Συναισθήματα από live και μουσική εν γένει - μπορούν να είναι "κάλπικα"?

[Superfunk]

Σιγά μη και ΔΕΝ σου είχε συμβεί... σα να σε βλέπω από μία γωνιά...

 

;D ;D

 

τι να εκανα ο κακομοιρης υπεφερα για τον ερωτα οπως καθε αξιοπρεπης... λατινος εραστης...(καλα εχω κανει και χειροτερα μεχρι και Πρωτοψαλτη και Δεληβορια εχω ανεχτει...)  ;D ,δυστυχως οι γυναικες ειναι τρελλες και η ποιοτης των μουσικων τους ακουσματων ειναι αντιστροφως αναλογη με την...εμφανιση τους τις περισσοτερες φορες (μονο η γυναικα μου ειναι κουκλα και ακουει Stax & Motown   ;D ;D για αυτο αλλωστε και την παντρευτηκα...)

[marathon]

Οι γυναίκες θέλουν εκπαίδευση...ξέρεις τι ικανοποίηση πήρα όταν πήρα τη γυναίκα μου μαζί στο Hancock...και υπέφερε σιωπηλά 2 ώρες? Την εκδικήθηκα για όσα μου κάνει...

 

Έκανε υπομονή γιατί ήξερε ότι θα πάμε να φάμε μετά!

 

 

[audiokostas]

Ποιος θα μπορούσε να πει ότι τα συναισθήματα που πηγάζουν από όλες αυτές τις συναυλίες/άλμπουμ είναι "κάλπικα" ή ψεύτικα; Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουμε μια μέθεξη, μια απόλαυση, ένα ψυχικό μεθύσι; Aυτός δεν είναι και ο βασικότερος ρόλος της μουσικής;

 

Αν αυτή είναι η βασική ερώτηση, τότε ναι. Είναι και αυτός ένας από τους βασικούς σκοπούς.

 

Από κει και πέρα αρχίζουμε και φιλοσοφούμε μετά ...............ας

 

Δηλαδή δεν έχω καταλάβει. Τι συγκρίνουμε;

Εδώ δεν δεχόμαστε σύγκριση δυο κιθαρών εκτός αν είναι με ίδιες χορδές, καλώδια, ένταση, θερμοκρασία, υγρασία και ότι στην ευχή μας κατεβαίνει και συγκρίνουμε ψυχολογία του (έστω) ίδιου ανθρώπου σε ολότελα διαφορετικές συνθήκες.

Αλλο η συναυλία (με ή χωρίς κορίτσαρο) άλλο ο καναπές, άλλο το αμάξι, άλλο το jogging (ελα;;;), άλλο το πρωί άλλο το βράδυ.

Τώρα εάν η ρομαντική διάθεση ή η διονυσιακή μέθεξη μιας συναυλίας είναι πιο έντονη / αυθεντική από το συναίσθημα που μου δημιουργείται όταν με τη μηχανή στα στροφιλίκια της Επιδαυρου ξαφνικά το ipod παίζει πχ Paranoid και ορμάω με την τεχνική νοτουμόροου στις στροφές ή όταν ακούω παίζοντας με τα παιδιά μου Teach your children well.... (CSN&Y) δεν με πολυκόφτει. Απλώς κοιτάζω να τα απολαύσω σαν έρχονται.

Ολα παίζουν. Ολα καλά. Πρέπει να τα μετρήσουμε;

Συναισθήματα είναι όλα

 

........ εκτός αν δεν κατάλαβα. Παίζει και αυτό έντονα..........

 

[Haris]

Δεν θέλω να ακουστώ σεξιστής (κυρίως γιατί δεν είμαι), αλλά αν φάω στη μάπα για δύο ώρες την οποιαδήποτε μπουρούχα - βάλτε εδώ την μπουρούχα της επιλογής σας - θέλει ο "κορίτσαρος", θα προτιμούσα (μάλλον θα απαιτούσα ;)) να έχω πιο περιπετειώδη πράγματα να κάνω από το να ακούσω Στοκχάουζεν - βάλτε κι εδώ τον "ποιοτικό καλλιτέχνη" της επιλογής σας - όταν θα γυρίσω σπίτι μαζί του (με τον κορίτσαρο, όχι τον Στοκχάουζεν…).

[Superfunk]

σε αυτο μαζι σου,αν ειναι να δωσεις μια περιουσια για φας στη μαπα 3 ωρες το μπιχλοεντεχνο,τη δηθενια & τη μιζερια και να μη....φας και μετα εισαι για τα μπαζα... ;D ;D

[trolley]

........ εκτός αν δεν κατάλαβα. Παίζει και αυτό έντονα..........

 

Απ' ότι φαίνεται (επαγωγικά, όχι διότι το λες) θεωρείς ότι η εμπειρία της μουσικής δεν χρήζει περαιτέρω διανοητικής ανάλυσης. Υπάρχουν πολλοί που συμφωνούν μαζί σου - χαρακτηρίζονται συχνά ως "συναισθηματικοί τύποι" και συνήθως καταλήγουν σε αποφθέγματα τύπου "συναίσθημα είναι όλα".

 

Δέξου πάντως, ότι υπάρχουν και άλλες αφετηρίες για την απόλαυση οποιουδήποτε καλλιτεχνικού προϊόντος, και (βεβαίως-βεβαίως) της μουσικής. Η λέξη "φιλοσοφία" δεν είναι βρισιά, σε ορισμένους αρέσει.

 

:)

 

 

 

[Superfunk]

Δέξου πάντως, ότι υπάρχουν και άλλες αφετηρίες για την απόλαυση οποιουδήποτε καλλιτεχνικού προϊόντος, και (βεβαίως-βεβαίως) της μουσικής. Η λέξη "φιλοσοφία" δεν είναι βρισιά, σε ορισμένους αρέσει.

 

σε αυτο εχει απολυτο δικιο αλλα εχει να κανει και με τις γνωσεις και τα ενδιαφεροντα του καθενος.

 

π.χ. αντε τωρα να εξηγησω στη γυναικα μου οτι οι...3 οργασμοι που βιωσα στη συναυλια του John Mayer δεν ηταν επειδη ο τυπος επαιζε θεϊκη κιθαρα,ειχε θεϊκη φωνη και υπεροχα τραγουδια αλλα γιατι καθε back beat του Steve Jordan (που επαιζε μαζι του)  με εστελνε στον... αλλο κοσμο  ;D ;D (μπορει μαλιστα ο χαμενος να ημουν εγω γιατι αντι να ακουω μουσικη ακουγα τα...ντραμς.. ;D ;D)

[audiokostas]

Απ' ότι φαίνεται (επαγωγικά, όχι διότι το λες) θεωρείς ότι η εμπειρία της μουσικής δεν χρήζει περαιτέρω διανοητικής ανάλυσης. Υπάρχουν πολλοί που συμφωνούν μαζί σου - χαρακτηρίζονται συχνά ως "συναισθηματικοί τύποι" και συνήθως καταλήγουν σε αποφθέγματα τύπου "συναίσθημα είναι όλα".

 

Δέξου πάντως, ότι υπάρχουν και άλλες αφετηρίες για την απόλαυση οποιουδήποτε καλλιτεχνικού προϊόντος, και (βεβαίως-βεβαίως) της μουσικής. Η λέξη "φιλοσοφία" δεν είναι βρισιά, σε ορισμένους αρέσει.

 

:)

 

Η Αμερικάνικη σχολή του if it feels right it must be good μου είναι ιδιαίτερα απεχθής όπως και πολλά άλλα πράγματα εξάλλου  ;)

Εφόσον νοιώθεις την ανάγκη οτι υφίσταται χρεία σύγκρισης κάλπικων/ψεύτικων με αυθεντικών/αληθινών συναισθημάτων που προκύπτουν από την μουσική be my guest αλλά άσε με απόξω.

 

Τώρα εφόσον θέτεις ως προϋπόθεση της συζήτησης την ανάμιξη της φιλοσοφικής θεώρησης των συναισθημάτων, την διανοητική ανάλυση της μουσικής, την a priori δεδομένη μείωση του συνομιλητή σου, και τον συγκερασμό του ψυχήν άγω και τον κορίτσαρο γουστάρω, θα μου επιτρέψεις να πω ότι ήταν δικό μου λάθος και ζητώ συγγνώμη που μπήκα σε αυτήν την κουβέντα που ξεκίνησε με βάση δική σου ρήση.

 

Λόγω εγγενούς αδυναμίας να ανταποκριθώ στις φιλοσοφική εκβάνθυση των ανωτέρω που απαιτείς από τους συνομιλητές σου , θα απέχω.

[Haris]

μπορει μαλιστα ο χαμενος να ημουν εγω γιατι αντι να ακουω μουσικη ακουγα τα...ντραμς.. ;D ;D

 

Εγώ πάλι αυτό το βρίσκω απόλυτα αναμενόμενο, υγιές και ισορροπημένο! (Από την άλλη, θα σε συμβούλευα να μην προσπαθήσεις να εξηγήσεις - ούτε καν να αναφέρεις - στη γυναίκα σου οτιδήποτε περιλαμβάνει εσένα και τις λέξεις "3 οργασμοί", αλλά δεν περιλαμβάνει την ίδια ;D. Πάει, το πηδήξαμε το θέμα. Σόρυ bloody, δεν θα ξανασυμβεί...).

[bloody_sunday]

Η Αμερικάνικη σχολή του if it feels right it must be good μου είναι ιδιαίτερα απεχθής όπως και πολλά άλλα πράγματα εξάλλου  ;)

Εφόσον νοιώθεις την ανάγκη οτι υφίσταται χρεία σύγκρισης κάλπικων/ψεύτικων με αυθεντικών/αληθινών συναισθημάτων που προκύπτουν από την μουσική be my guest αλλά άσε με απόξω.

 

Aυτό ακριβώς συζητάμε, κι αν θες να μείνεις απ'όξω ας μην συμμετάσχεις στην συζήτηση. Απλό δεν είναι;  :)

 

Ολα παίζουν. Ολα καλά. Πρέπει να τα μετρήσουμε;

Συναισθήματα είναι όλα

 

Mα αυτό συμφωνεί με εκείνο που έγραψες ότι αντιπαθείς ("if it feels right, it must be good")... τώρα όσον αφορά στο αν πρέπει να τα μετρήσουμε, δεν νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη αλλά τουλάχιστον ότι πρέπει να ξέρουμε πού βαδίζουμε μουσικά και το τι είναι αξιόλογο και τι όχι.

 

Πχ. τίποτα δεν με εμποδίζει προσωπικά να περιφρονήσω μια συναυλία πχ. των Nickelback ή Τokyo Hotel (νιώθω αναγούλα και μόνο που πληκτρολογώ τα ονόματα) αλλά θα προσπαθήσω (οκ, θα βάλω τα ΔΥΝΑΤΑ μου ;D) να τους αναγνωρίσω την γνησιότητα του συναισθήματος. Τουλάχιστον όμως, προσωπικά θα γνωρίζω ότι πολλοί από τους συναυλιαζόμενους θα είναι πρόβατα που τα τραβάνε από τα αυτιά με μουσική σε στυλ και κόνσεπτ φαστφουντάδικου, ενώ εκείνοι όχι.

 

Εντάξει, πχ. κι εγώ έχω πάει σε Τσαλίκη και Χρύσπα  ;D ;D ;D αλλά ήμουν με τρομερή παρέα και σχεδόν τύφλα (ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΣ όρος για να βγω μαζί τους σε τέτοια μέρη είναι να ΜΗΝ οδηγώ!!) Και Κοκκίνου, και άλλες λοιπές αοιδούς θέλω να δω, όμως δεν θα έχω την εντύπωση οτι είδα πχ. τον... John Scofield (κάθε φορά που θυμάμαι το λάιβ του ανατριχιάζω). Τα συναισθήματα πάντως θα είναι το ίδιο γνήσια, απλά προτιμητέο είναι να ξέρουμε πού βαδίζουμε και τι ακούμε (και πότε, και με ποια αφορμή).