Dream Theater lovin'

[playloud]

Ρε φαταλ5 μην αρπαζεσαι.

Και βεβαια δεν θα με ρωτησει ΚΑΝΕΝΑΣ τι θα βαλει η βγαλει. Απλα αυτο που ακουω (και βλεπω) λεω. Και βεβαια δεν θα γινει χειροτερος (η καλυτερος) κιθαριστας (η μουσικος) απο αυτο που ηδη ειναι καποιος.

Βεβαια στη περιπτωση του edge, αμα του παρεις τα εφφε δεν μενουν και πολλα αλλα να ακουσεις, ετσι δεν ειναι?

[bloody_sunday]

Βεβαια στη περιπτωση του edge, αμα του παρεις τα εφφε δεν μενουν και πολλα αλλα να ακουσεις, ετσι δεν ειναι?

 

Aυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά ακόμη κι αν συνέβαινε θα ήταν τόσο άκυρο επιχείρημα που βαριέμαι να ξαναγράφω κατεβατά επί κατεβατών και να μπαίνω σε πανηλίθιο ντιμπέιτ 68 σελίδων που θα κάνει συνεχώς κύκλους για να καταλήξουμε πάλι στο μηδέν. Ορισμένοι απλά δεν αλλάζουν με τίποτα...

[fatalv]

Ρε φαταλ5 μην αρπαζεσαι.

Και βεβαια δεν θα με ρωτησει ΚΑΝΕΝΑΣ τι θα βαλει η βγαλει. Απλα αυτο που ακουω (και βλεπω) λεω. Και βεβαια δεν θα γινει χειροτερος (η καλυτερος) κιθαριστας (η μουσικος) απο αυτο που ηδη ειναι καποιος.

Βεβαια στη περιπτωση του edge, αμα του παρεις τα εφφε δεν μενουν και πολλα αλλα να ακουσεις, ετσι δεν ειναι?

 

Έχεις δίκιο για το άρπαγμα! :-[

 

Για τον Edge ωστόσο όχι ρε παιδί μου. Γιατί δε θα ακούσεις τίποτα;

Νομίζω εδώ υπερβάλλεις λίγο.

[Enoxos_Boody]

Βαρέθηκα ήδη...

 

Τα ίδια Παντελάκι μου...

 

 

[Alchemist]

Λοιπόν παίδες, το πράγμα για άλλη μία φορά ξέφυγε και το thread φλερτάρει επικίνδυνα με το λουκέτο.

Για να μη γίνει αυτό, σας παρακαλώ να μείνουμε σε λογικά όρια και να μην λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, στρέφοντας την κουβέντα σε άσχετα μονοπάτια.

 

Ευτυχώς δεν έχουμε προσωπικές αντιπαραθέσεις, το οποίο είναι παρήγορο αλλά δεν θα αργήσουν κι αυτές όπως πάμε.

 

EDIT: Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα. Ο καθένας έχει δικαίωμα κριτικής και άποψης πάνω στο έργο κάποιου (αρκεί φυσικά να έχει παρακολουθήσει έστω και λίγο το έργο αυτό) κι ας μην μπορεί να κάνει τα ίδια. Εξίσου αυτονόητο είναι και το ότι ένας παίκτης κρίνεται για τον συνολικό ήχο που παράγει (including χέρια, riffs, εφφέ κλπ) και όχι αποκλειστικά για το πόσες νότες παίζει.

[playloud]

Δηλ με αυτά που έχει βάλει είναι καλύτερος παίκτης ενώ χωρίς αυτά δε ξέρει να παίζει; ::)

 

Δηλ και O Edge χωρίς τα delay και τα εκατομμύρια εφέ είναι χειρότερος κιθαρίστας;

O Gilmour χωρίς τα δικά του εφέ είναι χειρότερος κιθαρίστας;

 

Εγω απλα εδω αναφερομουν. Εννοειται οτι αναποσπαστο μερος του καθε κιθαριστα ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ τα εφφε, απλα εδω ο fatal πηγε να τα διαχωρισει, και βεβαια, αυτο ειναι κατι που δεν θα συνεφερε κιθαριστες τυπου edge.

Ελπιζω να καταλαβενετε τι θελω να πω και βεβαια χωρις ιχνος απαξιωσης (ειδικα για τον Gilmour, τον αλλο δεν τον γουσταρω :))

[sepsis]

Άκουσε κανείς τα δύο κομμάτια που leakαραν? (A nightmare to remember και rite of passage)

 

Προσωπικά, πέρα από τη φωνή του LaBrie δεν θυμίζει σε τίποτα Dream Theater.

 

Το A Nightmare to Remember είναι αρκετα gothic...φέρνει λίγο σε black metal...ο portnoy χώνει δίκασες και μέχρι και blastbeat στο τέλος (καλά μην φανταστείτε και τίποτα τρομερό). Στη μέση το κομμάτι χαλαρώνει αρκετά σε μπαλάντα στυλ. Όλα τα λεφτά είναι από το 13.20 μέχρι το τέλος. Πέρα από αυτό ούτε κάποιο ιδιαίτερο σόλο ούτε τίποτα. Καλά, τα πλήκτρα εδώ και χρόνια δεν τα σχολιάζουμε καν :p

 

Το Rite of passage δεν μου κατσε καλά. Καμία σχέση με DT, thrashίζει πολύ. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Το βασικό ριφ του μου φαίνεται κλεμμένο και κάνει μπαμ. Ούτε εδώ κάποιο σόλο της προκοπής. Δεν το συμπάθησα. Θα το ξανακούσω σίγουρα.

 

 

[manosx]

Υπάρχει μόνο ένα πράγμα πιο αστείο από το να απαξιώνεις μουσικούς επιπέδου dream theater: Τα fanboys που δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και απαιτούν πτυχίο berklee για τη διατύπωση μιας γνώμης.  ::)

[Enoxos_Boody]

Άκουσε κανείς τα δύο κομμάτια που leakαραν? (A nightmare to remember και rite of passage)

 

Προσωπικά, πέρα από τη φωνή του LaBrie δεν θυμίζει σε τίποτα Dream Theater.

 

Το A Nightmare to Remember είναι αρκετα gothic...φέρνει λίγο σε black metal...ο portnoy χώνει δίκασες και μέχρι και blastbeat στο τέλος (καλά μην φανταστείτε και τίποτα τρομερό). Στη μέση το κομμάτι χαλαρώνει αρκετά σε μπαλάντα στυλ. Όλα τα λεφτά είναι από το 13.20 μέχρι το τέλος. Πέρα από αυτό ούτε κάποιο ιδιαίτερο σόλο ούτε τίποτα. Καλά, τα πλήκτρα εδώ και χρόνια δεν τα σχολιάζουμε καν :p

 

Το Rite of passage δεν μου κατσε καλά. Καμία σχέση με DT, thrashίζει πολύ. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Το βασικό ριφ του μου φαίνεται κλεμμένο και κάνει μπαμ. Ούτε εδώ κάποιο σόλο της προκοπής. Δεν το συμπάθησα. Θα το ξανακούσω σίγουρα.

 

 

 

 

Εγώ τους Theater τους γουστάρω πάρα πολύ (φαν θα έλεγα) αλλα τα νέα κομμάτια δεν μου άρεσαν καθόλου. Ίδιο στυλ με τον προηγούμενο δίσκο, κοπιαρισμένες πατέντες (που ίδιοι ανέπτυξαν), ποπ ρεφραίν κ  τα ίδια σόλο του Petrucci. Δεν ξέρω τι έχουν πάθει. Παλιά κάθε δίσκος είχε την ταυτότητα του, κάθε κομμάτι ήταν δουλεμένο, τα σόλος μελετημένα. Τώρα είναι σαν δημόσιοι υπάλληλοι, λες κ είναι αναγκη να βγαίνει δίσκος κάθε 2 χρόνια. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΓΝΩΜΗ πάντα.

 

Πάντως για πρώτη φορά μετά απο 3 δίσκους νομίζω ο ήχος στην κιθάρα κ τύμπανα είναι αρκετά διαφορετικός. Πιο raw και in your face.

 

Γενικά... απογοήτευση. Ελπίζω ο δίσκος στο σύνολο του να με διαψεύσει.

[dvat]

πριν κάμποσα χρονάκια θεωρούσα τους theater ως μία από τις αγαπημένες μου μπάντες (ακόμη θεωρώ τα images and words και το awake δισκάρες, κυρίως το πρώτο), δυστυχώς ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΠΟΨΗ, από τότε που έφυγε ο moore άρχισε και η μουσική κατηφόρα....όχι πως δε βγάζουν μερικά ενδιαφέροντα τραγούδια αλλά χάθηκε η 'μαγεία'....ακόμη και ο petrucci ώρες ώρες (αν όχι πάντα) αναλώνεται στο να επιδυκνείει την τεχνική του κατάρτιση, ενώ στο images πχ τα σόλο του ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εκάστοτε τραγουδιού και όχι ένα "κατεβατό από νότες"

 

+10000000

 

Και η εποχή Sherinian ήταν καλή (και τα Falling into Infinity και Change of Seasons είναι δισκάρες, ειδικά το πρώτο και πολύ αδικημένο....) και με τον Rudess έχουν να δείξουν τη δισκάρα Scenes From a Memory... Ως εκεί όμως... Μετά ξεκίνησαν τα μυστήρια... Το πάντρεμα μελωδίας , λυρισμού , groove και metal riffing έγυρε μονόπατα προς λιγότερο μελωδικές και περισσότερο 'κάφρικες' καταστάσεις...

 

Τα κομμάτια έγινα σκόρπια συνοθυλεύματα ιδεών που παρακαλάς να περάσουν για αν οδηγηθούμε στα solo όπου βλέπεις με λύπη έναν Petrucci  να 'αγνοεί' τις φρασάρες και το modal παίξιμο που είχε κάποτε και να αναλώνεται σε βαρετά κατά τη γνώμη μου και ανέμπνευστα solo...Θυμάστε πόσο όμορφα έπαιζε την εποχή του Live in Tokyo που ήταν πιτσιρικάς ακόμα, λίγο μετά το Images....?

 

Η ομάδα έγινε πολυεθνική.... κολοσσός... επιχείρηση. Οι 2 μεγάλοι τα καβαλήσανε το καλάμι... Εχετε δει το DVD με το making of του Systematic Chaos? Του τα πρήξανε κυριολεκτικά του Labrie.... Απορώ πως τους αντέχει... Και να λέγαμε για στίχους με μέτρο, να πω οκ, έχουν δίκιο!!!! Μιλάμε για στίχους που ΔΕΝ τραγουδιούνται εκτός αν το γυρίσουν σε Rap..... παράδειγμα το τραγικό Τhe Dark Eternal Night...

 

O Portnoy με το φανελάκι των Knicks και το 7/8 +3/8+12/8+10/8 = 32/8 δηλαδή 4 μέτρα των 4/4 παίξιμο συνεχίζει να είναι παιχταράς αλλά πολύ ύφος ρε παιδιά.... Πολύ ύφος...

 

Ο Labrie μπορεί να μην μου αρέσει (φαντάζεσται Theater με  Daniel Gildenlow στα φωνητικά?) αλλά κάπου τον καταλαβαίνω....

 

Γενικά τους Theater τους έχω αγαπήσει ΠΟΛΥ, έχω ακούσει πολύ αλλά πλέον με έχουν ξενερώσει αφάνταστα.... Μακάρι να βγάλουν AOR album αλά Journey για να ισορροπήσουν λίγο αλλά δεν το βλέπω... Πάλι πέτσιασμα θα πέσει μάλλον...

 

ΥΓ Προφανώς και είναι περιττό να πω ότι είναι μουσικάρες... Είναι μουσικάρες όντως...