρρεάσει περισσότερο?

Η μουσική που ακούω κατ επιλογήν τα τελευταία 15 χρόνια ή η μουσική που έμπαινε "χωρίς την θέληση μου" μέχρι τα 10 μου?

Δεν θα βγάλουμε άκρη όμως. Θα συνεχίσουμε να έχουμε έγκυρα επιχειρήματα και οι 2 επ άπειρον.

 

δυστυχως,η μαλλον ΕΥΤΥΧΩΣ,αυτο δεν αρκει,ειναι και ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ στην Ελλαδα τον οποιο θες δε θες ακολουθεις.

 

Από πότε ξέρεις τον τρόπο ζωής κάθε έλληνα και ακόμα περισσότερο κάποιου Αθηναίου?

Το ότι υπαρχει το συνήθειο του καφέ κλπ, μας βάζει όλους στο ίδιο καζάνι μουσικά?

Το ότι έχω πάει κανα δυό φορές σε κέντρο με κάνει σκυλά και να χω στο αίμα μου το λαικό?

Τι λέτε ρε παιδιά τώρα?

Πάμε να κάνουμε μια απίστευτη ομαδοποίηση ανάλογα με το τι πιστεύεις ο καθένας μας?

[spy]

E καλά, χαίρω πολύ. Αν το πάμε έτσι όμως δεν πρόκειται να βγάλει κανείς άκρη και θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το φόρουμ έχει μόνο "δυτικόφιλους"  μουσικούς(έχεις ακούσει πολλά ρεμπέτικα να ποστάρονται?).

Γενικά μας επιρρεάζουν όλα και τα πάντα. Τι θεωρείς ότι με έχει επιρρεάσει περισσότερο?

Η μουσική που ακούω κατ επιλογήν τα τελευταία 15 χρόνια ή η μουσική που έμπαινε "χωρίς την θέληση μου" μέχρι τα 10 μου?

Δεν θα βγάλουμε άκρη όμως. Θα συνεχίσουμε να έχουμε έγκυρα επιχειρήματα και οι 2 επ άπειρον.

Δεν αντιλέγω ότι αυτά που ακούς κατ' επιλογή σου σε επηρεάζουν και εν τέλει καθορίζουν τη μουσική σου προσωπικότητα. Όμως από την άλλη είμαι βέβαιος ότι π.χ. ένας Έλληνας μαθητευόμενος κιθαρίστας που ακούει blues, jazz και rock όλη μέρα δυσκολεύεται πολύ περισσότερο όταν προσπαθεί να παίξει ένα απλό shuffle ή "τεσσάρι" swing παρά όταν προσπαθεί να παίξει τα (αντικειμενικά δυσκολότερα) "εφτάρια" και "εννιάρια" του λαϊκού μας ρεπερτορίου. ;)

[SImon2000]

Παντως ο εθνικος μας υμνος απο αποψη ρυθμου ειναι κλασικο τσαμικο...

[manosx]

Η φάση έχει μπερδευτεί... έχει γίνει λίγο σαλάτα...

 

 

Αρχικά το κάθε είδος μουσικής είναι σαν μια γλώσσα. Αν ασχοληθείς με μια ξένη γλώσσα σιγά- σιγά θα αρχίζεις να την καταλαβαίνεις και να σε αγγίζει.

 

Το να εκφραστείς όμως σε μια ξένη γλώσσα είναι πολύ πιο δύσκολο.

 

Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες. Στη σημερινή εποχή, για το μέσο νέο ξένη γλώσσα είναι ΚΑΙ το ρεμπέτικο ΚΑΙ το δημοτικό και φυσικά και η avant guard.

 

Γενικά ο έλληνας δεν έχει σχέση με τη μουσική. ΕΚΕΙ είναι η διαφορά με την Αγγλία. Η νοοτροπία του έλληνα είναι πως όποιος ασχολείται με τη μουσική είναι ένας παρακατιανός δουλοπάρικος. "Ο γιός μου θα γίνει επιστήμονας" έλεγε ο Κωνσταντάρας καθώς έσπαγε το βιολί του γιού του. Αυτή είναι η Ελλάδα.

 

Φυσικά υπάρχει λογική πίσω από αυτή τη νοοτροπία. Και δεν είναι κάτι άλλο από την παντελή έλλειψη μουσικής βιομηχανίας. Το πρόβλημα όμως είναι πως η ενασχόλιση με τη μουσική θεωρείται ύποπτη ακόμα και σαν χόμπι. Δεν θέλω να αναλύσω περαιτέρω τους λόγους, θα αρκεστώ να αναφέρω πως ο Ελληναράς θεωρεί αντρικό χόμπι τα σπορ ενώ τη μουσική....

 

Και φτάνουμε στο ζουμί. Η νοοτροπία του Έλληνα του υπαγορεύει πως όποιος ασχολείται με την τέχνη είναι μαλθακός και τεμπέλης. Δεν καταλαβαίνει πως η σοβαρή ενασχόληση με την τέχνη είναι επάγγελμα... βαρύ και ανθυγιεινό. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ επαφή με τις λεγόμενες "λόγιες" μορφές τέχνης. Η αναγέννηση χάθηκε λόγω τουρκοκρατίας. Δεν έχουμε ΙΔΕΑ τι θυσίες χρειάζονται για να δημιουργήσει κάποιος ζωγραφική επιπέδου Ρέμπραντ, γλυπτική επιπέδου Μικαλάντζελο ή μουσική επιπέδου Μπαχ. Διάολε, ούτε καν ΕΠΙΣΤΗΜΗ δεν μπορούμε να παράγουμε! Η ιδέα που έχουμε για την επιστήμη είναι να κονομάμε τα φακελάκια μέσα στα νοσοκομεία!

 

 

Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει ελπίδα  :'(