Η συνθετική διαδικασία ένος κομματιού για πιάνο και τρομπέτα. Unique

[giannis]

Μπράβο και από μένα Νικόλας,οι ανησυχίες σου μας κάνουν καλο!

 

Άντε να μας γράψεις/παραθέσεις και κανέναν οδηγό,για το πως θα γράψουμε ορχηστρική μουσική.

 

H συνταγή και το μίγμα των πολλών βιολιών μαζί, με μπερδεύει..

 

;D ;D ;D

[ninja]

Μπράβο Νικόλα. Πολύ καλό. Μου άρεσε που το 1ο και το 3ο μέρος έχουν κοινά στοιχεία (όπως δυναμική και διαστηματική συνήχηση) και το 2ο με το 4ο είχαν μόνο τη δυναμική σαν κοινό στοιχείο. (Αν άκουσα καλά λόγω περασμένης ώρας :)) Πολύ κα΄λη η σκέψη σου για την τρομπέτα και ίσως θα έπρεπε να παρουσιάσεις καινούργια στοιχεία στο θέμα της και ίσως και από πλευρά καινοτομίας. Ίσως να μην περιλαμβάνει καθόλου μελωδία, μιας και το πιάνο σου είναι ήδη μελωδικότατο, και να περιλαμβάνει περισσότερο ήχους με ή χωρις σουρντινα,ή και σκέτες αναπνοές.... δεν ξέρω σκέψου το λίγο.....

Πάντως είναι πολύ καλή η δουλειά σου.

Φιλικά ninja.

[marilazi]

μπραβο ρε νικολα. γενικοτερα.

 

αν εχεις myspace add me www.myspace.com/mariolaz

 

 

εισαι πολυ καλος.

[Nikolas]

απο κάτω προς τα πάνω, και ευχαριστώ όλους. :)

 

Rondat Δεν έχω myspace, και να ομολογήσω δεν το χωνεύω και πολύ. Αρνήθηκα για πολύ καιρό και το facebook αλλά τελικά με παρασύρανε εκεί. Δεν είμαι πολυ φίλαθλος αυτού του μέσου, ούτε και πολυ ασχολούμε, αλλά... H Σελίδα μου, έχει όλη τη μουσική που θα ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο (για εμπορικούς και προσωπικούς σκοπούς), και διάφορες πληροφορίες: www.nikolas-sideris.com

 

ninja. Thanks bud! ^_^ Ευχαριστώ για τις προτάσεις, όλες δεκτές και καλές (και η ανάλυση καλή). 4 μέρη, ξεχωριστα με το 1ο και 3ο να μοιάζουν και 2ο και 4ο το ίδιο, λόγο "δυναμικότητας" ,ή "ενεργητικότητας". :) Για την ώρα δουλεύω ακόμη στην παρτιτούρα και δεν έχω καταφέρει ούτε νότα να βάλω απο τρομπέτα. Πρέπει να στείλω ότι έχω και δεν έχω στην Αγγλία την Παρασκευη για δοκιμαστικές εξετάσεις (mock viva), και τρέχω σαν παλαβός. Θα πρέπει, νομίζω, να υπάρχει κάποια συνοχή μεταξύ πιάνου και τρομπέτας, αλλά το τι ακριβώς remains to be seen. Επιπλέον, υπάρχει αρκετός χώρος, και μπορεί να ΒΓΑΛΩ πράγματα απο το πιάνο, για να πάνε στην τρομπέτα τελικά. Θεωρω οτι υπάρχει πολύ "υλικό" για εκμετάλευση στο πιανιστικο μέρος, ώς τώρα. Η παρτιτούρα θα δείξει περισσότερα. :)

 

(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ): πήγα χτες στο Πλάισιο και μου δώσανε τελικά ΡΟΖ χαρτί! ΡΟΖ! Και πήρα και 2 πακέτα (θα εκτυπώσω ΠΟΛΥ αυτές τις μέρες). Πρέπει να τρέχω να το αλλάξω τώρα.! ΡΟΖ!

 

Γιαννη. Νά 'σαι καλά. Αν τα πράγματα πάνε καλά, έρχετε και αυτό (συζητάω με διάφορους "σπόνσορες" για κάτι τέτοιο, περι ενορχήστρωσης κλπ... ;))

 

Νικόλας. Ευχαριστώ! Έχοντας ακούσει το γρήγορο, πρώτο μέρος, τόσο πολύ (λόγο του ότι βγάζω την παρτιτούρα), περιμένω πως και πως να φτάσω στο αργό! χαχαχα! :) Ελπίζω ότι μέσω αυτού παίρνεται και μια ιδέα του πως γράφω, πως δουλεύω, και ΤΙ κάνω και το ΓΙΑΤΙ. (και ίσως μια μικρή ιδέα για το πως είμαι σαν καθηγητής;;;; μπρρρ...)

 

Λάμπρο. Μπερδεύεις πολλά πράγματα και αξίζει μια ανάλυση.

 

Καταλαβαίνω τι λες σε όλα, αλλά διαφωνώ και σε όλα.

 

1. Πολύ επιστήμη αδερφέ μου. Ναι, καταλαβαίνω, αλλά έχε υπόψην σου, ότι το συγκεκριμένο κομμάτι που άκουσες είναι... 8 λεπτά στο πιάνο. Άρα το ακριβώς αντίθετο με αυτό που εννοείς. Δεν υπάρχει επιστήμη, παρα μόνο ένστικτα. Φυσικά το τι βγήκε έχει να κάνει με το ποιός είμαι και πως έχω αναπτύξει τον εαυτό μου, τα ένστινκτά μου και τη συνθετική μου ιδιότητα, αρα παρά τάυτα παραμένει μία καταθήκη μη επιστημονική. Η παράθεση της δουλειάς και το πείραμα του να "εκδόσω" την όλη διαδικασία είναι πιο πειραματική και πιο κοντά στην επιστήμη, αν θές.

 

2. Τι εννοείς mainstream? Εκεί που βρίσκομαι εγώ (γενικά μιλώντας), αυτού του είδους η μουσική έχει ανταπόκριση. Δεν είναι projectico και μάλιστα επειδή μίλησες και για την αξία του...

 

3. Η αξία του, ελπίζω να είναι μεγαλύτερη απ'ότι έχω κάνει. Ελπίζω ότι αυτό το κομμάτι θα καταλήξει, στην τελική του μορφή, στα χέρια ενός αγαπητού φίλου. Και μόνον εκείνος θα έχει την τελική του μορφή. Οι υπόλοιποι θα αρκεστείται με την διαδικασία κατασκευής καθώς και mp3 βερσιόν του τελικού κομματιού! ;) Άρα το θέμα αξία παίρνει συζήτηση υπο την έννοια: Η μοναδικότητα δίνει αξία σε ένα έργο τέχνης; (Εξού και το όνομα του κομματίου: Unique! ;))

 

Marathon ναι μαθαίνει κανείς. Λέγεται instrumentation και orchestration (οργανογνωσία και ενορχήστρωση) και είναι μαθήματα που γίνονται ακόμη και, ΩΩΩΩΩΩΩΩ ΝΑΙ, σε ωδείο! Μαθαίνεις γνωρίζοντας τεχνικές λεπτομέρειες του οργάνου (5 νότες συγχορδία σε βιολί δεν παίζει), την έκτασή του (μπάσσες νότες κάτω απο το μεσαίο ντο στο φλάουτο, ΤΣΟΥ), και μετά μελετας άλλα έργα απο προηγούμενους συνθέτες και βλεπεις καταλαβαίνεις την χρήση... Γράφεις κι εσύ, παρακολουθείσαι, σου λένε, μαθαίνεις, κάνεις εργαστήρια (workshop) όπου παίζονται έργα σου απο παίκτες του οργάνου και έτσι σχολιάζεται αυτό που έχεις εσύ γράψει και προχωράς έτσι, σιγά σιγά.

 

Αυτά... ουφ...

 

Καλημέρα σας.

[Yannis Methenitis]

Πέραν της πολύ ενδιαφέρουσας συνθετικής άποψης, (αναρωτιέμαι πως μπορείς και κρατάς τόσο σχετικά περίπλοκη κίνηση στο νου σου) θες να μας πεις πόσες φορές το επανέλαβες και πως θα καταλήξεις στο αποτέλεσμα; Η διαδικασία ξεκίνησε στο χαρτί ή αυτοσχεδίασες στο πιάνο και μετά το μετέφερες στο sequencer; Εχεις midi enabled ακουστικό πιάνο;

 

the goal of this little project is How to create a unique piece of music, which will be unique in copies, held by a single owner, but also enjoyed by all the audience, albeit in lower quality, possibly.

 

Πολύ μα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και η θεωρία της "Μοναδικότητας". Η οποία μπορεί να στέκει μόνο σε κάποιους "κύκλους" μουσικόφιλων καθώς η ηχητικά υποβιβασμένη βερσιόν σε συμπιεσμένο mp3 καταλήγει πλέον να είναι το δεδομένο στην καθημερινή πραγματικότητα. Θα μπορούσε να προκύψει ανάθεση έργου από συλλέκτη; Γιατί όχι;

Εμείς καθορίζουμε τους ακροατές και αγοραστές του έργου μας.

Συγχαρητήρια και μόνο για την σκέψη!

[Nikolas]

Πέραν της πολύ ενδιαφέρουσας συνθετικής άποψης, (αναρωτιέμαι πως μπορείς και κρατάς τόσο σχετικά περίπλοκη κίνηση στο νου σου) θες να μας πεις πόσες φορές το επανέλαβες και πως θα καταλήξεις στο αποτέλεσμα; Η διαδικασία ξεκίνησε στο χαρτί ή αυτοσχεδίασες στο πιάνο και μετά το μετέφερες στο sequencer; Εχεις midi enabled ακουστικό πιάνο;

Έχω ένα digital piano της Casio (PX110, Privia), που έχει αναπάντεχα καλό touché! Είναι απίστευτο. Το είχα αγοράσει στην Αγγλία λόγω χώρου και το έφερα εδώ. Είναι απίθανο! (και ΔΕΝ δουλεύω για την Casio! ;D).

 

Το κομμάτι, όπως το ακούς, παίχτηκε μια και έξω. Είχα δοκιμάσει να το παίξω 1-2 φορές στο πιάνο, αλλά εντελώς διαφορετικό. Το παρων πιανιστικο μέρος, είναι μοναδικό και παίχτηκε σε 8 λεπτά περίπου (βάλε, κάτσε, δοκίμασε, πατα * κλπ). Η διαδικασία δεν έχει καμμία, μα καμμία σχέση με χαρτί, αλλά τώρα, αυτήν την ώρα, το παιρνάω σε χαρτί (παρτιτούρα, που θα την μοιραστώ μαζί με όλους, στο NSS) για περαιτέρω ανάλυση και δουλειά.

 

Πολύ μα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και η θεωρία της "Μοναδικότητας". Η οποία μπορεί να στέκει μόνο σε κάποιους "κύκλους" μουσικόφιλων καθώς η ηχητικά υποβιβασμένη βερσιόν σε συμπιεσμένο mp3 καταλήγει πλέον να είναι το δεδομένο στην καθημερινή πραγματικότητα. Θα μπορούσε να προκύψει ανάθεση έργου από συλλέκτη; Γιατί όχι;

Εμείς καθορίζουμε τους ακροατές και αγοραστές του έργου μας.

Συγχαρητήρια και μόνο για την σκέψη!

Ακριβώς. Ελπίζω ότι το επίπεδο δουλειάς θα είναι τόσο αναλυτικό τελικά, και τόσο λεπτομερές και "φωτεινό", που μόνο σε 24-bit (DVD - Stereo δηλ), θα δείχνει πραγματικά αυτό που είναι. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούν σε 112 kbit mp3s! ;D

 

Φυσικά, αυτό, δεν γίνεται για κερδοσκοπικούς σκοπούς, παρά για έναν αγαπημένο φίλο μου. :)

 

ΥΓ. Υπάρχει και κάποιο άλλο κομμάτι που δουλεύω (άλλα δύο για την ακρίβεια), που όταν είναι έτοιμα (σε κανα μήνα φαντάζομαι) θα τα μοιραστώ μαζί σας, καθώς, νομίζω, έχουν σχέση ΚΑΙ με το νοιζ (ως φόρουμ, όχι το συγκεκριμένο). Το ένα ασχολείτε δε με την ιδέα της ηχογραφιμένης μουσικής, ώς οξύμωρο μέσο και μία ιδέα για μια εκμετάλευση της τεχνολογίας για καλυτέρευση αυτού του μέσου... ;) (αυτά για αργότερα).

 

Νά'σαι καλά, Γιάννη.

[marathon]

ανάθεση έργου από συλλέκτη; Γιατί όχι;

Μου θυμίζει μια κουβέντα που είχα με ένα φίλο καλλιτέχνη του video art. Όταν τον ρώτησα ποιός αγοράζει (στην Ελλάδα) τα έργα του, μου είπε ότι υπάρχουν συλλέκτες. Θεωρώ ότι (ίσως) ένα πόνημα σαν του "δικού" μας Nikolas, είναι πιο εύκολο (για την κατοχή εννοώ) από το video art που καμμιά φορά χρειάζεται πολύπλοκες εγκαταστάσεις για να αποδοθεί.

Πάντως έχει ενδιαφέρον να ανακαλύπτουμε "παράλληλους" κόσμους, όπως αυτού του είδους αγοράς μουσικής.

Νikolakis, κράτα μας ενήμερους plz.

[ohhai]

Πολύ ωραίο εγχείρημα 1000 μπράβο!!! Άκου και το Life in a glass house των Ραδιοκέφαλων, αν δεν το ξέρεις ήδη...

 

 

 

[Nikolas]

Για όποιον ενδιαφέρετε, έβαλα και την τρομπέτα, και τη τελειωμένη παρτιτούρα, στα θρέντς που γίνονται λινκς στην αρχή.

 

Ομολογώ ότι γουστάρω πολύ το κομμάτι, και την Τετάρτη περνάει σε άλλον, και θα μου μείνει το mp3 μόνον. Και μου τη σπάει, μα το Τουτατη! Γιατι πάω και μπλέκομαι σε τέτοιες ιδέες και μετά πρέπει να τα αφήσω: Ντάξει, δεν είναι και εκτρωση, αλλά σαν ιδέα μου τη δίνει.

 

Τέλος πάντων, η τρομπέτα είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ! ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ! Και παίζεται ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ, και βγάζει τόσο καλά αποτελέσματα! Είναι, σοβαρα, ένα απ'τα καλύτερα όργανα που έχω παίξει στον Η/Υ (μαζί με τα πιάνα του Garritan και το pianoteq).

 

Αυτά για τώρα. Ερωτήσεις κλπ, αργότερα!  ;D

 

Alar: Το ξέρω το κομματάκι, πολύ καλα. Μεγάλος φαν των Ραδιοκέφαλων εδω πέρα! ;)

[Επισκέπτης]

Ομολογώ ότι γουστάρω πολύ το κομμάτι, και την Τετάρτη περνάει σε άλλον, και θα μου μείνει το mp3 μόνον. Και μου τη σπάει, μα το Τουτατη! Γιατι πάω και μπλέκομαι σε τέτοιες ιδέες και μετά πρέπει να τα αφήσω: Ντάξει, δεν είναι και εκτρωση, αλλά σαν ιδέα μου τη δίνει.

 

Νικόλα, η ιδέα που είχες (να κάνεις ένα "μοναδικό" δώρο μέσω αυτής της μεθόδου) δεν είναι της προκοπής. Είτε το γνωρίζεις, είτε όχι, αυτό που σκέφτηκες, είναι μία εκτρωματική προέκταση της νοοτροπίας που υπάρχει στις γκαλερί "τέχνης" σε σχέση με τις εικαστικές τέχνες - μόνο που πρώτη φορά ακούω κάποιον να τη συζητά σοβαρά για ένα μουσικό έργο.

 

Διάβασε προσεκτικά : ένα γλυπτό, ένας πίνακας ζωγραφικής, μία τοιχογραφία, είναι έργα τέχνης που υπάρχουν στο χώρο. Έξω από το χώρο στον οποίο έχουν τοποθετηθεί, δεν υπάρχουν: μπορεί κανείς να τα απολαύσει μόνο μέσω αντιγράφων, και μάλιστα υπήρχαν (και υπάρχουν) σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσον ένα αντίγραφο μπορεί να προσεγγίσει τις χρωματικές και τονικές αξίες του πρωτοτύπου. Με δύο λόγια, η "μοναδικότητα" σε αυτά τα έργα υπάρχει αφ' εαυτής, και δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησής της.

 

Πριν πολλά χρόνια, παρατηρήθηκε ότι τα έργα που δεν μπορούσαν να "μοναδικοποιηθούν" δεν μπορούσαν να πετύχουν πολύ ακριβές τιμές στο χώρο των αγορών τέχνης. Η παρατήρηση αφορούσε τη τέχνη της Φωτογραφίας, την οποία (ακόμη και σήμερα) πολλοί την θεωρούν πρωτευόντος εικαστική τέχνη. Πως όμως να "μοναδικοποιήσεις" κάτι που από τη φύση του προορίζεται για αναπαραγωγή; Όσο έχεις το αρνητικό, μπορείς να τυπώνεις αντίγραφα απολύτως όμοια, άρα λοιπόν για πιο λόγο ένας συλλέκτης να πληρώσει πολλά χρήματα, αφού αυτό που θα έχει θα είναι απόλυτα όμοιο με αυτό που θα έχω και εγώ; Για να λύσουν αυτό εο ψευδεπίγραφο πρόβλημα, διάφοροι καλλιτέχνες του φωτογραφικού χώρου (εσσαεί στυγματισμένοι ως καθυστερημένοι, πλέον) άρχισαν να εφευρίσκουν διάφορα "κόλπα". Π.χ. τύπωναν δέκα αντίγραφα, τα υπέγραφαν και μετά έκαιγαν το αρνητικό !! Ή πούλαγαν το ίδιο το αρνητικό μαζί με την προς-αγορά φωτογραφική εκτύπωση !!!!!! Ή (ζήτω η τρέλλα), υπέγραφαν συμβόλαια ότι θα κρατήσουν το αρνητικό αλλά δεν πρόκειται να τυπώσουν άλλη φωτογραφία για τα επόμενα πενήντα χρόνια !!!!! Κλπ, κλπ..

 

Όπως υποπτεύεσαι, ακόμη και με τέτοια τερτίπια, ποτέ οι φωτογραφίες δεν άγγιξαν τις τιμές των κλασσικών εικαστικών τεχνημάτων - πολύ απλά, δεν μπορείς να υποβιβάσεις τη φύση του μέσου που χρησιμοποιείς χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό ΚΑΙ αντικείμενο κριτικής.

 

Στην περίπτωση που μοιράστηκες μαζί μας, προσπαθείς να αλλάξεις τη φύση του μέσου: ένα audio αρχείο ΔΕΝ περιέχει τη μουσική σύνθεση με τρόπο αποκλειστικό και μοναδικό, συνεπώς δωρίζοντας ένα audio αρχείο, δεν δωρίζεις παρά ένα "αντίγραφο" της Γκουέρνικα, όχι τη Γκουέρνικα. Αν υπάρχει κάτι μοναδικό, είναι η παρτιτούρα (όχι σαν εικαστικό αντικείμενο, αλλά σαν χάρτα πληροφοριών). Αυτή θα μπορούσες να τη κάνεις δώρο και ας ασχολιόταν ο φίλος σου με το μείζον θέμα της εκτέλεσής της - κάθε φορά που εκτελείτο, θα είχε στα αυτιά του μία "μοναδική" εμπειρία που δεν θα μπορούσε να έχει κανείς άλλος, ούτε καν εσύ.

 

Αυτή η καταδίκη στο να του δώσεις ένα αρχείο άριστης ποιότητας, καταδικάζοντας όλους τους υπολοίπους στο να ακούν ένα αρχείο μέτριας ποιότητας, αλλά κρατώντας και διανέμοντας την παρτιτούρα που (κάλλιστα) θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα αρχείο ΑΚΟΜΗ καλύτερης ποιότητας... χμμμ... you' ve lost me, man... uh.. what's the point?....

 

Κατά τη γνώμη μου (και τη γνώμη εκατοντάδων άλλων συνθετών), το μόνο που χρειάζεται για να δοθεί ένα τέτοιο δώρο είναι η παραδοσιακή και κλισαρισμένη αφιέρωση "Για τον...Τάδε Ταδόπουλο, καλό φίλο και συνοδοιπόρο." σαν μέρος της παρτιτούρας - αφιέρωση που δεν μπορεί να παραχαραχθεί και θα συνοδεύει ΚΑΘΕ εκτέλεση του έργου, κάθε ηχογράφησή του και κάθε μέσο διανομής του.

 

Ελπίζω να βοήθησα (κλισέ).

 

:) :)