Μήπως έχουμε γίνει απλά συλλέκτες και όχι πια ακροατές?

[dvat]

Έχετε βρεθεί μπροστά από τις cd-θήκες σας και ατενίζεται τα διάφορα cd σας μην μπορώντας να αποφασίσετε ποιο θα ακούσετε τελικά? Εγώ πολλές φορές.. Όσο περισσότερα γίνονται τα cd τόσο πιο δύσκολη η επιλογή κάποιου προς ακροάση. Ενώ παλιά που όλα κι όλα είχα πχ 5 δίσκους και 20 κασσέτες είχα μάθει τα albums απέξω.. Φανταστείτε λοιπόν να βάλω στο παιχνίδι και τα χιλιάδες mp3 που όλοι έχουμε κάνει download, τα εκατοντάδες βιντεάκια του youtube που όλοι έχουμε κατεβάσει κλπ...Τι να πρωτοδεί και τι να πρωτακούσει κανείς? Ο χρόνος μας είναι ελάχιστος για όλα αυτά!!

 

Δεν είναι μάταιο όλο αυτό? Μήπως έχουμε πάψει να ακούμε μουσική και να βιώνουμε τα albums και απλά έχουμε γίνει συλλέκτες? Και στην τελική αυτό είναι το νόημα?

 

Για όλους εμάς τους κιθαρίστες τα πλεονεκτήματα είναι πολλά, υπάρχει άφθονο υλικό για μελέτη και εργαλεία για να στήσουμε όλοι από ένα home studio, όσο ποτέ στο παρελθόν. Όμως ώρες ώρες αυτή η πληθώρα επιλογών νιώθω να με πνίγει...

 

Ίσως μου έλειψε το χρατς χρουτς του βινυλίου, ίσως το μάσημα της κασσέτας δεν ξέρω...

 

 

[Superfunk]

Εχω περιπου 5.000 album (σε cd,vinyl & σε κασσετες)....

 

Το 90% απο αυτα εχω να τα ακουσω πανω απο 10 χρονια... ::)

 

Δυστυχως τα τελευταια 5-6 χρονια λογω home studio ασχολουμαι τοσο πολυ με τη μουσικη που φτιαχνω εγω που πλεον μουσικη ακουω μονο στο αυτοκινητο (1 ωρα την ημερα δηλαδη).... :(

 

Οποτε δυστυχως στην περιπτωση μου ισχυουν αυτα που λες....

[dvat]

Σε καταλαβαίνω SuperFunk απόλυτα... Πίστεψέ με...

[dimgall]

συμφωνω απολυτα .

απλα υπαρχει και υπερπροσφορα και οι ρυθμοι της ζωησ ειναι πιο γρηγοροι πλεον με αποτελεσμα να πρεπει να ακουσουμε μουσικη με ρυθμους fast food.

[kilon]

Δυστηχώς η μουσική πια έχει γίνει το μαύρι χάλι , σπάνια με συναρπάζει κάτι καινούργιο. Και πολλές φορές αυτό που με συναρπάζει είναι ερασιτεχνικό.

[Επισκέπτης]

Δεν είναι μάταιο όλο αυτό? Μήπως έχουμε πάψει να ακούμε μουσική και να βιώνουμε τα albums και απλά έχουμε γίνει συλλέκτες? Και στην τελική αυτό είναι το νόημα?

 

Οι πιο παλιοί από εμάς, έχουμε μαζέψει αφύσικα πολλούς δίσκους, διότι απλά κάποτε δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να ακούσεις μουσική. Δεν βλέπω τίποτε επιλήψιμο σε αυτό: δεν πετάω τους παλιούς δίσκους μου, όπως δεν πετάω παλιές φωτογραφίες.

 

Σκοπός της διατήρησης αυτών των συλλογών είναι ένας και μόνο ένας: να είναι διαθέσιμες σε ανθρώπους που μπήκαν στη ζωή μας αργότερα, π.χ. συχνά χαίρομαι που παρουσιάζω στη γυναίκα μου ένα δισκάκι που η ίδια δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ακούσει. Μάλιστα, πριν λίγο καιρό ένας φίλος από το noiz μου περιέγραφε σε προσωπικό μήνυμα το πως ανακάλυψε δίσκους των Camel στην παλιά δισκοθήκη του πατέρα του - και γούσταρε. Άλλωστε και εγώ είχα ανακαλύψει τους δίσκους του Bowie και του Eno στην παλιά δισκοθήκη ενός ξαδέλφου μεγαλύτερου από εμένα κλπ κλπ.

 

Τώρα, το υπερβολικό "κατεβάζειν" από το ίντερνετ, είναι μία αρρώστεια.. άλλοι κατεβάζουν ταινίες, άλλοι δίσκους, άλλοι clip arts... μία μορφή σαβουροκατανάλωσης είναι, οπότε τι περιμένετε, ότι δε θα θίξει τη σχέση σας με το υλικό που ακούτε;

 

Καλά να πάθετε όμως, πέντε χρόνια σας τα λέω.

 

:)

 

 

[Superfunk]

δυστυχως εχεις απολυτο δικιο... ;)

 

στην...εποχη μας (τοτε με τους πτεροδακτυλους) αν δεν αγοραζες το βινυλιο η μονη σου ελπιδα ηταν να το παρει κανας φιλος και να γραψεις καμμια κασσετα   (εγω που ημουν και μερακλης  ειχα παρει ενα NAKAMICHI και χρησιμοποιουσα μονο κασσετες ...μεταλου που μου εφερνε η μανα μου απο τη Σιγκαπουρη ;D ;D,ηταν αεροσυνοδος)....

 

ε,ρε μαυρα χρονια... ;D

[dvat]

Τι λέμε τώρα.. Εδώ θυμάμαι ακόμα όταν πήρα το πρώτο των Dire Straits που έψαχνα επί κάποιους μήνες λες και ήταν τόσο σπάνιο..- Ε, θέλω αυτό με το Down the waterline και το In the Gallery μήπως το έχεις? :D Έτσι, κάπως το έψαχνα τότε...

 

Το θέμα δεν είναι ότι γινόμαστε συλλέκτες! Δεν έχω με αυτό πρόβλημα... Και τότε στο βαθμό που μπορούσε ο καθένας συλλέκτης γινόταν... Το θέμα είναι ότι χάθηκε το μεράκι που υπήρχε τότε και ότι σήμερα μπορεί κάποιος να έχει πρόσβαση σε πολύ υλικό που δεν μπορεί να αφομοιώσει. Για να μην πω ότι δεν το ακούει καν!!!! Δηλαδή συγνώμη αν μου γράψει κάποιος ένα DVD με πχ 1000 τραγούδια, πόσο χρόνο χρειάζομαι για να τα ακούσω? Ενώ παλιά άντε να μαζευόμασταν παρέα και να κοπιάραμε καμιά συλλογή στις θρυλικές BASF... Πόσες να φτιάχναμε ? 2-3 κασσέτες το πολύ. ΤΙΣ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΟΜΩΣ οπωσδήποτε....

[fenderiarhs]

    Δυστυχως με το περασμα των χρονων και κυριως μολις το κοντερ μπει στα πρωτα -αντα, μαζι με τα πρωτα σοβαρα εργασιακα τρεξιματα και αλλες λοιπες "αυξημενες"  ;D υποχρεωσεις,  δυστυχως μειωνεται και ο ελευθερος χρονος στον οποιο μπορει καποιος να απολαυσει τις μουσικες του, η να ψαξει και να ακουσει καινουργιους δισκους. Για εμενα τουλαχιστον εχουν περασει ανεπιστρεπτι οι εποχες που μπορουσα να μεινω στο δωματιο μου με απειρο (φοιτητικο) χρονο στη διαθεση μου για να ακουσω δισκους ολοκληρους ή να τρεχω σε συναυλιες και clubs για να ακουσω τον ταδε ή τον δεινα.

 

    Νομιζω τελικα ειναι η ελλειψη χρονου που δημιουργει την ψευδαισθηση του "ας αγορασω (ή ας κατεβασω) 10 δισκους" για να τους ακουσω, διαδικασια ομως οι οποια εκ των πραγματων δεν συμβαινει πλεον τοσο ευκολα με αποτελεσμα, νεες αγορες που μπαινουν και αυτες στη λιστα αναμονης "προς ακουσμα" κ.ο.κ

[trigga]

fenderiarhs εμπειρία.Ολα εκει ειναι γραμμένα.