Περί ενισχυτών πλήκτρων!

[bloody_sunday]

μα εκει ακριβως αναφερομαι,

στο live ενταξη δεν μπορεις να περασεις το pod στη κονσολα...

 

Θα εκπλαγείς αν δεις πόσοι πολλοί το κάνουν στο ελληνικό νυχτοκάματο (του τρόμου). Παρ΄όλα αυτά, δεν έχει τόσο άσχημα αποτελέσματα που θα μας έκαναν να σωριαστούμε σπαρταράζοντας και ουρλιάζοντας "απεταξάμην" κλπ κλπ.

[Kankudai.]

Θα εκπλαγείς αν δεις πόσοι πολλοί το κάνουν στο ελληνικό νυχτοκάματο (του τρόμου).

 

:) :) :) :)

 

καλα αυτο ελειπε σαν να μην φτανουν ολα τ αλλα μονο να χρειαζοταν και super reverb για παπαριζου

[Alchemist]

Μια άποψη από έναν πληκτρά...

 

Όταν μιλάμε για ένα workstation (κακά τα ψέματα, με τέτοια παίζουν οι περισσότεροι πληκτράδες), το όργανο μπορεί να βγάλει τόσα διαφορετικά ηχοχρώματα που είναι ανούσιο να το συνδέσουμε σε έναν ενισχυτή που θα το "χρωματίζει" με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο.

Σε αυτή την περίπτωση, θέλουμε έναν καθαρό, flat τρόπο ενίσχυσης του σήματος ώστε να εγγυηθούμε ότι το όργανο θα ακουστεί όσο πιο σωστά γίνεται με βάση τα πολλά διαφορετικά πράγματα που θα παράγει. Ένας full range ενισχυτής ή το κλασσικό PA system είναι ό,τι πρέπει λοιπόν.

 

Ακόμα κι αν μιλήσουμε για πιο εξειδικευμένα πληκτροφόρα (π.χ. organs ή αναλογικά synths), δεν είναι σπάνιο να θέλουμε να κρατήσουμε αναλλοίωτο το χαρακτήρα του οργάνου και να βγάλουμε τον ήχο του όσο πιο καθαρό και απείραχτο γίνεται.

 

Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα μόνο αν μας ενδιαφέρει κάτι πολύ συγκεκριμένο που θα μας δώσει μόνο ένας ενισχυτής. Εκεί παίζουμε με διάφορες παραμέτρους όπως το εκάστοτε όργανο και τις ιδιαιτερότητες που κουβαλάει, το τελικό ηχόχρωμα που μας απασχολεί να πετύχουμε και λοιπά.

Σαφέστατα είναι εκπληκτικός ο ήχος ενός Rhodes ηλεκτρικού πιάνου πάνω σε έναν Fender ενισχυτή ή ενός Hammond πάνω σε έναν ενισχυτή που  αρχίζει να "σπάει" και να παραμορφώνει. Αυτούς τους ήχους πιθανότατα δεν θα μπορεί να τους πετύχει κανείς χωρίς να χρησιμοποιήσει αντίστοιχα μηχανήματα, όσο καλή και να είναι η modelling τεχνολογία των σύγχρονων οργάνων.

 

Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι τα περισσότερα σημερινά πλήκτρα έχουν ενσωματωμένα εφφέ. Οπότε μπορούμε να έχουμε έστω και σε έναν περιορισμένο βαθμό το ηχητικό αποτέλεσμα π.χ. ενός ηλεκτρικού πιάνου με ελαφρύ overdrive μέσω των εφφέ του ίδιου του οργάνου.

Και τέλος, αναφέρθηκε και από άλλους... ποιός να κάτσει να σπάσει τα νεύρα και τη μέση του με ενισχυτές; ;)

[alderbody]

Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα μόνο αν μας ενδιαφέρει κάτι πολύ συγκεκριμένο που θα μας δώσει μόνο ένας ενισχυτής. Εκεί παίζουμε με διάφορες παραμέτρους όπως το εκάστοτε όργανο και τις ιδιαιτερότητες που κουβαλάει, το τελικό ηχόχρωμα που μας απασχολεί να πετύχουμε και λοιπά.

Σαφέστατα είναι εκπληκτικός ο ήχος ενός Rhodes ηλεκτρικού πιάνου πάνω σε έναν Fender ενισχυτή ή ενός Hammond πάνω σε έναν ενισχυτή που  αρχίζει να "σπάει" και να παραμορφώνει. Αυτούς τους ήχους πιθανότατα δεν θα μπορεί να τους πετύχει κανείς χωρίς να χρησιμοποιήσει αντίστοιχα μηχανήματα, όσο καλή και να είναι η modelling τεχνολογία των σύγχρονων οργάνων.

 

+1

 

σε οργανα τυπου Rhodes και Hammond, που ειναι αναλογικα και (ιδιως στην περιπτωση του Rhodes) εχουν "εναν" θεμελιωδη ηχο, ο λαμπατος θα προσφερει το "κατι" παραπανω.

 

αυτον τον fluid ηχο που εμοιαζε με driven κιθαρα με απειρο sustain, απλα δεν μπορω να τον ξεχασω...

Αν πεις να βαλεις και κανα leslie, μετα παει το χασες!...  ;D

[charles1]

κατα την γνώμη μου αξιζούν και τα ultratone της behringer αλλα μόνο το 1800fx και το 3000fx

[Jet72]

Το θέμα δεν είναι γιατί οι πληκτράδες δεν μπλέκονται με ενισχυτές κλπ αλλά γιατί ειδικά οι κιθαρίστες μπλέκονται με το θέμα.

 

Η απάντηση είναι νομίζω απλή: ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας είναι εξ ορισμού ο ήχος που ένας ενισχυτής βγάζει έχοντας ως είσοδο μια ηλ. κιθάρα. Με άλλα λόγια αξίζει νομίζω να σκεφτόμαστε το όργανο ως ηλ.κιθάρα+ενισχυτής μαζί.

Ή με άλλα λόγια όπως έχω διαβάσει σε διάφορα μέρη δεν αξίζει να δίνει κανείς πολλά λεφτά σε μία ηλεκτρική πιστεύοντας ότι θα βγάλει καλό ήχο αν δεν έχει φροντισει και για το υπόλοιπο κύκλωμα.

΄

Το πιο απλό είναι να σκεφτούμε την απαρχή του rock (hard) ήχου με την φυσική παραμόρφωση που δεν προερχόταν από πετάλια και λοιπά εφφέ αλλά από την (κακή; ) συμπεριφορά των ενισχυτικών διατάξεων όταν πήγαιναν στο limit up τους...

 

Τα παραπάνω από έναν keyboardίστα που γρατζουνάει λίγο και κάτι καντίνια...

[Μανώλης Χναράκης]

Γενικότερα στα synth ο ήχος είναι δεδομένος στην πηγή τους, εννοώντας το sound generator. Είναι πιό ολοκληρωμένα από πλευράς προενίσχυσης, εφφέ κλπ. Έχουν τον δικό τους ήχο, χαρακτηριστικά, χροιά, ορισμένα από αυτά έχουν τον δικό τους χαρακτήρα.

 

Φοράς ένα ζευγάρι καλά ακουστικά και αυτό που θα ακούσεις στα ακουστικά ή στο line out αυτό πρέπει να ακούσεις κατά >95% στον ενισχυτή, στα ηχεία, στο PA. Αυτό που ακούς στην έξοδο, αυτό είναι.

 

Αν μιλάμε για combo ενίσχυση, θες ενισχυτή ειδικά για keyboards όπου πρέπει να είναι όσο πιό full range γίνεται, χωρίς να χρωματίζει. Αν χρωματίζει... μάλλον ακούς στο περίπου ή ακούς άλλο πράγμα. Ορισμένες φορές και ανάλογα τους ήχους που παίζεις θέλεις γρήγορο ενισχυτή και μαλακά ή σκληρά μεγάφωνα ανάλογα (λέω γω τώρα).

 

Στην ηλεκτρική κιθάρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το core sound generator στην κιθάρα, ουσιαστικά είναι ένας συνδυασμός από: ξύλα, μαγνήτες, ηλεκτρικά, συνδεσμολογία, χορδές, παίξιμο πένας κλπ, θερμοκρασία, υγρασία ακόμα και το καλώδιο που φεύγει από την κιθάρα διαμορφώνει ανάλογα το φάσμα των ακουστικών συχνοτήτων του ήχου. Όλα αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο εν τη γενέση του ήχου που ουσιαστικά βρίσκεται ίσως ακόμα και πριν το "μαγείρεμα" στην πηγή του, εννοώντας ότι δεν έχει πάει ακόμα σε πεταλάκια, εφεδιέρες, προενίσχυση, ενισχυτή κλπ. Περιμένεις μετά από το καλώδιο, όλα τα υπόλοιπα για να διαμορφωθεί ο ήχος ανάλογα και να καταλήξει εκεί που θες. Συμπεριλαμβανομένου του ενισχυτή, πολλές φορές ακόμα και τα τροφοδοτικά από τα πεταλάκια παίζουν τον ρόλο τους. Στα synth δεν υπάρχουν πλέον αυτές οι "ασθένειες" ή αν υπάρχουν σε ορισμένα σχετικά παλιά μοντέλα, είναι ελάχιστες κι εύκολα ελεγχόμενες.

 

Στα keyboards το "control" όσο και το "expression" σε πάρα πολλά σημεία είναι και assignable και editable. Στην κιθάρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, έχει να κάνει με το παίξιμο, θα έλεγα είναι πιό άμεσα τα πράγματα μεταξύ οργάνου και παίκτη (μουσικού κιθαρίστα).

 

Εάν βάλεις έναν πληκτρά (που γνωρίζει) να παίξει σε διαφορετικό ηχητικό σύστημα ή σε διαφορετικό ενισχυτή, δεν θα σου πει τι ωραία ή χάλια είναι το όργανο αλλά το ηχητικό σύστημα. Τον ήχο του οργάνου τον γνωρίζει.

 

Αυτά εν συντομία.

[FABRICAUDIO]

Απο την μεχρι τωρα εμπειρια μου με πληκτρα

 

1. Οταν εβαλα το rhodes στον fender twin reverb ο ηχος ηταν καθαρος και πιστος

 

2. Οταν εβαλα το rhodes στον marshall jcm 800 ακουγοταν σαν wurlitzer

 

3. Στο wurlitzer εχω on-board προενισχυση λαμπα οποτε απλα χρησιμοποιω ενα hartke km100

 

4. Οταν χρησιμοποιω το nord electro, το crumar trilogy και το crumar t1/c παλι o hartke km100 με καλυπτει με λιγο πειραγμα στο eq

 

5. Γενικα χρησιμοποιω δυο πληκτρα τουλαχιστον και μπορει να φτασω και τα πεντε (απλα ειναι ετοιμα και αυτοσχεδιαζω αναλογα τυ υφος θελω να δωσω.

 

Με απασχολει περισσοτερο να εχω αρκετα inputs (ο hartke εχει 4) οποτε θα ηταν μεγαλος μπελας να εχω τεσσερεις -πεντε ενισχυτες. Επισης οπως αναφερθηκε, το συχνοτικο ευρος ειναι μεγαλυτερο οποτε μακροπροθεσμα θα ζορισω τα μεγαφωνα ενος ενισχυτη κιθαρας παρολο που μπορει να ακουγεται πιο ενδιαφερον ενα πληκτρο απο ενα λαμπατο ενισχυτη.

 

Νικος