Υπάρχουν πρωτότυπα νέα τραγούδια;

[Superfunk]

Μα δεν υπήρχε άλλωστε περίπτωση να γινουν διαχρονικά τα κομματια των Dream Theater μια & εν αντιθέσει με τους ημιθεους Clash που τα τραγουδια τους εκφράζουν μια ολόκληρη γενιά ,τα τραγουδια τους δεν εκφράζουν παρά τους εαυτούς τους & για αυτούς πολλοί λίγοι ενδιαφέρονται :lol:

 

DISTORTION (& μπολικο μάλιστα :lol: ) θα βρεις και σε πολλα αλλα ειδη μουσικής (NELS CLINE,WILCO,OASIS,PAUL WELLER,RADIOHEAD,SONIC YOUTH κτλ)

 

Ισως ακουγοντας καποιους απο τους παραπάνω εκπλαγείς ευχάριστα ακούγοντας τη "βρωμα" να χρησιμοποιείται λιγο πιο δημιουργικά (& με περισσότερο γούστο...) απο τα χιλιοπαιγμενα μεταλλάδικα ριφς :lol:

 

Τωρα αν απλά θες βαβούρα & εκτονωση μη ταλαιπωρείσαι με μεταλλάδικες ασκήσεις ταχύτητας βαλε μια ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ απο τους MOTORHEAD ή τους RAMONES & θα σου πω εγω τι εστι βερύκοκο!! :lol:

[Superfunk]

Aυτό είναι διαχρονικό...

 

 

σταματάω τώρα γιατί θα τα ακούσω...

 

μαλλον σε βαρεσε η ζεστη & δεν ξερεις τι λες!! :lol:

 

διαχρονικο φιλε μου ειναι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ

 

[ikon]

χαχαχαχα :lol: :lol: :lol: :lol:

σωστός!

[trolley]

Μια και είπες για Clash, ξανααγόρασα το Combat Rock πριν κανά μήνα, ελπίζοντας ότι θα ξαναζήσω το excitement της πρώτης του ακρόασης πρίν από τόσα χρόνια.

 

Έπρεπε να το περιμένω: ο δίσκος σχεδόν δεν ακούγεται πια. Οι πολιτικές τους θέσεις αναδύουν μία απίστευτη αφέλεια, οι συνθέσεις είναι απλουστευμένες εφαρμογές των πιο τυπικών ροκ κλισέ, η φωνή είναι συχνά φάλτση, η παραγωγή είναι αστεία κλπ.

 

Βέβαια, εγώ την έκανα λάμπα ακούγοντας το Overpowered by Funk (όχι SuperFunk :) σε μέγιστες εντάσεις μέσα στο αυτοκίνητο, αλλά όλη αυτή την ώρα αισθανόμουν εκτός πραγματικότητας, σαν να κοιτάζω μία φωτογραφία μιας κοπέλας που ήταν ωραία κάποτε αλλά πλέον έχει γίνει σαν πατσαβούρα.

 

Έτσι, έχω την εντύπωση (για να γυρίσουμε και στο θέμα) ότι για να αποδοθεί ο όρος "διαχρονικό" σε οποιοδήποτε έργο τέχνης πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 100 χρόνια - όταν με το καλό έχουν φύγει από τη ζωή όλοι εκείνοι που αρχικά το είχαν δοξάσει, το έργο θα πρέπει να έχει να πει κάτι στους αμέσως επόμενους. Αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια - στην περίπτωση των Clash ή των Dream Theater (σύγκριση και αυτή...) νομίζω ότι έχουμε έργο εξαιρετικά περιορισμένου ορίζοντα.

 

Το ροκ γενικά, δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποδείξει ότι είναι ικανό για διαχρονικό βεληνεκές - σε αντίθεση με τον ρομαντικό Neil Young, εγώ πιστεύω ότι έχει ήδη πεθάνει - το μόνο που έχει μείνει είναι κάποια κλισέ για να διασκεδάζουν όσοι μαθαίνουν μπλούζ κλίμακες, και μερικοί παλιοί φίλοι του όπως εγώ που το χρησιμοποιούν σαν πλαίσιο αναφοράς για να κρίνουν όλη τη σύγχρονη παραγωγή (και να την απορρίπτουν, επί τη ευκαιρία).

 

Όποιος έχει αγωνίες για την διαχρονικότητα του μουσικού του έργου (κανείς ελπίζω) καλά θα κάνει να ακούσει τις δουλειές του Mozart, του Vivaldi, του Bach και από 20ο αιώνα του Schoenberg, του Stockhausen και του Messiaen. Αλλά για οτιδήποτε κυκλοφόρησε στην πιάτσα τα τελευταία 50-60 χρόνια, εγώ προσωπικά θα ήμουν επιφυλακτικός.

[Superfunk]

Μια και είπες για Clash, ξανααγόρασα το Combat Rock πριν κανά μήνα, ελπίζοντας ότι θα ξαναζήσω το excitement της πρώτης του ακρόασης πρίν από τόσα χρόνια.

 

25 σχεδον χρονια μετα ειναι λίγο δύσκολο οι ορμόνες σου (που ειμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ οτι παρολο το περασμα του χρονου παραμενουν νεανικοτατες :lol: ) να σε οδηγήσουν στο ιδιο excitement μιας άλλης εποχής που τα νερα ήταν καθαρά,ο κόσμος χαμογελούσε περπατώντας στο δρόμο,οι ανθρωποι δεν είχαν πονηριά & δεν υπήρχε μόλυνση.. :lol: :lol:

 

Έπρεπε να το περιμένω: ο δίσκος σχεδόν δεν ακούγεται πια. Οι πολιτικές τους θέσεις αναδύουν μία απίστευτη αφέλεια, οι συνθέσεις είναι απλουστευμένες εφαρμογές των πιο τυπικών ροκ κλισέ, η φωνή είναι συχνά φάλτση, η παραγωγή είναι αστεία κλπ.

 

 

Ο δίσκος ,αν και δεν ειναι του επιπεδου του London Calling ή του ακομα καλύτερου (ακουγεται ακομα και σημερα τρομερα επικαιρο & φρεσκο) SANTINISTA δεν ειναι & τοσο κακογερασμενος.

 

ΟΛΕΣ οι πολιτικολογιες μεσω τις μουσικης ΗΤΑΝ,ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΕΛΕΙΣ αυτη ειναι η ταπεινη μου γνωμη για το "πολιτικο" τραγούδι :cry:

 

Πανκ παιζουν οι ανθρωποι τι περιμενες πολυπλοκες συνθεσεις & τελεια φωνη :?:

 

Η παραγωγη ,θα διαφωνησω μαζι σου,ειναι ΚΟΡΥΦΑΙΑ :wink:

 

Το ροκ γενικά, δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποδείξει ότι είναι ικανό για διαχρονικό βεληνεκές - σε αντίθεση με τον ρομαντικό Neil Young, εγώ πιστεύω ότι έχει ήδη πεθάνει - το μόνο που έχει μείνει είναι κάποια κλισέ για να διασκεδάζουν όσοι μαθαίνουν μπλούζ κλίμακες, και μερικοί παλιοί φίλοι του όπως εγώ που το χρησιμοποιούν σαν πλαίσιο αναφοράς για να κρίνουν όλη τη σύγχρονη παραγωγή (και να την απορρίπτουν, επί τη ευκαιρία).

 

Εδω θα ψιλοσυμφωνησω μαζι σου,ειδικα ως προς το ιδεολογικό κομματι το ροκ ΟΝΤΩΣ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ.Πάντως σίγουρα εχει βγαλει διαχρονικά κομματια (& παρα πολλα μάλιστα) απλα ζουμε στην Ελλαδα & δεν εχουμε καταλαβει οτι στον υπόλοιπο κοσμο πολλα ροκ κομματια θεωρούνται πλεον κλασσικα & ανυπερβλητα (οπως εχουμε εδω εμεις π.χ την ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ :wink: )

 

Όποιος έχει αγωνίες για την διαχρονικότητα του μουσικού του έργου (κανείς ελπίζω) καλά θα κάνει να ακούσει τις δουλειές του Mozart, του Vivaldi, του Bach και από 20ο αιώνα του Schoenberg, του Stockhausen και του Messiaen. Αλλά για οτιδήποτε κυκλοφόρησε στην πιάτσα τα τελευταία 50-60 χρόνια, εγώ προσωπικά θα ήμουν επιφυλακτικός.

 

Σιγουρα αλλα ολα τα παραπανω δεν ειναι ΛΑΙΚΗ μουσικη οπως το ροκ & νομιζω οτι σε αυτο αναφερεται ολο το thread,εγω πιστευω ακράδαντα ότι και οι λαικες μουσικες (ροκ,ποπ,δημοτικα,λαικα,εθνικες μουσικες) ειναι διαχρονικές ειδικα στη συνείδηση των λαων που τις παράγουν.

 

(πως να το κανουμε στο χωριο μου δεν δακρίζουν & δεν τα σπάνε με την "Σονατα υπο το σεληνοφως " αλλα με τις "ΒΕΡΓΟΥΛΕΣ".. :lol: )

[Silot]

Σύντροφε Eyeprotocol μην παραβλέπεις την απίστευτη διαφορά στην ποσότητα παραγωγής μουσικών έργων του τότε με τον 21 αιώνα, καθώς και την διαφορά του "καταναλωτικού κοινού" που καλείται να διαχρονικοποιήσει αυτό που ακούει.

Εχουν αλλάξει και τα ποσά, αλλά και η ταχύτητα..!

[trolley]

Χμμμμ, δίκιο έχεις για το ότι παρασύρθηκα και άρχισα να μιλάω για μη-λαϊκές μουσικές. Αυτό βέβαια, θέτει ένα άλλο ζήτημα, το αν μπορεί η λαϊκή τέχνη να είναι διαχρονική - πρόσεξε, δεν εννοώ αν θα συνεχίσει να υπάρχει (προφανώς θα συνεχίσει) αλλά αν μπορεί να αγγίξει ανθρώπους δύο ή τρεις γενιές μετά. Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα και ομολογώ ότι με ξεπερνάει, δηλαδή δεν έχω τις γνώσεις για να το συζητήσω.

 

Για παράδειγμα, εσύ όντως συγκινείσαι με τις "Βεργούλες"; Και οκ, ας πούμε ότι εσύ συγκινείσαι ή ότι εγώ συγκινούμαι, αλλά πόσοι άλλοι ξέρουν τι είναι έστω οι βεργούλες;

 

Πέραν αυτών, δεν έχει ρε Superfunk κορυφαία παραγωγή το Combat Rock, χάλια είναι ο δίσκος. Από κομμάτι σε κομμάτι ακούγεται διαφορετικά και κατά κανόνα μέτρια. Ξαναάκουσέ το, ίσως καταλάβεις την άποψή μου, άλλωστε και εγώ είχα να το ακούσω χρόνια.

 

Επίσης, δεν είναι αλήθεια ότι όλες οι πολιτικές θέσεις είναι εξίσου αφελείς στο χώρο του ροκ, υπάρχουν καλλιτέχνες που εντόπισαν και εξέφρασαν καλύτερα την εποχή τους από τους clash (πανκ συγκροτήματα επίσης).

 

Τέλος, ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα που θίγεις είναι αυτό των ορμονών. Και φυσικά έχεις δίκιο. Αυτές οι μουσικές χωρίς την κατάλληλη δόση ορμονικού αναβρασμού δεν έχουν πια καμία σημασία. Η σονάτα στο σεληνόφως είναι καλύτερο, ωριμότερο και πληρέστερο μουσικό κομάτι από τις "Βεργούλες" (σημ. το γράφω δημοσιογραφική αδεία, δεν θυμάμαι να έχω ακούσει όντως τις Βεργούλες - επι τη ευκαιρία πιο είναι το χωρίο σου;), και αυτή η αξία δεν μειώνεται επειδή δεν προσφέρεται το κομάτι για σπάσιμο και χαβαλέ.

 

Πάντα φιλικά

 

Υ.Γ. πως γράφεται το "Βεργούλες" στα κινέζικα; :) :) :) :)

[Superfunk]

Με τις "Βεργούλες" (%$%#@#$$% στα κινεζικα.. :lol: ) οντως συγκινούμαι (οπως φαντάζομαι καθε άνθρωπος που ξερει ελληνικα,δεν ειναι κουφός & που στο αριστερο μερος του στηθους του εχει κατι παραπάνω απο εναν μυ που επεξεργαζεται αίμα....)

 

Ολοι οι δισκοι των Clash σε cd ακούγονται ΧΑΛΙΑ, stick to the good old vinyl!

 

Για τα πολιτικά τραγούδια τι να πω,ποτε δεν προκειται να με αγγίξουν,προτιμω το υπόλοιπο 99% των τραγουδιών (τα..ερωτικα δηλ... :lol: )

 

Η συγκριση μεταξύ Bethoven & Βαμβακάρη ειναι λίγο ..ατυχής νομίζω (ο καθενας ειναι ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ στο είδος του & τα ειδη αυτα δεν συγκρίνονται) αλλωστε & οι "Bεργούλες" ειναι εξαιρετικο,πληρες & "ωριμο" κομματι :wink:

 

Τελος ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν ειμαι απο χωριό (μακαρι να ημουν γιατι θα την ειχα κανει για εκει με ελαφρα πηδηματακια.. :lol: ) απο την Αθηνα ειμαι :cry:

[evilsoler]

οταν ειπα πολυπλοκοτητα δεν ενοουσα dream theater που την πολυπλοκοτητα τους την βρισκω ανουσια.Εγω μιλησα συνδιασμο πολυπλοκοτητας και συναισθηματος οχι ομως 100% πολυπλοκοτητα,απλα ενα ποσοστο το οποιο θα αποτρεψει το κομματι απο το να πεσει στην κατηγορια του hit,δηλαδη απο το να το τραγουδας συνεχεια μια βδομαδα,αντε ενα μηνα και μετα να ξεχασεις οτι καν υπηρχε.Για να ειμαι ειλικρινης οταν ελεγα αυτο (πολυπλοκοτητα-συναισθημα)ειχα στο μυαλο μου κατι σαν το fade to black,(κατι μου λεει θα ακουσω μπινελικια τωρα απο τους πιο παλιους).Επισης συγκροτηματα σαν τους σκορπιονς δεν νομιζω να σταματησουν να ακουγονται(προσωπικη αποψη.Κατι ακομα τα κομματια του τυπου paranoid πεφτουν στην κατηγορεια toy πρωτοτυπου που εχουν βεβαια και ενα αναλογο feeling για να σε κρατησει

[akisd28]

eye, παρεκτράπηκες: δεν είναι δυνατό να συγκρίνεις λόγια με λαική μουσική, τουλάχιστον όχι κατά αυτόν τον τρόπο.