100+ χρόνια ηχογραφήσεων... εξέλιξη, στασιμότητα και οπισθοδρόμηση

[nikodemos]

επαναφέρω το θέμα στο προσκήνιο ζητώντας γνώμες για τον εξής συλλογισμό.....

 

Μήπως η υπεραπλούστευση της διαδικασίας μέσα από τις εκπληκτικές πραγματικά δυνατότητες των νέων τεχνολογιών τελικά περιορίζει τις δυνατότητες αντί να τις διευρύνει.....μήπως , σε αρκετές περιπτώσεις, αυτή η αίσθηση της αυτοδιαχείρισης και της δημιουργικής ελευθερίας είναι ψευδαίσθηση?

 

προσοχή.....δεν αναφέρομαι στις διαφορές ανάμεσα σε ένα home studio & σε ένα "pro" studio....το "πρόβλημα" είναι κοινό ;)

....σαν παράδειγμα φέρνω την χρήση των sampled instruments που αναφέρθηκε.....έχουμε πλέον την δυνατότητα να αποκτήσουμε πρόσβαση σε μια τεράστια ηχητική παλέτα οργάνων είτε δυσεύρετων ,είτε εξαφανισμένων είτε απλά πανάκριβων με την μορφή "λειτουργικών" δειγμάτων για ένα πολύ μικρό σχετικά αντίτιμο.......τι κερδίζουμε και τι χάνουμε όμως?

 

το τι κερδίζουμε είναι μάλλον εμφανές......το τι χάνουμε είναι το ζήτημα.....η άποψη μου?

 

Κατ'αρχάς χάνουμε ένα σημαντικό μέρος της δημιουργικής διαδικασίας......πως ηχογραφήθηκαν αυτά τα δείγματα? που? από ποιους?....και φυσικά πόσο όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο που εμείς θα τα χρησιμοποιήσουμε?....συν το γεγονός ότι στο τέλος πολλά τελείως διαφορετικά μεταξύ τους όργανα καταλήγουν να έχουν το ίδιο "ειδικό βάρος" υπολογιζόμενο σε Mb's & layers.....

 

Επιπλέον διαμορφώνουμε "αντίληψη" για πολλά όργανα που πιθανόν δεν θα έχουμε την δυνατότητα να γνωρίσουμε από πρώτο χέρι μια εικόνα ουσιαστικά "κατευθηνόμενη" από τρίτους.....ουσιαστικά διαμορφώνουμε αντίληψη βασισμένοι όχι στην προσωπικήμας αναζήτηση αλλά στην προσφορά "εμπειριών" από τρίτους.....ή κάπως έτσι τέλως πάντων ;D ;D ;D

 

Η δυνατότητα χρήσης μιας τεράστιας γκάμας οργάνων φυσικά και διευρύνει τους δημιουργικούς μας ορίζοντες....από την άλλη όμως η άγνοια των φυσικών δυνατοτήτων τους, της επίδρασης του εκετελεστή-χειριστή τους και γενικότερα η διαδραστικότητα ανθρώπου - συσκευής σε σχέση με το αποτέλεσμα - "δείγμα" που έχουμε στα χέρια μας τους περιορίζει....

 

Η αφαίρεση του παράγωντα "άνθρωπος" από την εκάστοτε "μουσική εξίσωση" στον ρόλο του μοναδικού κάθε φορά εκτελεστή με τις όποιες ιδιαιτερότητες στο phrasing, στην χροιά και στην αντίληψη του σκοπού που καλείται να υπηρετήσει σίγουρα αποτελεί περιορισμό....ειδικά αν αναλογιστούμε σε πόσο κοινότυπα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσειη χρήση των ίδιων "δειγμάτων" από χιλιάδες ανθρώπους χωρίς την ύπαρξη κάποιας ουσιαστικής, εσκεμμένης και επιθυμητής αισθητικής παρέμβασης σε ότι αφορά το καθαρά εκτελεστικό μέρος.

 

Από την άλλη πλευρά το sampling άνοιξε νέους ορίζοντες σε ότι αφορά την μουσική χρήση κάθε λογής ήχου πέρα των καθιερωμένων μουσικών οργάνων από ήχους του περιβάλλοντος έως το ressonance ενός λαμπτήρα πυρακτώσεως....και σίγουρα απαλαγμένους από κανόνες χρήσης και αισθητικές προσεγγίσεις (ποια να είναι άραγε η σωστή τεχνική για το "πιάνο που καίγεται" στο omnisphere? ;D ;D ;D).....το ζήτημα είναι όμως κατά πόσο η τεχνολογία και η δυνατότητες της αξιοποιούνται προς αυτή την κατέυθηνση και όχι στο αναμάσημα του ίδιου πράγματος συνέχεια με άλλες μορφές.....και το ίδιο ερώτημα βέβαια μεταφέρεται αυτούσιο και σε άλλους τομείς πχ ψηφιακοί συνθετητές, ψηφιακοί επεξεργαστές κλπ κλπ 

 

[marathon]

Πάλι ανοίγεις ένα μεγάλο, με πολλά πόδια, "ασαφές" θέμα. Η πρώτη ερώτηση είναι από ποιά πλευρά το βλέπεις, του δημιουργού ή του ακροατή (δηλ κριτή του τελικού αποτελέσματος). Προφανως και θα πάρεις διαφορετικές απόψεις

Η άποψή μου σε κάποια ερωτήματα

 

.....πως ηχογραφήθηκαν αυτά τα δείγματα? που? από ποιους?....και φυσικά πόσο όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο που εμείς θα τα χρησιμοποιήσουμε?.

Δεν με νοιάζει...θεωρώ τα δείγματα σαν μια άλλη κιθάρα (η πιάνο), αρκεί να μου αρέσουν και να μου κάνουν. Όταν πιάνω μια κιθάρα δεν σκέφτομαι ποιός την έφτιαξε (τουλάχιστος αρχικά) αλλά εάν κάθεται καλά στο χέρι μου ή αν παίζει έτσι όπως θέλω

 

Η δυνατότητα χρήσης μιας τεράστιας γκάμας οργάνων φυσικά και διευρύνει τους δημιουργικούς μας ορίζοντες....από την άλλη όμως η άγνοια των φυσικών δυνατοτήτων τους, της επίδρασης του εκετελεστή-χειριστή τους και γενικότερα η διαδραστικότητα ανθρώπου - συσκευής σε σχέση με το αποτέλεσμα - "δείγμα" που έχουμε στα χέρια μας τους περιορίζει....

Όλο αυτό έχει σχέση με το τελικό αποτέλεσμα. Προφανώς και όταν χρησιμοποιώ ένα ney από το Orient World δεν έχω καμμία σχέση με το Σουδανό υπερπαίκτη που το έγραψε...ο τελικός μου όμως ακροατής το καταλαβαίνει? τον ενοχλεί?

 

....ειδικά αν αναλογιστούμε σε πόσο κοινότυπα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσει η χρήση των ίδιων "δειγμάτων" από χιλιάδες ανθρώπους χωρίς την ύπαρξη κάποιας ουσιαστικής, εσκεμμένης και επιθυμητής αισθητικής παρέμβασης σε ότι αφορά το καθαρά εκτελεστικό μέρος

Τα κοινότυπα αποτελέσματα εξαρτώνται από τους κοινότυπους παραγωγούς...π.χ δώσε μια απλή κιθάρα 6 χορδών σε μένα  και την ίδiα στον Pat Metheny...καταλαβαίνεις το παράδειγμά μου..

 

Ομολογώ ότι έχουν πολύ ενδιαφέρον οι σκέψεις σου

 

 

[nikodemos]

Πάλι ανοίγεις ένα μεγάλο, με πολλά πόδια, "ασαφές" θέμα. Η πρώτη ερώτηση είναι από ποιά πλευρά το βλέπεις, του δημιουργού ή του ακροατή (δηλ κριτή του τελικού αποτελέσματος). Προφανως και θα πάρεις διαφορετικές απόψεις

 

 

...δεν το βρίσκω ασαφές.....υπάρχει μια γενική σκέψη (γενικότερα συν - πλην) και μια πιο "εξειδικευμένη" υποκατηγορία (sampling) ;)

 

...εννοείται πως η κουβέντα γίνεται από την πλευρά του δημιουργού

 

 

Δεν με νοιάζει...θεωρώ τα δείγματα σαν μια άλλη κιθάρα (η πιάνο), αρκεί να μου αρέσουν και να μου κάνουν. Όταν πιάνω μια κιθάρα δεν σκέφτομαι ποιός την έφτιαξε (τουλάχιστος αρχικά) αλλά εάν κάθεται καλά στο χέρι μου ή αν παίζει έτσι όπως θέλω

 

 

...δεκτό....για πολλούς όμως ισχύει και τι "it's not the killing, it's the thrill of the chase" ;)......και τι γίνεται με το ίδιο το sampling?.....πόσοι μπαίνουν στην διαδικασία (ενώ μπορούν πολύ εύκολα) να κάνουν sampling στους δικούς τους ήχους ή έστω να κάνουν resampling σε δείγματα προσθέτωντας την δική τους άποψη και πινελιά... 

 

 

Όλο αυτό έχει σχέση με το τελικό αποτέλεσμα. Προφανώς και όταν χρησιμοποιώ ένα ney από το Orient World δεν έχω καμμία σχέση με το Σουδανό υπερπαίκτη που το έγραψε...ο τελικός μου όμως ακροατής το καταλαβαίνει? τον ενοχλεί?

 

 

...πιθανόν ναι, πιθανόν και όχι....έχει μάλλον να κάνει με την χρήση υποθέτω...κάποιοι χρησιμοποιούν συγκεκριμένα δείγματα με ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με τον αρχικό ή παραδοσιακό αν θέλεις τρόπο χρήσης και ρόλο τους δεν εννοώ ότι υπάρχει καλή και κακή χρήση, απλά διαφορετικές.....το ζήτημα είναι μάλλον αν σε ικανοποιεί εσένα....ή αν νιώθεις πως ένας άνθρωπος-εκτελεστής θα σου έδινε καλύτερα αποτελέσματα.... η ακόμη και αν ένα άλλο δείγμα από μια άλλη βιβλιοθήκη με διαφορετικό τρόπο ηχογράφησης καικυρίως εκτέλεσης θα είχε καλύτερα ή χειρότερα αποτελέσματα.

 

 

Τα κοινότυπα αποτελέσματα εξαρτώνται από τους κοινότυπους παραγωγούς...π.χ δώσε μια απλή κιθάρα 6 χορδών σε μένα  και την ίδiα στον Pat Metheny...καταλαβαίνεις το παράδειγμά μου..

 

 

...τι σχέση έχουν οι παραγωγοί????....το παράδειγμα κατανοητό και συμφωνώ απόλυτα (αν και διαφοροποιήται με εμένα και τον Pat Metheny γιατί τον πατάω κάτω σαν κατσαρίδα ;D ;D ;D ;D ;D)

 

Η σκέψη περι κοινοτυπίας έχει να κάνει με sampled όργανα τα οποία εκ φύσεως δεν επιδέχονται τόσο πολύ "ανθρώπινο" χειρισμό ή έχουν πολύ συγκεκριμένο τις περισσότερες φορές χειρισμό, δηλαδή κυρίως ηλεκτρικά πληκτροφόρα( ;D) πχ organs, mellotrons, el.pianos αλλά και κάποια χαρακτηριστικά synths......τι γίνεται δηλαδή

όταν ακούς το ίδιο αναγνωρίσιμο patch ξανά και ξανά και ξανά.....φυσικά και η κυρίως δύναμη της μουσικής είναι η σύνθεση, αλλά πολλές φορές κάποιος δίνει βάση σε κάτι που πρωτοανακαλύπτει και γι'αυτόν είναι επαναστατικό και πρωτοπορειακό (φυσικό και αναπόφευκτο....ο καθένας ξαναανακαλύπτει την Αμερική μόνος του) αλλά στην ουσία έχει επαναληφθεί ήδη χιλιάδες φορές?.....πόσο βοηθάει στην εξέλιξη αυτό?

 

Δεν παίρνω θέση....ερώτημα στον εαυτό μου θέτω......πιθανότατα αυτή να είναι η εξέλιξη...από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι....και ίσως όλοι πρέπει να πατήσουμε στα ίδια σκαλοπάτια ;) 

[trolley]

Εκείνοι που γράφουν μουσική για εκτέλεση από συμφωνική ορχήστα τι να πουν: η ορχήστρα παραμένει ίδια εδώ και αιώνες, με κάποιες (σχετικά ελάχιστες) παραλλαγές. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε, όχι μόνο να είναι δημιουργικοί αλλά και να μπορούν να θεσπίσουν ολόκληρα μουσικά κινήματα, έχοντας πάντοτε σαν μέσο αναπαραγωγής / καταγραφής / εκτέλεσης των μουσικών ιδεών τους το ίδιο και απαράλακτο μουσικό σύνολο!!

 

Δεν έχει λοιπόν σημασία το ερώτημα σου nikodemos. Είναι απλώς (άλλη μία) από τις φαγούρες που δικαιολογημένα έχουν όσοι στέκονται με το ένα πόδι στην αναλογική και με το άλλο στην ψηφιακή τεχνολογία (μεταξύ μας, είσαστε και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το ότι κάποιος κόσμος σκοτίζεται ΑΚΟΜΗ για την αναλογική τεχνολογία).

 

Ούτως ή άλλως, ο πραγματικός δημιουργός (βλ. ειλικρινής), ΠΡΩΤΑ αποφασίζει τι θέλει να δημιουργήσει και ΜΕΤΑ επιλέγει τα καταλληλότερα εργαλεία για να το δημιουργήσει... όχι... το ανάποδο που κάνουμε όλοι μας, σα μαλάκες. Το να επιλέγεις πρώτα τα εργαλεία δείχνει μόνο ένα πράγμα, ότι στην ουσία θέλεις να πιθηκίσεις και βέβαια (για να μη νομίζεις ότι διαφωνούμε) συμφωνώ ότι με την ψηφιακή τεχνολογία είναι πιο εύκολο να πιθηκίσεις από ποτέ.

 

:)

 

 

[tugito]

Εξαιρετικό το θέμα σου nikodemos..

 

Θα απαντήσω ώς προς το υποβάσκΩΝ ερώτημα του Post σου που είναι μες στην ακρες "αν τελικά ειναι καλό ή κακό το όλο θέμα της πληθώρας τεχνολογικών επιλογών στην μουσική και η εξέλιξη σε απεριόριστες γκάμες.."

 

Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε ενα δεδομένο κακό ως... δεδομένο! Αυτο είναι το ότι η μουσική είναι δεμένη με το χρήμα. Το χρήμα είναι δεμένο με το χαρτζηλίκι. Το χαρτζηλίκι είναι δεμένο με τα νεότερα των νεοτέρων ανθρωπίνων όντων. Εκεί υπάρχει το χρήμα και εκεί χτυπάνε οι δισκογραφικές. Οι δισκογραφικές αναμασούνε και προωθούνε την έλειψη πρωτοτυπίας, αρκεί να πουλάει. Οπως εχεις καταλάβει μέχρι εδω έχω αναφερει καμποσα πράγματα που επηρεάζουν και δικαιολογούν εν μέρη το γιατί η μουσική ειναι έτσι σήμερα. Και αν προσέξεις δεν υπάρχει πουθενα αναφορά στην δημιουργία. Αναφορά στην ποιότητα. Εκεί λοιπόν έχουν γεννηθεί καπιταλιστικές θα έλεγα μόδες που αναμασούν την μουσική δημιουργία σαν υλικό προς πέταμα. Αυτο πουλάει, αυτο βγάζουμε. Αυτο ειναι το αγοραστικό κοινό, τέτοια βιντεο βγάζουμε. Το όλο θέμα λοιπόν της τεχνολογίας και του σαμπλινγκ και όλα καταστρέφεται λοιπόν στο εμπόριο γιατί δεν το συνδιαζουν με την αυθεντική δημιουργικότητα.

Αντιθέτως αν ασχοληθεί κανείς και ψάξει γενικότερα άγνωστους δισκογραφικά μουσικούς και μπάντες θα βρει εκπληκτικές τεχνικές και στα samples και θα βρει μέχρι και λογικές progressive, όχι άλλο λα φα σολ τεχνικές.. Νομίζω για να μην πολυλογώ ότι μεγάλο ρολο λοιπόν σε αυτο που αναφέρει ο nikodemos έχει να κάνει ο ρόλος των δισκογραφικών, καναλιών, εμπορίου στην μουσική τις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτο για να μην παρεξηγηθώ ισχύει παντου, μεχρι και στα recording studios. ΟΙ μόδες κυβερνάνε. Οι δυναμικές έχουν καταστραφεί πχ. επειδή όλοι ζητάνε ένα extra ultra loud μαστερ με μπόλικο τζατζίκι, δεν καταλαβαίνουν ότι καταστρέφεται η δυναμική του κομματζιού και θα πάρουν ενα τζιτζίκι και μισό. Και όχι μόνο έχει επικρατήσει πλέον αλλά οι πελάτες το απαιτούνε, η μόδα το απαιτεί. Δεν φταίει για αυτό η τεχνολογία και η εξέλιξη. Δεν φταίει σε τίποτα αυτό, το θέμα είναι ότι λόγο του "τι πουλάει" ,έχει γίνει ακραία κακή χρήση των τεχνολογιών προκειμένου να συνεχίσει ο αέναος πόλεμος στον χώρο. και τελικά ουτε καν πολεμος μουσικής δεν είναι, να πεις ότι έχουμε να κάνουμε με συνθέσεις. Πλέον έχουμε να κάνουμε με πίτα ήχο, στερημένο γεύσης και έμπνευσης, με στίχους ταιριαστούς σε παιδικά αυτιά, στίχους που δεν τολμούν να κουράσουν το μυαλό.

Ψηφίζω λοιπόν αθώα την τεχνολογία και την εξέλιξη, αρα και το θεωρώ ΚΑΛΟ.

Ψηφίζω καταστροφικό το attitude των εταιρειών και του ανθρώπου του ίδιου απέναντι στην μουσική, άρα και ΚΑΚΟ.

Αυτό ειναι που άλλαξε στην μουσική.. η αδιαφορία και η "πιο επιφανειακή" επαφή του ανθρώπου με την μουσική και όχι οι τεχνολογίες..

 

[marathon]

Το ασαφές θέμα πήγαινε σε ποιά πλευρά (δημιουργού-ακροατή) το έβαζες...τώρα είσαι σαφής!

 

 

.....πόσοι μπαίνουν στην διαδικασία (ενώ μπορούν πολύ εύκολα) να κάνουν sampling στους δικούς τους ήχους ή έστω να κάνουν resampling σε δείγματα προσθέτωντας την δική τους άποψη και πινελιά...

Δεν είμαι ο καταλληλότερος να σου απαντήσω (ως "κιθαρίστας" και ως άσχετος). Είμαι όμως ευτυχής που η τεχνολογία δίνει στις 6 χορδές μου τη δυνατότητα αυτή να μπώ και σε άλλες αναζητήσεις εκτός του λαμπάτου vs ss!!!

 

 

...το ζήτημα είναι μάλλον αν σε ικανοποιεί εσένα....ή αν νιώθεις πως ένας άνθρωπος-εκτελεστής θα σου έδινε καλύτερα αποτελέσματα.... η ακόμη και αν ένα άλλο δείγμα από μια άλλη βιβλιοθήκη με διαφορετικό τρόπο ηχογράφησης καικυρίως εκτέλεσης θα είχε καλύτερα ή χειρότερα αποτελέσματα.

Για να ολοκληρώσω ένα κομμάτι σημαίνει ότι με ικανοποιεί (αλλιώς δε θα το τελείωνα και θα συνέχιζα να το ψάχνω). Προφανώς όμως και θα προτιμούσα να έχω τον...Σαλέα να παίζει αντί να το κάνει το sample, δεν υπάρχει συζήτηση. Εδώ μπαίνουν άλλοι παράμετροι, κυρίως οικονομικοί. Μπορώ να τον πληρώσω? Μήπως είναι στην άλλη άκρη της γής (αυτό βέβαια δεν είναι πρόβλημα, μου στέλνει ένα wav όπωςο Gilmour sτον Alan Parson). Άρα -μάλλον-το πρόβλημα είναι εάν μπορώ να τον πληρώσω...

 

...τι σχέση έχουν οι παραγωγοί????..

Εννοώ παραγωγοί μουσικής, δημιουργο'ι, καλλιτέχνες, πως το λένε ρε αδελφε...

 

όταν ακούς το ίδιο αναγνωρίσιμο patch ξανά και ξανά και ξανά.....φυσικά και η κυρίως δύναμη της μουσικής είναι η σύνθεση, αλλά πολλές φορές κάποιος δίνει βάση σε κάτι που πρωτοανακαλύπτει και γι'αυτόν είναι επαναστατικό και πρωτοπορειακό (φυσικό και αναπόφευκτο....ο καθένας ξαναανακαλύπτει την Αμερική μόνος του) αλλά στην ουσία έχει επαναληφθεί ήδη χιλιάδες φορές?.....πόσο βοηθάει στην εξέλιξη αυτό?

νομίζω ότι η εξέλιξη δεν είναι τόσο το μέσο όσο ή χρήση του...και εκεί χρειάζεται ταλέντο και μυαλό. Αυτό θα κάνει πάντα τη διαφορά

 

 

 

 

 

[nikodemos]

 

 

Ούτως ή άλλως, ο πραγματικός δημιουργός (βλ. ειλικρινής), ΠΡΩΤΑ αποφασίζει τι θέλει να δημιουργήσει και ΜΕΤΑ επιλέγει τα καταλληλότερα εργαλεία για να το δημιουργήσει... όχι... το ανάποδο που κάνουμε όλοι μας, σα μαλάκες. Το να επιλέγεις πρώτα τα εργαλεία δείχνει μόνο ένα πράγμα, ότι στην ουσία θέλεις να πιθηκίσεις και βέβαια (για να μη νομίζεις ότι διαφωνούμε) συμφωνώ ότι με την ψηφιακή τεχνολογία είναι πιο εύκολο να πιθηκίσεις από ποτέ.

 

:)

 

 

 

....εννοείται πως συμφωνώ απόλυτα....απλά μήπως και αυτό έχει να κάνει με το ότι ένα κάρο άνθρωποι θεωρούν ότι είναι δημιουργοί επειδή ΑΠΛΑ "ΜΠΟΡΟΥΝ" (τους δίνει την "δυνατότητα" ή καλύτερα την ψευδαίσθηση της δυνατότητας η τεχνολογία - αναλογική ή ψηφιακή....ξερώ πολλούς που γράφαν χαζομάρες σε τετρακάναλα απλά για να τις γράψουν) ή νομίζουν ότι μπορούν χωρίς όπως και εσύ λες αυτό να είναι επακόλουθο έμπνευσης, σχεδίου και εσωτερικής ανάγκης ή απλά χωρίς να προυπάρχει η ιδέα?

 

Εκείνοι που γράφουν μουσική για εκτέλεση από συμφωνική ορχήστα τι να πουν: η ορχήστρα παραμένει ίδια εδώ και αιώνες, με κάποιες (σχετικά ελάχιστες) παραλλαγές. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε, όχι μόνο να είναι δημιουργικοί αλλά και να μπορούν να θεσπίσουν ολόκληρα μουσικά κινήματα, έχοντας πάντοτε σαν μέσο αναπαραγωγής / καταγραφής / εκτέλεσης των μουσικών ιδεών τους το ίδιο και απαράλακτο μουσικό σύνολο!!

 

 

 

...η συμφωνική μουσική είναι ακόμη καλύτερο παράδειγμα για αυτό που λέω....δεν βρίσκεις πως σε πολλούς τομείς της (πχ κινηματογραφική μουσική) που για λόγους κόστους ίσως υιοθετήθηκε η sampling προσέγγιση τα αποτελέσματα ήταν κατώτερα του αναμενόμενου?

 

 

Δεν έχει λοιπόν σημασία το ερώτημα σου nikodemos. Είναι απλώς (άλλη μία) από τις φαγούρες που δικαιολογημένα έχουν όσοι στέκονται με το ένα πόδι στην αναλογική και με το άλλο στην ψηφιακή τεχνολογία (μεταξύ μας, είσαστε και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το ότι κάποιος κόσμος σκοτίζεται ΑΚΟΜΗ για την αναλογική τεχνολογία).

 

 

...εννοείται πως δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία το ερώτημα μου φίλε eye ......μάλλον ανήκει πιο πολύ στην κατηγορία "κουβέντα να γίνεται"....αλλά και αυτό έχει το ενδιαφέρον του :)

 

...τώρα σε σχέση με το αναλογικό - ψηφιακό.....προσωπικά έχω πάψει να καταδιώκομαι από αναλογικούς και ψηφιακούς δαίμονες εδώ και πολλά χρόνια.....αν πάρ'αυτα και άθελα μου προκαλώ τέτοια προβλήματα και σκέψεις ζητάω ταπεινά συγνώμη :)

[marathon]

Εκείνοι που γράφουν μουσική για εκτέλεση από συμφωνική ορχήστα τι να πουν: η ορχήστρα παραμένει ίδια εδώ και αιώνες, με κάποιες (σχετικά ελάχιστες) παραλλαγές. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε, όχι μόνο να είναι δημιουργικοί αλλά και να μπορούν να θεσπίσουν ολόκληρα μουσικά κινήματα, έχοντας πάντοτε σαν μέσο αναπαραγωγής / καταγραφής / εκτέλεσης των μουσικών ιδεών τους το ίδιο και απαράλακτο μουσικό σύνολο!!

 

Δεν έχει λοιπόν σημασία το ερώτημα σου nikodemos. Είναι απλώς (άλλη μία) από τις φαγούρες που δικαιολογημένα έχουν όσοι στέκονται με το ένα πόδι στην αναλογική και με το άλλο στην ψηφιακή τεχνολογία (μεταξύ μας, είσαστε και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το ότι κάποιος κόσμος σκοτίζεται ΑΚΟΜΗ για την αναλογική τεχνολογία).

 

Ούτως ή άλλως, ο πραγματικός δημιουργός (βλ. ειλικρινής), ΠΡΩΤΑ αποφασίζει τι θέλει να δημιουργήσει και ΜΕΤΑ επιλέγει τα καταλληλότερα εργαλεία για να το δημιουργήσει... όχι... το ανάποδο που κάνουμε όλοι μας, σα μαλάκες. Το να επιλέγεις πρώτα τα εργαλεία δείχνει μόνο ένα πράγμα, ότι στην ουσία θέλεις να πιθηκίσεις και βέβαια (για να μη νομίζεις ότι διαφωνούμε) συμφωνώ ότι με την ψηφιακή τεχνολογία είναι πιο εύκολο να πιθηκίσεις από ποτέ.:)

 

Ο αντιπαθής Wow! (γιατί ακόμα μου χρωστάει το ilife-όταν χάνουμε στοιχήματα να πληρώνουμε-) έχει δώσει μια κορυφαία απάντηση. Δεν ξέρω εάν η φαγούρα είναι μεταξύ της αναλογικής-ψηφιακής αλλά και εγώ νομίζω ότι είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι εάν σου καρφωθεί μια μελωδία στο μυαλό...και ναι η ψηφιακή τεχνολογία μας έκανε όλους "μουσικούς", "ηχολήπτες", "photoshopατζήδες", "φωτογράφους"...

[nikodemos]

guys από την 3η κιόλας γραμμή όταν ξεκίνησα το θέμα ξεκαθάρισα ότι δεν με ενδιαφέρει μια σύγκριση τεχνολογιών αλλά προσεγγίσεων και καταστάσεων....και επαναλαμβάνω πχ. η αλλάγή σε ότι αφορά την διαδικασία μιας ηχογράφησης, η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και στην διαχείριση των στούντιο ηχογραφήσεων, η επίδραση που μπορεί να έχει η υιοθέτηση ενός φορμάτ αναπαραγωγής κλπ κλπ

 

Η αναφορά μου στο sampling λοιπόν έχει να κάνει με την συγκεκριμμένη τεχνική ως διαδικαστική προσέγγιση και όχι ως κομμάτι της ψηφιακής τεχνολογίας εν γένει.......δεν μιλάω για "digital sampling vs mellotron" ή κάτι τέτοιο....

 

Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκίνησα το συγκεκριμένο θέμα στον τομέα "recording" και όχι πχ στο "μουσική και μουσικοί"

 

συμφωνώ και με τον marathon περι φωτογράφων, φωτοσοπατζήδων κλπ και με αυτά που γράφει ο Wow! αλλά please μην κολλήσουμε στο ψηφιακό-αναλογικό

[bloody_sunday]

Νομίζω πως ο Νικόδημος τα έγραψε πολύ σωστά. Χάνεται και η επαφή με το παραγωγικό τμήμα της διαδικασίας όπως είπε, αλλά όχι μόνο από πλευράς άγνοιας των παραμέτρων αυτής αλλά της επαφής με το ιστορικά σωστό μέσο που την γεννά. Ακούγεται κάπως οξύμωρο, μιας και αυτό το μέσο σήμερα είναι πολλές φορές ο υπολογιστής, όμως κατι τετοιο αφαιρεί την ιδιαίτερη, μαγική σύνδεση με τις ρίζες της μουσικής. Δεν ξέρω πόσοι από σας το έχετε ζήσει αλλά κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον που εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, πάντα σκέφτομαι πόσο μεγάλο κρίμα είναι.

 

 

Δεν έχει λοιπόν σημασία το ερώτημα σου nikodemos. Είναι απλώς (άλλη μία) από τις φαγούρες που δικαιολογημένα έχουν όσοι στέκονται με το ένα πόδι στην αναλογική και με το άλλο στην ψηφιακή τεχνολογία (μεταξύ μας, είσαστε και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το ότι κάποιος κόσμος σκοτίζεται ΑΚΟΜΗ για την αναλογική τεχνολογία).

 

Και καλά κάνει, όχι απαραίτητα γιατί θα δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα (αν και μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο) αλλά σαν ένα μέσο που θα μας διεγείρει την έμπνευση. Οπως είχα γραψει και παλαιοτερα για τα αναλογικά συνθ, παραμένουν & θα παραμείνουν ζωντανά, αν μη τι άλλο γιατί έχουν ψυχή, προσωπικότητα, mojo, και ο τρόπος που απρόβλεπτα εισάγουν γοητευτικές μικροατέλειες σε μια καλλιτεχνική, ιδιαίτερα προσωπική και πηγαία διαδικασία που υποσυνείδητα πιστεύουμε ότι γίνεται με ρομποτική απρόσωπη ψυχολογία, θα τα διαφοροποιεί για πάντα από τα αντίστοιχα αντίπαλα ψηφιακά τους δέη.

 

Ούτως ή άλλως, ο πραγματικός δημιουργός (βλ. ειλικρινής), ΠΡΩΤΑ αποφασίζει τι θέλει να δημιουργήσει και ΜΕΤΑ επιλέγει τα καταλληλότερα εργαλεία για να το δημιουργήσει... όχι... το ανάποδο που κάνουμε όλοι μας, σα μαλάκες. Το να επιλέγεις πρώτα τα εργαλεία δείχνει μόνο ένα πράγμα, ότι στην ουσία θέλεις να πιθηκίσεις και βέβαια (για να μη νομίζεις ότι διαφωνούμε) συμφωνώ ότι με την ψηφιακή τεχνολογία είναι πιο εύκολο να πιθηκίσεις από ποτέ.

 

Το ανάποδο δεν είναι πάντοτε μεμπτό. Θα ήταν σαν να αρνείται κάποιος την έλξη που του ασκεί ένα όμορφο όργανο/εργαλείο, κάνοντάς τον να ασχοληθεί και να εκφραστεί μέσω αυτού. Πολλές φορές το τι δημιουργούμε έρχεται μετά την επιλογή του μέσου, και το ανάποδο ίσως καθιστούσε την δημιουργία αυτοσκοπό.