Blues δισκογραφία

[marathon]

Φκαριστώ θειο για το ξεστράβωμα, κάποτε θα καταλάβεις οτι μεγαλώνεις με λάθος πρότυπα :P

Πρέπει να μάθεις να αγαπάς και το τζατζίκι αλλά και το φουαγκρά. Και τον Clapton και τον Buchanan ...άλλη γεύση αλλά η ίδια απόλαυση

[trigga]

ποτε δεν αγάπησα το γκέι(ν) και την αυτοδιδαξιά και το βιωμα :P .(πλακα αυτο ε μην το σκοτώσετε με τπτ βιογραφικα απ τους αναφερόμενους )

Γι αυτο μαλλον δεν νιώθω απο αυτους τπτ.Ειμαι δυστροπος κ περιεργος στα γουστα ειναι σιγουρο αυτο.Κ δεν νομιζω να αλλαξω και να πάω τελειως αντιθετα, δηλαδη για μπέκ τουλάχιστον για αρκετο καιρο.Ο μεθινι απ την αλλη ισως δεν ειναι το αυτι μου ετοιμο γι' αυτον.Αστο καλύτερα γιατι σκοτώνουμε το θεμα με τα δικά μου γουστα κ όχι του παιδιού που ρωτά ή και των εμπειρων συμβουλών που του δίνετε εσεις οι τις αντιπερα οχθης μπλουζιαρηδες.(Μακρυά :P )

[kguitar]

Ρε trigga μην χαλιεσαι, ολοι εδω μεσα εχουμε τα δικα μας γουστα

απλα οι περισσοτεροι απο αυτους που αναφερθηκαν τα παιδια

παραπανω εχουν βαλει κι αυτοι το λιθαρακι τους στο μουσικο

στερεωμα. Τωρα ειδικα καθαρα για τα blues θα συμφωνησω

οτι πρωτα πρεπει να ακουμε τους δασκαλους (Αlbert King,

Robert Johnson κ.λπ) και μετα τους αλλους που ακολουθουν.

Στη τελικη το blues ειναι η "μητρα" για τα περισσοτερα ειδη

μουσικης που αναπτυχθηκαν τις τελευταιες δεκαετιες.

[kguitar]

Ρε trigga μην χαλιεσαι, ολοι εδω μεσα εχουμε τα δικα μας γουστα

απλα οι περισσοτεροι απο αυτους που αναφερθηκαν τα παιδια

παραπανω εχουν βαλει κι αυτοι το λιθαρακι τους στο μουσικο

στερεωμα. Τωρα ειδικα καθαρα για τα blues θα συμφωνησω

οτι πρωτα πρεπει να ακουμε τους δασκαλους (Αlbert King,

Robert Johnson κ.λπ) και μετα τους αλλους που ακολουθουν.

Στη τελικη το blues ειναι η "μητρα" για τα περισσοτερα ειδη

μουσικης που αναπτυχθηκαν τις τελευταιες δεκαετιες.

 

Eπι της ευκαιριας

Με το all blues τι θα γινει θα το ανεβασουμε αδερφε trigga  ???

[trigga]

αμαν ωρε συντεκνε ναούμ, το χω αμελήσει τελείως κ δεν εκανα τπτ.Αλλαξα σχολείο κ εχω εκτη τάξη κ πρωινο ξυπνημα 6:30.Ειμαι λιγο ανακατεμένος αλλα αν κάνεις αρχη κ το κανουμε το κομματι ετσι οπως μου ειπες τις προάλλες θα γινει.Ασε με εμενα να γράψω τελευταίος.Δώσε γιουργια στον πατσα.

[raindog]

Αν και δεν έχει νόημα να μπαίνει κανείς σε τέτοιες κουβέντες, διότι περί όρεξεως...., παρόλα αυτά, στην περίπτωση αυτή δεν κρατήθηκα.

 

Πρώτα πρώτα να πω ότι μέχρι πριν 3-4 χρόνια, θα έλεγα κι εγώ τα ίδια με τους περισσότερους, ότι σιγά το πράγμα ο Clapton κλπ κλπ

Βεβαια οι κρίσεις μου βασίζονταν σε ακούσματα ενός-δύο δίσκων του  και κάποιων σκόρπιων κομματιών -όπως είμαι σίγουρος και κάποιων εδώ μέσα-

Κάποια στιγμή, δε θυμάμαι πως έγινε, έφαγα κάποια φλασιά και κόλησα. Το ένα έφερε το άλλο και άκουσα τα άπαντα του Clapton (εντάξει, κι εγώ δεν μπορώ να ακούσω τo August και άλλα παρόμοια της εποχής, αλλα΄ούτε και τα τελευταία του με τρελαίνουν, π.χ. το Back Home)

Μέχρι και Δουβλίνο πήγα το καλοκαίρι για να τον δω, -τα τελευταία 2 χρόνια έχει και φοβερό track list-

 

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί που λένε για το Layla, ΔΕΝ έχουν ακούσει ΟΛΟΚΛΗΡΟ το δίσκο των Derek and The Dominos. ΓΙΑ ΜΕΝΑ, το συγκεκριμένο κομμάτι το κάνω skip κάθε φορά που ακούω το δίσκο, αλλά τα υπόλοιπα 13 είναι μαγεία, ο δίσκος είναι αριστούργημα.

Και σαν ταίρι του, εξίσου καλό αν όχι καλύτερο, είναι και το Live At The Fillmore των Derek and The Dominos, χωρίς τον Duane, αλλά με τον Clapton στην καλύτερη ηχογραφημένη στιγμή του.

 

Πάντως θεωρώ ότι κανένας δίσκος του Clapton μέχρι και το 1982 (προσωπικός και μη), δεν είναι μέτριος

 

Βέβαια δε χρειάζεται να ΞΑΞΑπω ότι όλα αυτά είναι προσωπικές απόψεις και ότι περί ορέξεως....

 

Αυτά.

 

 

+11880

κι εγω δεν τρελαινομαι με τις μεταγενεστερες επιλογες του Ερικ, αλλα θεωρω μεγαλειωδεις τις ηχογραφησεις με Bluesbrakers και Cream κλπ.

Γενικως, δεν μπορω να πω οτι μου αρεσε ιδιαιτερα η Strat εποχη του (αν και Stratακιας).

Ο Clapton μου αρεσει με Gibson.

Το Live At The Fillmore το έχεις ακούσει;;;

http://www.amazon.com/Live-at-Fillmore-Derek-Dominos/dp/B000001E3V

[Unpluggedman]

Εμένα και από τους δύο δίσκους αυτό που με τρελαίνει απίστευτα είναι το "Why does love got to be so sad"...  ;D Τρομερό κομμάτι, φοβερή κλίμακα. Επίσης +1000 στην εισαγωγή του κομματιού στο "Live at the Fillmore" (Μου θυμίζει "αρχαίο" funk  8) ).

 

Επίσης, συμφωνώ ότι ο EC είχε απίστευτο ήχο με τις Gibson, ψάξτε για το περίφημο "woman tone". Και - για να κλείσω - αν δεν είχα ακούσει Clapton δε θα ήξερα ούτε τον Robert Johnson, ούτε τον Muddy Waters, ούτε τον BB King, ούτε τον Buddy Guy, ούτε πολλούς άλλους "δασκάλους".

[VirusSnake]

απλα chess records

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Chess_Records#1950s

[baseliner10]

Τα θεωρώ ιδανικά για πρώτη επαφή με τα Blues (yeap, όλα ηλεκτρικά, όλα κιθαριστικά)

 

Albert King - King of the Blues Guitar

 

John Mayall - Sense of Place

 

Stevie Ray Vaughan - Texas Flood

 

Blues Wire - Bulldog Boogie

[alderbody]

Το Live At The Fillmore το έχεις ακούσει;;;

http://www.amazon.com/Live-at-Fillmore-Derek-Dominos/dp/B000001E3V

 

ε ναι...

 

δεν ειπα οτι ειναι χαλια η Strat εποχη του. (τουναντιον δε)

 

απλα προτιμω την Gibson (εποχη, για να μην παρεξηγουμαστε...)  ;D