Αλλάζει ο τρόπος που ακούμε μεγαλώνοντας;

[marooned]

 

Κάποιος μου είχε αναφέρει, ότι μεγαλώνοντας ακούμε όλο και λιγότερες χαμηλές συχνότητες (πιθανότατα και υψηλές) και ίσως για αυτό τα αυτιά μου να "ζητάνε" να ακούσουν περισσότερα μπάσα στον ήχο και λιγότερα πρίμα...

 

ΥΓ: Είμαι κ@#$γερος το ξέρω... 8)

 

Χωρις να ειμαι 100% σιγουρος διαβασα καπου οτι συμβαινει το αντιθετο , οτι δηλαδη η περιοχη στο αφτι που αντιλαμβανεται τις υψηλες συχνοτητες ειναι που φθειρεται πιο ευκολα.

 

Αναρωτιέμαι λοιπόν: τελικά, οι μουσικές μας επιλογές (είτε ως μουσικοί, είτε ως εκτελεστές) είναι συνειδητές; Οφείλονται στην προσωπική μας εξέλιξή/ωρίμανσή ως προσωπικότητες-άτομα ή μήπως παίζει σημαντικό ρόλο ΚΑΙ η φυσική φθορά που υφιστάμεθα με τα χρόνια;  :-\

 

ΥΓ: Είμαι κ@#$γερος το ξέρω... 8)

 

Δεν νομιζω οτι η φυσικη φθορα εχει να κανει και τοσο με με την αλλαγη στις μουσικες προτιμισεις. Περισοτερο εχει να κανει πιστευω με την εξελιξη της προσωπικοτητας. Ακουμε και παιζουμε τα ειδη μουσικης που μας εκφραζουν , που μπορουμε να ταυτιστουμε με αυτα , που μας φερνουν αναμνησεις κλπ. Οποτε λογικο ειναι καθως αλαζει ο χαρακτηρας του καθενος να αλαζουν και τα ακουσματα του. Η αλλαγη αυτη ισως ειναι και πιο συχνη αναλογα και με την διαθεση μας , οταν πχ γυρνας πτωμα απο την δουλεια μπορει να βαλεις Preisner να χαλαρωσεις ενω αν σε τσιτωσει η γυναικα να τσιτωσεις με την σειρα σου τους Metallica στο στερεο. ;D

[makispoll]

Eιναι πολυ λογικο μεγαλωνοντας να μαλακωνουμε τον ηχο και να γυριζουμε το gain αριστεροστροφα... Ειναι οπως τα γουστα μας. Οι πιο πολλοι ξικηνησαμε ακουγοντας Metal, πηγαμε στο Ροκ, στα μπλουζ στα φανκ κ.ο.κ. Εκτος απο κάτι τυπάρες μεταλλάδες 50ρηδες που γουσταρω να τους βλεπω με τα παιδι ατους σε συναυλίες.Τωρα στο θεμα ποσο αλλοιωνεται η ακοή οσο περνανε τα χρονια δεν γνωριζω, ισως ενας ειδικος ωτορινολαρυγγολόγος θα μπορουσε να μας πει τι παιζει την λειτουργικοτητα των οργανων ακοής. Παντως με φανταζομαι κολογερο με ακουστικα βαρηκοϊας στον καναπε με κουβαρτα στα ποδια και μια σκαφατη κιθαρα στην αγκαλια. Αραγε τι κιθαρες θα υπαρχουν τοτε; Θα μιλαμε ακομα για vintage του 50'-60';

 

 

Ειμαι λιγο οφ-τοπικ μη βαρατε!

[elavd]

Παντως με φανταζομαι κολογερο με ακουστικα βαρηκοϊας στον καναπε με κουβαρτα στα ποδια και μια σκαφατη κιθαρα στην αγκαλια. Αραγε τι κιθαρες θα υπαρχουν τοτε; Θα μιλαμε ακομα για vintage του 50'-60';

 

Εξαρτάται από το πόσο κοντά βρίσκεσαι στο "τότε"... ;D

[bluesbreaker]

Δεν νομιζω οτι η φυσικη φθορα εχει να κανει και τοσο με με την αλλαγη στις μουσικες προτιμισεις. Περισοτερο εχει να κανει πιστευω με την εξελιξη της προσωπικοτητας. Ακουμε και παιζουμε τα ειδη μουσικης που μας εκφραζουν , που μπορουμε να ταυτιστουμε με αυτα , που μας φερνουν αναμνησεις κλπ. Οποτε λογικο ειναι καθως αλαζει ο χαρακτηρας του καθενος να αλαζουν και τα ακουσματα του. Η αλλαγη αυτη ισως ειναι και πιο συχνη αναλογα και με την διαθεση μας , οταν πχ γυρνας πτωμα απο την δουλεια μπορει να βαλεις Preisner να χαλαρωσεις ενω αν σε τσιτωσει η γυναικα να τσιτωσεις με την σειρα σου τους Metallica στο στερεο. Grin

 

 

+1000000000

 

Στα 12,που άρχισα συνειδητά να ακούω μουσική άκουγα metal(Blind guardian,rotting christ,iron maiden,metallica,children of bodom κτλ) και έκτοτε άρχισα να φλερτάρω με όλα τα είδη και να γουστάρω τρελλά συγκροτήματα με τα οποία έβγαζα σπυριά(dire straits,beatles,rolling stones κτλ)!ντρέπομαι που το λέω,αλλά κορόιδευα τον αδερφό μου (18 χρόνια μεγαλύτερος) και τώρα ακούμε σχεδόν τα ίδια πραγματα :-[!Τώρα πλέον ακούω τα ΠΑΝΤΑ χωρίς κατηγοριοποιήσεις και χωρίς προκατάληψη και καμία φορά βάζω και λίγο μεταλλιές για να γουστάρω ;D ;D ;D για να θυμηθώ τα "νιατα" μου :P :P :P

 

πάντως γενικά με την πάροδο της ηλικίας η ακουστική οξύτητα μειώνεται σε επίπεδο συχνοτήτων τόσο σε υψηλές όσο και χαμηλές συχνότητες,και αν δε με απατά η μνήμη μου η απώλεια ξεκινάει από τη μπάσσα περιοχή!πέρα από τη φυσική φθορά υπάρχει και το ακουστικό τραύμα που είναι ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΟ,δηλαδή τραύμα σε μία περιοχή συχνοτήτων επιφέρει ελάττωση κάποιων db τα οποία προστίθενται σε επόμενο ακουστικό τραύμα!το αποτέλεσμα είναι επιλεκτική απώλεια συχνοτήτων με χαρακτηριστικό το να σου λένε πχ. σπίτι και να ακούς "ίτι"!έκθεση πάνω από 90 db για πάνω από 20' δύναται να προκαλέσει ακουστικό τραύμα!πρόσφατα είχα και εγώ μια περιπέτεια με ακουστικό τραύμα και εμβοές μετά από συναυλία και με ταλαιπώρησαν αρκετά!αν υπάρχει πρόβλημα με την ακοή πρέπει ΑΜΕΣΑ να επισκεπτούμε ΩΡΛ

[orbital]

 

που να μεγαλωσεις και αλλο ...θα αρχισεις να κοβεις και τα......πολλα γκαζια και να βγαζεις ακομα καλυτερο και πιο γλυκο ηχο. ;)

 

αν και ημι-εκτος θεματος, με εχει προβληματισει και μενα αυτο. Μου ερχονται στο μυαλο δεκαδες ονοματα της ροκ που με τα χρονια εγκατελειψαν την ηλεκτρικη και επιασαν την ακουστικη...

 

γερασμενοι ροκαδες ή κατι αλλο;

[Nikolas]

Η πικρή αλήθεια έιναι ότι όταν ακούω ΝΙΝ και Marilyn Manson με κοιτάζουν περίεργα οι περαστικοί! Αλλα τι να γίνει που γουστάρω και γουστάρω και δυνατά ΚoRn?

 

Είμαι στην ηλικία σου Ηλία και δε βλέπω καμμία μείωση. Το αντίθετο θα έλεγα, ψοφάω για Industrial ήχο και μπάσσο που το μαμάει τη μάνα να πούμε!  :P

 

Πράγματι οι ψηλές συχνότητες φεύγουν σιγά σιγά, αλλα παίζει ρόλο τι κάνεις όλη μέρα. Πχ. ο τύπος με τα ακούστικα όλη μέρα θα την πατήσει νωρίτερα. Ο σκυλάς με το ηχεία στα μούτρα, το ίδιο. Ο άνρθωπος με το gain στο 2, μπορεί να αργήσει λίγο. κλπ... ;)

[alderbody]

Εγω επειδη για χρονια επαιζα και παιζω (απελπιστικα) κοντα στον ενισχυτη και συνηθως με το κεφαλι γυρισμενο προς τα αριστερα, το δεξι αυτι αρχισε να γινεται αρκετα "περηφανο"... ;D

 

Το αριστερο πιανει πολυ περισσοτερα πριμα και γενικως εχει πολυ καλυτερο definition, ενω το δεξι ειναι πιο ..."θαμπο".

 

High Gain εβαζα μονο για πλακα ή οταν καποτε παιζαμε punk...  8)

 

Παντα παω απο αρχι-clean εως breakup to mild OD...

 

Αλλα τα ρημαδια τα watt και το τρελο headroom του twin μου εχουν ξεχαρβαλωσει τα τυμπανα.  :o

 

μουσικη ακουω με ακουστικα για περιπου μιση ωρα τη μερα, αλλα φροντιζω να εχω την ενταση χαμηλα (για να αντιλαμβανομαι και το περιβαλλον/αυτοκινητα γυρω μου)

 

Μονο αμα πεσω σε "κομματαρα" θα το γκαζωσω λιγο, αλλα γενικως φροντιζω να αποφευγω το "κοπανημα".

 

Εχω επισης παρατηρησει οτι αν τυχει και βρεθω σε περιβαλλον με δυνατη μουσικη (club, noisy bar κλπ) το σφυριγμα στα αυτια κραταει πλεον πολλες μερες.

Καποτε σε πιο "ενδοξα" χρονια που τα dB τα τρωγαμε με το κουταλι ( :P), το σφυριγμα εφευγε το πολυ την αλλη μερα.

[darshan]

κάποια στιγμή, ψάχνοντας απελπισμένα έναν καλό drummer (έχοντας φάει τρελό κόλλημα με τον Carey των Tool), συνάντησα και πρόβαρα με τύπο με σωματοδομή μπασκετμπολίστα και τεχνική Cobham. Για τρεις ώρες αγαλλίαζα ακούγοντας έναν τρομερό drummer και ταυτόχρονα υπέφερα από την ένταση του παιξίματός του. Ο τύπος φορούσε isolation headphones και όταν ρώτησα υποψιασμένος το γιατί (όχι πως είναι κακό, απλά σπάνιο) μου αποκάλυψε πως έχει απώλεια ακοής μέχρι 60% λόγω του παιξίματος του. Γύρισα σπίτι και για 4 μέρες στα αυτιά μου ηχούσε το ταμπούρο και τα πιατίνια σε επίπεδο πόνου. Αισθανόμενος κάποια ντοπή, απέφυγα διακριτικά να ξαναπαίξω μαζί του, αν και νομίζω πως ο άνθρωπος πρέπει να κατάλαβε τον λόγο. Τα αυτιά μας και τα μάτια μας? Τύφλα να χει ο Beethoven...

[audiokostas]

Να μιλήσω και για μια άποψη από την πλευρά των δεύτερων -άντα.

Πέραν του γεγονότος ότι το ακουστικό φάσμα μειώνεται με την ηλικία (αν και είμαι περήφανος κάτοχος ζεύγους ώτων καινουργή όπως έδειξε το check-up), οι ορμόνες μειώνονται αλλά ταυτόχρονα έχει αυξηθεί η εμπειρία μας, έχουμε ακούσει πολλά και ξέρουμε τι ζητάμε (λέμε τώρα) και είτε την ψάχνουμε λίγο παραπάνω είτε είμαστε (καλώς ή κακώς) απαξιωτικοί με λεπτομέρειες που θεωρούμε επουσιώδεις. Μπορεί να βαραίνουμε λίγο αλλά σιγά σιγά ξυπνάει ο connoisseur μέσα μας. Αυτό βέβαια έχει βαρύτητα όταν συνοδεύεται από προσωπική εμπειρία και όχι άμα το διάβασες, στο είπανε, το νόμισες.

 

Μου έκανε (και ακόμα κάνει) μεγάλη εντύπωση στο χώρο του high-end audio οι διάφοροι big spenders (και στο high end παιδιά μιλάμε για πολλά λεφτά) είχαν άποψε για την εγγραφή δείνα η τάδε ή την χροιά του βιολιού και του faggoto χωρίς να τα έχουν  ακούσει ΠΟΤΕ από κοντά.

 

Βέβαια αντίστοιχο απορίας είναι η προσπάθεια αναπαραγωγής με πανάκριβες κιθάρες/ενισχυτές/καλώδια/πετάλια ενός ήχου από παιδιά που η μόνη εμπειρία που έχουν από αυτό τον ήχο είναι σε ένα mp3 παιγμένο από combo του carrefour.

[blues power]

 

Κάπου είχα διαβάσει (και νομίζω πως ήταν στο νόιζ),πως "κλείνει" το αυτί απο κάποια ένταση και πάνω (κάτι σαν αυτοπροστασία) με αποτέλεσμα να μην ακούμε σωστα ετσι κι αλλιώς όταν ο ήχος ξεπεράσει καποια db.

Θυμάμαι πως ήταν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο.

Μπορεί κάποιος να μας δώσει ένα λινκ? (αν ήταν όντως στο νόιζ και αν θυμάται φυσικά)