100+ χρόνια ηχογραφήσεων... εξέλιξη, στασιμότητα και οπισθοδρόμηση

[trolley]

Πρώτον, δεν χρωστάω το iLife στον marathon.

 

Δεύτερον, δεν είναι ότι κολλάμε στο ψηφιακό-αναλογικό, αλλά ότι το μόνο πράγμα με το οποίο μπορούμε να συγκρίνουμε τον ψηφιακό κόσμο μας είναι... ο αναλογικός προκάτοχός του, τουλάχιστον όσοι είμαστε αρκετά ηλικιωμένοι ώστε να τον θυμόμαστε.

 

Τρίτον, σε σχέση με την επίπτωση που είχε η τεχνολογία sampling στα soundtrack, συμφωνώ με τον nikodemos, αλλά αυτό οφείλεται στο παρανοϊκό κόλλημα που έχει φάει το Hollywood με τον Zimmer, ο οποίος πολύ απλά δεν είναι αυτός που ήταν. Προσωπικά προτιμώ τις δουλειές που απομακρύνονται από αυτό το πρότυπο, με μικρότερες ορχήστρες ή εντελώς ηλεκτρονικές χωρίς προσπάθεια μίμησης της ορχήστρας.

 

Τέταρτον, bloody μου, εννοείται ότι η έλξη που ασκεί ένα νέο όργανο ή ένα νέο κομμάτι εξοπλισμού υφίσταται (αν και οι παλιοί-καλοι δημιουργοί που έχω υπ' όψιν μου, την αγνοούν). Αλλά, πρέπει να είναι πολύ καλά κατανοητό ότι ΑΛΛΟ αυτή η έλξη και ΑΛΛΟ η δημιουργική διαδικασία η οποία (κατά τη γνώμη μου) ΟΦΕΙΛΕΙ να μην έχει σχέση με αυτή την έλξη. Προσωπικά (χωρίς να είμαι τίποτε περισσότερο από ερασιτέχνης της σύνθεσης) ΠΑΝΤΑ περιορίζω τα υλικά μου στο ελάχιστο δυνατόν πριν προχωρήσω προς μία σύνθεση. Και δεν το θεωρώ τυχαία προτίμηση.

 

:)

 

 

[nikodemos]

Δεύτερον, δεν είναι ότι κολλάμε στο ψηφιακό-αναλογικό, αλλά ότι το μόνο πράγμα με το οποίο μπορούμε να συγκρίνουμε τον ψηφιακό κόσμο μας είναι... ο αναλογικός προκάτοχός του, τουλάχιστον όσοι είμαστε αρκετά ηλικιωμένοι ώστε να τον θυμόμαστε.

 

 

ναι, απλά το θέμα (από την πλευρά μου) δεν είναι ο ψηφιακός κόσμος του σήμερα και ο αναλογικός προκάτοχος του .....αλλά οι διαφορές στην ανθρώπινη προσέγγιση στο θέμα ως διαδικασία και διαχείριση της εκάστοτε τεχνολογίας και τεχνογνωσίας μέσα σε αυτά τα χρόνια. Διαφορές που μπορεί να συνέβησαν και πριν από 50-60 χρόνια, και πριν από 100 και πριν από 10, ακόμη και πριν από μία ώρα.....φυσικά όσο πιο πίσω πηγαίνουμε στον χρόνο δεν μπορούμε να έχουμε άποψη από πρώτο χέρι σε αντίθεση με το πρόσφατο σχετικά παρελθόν.....αλλά δεν πρόκειται και για "επτασφραγιστο μυστικό" που δεν μπορούμε να μάθουμε....ίσα - ίσα μπορεί να καταρίψουμε και κάποιους μύθους κοιτώντας πιο πίσω ή να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως πριν από 40 - 50 χρόνια όλα ήταν πιο αγνά στην μουσική (ξέρεις, ασπρόμαυρα με χορευτικά χάλι - γκάλι και υπηρέτριες σε κάθε σπίτι ασχέτως εισοδήματος ;D...σαν τις σαββατιάτικες ελληνικές ταινίες ;))

 

...απλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να επικεντρώνουμε πάντα τόσο στην δική μας πραγματικότητα και καθημερινότητα γιατί μπορεί πολλές φορές να αποδεικνύεται εξαιρετικά "στενή"..... τουλάχιστον για μια ευχάριστη γενική διαδικτυακή κουβέντα....σίγουρα δεν πρόκειται να ταρακουνήσουμε τα θεμέλια της μουσικής βιομηχανίας και να αφυπνύσουμε συνειδήσεις...τουλάχιστον όχι απόψε :)

 

 

και κάτι άσχετο.....

Σε ότι αφορά τις γενικότερες απόψεις σου περι ηχογραφήσεων, ηχοληπτών, στούντιο, δισκογραφίας, δισκογραφικών κλπ κλπ όπως κατα καιρούς διατυπώνοντε μέσα από τα ποστ σου.... έχω την εντύπωση πως είμαστε πολύ πιο κοντά στον τρόπο σκέψης απ'όσο ίσως φαντάζεσαι....απλά αυτός ο τρόπος σκέψης εμένα με οδήγησε από πολύ μικρή ηλικία στο να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χώρο....αλλά τα κίνητρα είναι μάλλον τα ίδια με αυτά που οδήγησαν εσένα στην αντιπερα όχθη :)

[matawan]

Είναι, πράγματι, εξαιρετικής σημασίας, η διάσταση που θέτει ο Νικόδημος, στην επίδραση της έλευσης της τεχνολογίας στη μουσική παραγωγή σε επίπεδο  Δ Ι Α Δ Ι Κ Α Σ Ι Α Σ. Γιατί πέρα από την τεχνογνωσία, την κατάρτιση και όλα αυτά τα πολύ ωραία πράγματα, ακόμη και οι απλές, μηχανικές κινήσεις που κάνει καποιος, ο τρόπος που βρίσκεται τοποθετημένος απέναντι στο υλικό του, και δεκάδες άλλες παράμετροι, ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, επιδρουν σε μικρό η μεγάλο ποσοστό σε αυτό που θα προκύψει.

 

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε και το εξής : υπάρχουν (ουκ ολίγοι) άνθρωποι που αγαπούν τη διαδικασία σχεδόν εξίσου με , αν όχι και περισσότερο από, το τελικό αποτέλεσμα. Μάλλον στο Ocean of Sound του David Toop,  νομίζω ο Eno ανέφερε, πόσο παράξενο του φαινοταν να δουλεύει καθισμένος σε μια καρέκλα κουνόντας μόνο κάποια δάχτυλα του ενός χεριού, και πόσο ένιωθε οτι σταδιακά γινόταν αυτός κομμάτι του υπολογιστή και όχι ο υπολογιστής δικό του εργαλείο...

 

 

[marathon]

Είναι, πράγματι, εξαιρετικής σημασίας, η διάσταση που θέτει ο Νικόδημος, στην επίδραση της έλευσης της τεχνολογίας στη μουσική παραγωγή...

Εγώ πάλι δεν το βλέπω σαν "εξαιρετικής σημασίας", αλλά σαν φυσική εξέλιξη. Και αυτή η φυσική εξέλιξη (της τεχνολογίας), είναι καθημερινή. Προφανώς και εντυπωσιάζει εάν συγκρίνουμε 10ετίες.

Ας σκεφτούμε ολα τα επαγγέλματα πριν-μετά υπολογιστών...

 

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε και το εξής : υπάρχουν (ουκ ολίγοι) άνθρωποι που αγαπούν τη διαδικασία σχεδόν εξίσου με , αν όχι και περισσότερο από, το τελικό αποτέλεσμα. ..

Αυτό πάλι είναι μεγάλο "φιλοσοφικό" ερώτημα...η τεχνική παράγει τέχνη και η τέχνη έχει τεχνική?

...και μην βιαστείτε να απαντήσετε

 

νομίζω ο Eno ανέφερε, πόσο παράξενο του φαινοταν να δουλεύει καθισμένος σε μια καρέκλα κουνόντας μόνο κάποια δάχτυλα του ενός χεριού, και πόσο ένιωθε οτι σταδιακά γινόταν αυτός κομμάτι του υπολογιστή και όχι ο υπολογιστής δικό του εργαλείο...

Θα συνεχίσω να επιμένω ότι το μυαλό και το ταλέντο του (που το έχει δείξει και χωρίς υπολογιστές) είναι που κουνάει τα δάκτυλά του

[matawan]

νομίζω πως αυτό το thread οδηγείται σε τέλμα... γιατί μάλλον υπάρχει μια "διαφορά φάσης".... νιώθω λίγο "χαμένος στη μετάφραση"...

 

[trolley]

νομίζω πως αυτό το thread οδηγείται σε τέλμα... γιατί μάλλον υπάρχει μια "διαφορά φάσης".... νιώθω λίγο "χαμένος στη μετάφραση"...

 

 

Τουλάχιστον, είσαι παρέα με τη Σκάρλετ Γιόχανσον...?

 

 

[matawan]

Τουλάχιστον, είσαι παρέα με τη Σκάρλετ Γιόχανσον...?

 

 

 

Γιες! Αι εμ ακτσουαλι. Σι σεντς γιου χερ λαβ.

;)

 

[marathon]

Αφού μιλάμε για ηχογραφήσεις, να θέσω ένα ερώτημα (ως άσχετος).

Στη φωτογραφία ή στις εκτυπώσεις (ας πούμε), όταν έχουμε μία φωτογραφία (αναλογικό μέσο) και τη σκανάρουμε (ψηφιακό μέσο) για να την τυπώσουμε (ξανά αναλογικό μέσο), ήδη έχουμε χάσει 2 γενιές ποιότητας.

Αυτό έχει συνάρτηση και με τις ηχογραφήσεις?

Ας προσπαθήσω να γίνω συγκεκριμένος.

Έχουμε-λέμε- ένα λαμπάτο ενισχυτή με ένα μικρόφωνο (αναλογικό μέσο), που τον περνάμε σε μια κονσόλα (ψηφιακό μέσο) για να δημιουργήσουμε ένα άλλο ψηφιακό μέσο (cd ή mp3, εδώ λογικά από ψηφιακό σε ψηφιακό δεν χάνουμε γενιά). Όπως καταλαβαίνω ότι, προφανώς, όσο καλύτερο πρωτότυπο έχουμε (ζεστό λαμπάτο ήχο) τόσο καλύτερη επεξεργασία μπορούμε να κάνουμε.

1η Ερώτηση: Με αυτή τη διαδικασία δεν χάνουμε γενιά?

2η Ερώτηση: Γιατί πρέπει να έχουμε "ζεστό" ήχο στην αρχή της αλυσίδας και δεν μπορούμε να "ζεστάνουμε" στο τέλος της διαδικασίας? Με λίγα λόγια μήπως "υπερεκτιμούμε" τις λάμπες ζώντας στην εποχή των προσομειώσεων, αφού έτσι κι αλλιώς καταλήγουμε να ψηφιοποιήσουμε

3η Ερώτηση: Mιλάμε για studio καταστάσεις...στα live ισχύει το ίδιο?

 

Επαναλαμβάνω...δεν έχω καμμία εμπειρία από λάμπες, από studio, από live, απλά κρίνω εκ του τελικού αποτελέσματος, ως ακροατής. Το λέω για να αποφύγω απαντήσεις τύπου "παίξε με λάμπες και θα δείς το φώς σου"...ως τελικός ακροατής δεν με ενδιαφέρει πως προήλθε το αποτέλεσμα...με ενδιαφέρει απλά να καταλάβω μήπως γυρίζουμε γύρω-γύρω από την ουρά μας

[marathon]

...με ενδιαφέρει απλά να καταλάβω μήπως γυρίζουμε γύρω-γύρω από την ουρά μας

Στη δουλειά μου (διαφήμιση, εκτυπώσεις...), έχουμε συχνά το φαινόμενο, να ψειρίζουμε λεπτομέρειες που στην οθόνη (ή στη φαντασία μας) φαίνονται, αλλά το τελικό μέσο δεν μπορεί να αποδώσει...έτσι νομίζουμε ότι έχουμε κάνει καλά τη δουλειά μας, ενώ το μόνο που καταφέραμε είναι να χάσουμε χρόνο και χρήμα

[marathon]

...που είσαι ρε nikodemos...με τις απορίες θα μείνω?