Τι διαφορά έχει το "ψευτομάστερινγκ" από το "mastering";

[darshan]

Από τη στιγμή που:

 

1) Τη μουσική δεν τη γράφει "επαγγελματίας" συνθέτης

 

2) Την ενορχήστρωση δεν την κάνει "επαγγελματίας" ενορχηστρωτής

 

3) Η ηχογράφηση δεν γίνεται σε "επαγγελματικό" χώρο με "επαγγελματία" ηχολήπτη και "επαγγελματικά" μηχανήματα

 

4) Τα όργανα δεν παίζονται από "επαγγελματίες"

 

5) Η μίξη δε γίνεται από "επαγγελματία"

 

είναι αστείο να απαιτείται "επαγγελματικό" mastering. Σα να φοράς σώβρακο και γραβάτα.

 

παλι καλά που δεν υπάρχουν μόνο "επαγγελματίες" ακροατές.  :)

[bloody_sunday]

Έκανα ένα πολύ πρόχειρο ψαξιματάκι, για ρίξτε μια ματιά κι εδώ: http://www.soundonsound.com/sos/aug04/articles/computermastering.htm

 

Τι διαφορά έχει το "ψευτομάστερινγκ" από το "mastering"; Είναι απλό: Mastering γινόταν επί βινυλίου. To ψευτοmastering είναι παιδί των CD και ο βασικός λόγος που τα CD ακούγονται χάλια. "Εντάξει δεν πηδάει πλέον η βελόνα! Βουρ και στο ψητό!" Τέρμα όλα, δυναμικές μηδέν, ο ήχος βέβαια χάλια αλλά δεν πειράζει- επαγγελματίες είμεθα  :P

 

Αυτή πιστεύω ότι είναι υπεραπλουστευμένη και λανθασμένη άποψη. Δεν είναι όλα τα σημερινά cd mastering για τον Καιάδα, ούτε τόσο αισχρά όσο αυτά που εφαρμόζονται στα r'n'b (και όχι μόνο, πχ. Death Magnetic) εκτρώματα που φιγουράρουν στο εκάστοτε Top 10.

 

επειδή αυτός που κάνει την μίξη δεν "ακούει" πλέον τα κομμάτια?

...

Υπάρχουν αυτά?

 

Μου φαίνεται ότι στην περίπτωση που ο μαστεράς είναι ο ίδιος με τον mixing engineer-παραγωγό, θα εφαρμόσει πάλι την δική του οπτική, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πια ένα ανεξάρτητο ζευγάρι αυτιά ενός τρίτου που να μπορεί να ακούσει αμερόληπτα το ηχογραφημένο υλικό και να κάνει τις διορθώσεις που ΙΣΩΣ χρειάζονται.

 

Το αν συμβαίνουν τέτοια δεν το ξέρω, όμως γνωρίζω περιστατικά που αποδεικνύουν ότι το αυτί του καθενός (πολύ περισσότερο των καλλιτεχνών) διψάει για volume και ηχογραφήσεις που σου τραβούν αμέσως την προσοχή. Tα λινκς με συζητήσεις είναι άπειρα και είναι βέβαιο πως θα αναλωθούμε στα ίδια και στα ίδια που έχουν μάλιστα απαντηθεί και από τους κατ'εξοχήν αρμόδιους, όπως πχ. ο Νpap. Πχ. να κάτι που απαντά στην ερώτησή σου (από εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=162244.msg271054#msg271054):

 

τώρα στον ελληνικό τρελό μουσικό κόσμο ο "πελάτης" και η παιδεία του είναι το υπαρξιακό άλλοθι της ψυχοακουστικής...

 

πολύ παλιά την εποχή του 5λεπτου "mastering" στις εταιρίες κοπής έπαιζα ένα αγαπημένο μου παιχνιδάκι σε "πελάτες"...

τους έβαζα να ακούν το υλικό τους,  έκανα κανα 10 λεπτο ότι δουλεύω πάνω σε αυτό με ακουστικά και απλά τους έβαζα το ίδιο

χωρίς καμιά παρέμβαση απλά ανεβάζοντας το volume στα μόνιτορ... αφού έκοβα τον ενθουσιασμό τους αποκαλύπτοντας τα πεπραγμένα και εξηγώντας τους 5 πράγματα, την επόμενη μέρα παραλαμβάνοντας το υλικό τους (με αποτέλεσμα στα πλαίσια

του "σκατοκανόνα") πλήρωναν χωρίς πολλά πολλά... και αν νομίζετε ότι αυτοί που το έχαφταν ήταν λίγοι πλανάσθε...

 

 

[bloody_sunday]

Ναι βρε αδερφέ, αλλά τι σημαίνει "αποτελέσματα επαγγελματικής τάξης"; Ο ίδιος ο όρος στερείται αντικειμένου: το 98% των ηχογραφημένων μουσικών που έχω αγαπήσει (από ένα ευρύτατο φάσμα), δεν μπορούν να θεωρηθούν "αποτελέσματα επαγγελματικής τάξης", ούτε στον τομέα της μίξης, ούτε στον τομέα της ηχογράφησης, ούτε στον τομέα του mastering. Οπότε, η ίδια η συζήτηση για το mastering ξεκινάει από μία φαντασιακή αφετηρία - το οποίον εξηγεί απολύτως τα φαντασιακά συμπεράσματα που εξάγονται.

 

Όταν λέω "επαγγελματικής τάξης" δεν εννοώ γυαλισμένες, reference & άρτια ηχογραφημένες hi fi εκτελέσεις άψογα παιγμένης μουσικής. Έχει εφαρμοστεί άπειρες φορές και σε πιο ιδιότροπα και σίγουρα πιο "φυσιολογικά" και "γήινα" είδη μουσικής. Ορισμένες φορές με επιτυχία, ορισμένες όχι. Πχ. το παλιό μάστερινγκ του London Calling λένε ότι το είχε ψιλοκαταστρέψει, και ότι το νέο επετειακό για την αποτύπωσή του σε cd το έσωσε κάπως. Πάντως, δεν νομίζω κανείς ακροατής να είχε ποτέ σοβαρό πρόβλημα με το mastering αυτού του διαχρονικού άλμπουμ, κάτι που πρέπει να μας θυμίζει να εστιάζουμε περισσότερο στη μουσική.  ;) 

 

Εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία άλλη (παρανοϊκή, κατά τη γνώμη μου) ιδέα: εκείνη του μαστερά που "όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει". Άντε... ας γράψω άλλη μία φορά αυτό που ΟΛΟΙ ξέρετε, ότι ο άνθρωπος που έχει το γούστο και τις γνώσεις για να αξιολογήσει ΚΑΘΕ είδος μουσικής, απλά ΔΕΝ γεννήθηκε ακόμη.

 

Συμφωνώ! Και αν έφτιαχνα ένα άλμπουμ με τριπ χοπ δεν θα το έδινα σε κάποιον μαστερά που οι δουλειές του είναι κυρίως country ή μέταλ...

 

Που είναι γραμμένο αυτό; Είναι σα να λες ότι άμα πάω σε ένα σπίτι και κάποιος έχει κορυφαίο σύστημα αναπαραγωγής δίσκων βινυλίου, ξέρει καλύτερα τη μουσική μου από εμένα. Ναι, σίγουρα...

 

Συμφωνώ αλλά δεν συνδέεται σαν σχόλιο με αυτό που είχα γράψει...  ???

[Holystone]

Ψευτο-mastering κτλ...

 

Ας μην έχουμε αυταπάτες πως επειδή δουλεύουμε με μερικά προγράμματα αρκετό καιρό, και έχουμε βρεί το ρου της ιστορίας (και αν τουλάχιστον σε εμάς ακούγεται επαγγελματική η δουλειά) πως έχουμε στ' αλήθεια έχουμε καταφέρει να κάνουμε αυτό που άλλοι σπούδασαν, διάβασαν, με ορθολογιστικό τρόπο και κοπιασαν να καταφέρουν....

Τουλάχιστον εγώ δεν κάνω αυτό το λάθος...Γράφω τη μουσική μου και είμαι χαρούμενος που μπορώ και το κάνω...σήμερα.

 

Το ότι η τεχνολογία σήμερα μας δίνει την δυνατότητα να ακουμπάμε μια διαδικασία που πρίν 20 χρόνια τη βλέπαμε τυπωμένη μόνο σε βινύλιο-κασσεττα- (τελικά και σε cd), ίσως μας κάνει να ακουγόμαστε λίγο αφελείς...

 

 

Είναι δηλ., σαν να ζει κάποιος δίπλα σε ένα γιατρό, σε όλες τις επεμβάσεις του, σε όλα τα στάδια της δουλειάς του, σε όλες τις εμπειρίες του, και να έχει την αξίωση αυριο να πάει να "ανοίξει ασθενείς". Εσείς θα καθόσασταν;

 

 

Τεσπα, για να μην παρεξηγηθώ, ούτε σπουδές έχω κάνει στη μουσική και την ηχοληψία, παίζω κιθάρα 17 χρόνια, και ασχολούμαι με τις ηχογραφήσεις τα τελευταία 9 χρόνια. Αλλά ηχολήπτης  (πόσο μάλλον master-ας), δεν τολμώ να με χαρακτηρίσω, ούτε για αστείο!!

 

Τώρα, αν καποιες ηχογραφήσεις μου ακούγονται "επαγγελματικές" στους γύρω μου, που δεν ξέρουν ΤΙ σημαίνει επαγγελματική δουλεια, είναι ίσως επειδή απλά τους ακούγονται "ωραία". Δεν είναι τίποτα παραπάνω, απλά η σύγκριση με κατι που κάνεις στο σπίτι σου, και που ίσως αυτό από μόνο του να είναι κατόρθωμα...

 

 

Η αλήθεια είναι πως, όλοι μας από 2-3 ετών ζωγραφίζουμε, αλλα δεν είμαστε όλοι ένας Picasso, όλοι μας τραγουδάμε από τότε που είπαμε τις πρώτες λέξεις μας, αλλά δεν είμαστε όλοι Pavaroti, όλοι χορεύουμε από τότε που πατήσαμε στα πόδια μας, αλλά δεν είμαστε όλοι Gene kelly...

 

Δεν είναι πεσιμιστικό αυτό που λέω, απλά η αναγνώριση σε αυτούς που αξίζουν να λέγονται αυτό που φέρονται...

 

Από 'κει και πέρα, ας γράφουμε την μουσική μας όπως μπορούμε, ας χαιρόμαστε με τον δρόμο προς την Ιθάκη, που χαρακτηρίζει την δημιουργία ενός τραγουδιού, και αν είναι να γίνουμε Bob Katz, με διαβασμα και πολλοί δουλεια, ίσως πολλοι να τα καταφέρουν!

 

Φιλικά

[Επισκέπτης]

Η αλήθεια είναι πως, όλοι μας από 2-3 ετών ζωγραφίζουμε, αλλα δεν είμαστε όλοι ένας Picasso, όλοι μας τραγουδάμε από τότε που είπαμε τις πρώτες λέξεις μας, αλλά δεν είμαστε όλοι Pavaroti, όλοι χορεύουμε από τότε που πατήσαμε στα πόδια μας, αλλά δεν είμαστε όλοι Gene kelly...

 

Εδώ χτύπησες την ουσία του ζητήματος: την σύγχυση που υπάρχει για τα όρια των καλλιτεχνικών αρμοδιοτήτων του μαστερά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, διότι βρίσκεται στον πυρήνα της μυθολογίας για το σύγχρονο mastering.

 

Πως έχουν τα πράγματα: ο μαστεράς δεν είναι ούτε Picasso, ούτε Pavarotti, ούτε Kelly. Στην απολύτως καλύτερη περίπτωση, θα ήταν ο οδηγός που θα οδηγούσε το Volkswagen με το οποίο θα μεταφέρονταν ένα από τα έργα του Picasso στους χώρους μίας τοπικής gallery, με την οδηγία να οδηγεί προσεκτικά για να μη γίνει καμία στραβή.

 

Μην μπερδεύουμε τα πράγματα λοιπόν.

 

 

[Holystone]

Εδώ χτύπησες την ουσία του ζητήματος: την σύγχυση που υπάρχει για τα όρια των καλλιτεχνικών αρμοδιοτήτων του μαστερά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, διότι βρίσκεται στον πυρήνα της μυθολογίας για το σύγχρονο mastering.

 

Συμφωνώ απολύτως Wow!. Απλά το αναφέρω ως την εφαρμογή της "καλλιτεχνικής πένας" του master-α και του τελικού φινιρίσματος σε ένα τραγούδι.

Γιατί, όντως το mastering είναι και αυτό μια "καλλιτεχνική επιμέλεια" που εκτελείται από χαρισματικούς ανθρώπους σε γνώση και ταλέντο, και γι' αυτό είναι μια τόσο : επίπονη, με χειρουργικής ακρίβειας επεμβάσεις, που ακροβατεί μεταξύ σωστών και λάθος επιλογών.

 

Ας μην ξεχνάμε, πως το mastering είναι το τελικό φινίρισμα στο τραγούδι, που λουστράρει κάτι ήδη γυαλισμένο, δηλ. σαν μια λεία θαλασσινή πέτρα, για να αποκαλύψει με καλύτερο τρόπο την ομορφιά και τα χρώματά της...Τώρα, σε μια πέτρα του βουνού, άχαρη, τραχιά και με πολλές γωνίες και κορυφές και σκόνη, τι να το κάνεις το γυάλισμα;

 

Δεν συμφωνείτε;  ;)

[longshadow]

Τώρα, σε μια πέτρα του βουνού, άχαρη, τραχιά και με πολλές γωνίες και κορυφές και σκόνη, τι να το κάνεις το γυάλισμα; [/b]

 

Δεν συμφωνείτε;  ;)

 

Εκεί μάλλον κι άλλο τρόχισμα θέλει, όχι γυάλισμα!... ;) ;D

[nikodemos]

Το mastering είναι πρώτα απ'όλα ένα κομμάτι της όλης παραγωγικής διαδικασίας.....ως κρίκος λοιπόν της όλης επεξεργαστικής και παραγωγικής αλυσίδας έχει και αυτό την σημασία και την αξία του και φυσικά λόγο ύπαρξης.

Δεν βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να το θεωρήσω ως το πιο σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας αλλά σίγουρα δεν βρίσκω και κανέναν λόγο να το υποβιβάσω ως ασήμαντο.....και βέβαια επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά (το έχω κάνει πολλάκις εδώ μέσα) πως οι συμμετέχοντες στην όλη διαδικασία πλην των ίδιων των δημιουργών είναι απλά συντελεστές και όχι συνδημιουργοί.

 

 

...λίγα λόγια περι μάστερινγκ (ή πρε-μάστερινγκ) όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ

 

Κατ'αρχάς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει το αρκετά απλό στην κατανόηση αλλά πολλές φορές περίπλοκο στην εφαρμογή θέμα της μετατροπής του προιόντος της μίξης στο κατάλληλο προς μαζική αναπαραγωγή format και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο......καιαυτό φυσικά δεν είναι κάτι που έγινε ξαφνικά περιττό με την "εξαφάνιση" των δίσκων βινυλίου....το αντίθετο....σήμερα η ποικιλία των format αναπαραγωγής καθιστά ακόμη πιο ουσιαστική την ύπαρξη του mastering....έτσι έχουμε πχ τα κλασικά audio cd, τα "συμπιεσμένα" format (mp3 κλπ), τα format που θα επενδύσουν εικόνα (είτε μιλάμε για πολυκάναλο ήχο σε ένα dvd είτε μιλάμε για άλλες video εφαρμογές), έχουμε τα sacd, έχουμε κάποια radio ή video edits κλπ κλπ....και όλα αυτά πολύ πιθανόν να προκύπτουν από το ίδιο αρχικό προιόν....Άρα θα πρέπει κατ'αρχάς να καταλάβουμε πως το mastering (τουλάχιστον ως πρωταρχικός σκοπός) δεν είναι η τόσο η επεξεργασία σε ότι αφορά την αισθητική πλευρά της ηχητικής πληροφορίας όσο η μετατροπή του στο επιθυμητό format με τον καλύτερο και πλέον απροβλημάτιστο τρόπο.

 

Σε ότι αφορά λοιπόν την μουσική παραγωγή που είναι και του άμεσου ενδιαφέροντος μας το mastering περιλαμβάνει την μετατροπή του sampling freq/bitrate στο standard των audio cd's, την δημιουργία ενός track index συμβατού με τα αποδεκτά στάνταρτς, την επιλογή των κενών ανάμεσα στα tracks, την δημιουργία κάποιων fade in/out & crossfades αν αυτό είναι επιθημητό, την απαλοιφή πιθανών θορύβων (clicks&pops) που διέφυγαν από το mixing, το leveling μεταξύ των tracks, το συνολικό leveling και η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της δυναμικής περιοχής κλπ κλπ.....από εκεί και πέρα και αν αυτό είναι σκόπιμο και επιθημητό ο mastering engineer είναι πιθανόν να επέμβει και στην χροιά αλλά και στην δυναμική επεξεργασία των tracks πολλές φορές απλά στα πλαίσια ενός καλύτερου matching μεταξύ των tracks, κάποιες φορές ίσως πιο δημιουργικά και παρεμβατικά αλλά πάντα με την λογική της βελτίστοποίησης και όχι της αισθητικής παρέμβασης.

 

Είναι λογικό πως για να μπορέσουν να συμβούν όλα τα παραπάνω θα πρέπει να ισχύουν κάποιες προυποθέσεις τόσο σε ότι αφορά τον εξοπλισμό όσο και τον ανθρώπινο παράγωντα.

Έτσι μια τέτοια διαδικασία (όπως αντίστοιχα και πιθανότατα πολύ περισσότερο στην μίξη) χρειάζεται τον κατάλληλο χώρο (σε ότι αφορά την ακουστική του), το κατάλληλο monitoring σύστημα (σε ότι αφορά την απόδοση, το matching με τον χώρο, την δυνατότητα καλιμπραρίσματος κάθε εισόδου και εξόδου, την βεβαιώτητα της ηχτικής πιστότητας και διάυγειας όλων των διασυνδέσεων του συστήματος κλπ κλπ), το κατάλληλο metering σύστημα (ευέλικτο, ακριβές, με δυνατότητα clip metering,  συμβατό με διαφορετικά metering πρωτόκολα κλπ κλπ) το κατάλληλο μέσο αναπαραγωγής και επεξεργασίας - σταθμό εργασίας (συμβατό με όλα τα digital format, ικανό non destructive editing περιβάλλον, επεξεργαστική ισχύ, ύπαρξη ικανών επεξεργαστικών audio tools, dithering & noise shaping αλγόριθμων, όπως βέβαια και ικανοποιητικόυ sample rate convertion, δυνατότητα για ευέλικτη διασυνδεσιμότητα και ενσωμάτωση εξωτερικών επεξεργαστών κλπ κλπ), τα κατάλληλα αποθηκευτικά μέσα (υποστήριξη διαφορετικών format) και φυσικά ο κατάλληλος υλικοτεχνικός εξοπλισμός σε ότι αφορά την AD-DA και διασυνδεσιμότητα μεταξύ σταθμών επεξεργασίας (tranparency, sampling rate/bitrate compatibility κλπ κλπ).

Αυτό θα έλεγα πως είναι το απαραίτητο set up ενός comercial audio production suite.

Από εκεί και πέρα εισερχώμαστε στο θέμα της πιο παρεμβατικής - δημιουργικής επεξεργασίας η οποία (αν είναι επιθυμητή) απαιτεί και αυτή τον ανάλογοκατά περίσταση εξοπλισμό...αλλά εδώ εισερχώμαστε και στο θέμα υποκειμενικό γούστο και άποψη οπότε δεν θα μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες.....

....και φθάνουμε στον άνθρωπο-χειριστή.....

Δεν ξέρω αν υπάρχουν "μαγικά αυτιά" (...ή και αν χρειάζονται ακόμη) αλλά σίγουρα υπάρχουν οι έννοιες γνώση, εμπειρία, μουσική κουλτούρα και παιδεία, τεχνογνωσία και άποψη....και αυτές πάντα θα αποτελούν τον καθοριστικότερο παράγωντα είτε μιλάμε για επαγγελματίες είτε για ερασιτέχνες.....στην πραγματικότητα η μόνη ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις 2 κατηγορίες ανθρώπων είναι πως στην πρώτη (επαγγελματίες) όλα τα παραπάνω (έμψυχα και άψυχα) είναι προυπόθεση και η έλειψη τους είναι απαράδεκτη ενώ στην δεύτερη οι ελείψεις σε όλους τους προαναφερθέντες τομείς είναι αναμενόμενες και αποδεκτές.

 

 

...τι θέλω να πω λοιπόν....

 

μπορεί ένας ερασιτέχνης να φτιάξει ένα καλό μάστερ?......φυσικά.....γιατί όχι...απλά οι πιθανότητες μεταβάλονται ανάλογα με τις ικανότητες και γνώσεις του καθενός, τις προσδοκίες, , το υλικό, τον αντικειμενικό σκοπό και τέλος τέλος τον εξοπλισμό (όπως τον περιέγραψα πιο πάνω)

 

μπορεί ένας "επαγγελματίας" να φτιάξει ένα κακό μάστερ?.....φυσικά....και γιατί όχι....ισχύουν και πάλι τα ίδια....απλά εδώ αφ'ενός δεν είναι και τόσο συνιθισμένο και αφ'ετέρου είναι απαράδεκτο να συμβαίνει.

 

...καλώς ή κακώς η στατιστική θα ευνοεί πάντα τον επαγγελματία.....και καλώς ή κακώς όσο υπάρχουν άνθρωποι ή εταιρίες που έχουν την δυνατότητα να επιλέγουν την καλύτερη δυνατή λύση για το προιόν τους τα commercial studios (mastering & recording γενικότερα) θα συνεχίσουν να υπάρχουν

 

 

...και κάτι τελευταίο.....η έκφραση "ψευτομάστερινγκ" είναι αρκετά διαδεδομένη στα commercial studios με την λογική της δημιουργίας ενός standard audio cd για τον πελάτη για υλικό το οποίο θα σταλεί σε κάποιο mastering studio.....δηλαδή μια αρκετά πρόχειρη μετροπή και επεξεργασία του μιξ ώστε να μπορεί να δωθεί στον πελάτη είτε για ακρόαση είτε για δειγματισμό κλπ κλπ......το τραγικό είναι πως κάποιες φορές έχει τύχει το πρόχειρο αυτό "ψευτομάστερ" να είναι καλύτερο από το τελικό (για ποιους λόγους και με ποιανού υπαιτιότητα είναι άλλη ιστορία).

 

 

ps...ελπίζω να μην σας κούρασα....και αγαπητέ Wow! εγώ πραγματικά θα ήθελα να ακούσω ως που μπορείς να φθάσεις μια μίξη με τις γνώσεις και τον εξοπλισμό σου......τα tracks ξέρεις που μπορείς να τα βρεις και η συμμετοχή σου για μένα θα είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη :)

[darshan]

...και κάτι τελευταίο.....η έκφραση "ψευτομάστερινγκ" είναι αρκετά διαδεδομένη στα commercial studios με την λογική της δημιουργίας ενός standard audio cd για τον πελάτη για υλικό το οποίο θα σταλεί σε κάποιο mastering studio.....δηλαδή μια αρκετά πρόχειρη μετροπή και επεξεργασία του μιξ ώστε να μπορεί να δωθεί στον πελάτη είτε για ακρόαση είτε για δειγματισμό κλπ κλπ......το τραγικό είναι πως κάποιες φορές έχει τύχει το πρόχειρο αυτό "ψευτομάστερ" να είναι καλύτερο από το τελικό (για ποιους λόγους και με ποιανού υπαιτιότητα είναι άλλη ιστορία).

 

Αναρωτιέμαι τι ιστορία είναι αυτή. Πονεμένη σίγουρα... Έχει να κάνει με την ποιότητα της μίξης?

 

Κατα τα άλλα κατατοπιστικότατος!

 

 

[Yannis Methenitis]

Πως έχουν τα πράγματα: ο μαστεράς δεν είναι ούτε Picasso, ούτε Pavarotti, ούτε Kelly. Στην απολύτως καλύτερη περίπτωση, θα ήταν ο οδηγός που θα οδηγούσε το Volkswagen με το οποίο θα μεταφέρονταν ένα από τα έργα του Picasso στους χώρους μίας τοπικής gallery, με την οδηγία να οδηγεί προσεκτικά για να μη γίνει καμία στραβή.

Για να παίξω στο παραπάνω παιχνίδι, θα έλεγα ότι θα ήταν πιό σωστή η μεταφορά αν ο μαστεράς είναι ο συντηρητής των εικαστικών έργων. Κάποιος που πρέπει να επέμβει για να διορθώσει τις αρνητικές επιπτώσεις του χρόνου και χρήσης. Οι καλοί συντηρητές πρέπει να γνωρίζουν πολλά για τον ζωγράφο και την τέχνη του για να μπορούν να επαναφέρουν τα ξεθωριασμένα και σπασμένα χρώματα στην αρχική τους μορφή. Δεν είναι ζωγραφική αλλά μια άλλη τέχνη που απαιτεί γνώση και πείρα.