To τραγούδι του Cosmote

[kultura]

Δεν είναι κακό να μαθαίνουν οι πιτσιρικάδες από διαφιμήσεις... Το "δήθεν" της υπόθεσης είναι το σπαστικό, δηλαδή γίνανε όλοι ροκάδες, επειδή μάθαν ένα τραγούδι των ten years after, ή των beatles (βλ come together), και λένε "εγώ ακούω ten years after", ας πούμε...

 

Με κινητό 700 ευρώ, με Πλούταρχο, με Ανίτα Πάνια δεν είσαι ροκ...

 

Κι εγώ πιτσιρικάς είμαι, αλλά αν δεν είχα ακούσει Alvin Lee, θα έκανα "Ssssh"...

[trigga]

Εγω που δεν ειμαι ροκάς μπορώ να βλέπω τσαρανίτα?

[NoIzY]

Απίστευτο κομμάτι και τρομερή παραγωγή, δεν το πίστευα ότι ήταν του '71!! :o

 

 

 

Υ.Γ. Καραγκιόζη διαιτητή!! >:(

[thanasis b]

νομιζω οτι ο καθενας μπορει να ακουει βλεπει τρωει αγοραζει οτιδηποτε..το προβλημα για μενα ειναι η αιτια και οχι η αφορμη...

ακουει καποιος το τραγουδι του κοσμοτε ..γιατι το ακουει επειδη του αρεσει?η επειδη εγινε μοδα τωρα και το παιζουν και τα κλαμπακια στο κεντρο και πρεπει να ειναι in!!??

 

αυτο νομιζω οτι ειναι το προβλημα!!!

[studio54GR]

Aς ξεθάβουν θησαυρούς ρε παιδιά.... καλό είναι δεν είναι κακό.

Μπας κι ορισμένοι πάρουν το ερέθισμα και αρχίσουν να ψάχνονται.

[klhronomos]

Δεν παίρνουν χαμπάρι οι πιτσιρικάδες, παιδιά. To γιατί δεν είναι ούτε θέμα γνώσεων πάνω στη ροκ μουσική, ούτε θέμα πρόσβασης σ' αυτή, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι πανεύκολη έτσι κι αλλιώς.

 

Είναι απλά θέμα αισθητηρίου, κατά πόσο δηλαδή έχεις "κεραία" ανοιχτή να συλλάβεις τα κύματα όλης αυτής της αισθητικής, το ρυθμό, το πάθος, την άποψη, την ποίηση που εκπέμπει αυτή η μουσική.

 

Στο κάτω-κάτω δεν είναι λίγοι οι "παλιοροκάδες" (και της δικιάς μου γενιάς) που κόλλησαν στο χορευτικοεκτονωτικό κομμάτι της ροκ τύπου smoke on the water και των συναφών, αγνοώντας τον ουσιώδη και πανέμορφο χώρο τής ψυχεδελικής, ποιητικής διάστασης της που κάνει αυτή τη μουσική τόσο όμορφη και ξεχωριστή. Εδώ ακόμα οι περισσότεροι ξεχωρίζουν τη ροκ απ' το αν έχει κιθάρες με overdrive... ενώ προφανώς αλλού είναι το "ζουμί".

 

Τουλάχιστο ήταν αρκετοί τότε που το έπιαναν το νόημα. Μειοψηφία μεν, αλλά αισθαντική και με αιτία! Οι σημερινοί; Ούτε να ξέρουν δε θέλουν, ή δεν μπορούν. Δεν το πιάνουν. Δεν τους ενδιαφέρει. Είναι όλα επιφάνεια, ακόμα κι αυτά που έχουν βάθος. Κι εξαιρέσεις δεν έχω δει ακόμη, αν κι έχω αρκετή επαφή με νέο κόσμο.

 

Το κάθε I'd love to change the world οι περισσότεροι θα το αντιμετωπίζουν σαν το γ@μ@το 1 month hit τής TV απ' τα παλιά, με τις ωραίες σολιές, το οποίο όταν περάσει η μόδα του θα το ανακυκλώσουν όπως όλα τα υπόλοιπα...

 

Εγώ και κάποιοι άλλοι όταν το πρωτακούσαμε στα 13 μας, δεν μπορέσαμε να κοιμηθούμε το βράδι απ' τον ενθουσιασμό και το λατρέψαμε για μιά ζωή! Διαμόρφωσε λίγο το πώς κοιτάζουμε από τότε τον κόσμο.

 

Μακάρι να συμβεί αυτό και σε μερικούς τωρινούς 13-17-ρηδες. Απλά αμφιβάλλω ότι θα έχει τις ίδιες επενέργειες πάνω τους. Είναι αλλού αυτοί τώρα -ντεμέκ εξέλιξη- σε μιά μουσική τόσο τυποποιημένη κι ανούσια... Λέτε να φταίνε τα ποτά; Ακόμα κι αυτά, καλύτερα ήτανε παλιά!  :D Ή εγώ έχω αποκτήσει κανένα γεροντικό σύνδρομο και μού φταίνε όλα. Θα δείξει.

 

Τέλος πάντων, μακρυγόρησα κι όλας, άλλα μη μού την πείτε αν δε συμφωνείτε γιατί πραγματικά έτσι μού φαίνεται: Καμμία σχέση, άλλος κόσμος σήμερα, κι ας έχουν περάσει μόλις 20 χρόνια από τότε που ήμουν 13-άρης!

 

Ο Alvin Lee μεθ' ημών...  :)

[dkall]

Κληρονομε , παρ΄οτι σχεδον 50αρης , τα ιδια ακριβως πραγματα μου ελεγε ο πατερας

μου πριν  .....35  περιπου χρονια .

Μηπως σου λεει κατι αυτο ??

[marathon]

Δεν παίρνουν χαμπάρι οι πιτσιρικάδες, παιδιά.

Δεν φταίνε οι πιτσιρικάδες, εμείς οι πενηντάρηδες φταίμε που δεν προσπαθούμε. dkall μαζί σου

 

 

[RayDTutto]

Πάτε να συγκρίνετε έναν κόσμο που η αγορά ενός δίσκου (LP) ήταν τελετουργία ημερών (μηνών αν ήταν εισαγωγής) και έναν κόσμο που οποιαδήποτε μουσική είναι ένα κλικ μακριά.

[trolley]

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που συζητάτε.

 

Πιστεύω ότι η διαφήμιση είναι μακράν ο χειρότερος τρόπος για να γνωρίσεις οτιδήποτε, ακριβώς για τον ίδιο λόγο όπου ένα πορνείο είναι μακράν ο χειρότερος τρόπος για να γνωρίσεις το σεξ. Οι διαφημιστές έχουν μία αδιανόητα ρηχή σχέση με θέματα τέχνης και κουλτούρας, κάτι που (ειδικά στον ελληνικό χώρο) έχει επιβεβαιωθεί δεκάδες φορές μέσα από αδόκιμες εφαρμογές σεναρίων, μουσικοηχητικών επενδύσεων, επιλογής ηθοποιών κλπ.

 

Παρ' ότι θα τα πάρει ο marathon, η αλήθεια είναι ότι η ελληνική διαφήμιση θεωρείται ανέκδοτο στο εξωτερικό και το γεγονός ότι το συγκεκριμένο φιλμάκι είναι τεχνικά άρτιο, αυτό δεν το κάνει λιγότερο ηλίθιο, ούτε το δικαιοδοτεί να καπηλεύεται μουσικές που για κάποιους έχουν μείζονα συναισθηματική σπουδαιότητα. Πολύ απλά, ας θυμήσω με πόση λύσσα είχε αντισταθεί ο Τζιμ Μόρισον στην προσπάθεια που γινόταν από κάποιους να δοθεί η άδεια για χρήση των τραγουδιών των Doors σε τηλεοπτικά σποτ (κάτι που τελικά έγινε προς μεγάλη απογοήτευσή του). Πιστεύω ότι ο Lee δεν θα ήταν λιγότερο ευαίσθητος αν βέβαια τον ρώταγε κάποιος τη γνώμη του.

 

Επίσης διαφωνώ με τη τοποθέτηση ότι σήμερα όλες οι μουσικές είναι ένα κλικ μακρυά: ειδικά διαφωνώ με το "όλες" - μόνο οι γελοίες μουσικές του συρμού είναι ένα κλικ μακρυά. Οι πιο ενδιαφέρουσες είναι περισσότερα κλικ μακρυά και μάλιστα υπάρχουν πολλές οι οποίες δεν είναι προσεγγίσιμες μέσω κανενός κλικ. Αυτές τις μουσικές οι διαφημιστές δεν τις ανακάλυψαν ποτέ (από τη δεκαετία του 80 π.χ.) και εννοείται ότι ποτέ δε θα χρησιμοποιηθούν για επένδυση σε διαφημιστικά σποτ.

 

Επί τη ευκαιρία, λέτε να γλυτώσαμε από τον Χατζηκλάνη;