αμπελοφιλοσοφιες περι μετριοπαθειας

[blue]

Τελευταια ,παρατηρω γυρω μου και εδω μεσα μια εξαρση μετριοπαθειας.

 

Καποιος λεει μια γνωμη (περι μουσικης),που καταληγει στο ρητορικό "αλλα ποιος ειμαι εγω που θα εχω και αποψη?",καποιος αλλος εχει καταληξει οτι καλως η μουσική του δεν προχωραει γιατι δεν ειναι αρκετα αξιολογη για να ακουστει παραέξω,οι περισσοτεροι εχουν συμβιβαστει με την ιδεα της αταλαντοσυνης και τελικα καταληγουμε στη διαπιστωση μιας μετριοτητας με τον τιτλο του χομπιστα.

 

Περα απο τη δοση πραγματικοτητας που διεπει τις παραπανω διαπιστωσεις,αναρωτιεμαι αν ειναι τελειως υγιης μια τοσο μετριοπαθης τοποθετηση ή εχουμε περασει στο αλλο ακρο.Στην tv βλεπουμε σουργελα που με χιτς με ημερομηνια ληξεως επεπλευσαν τοσο ωστε να αρπαξουν το δικαιωμα να συμπεριφερονται σαν ροκ σταρς.Αντιλαμβανομαι σαν φυσικη αμυνα ενος υγιους οργανισμου να απεχει απο οτιδηποτε μοιαζει να ταυτιζεται με τετοιες γελοιες συμπεριφορες,αλλα απο την αλλη νομιζω οτι εχει χαθει το μετρο.

 

Δεν ειμαι απο αυτους που πιστευουν οτι "φταιει το συστημα" και γι' αυτο δεν μας πανε ολα δεξιά,αλλα αληθεια πιστευω οτι κλιπς απο εδω ή αλλες ανεξαρτητες μουσικες που εχω ακουσει στο myspace,δεν υστερουν σε κατι απο τη μεγαλη μαζα των συγχρονων δισκογραφημενων δουλειων,οποτε δεν μ'αρεσει οταν βλεπω τοποθετησεις του τυπου "κρατα τις μλκς σου στο συρταρι γιατι αν ηταν στο παραμικρο αξιολογες δεν θα εγραφες εδω αλλα θα εκανες live στο ΟΑΚΑ".Νομιζω χρειαζεται μια πιο ισορροπημενη αντιληψη ,που να τοποθετειται αναμεσα απο τα ακρα του θλιβερου ψωνιου που νομιζει οτι ειναι ο νεος Jim Morrison (βαλτε οποιον θελετε)  ή του μετριοπαθους νεου Jeff Buckley (βαλτε οποιον θελετε) που σκεφτεται να παρατησει τη μουσικη επειδη ό,τι ειχε να πει το ειπε (αλλα εχουμε και δουλειες τωρα)

 

Το θεμα αυτο δεν εχει καποιο νοημα ή καποιοα επιθυμητη καταληξη,απλα ηθελα να εκφρασω καποιες σκεψεις μου προς συζητηση ...

 

[Nikolas]

Παν μέτρο άριστον;

 

Απλά, να σου πω την αλήθεια, σε δύο φόρουμ Ελληνικά που βρίσκομαι (το ένα είναι το νοιζ), έχω φάει επιθέσεις για πράγματα σχεδόν αυτονότητα και διότη πήγα να βοηθήσω (στην περίπτωση του νοιζ). Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο με πίκρανε ολίγον (http://www.noiz.gr/index.php?topic=166226.0) και που να έβλεπες το άλλο θρεντ στο makemusic.gr... Και να σου πω το συμπέρασμά μου είναι τα παρακάτω:

 

1. Να κοιτάω τη δουλειά, να μην σχολιάζω, και ας πάνε να μαμηθούν οι υπόλοιποι.

2. Αν είναι να πω κάτι, να έχω και βιβλιογραφία, ω σαν να ήμουν στο πανεπιστήμιο.

3. Να λέω παντού ότι είμαι άσχετος, άπειρος, κλπ, μη τυχών και παρεξηγηθώ.

 

Και έχω δει και άλλες περιπτώσεις εδω μέσα. Ο τσαμπουκάς της ανωνυμίας... Τι για PC vs Macs, τι για κιθάρες, τι για... ότι θες.

 

Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται μια ισοροπία, και τέλος πάντων, ένα μέτρο στο τι λέμε, τι κάνουμε και τι νομίζουμε, απο κάθε άποψη. Δε συμφωνώ ότι οι παραγωγές εδω μέσα είναι "εφάμυλες" με της δισκογραφίες, αλλά δεν είναι και το θέμα μας αυτό νομίζω. Στο κάτω κάτω, κάτι που είναι λίγο πιο κάτω απ'το επαγγελματικό, ή το "τέλειο", πρέπει να πεθάνει; πρέπει να μην το δείξουμε; Αλλίμονο!

 

:)

[marathon]

Και έχω δει και άλλες περιπτώσεις εδω μέσα. Ο τσαμπουκάς της ανωνυμίας... Τι για PC vs Macs, τι για κιθάρες, τι για... ότι θες.

 

Το τελευταίο για τους σκύλους και τις φόλες το είδες?

Άσε του τη φυλάω του Evris... 8) 8) 8)

 

[trigga]

Υπάρχουν πράματα που ειναι κ ανώτερα απο την Καϊλομοίρα ρε παιδες κ αδικούνται σίγουρα.Μπερδεμένη ιστορία η μουσική κ ο μουσικός στον τόπο μας και αυτά ειναι τα αποτελεσματα του κυκλώματος αυτού.Απ τη στιγμή μου με οποιον τρόπο θέλετε μουσικοί και τραγουδιάρηδες, μαγαζάτορες και επιχειρηματίες διαιωνίζουν το αίσχος αυτό οι "διαφορετικοί" και οι πιο ειλικρινεις θα μένουν στην αφάνεια με τον τίτλο του χομπύστα ωστε να μην πεινάσουν.

 

Για αυτο δεν έβγαλα δίσκο εγω παιδιά.Αστέρι είμαι κ δεν φαίνομαι ναπούμ.

[same]

φιλε Νικολα ειχα παρακολουθησει τη συζητηση και εκνευριστικα αρκετα οταν σου απαντησαν ετσι,

την ωρα που προσπαθουσες να βοηθησεις

 

αλλα αν κοιταξεις την απαντηση προσεκτικα θα δεις οτι ο τυπος δεν εψαχνε για συμβουλες,

 

αλλα,οπως ξεκαθαρα λεει,εψαχνε για καποιον που θα εχει γνωστους για να κανει το κονε.

 

Πλαγιος δηλαδη...

[MuddyPete]

Οι μετριοπάθειες είναι για τους μέτριους. Ή τουλάχιστον γι αυτούς που αισθάνονται μέτριοι.  8)

[Yannis Methenitis]

Οι μετριοπάθειες είναι για τους μέτριους. Ή τουλάχιστον γι αυτούς που αισθάνονται μέτριοι.  8)

Πιστεύω (εκ μπύρας) ότι ισχύει το δεύτερο μέρος της τοποθέτησης και συνυπογράφω!

Όπως όμως και σε όλα τα πράγματα στη ζωή, πολλές φορές αρκεί εσύ ο ίδιος να πιστεύεις στον εαυτό σου (από πολύ λίγο έως πολύ ψώνιο δηλαδή) για να κάνεις κάτι που να σε ικανοποιήσει ή να κάνεις τη σχετική καριέρα που σ' ενδιαφέρει. Γι αυτό μου έχει σταθεί δύσκολο να συναντήσω "ισορροπημένους" πετυχημένους σε οποιοδήποτε τομέα.

[trolley]

Μα.. και εσύ blue, επέλεξες να αυτο-υποβαθμίσεις την αξία του ίδιου σου του ερωτήματος... βάζοντας ως τίτλο "αμπελοφιλοσοφίες", ενώ θα μπορούσες να επιλέξεις το "σκέψεις" ή "απόψεις" ή "ιδέες".

 

Διαφωνώ με τον yameth, διότι η θέση του παραγνωρίζει το ότι ΟΛΟΙ έχουν κάποια εικόνα για τον εαυτό τους και ΟΛΟΙ υποκείμεθα στα προβλήματα αυτής της εικόνας, όχι μόνο οι επιτυχημένοι. Το να πιστεύεις στον εαυτό σου δεν σε καθιστά "ψώνιο", το να ΜΗΝ πιστεύεις σε καθιστά "ψώνιο", διότι ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ κάπου πιστεύεις.

 

Πιο αντρίκια μιλώντας, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την αποτυχία. Άμα κάτι δεν τραβάει, ο συνετός άνθρωπος το αφήνει στην άκρη και περνάει στην επόμενη φάση. Είναι η αποτυχία κάποιου να το κάνει αυτό που οδηγεί στην μετριότητα (νοητή ή πραγματική).

 

 

[Yannis Methenitis]

Το να πιστεύεις στον εαυτό σου είναι ΤΟ σημείο εκκίνησης για κάθε τι καλό που μπορεί να σου συμβεί.

 

Το να πιστεύεις ότι είσαι ο "Αρχηγός του καράτε" και οι υπόλοιποι πρέπει να υποκλίνονται στο μεγαλείο σου, είναι αυτό που λέμε ψώνιο.

 

Σχετικά με την αποτυχία θα έλεγα ότι αποφάσισα, μετά από σειρά μαθημάτων ζωής που έλαβα δωρεάν, να είμαι μιλίχιος και δεκτικός σε ότι αφορά το συγκεκριμμένο "how-to". Εγώ δεν ξέρω.

[NicolasAth72]

Πιστεύω (εκ μπύρας) ότι ισχύει το δεύτερο μέρος της τοποθέτησης και συνυπογράφω!

Όπως όμως και σε όλα τα πράγματα στη ζωή, πολλές φορές αρκεί εσύ ο ίδιος να πιστεύεις στον εαυτό σου (από πολύ λίγο έως πολύ ψώνιο δηλαδή) για να κάνεις κάτι που να σε ικανοποιήσει ή να κάνεις τη σχετική καριέρα που σ' ενδιαφέρει. Γι αυτό μου έχει σταθεί δύσκολο να συναντήσω "ισορροπημένους" πετυχημένους σε οποιοδήποτε τομέα.

 

πολυ ενδιαφερουσα τοποθετηση και πολυ νοημα σε λιγες λεξεις... χμμμ χμμμ ...πραγματικα δεν ξερω πως να εκφρασω αυτο που θελω να πω... "ψωναρες" να τα βρισκουν ολα ευκολα/ευκολοτερα μπροστα τους, ανθρωποι ουσιαστικοι και χρησιμοι να επιλεγουν το πιο δυσκολο δρομο κ πραγματικα να σκιζονται στη δουλεια ... τελικα ισως ο καθενας κανει μεχρι εκει που μπορει - αντεχει - ξερει... Η "καριερα" ομως παντα σχετιζεται με το εξωτερικο περιβαλλον. Απο εκει παιρνεις τυχουσα αναγνωριση, προαγωγη, αμοιβη κλπ ... Και αφου σχετιζεται με το περιβαλλον, ειναι λογικο ανθρωποι κενοι περιεχομενου να βρισκουν και αυτοι την θεση τους. Όντως, δυσκολο πραγμα να ισορροπησεις αναμεσα στην ουσια αλλα και στην αναγνωριση. Μήπως ομως απλα δεν χρειάζεται η τελευταια?