radius απο 12 σε 9,5?

[taq]

Δεν είναι απαραίτητο TGL να έφαγαν 2-3 refret για να παίζουν έτσι κάποια ονόματα. O Hendrix και ο Blackmore έπαιζαν και γρήγορα και με πολλά σηκώματα με "μαμήσιες" στρατοκαστερούλες, τότε εκείνη την εποχή. Υπάρχει ολόκληρη δισκογραφία κλασσική τέτοιου τύπου από πολλούς καλλιτέχνες από Jazz & fusion έως hard rock e.t.c.... Απλά σίγουρα τα refret αργότερα από όσους τα έκαναν έφερναν και τις γνωστές αλλαγές στο radius. Αυτό έγινε και "μόδα" στο custom shop της Fender εδώ και λίγα χρόνια και προσφέρουν σειρές vintage limited με unique features όπως 2 point bridges, και 9 & 1/2 radius.

 

Επίσης τα vintage τάστα σε Fender vintage US series δεν προβληματίζουν καθόλου το αντίθετο μάλιστα συμπεριφέρονται άψογα σε πολλες τεχνικές παιξίματος, και το ρύθμισμα του action είναι παιχνιδάκι σε τέτοιες κιθάρες. Είναι καλοβαλμένα τάστα, γυαλισμένα στις άκρες και επιτρέπουν πολύ καλό χαμηλό σχετικά action χωρίς τριξίματα, και τα bends είναι παιχνιδάκι.

 

Ωστώσο στα φθηνότερα αντίστοιχα Μεξικάνικα πολλές φορές εμφανίζονται τέτοια προβλήματα, αν και τελευταία έχει αλλάξει δραματικά προς το καλύτερο η κατάσταση. Για παράδειγμα οι καινούργιες Mexico 70s strat έχουν τοποθετηθεί ελάχιστα (ως προς το ύψος τους) καλύτερα vintage frets. Επίσης κάτι που παρατήρησα και στις καινούργιες strd tele MIM. Οι παλιότερες είχαν όντως απαίσια vintage τάστα πολλές φορές κακοβαλμένα και με προβλήματα στο lvl τους. Έπαιξα πρόσφατα μια σχετικά καινούργια, και παρατήρησα ότι τα τάστα της είχαν "φαρδύνει" και είχαν "υψωθεί" σε σχέση με τις παλιότερες, χωρίς να είναι ακριβώς midi Jumbo, έπαιζες μια χαρά.

 

 

[alderbody]

1) Όλες αυτές οι Tele και Strat των '50s και '60s, μετά από 15-20 χρόνια ανηλεούς παιξίματος, έχουν φάει από 3-4 refrets η κάθε μία. Δεδομένου ότι οι δύο πλέον δημοφιλείς -παράπλευρες- εργασίες σε αυτά τα refrets, ήταν να πλανάρεται ελαφρώς το μπράτσο και να μπαίνουν μεγαλύτερα τάστα, νομίζω ότι το επιχείρημα είναι μάλλον αμφισβητήσιμο.

 

Το refret δεν συνοδευεται κατ' αναγκη και απο πλαναρισμα για αυξηση του radius.

Αλλωστε γι' αυτο υπ-(ηρχαν/αρχουν) και τα radiused τριβεια...

 

Αν γινοταν κατι τετοιο θα ηταν "on demand".

[Superfunk]

Βασικα αν ΞΕΡΕΙΣ να παιζεις, με οτιδηποτε radius θα παιζεις μια χαρα.... ;)

 

Μη τρελλαθουμε κι ολας με τα flat radius ,τα οποια για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κοσμο,ΔΕΝ ειναι προτιμητεα,δεν θελουν ΟΛΟΙ οι κιθαριστες να παιζουν σαν τον Vai ;) & πολλοι παικτες (ειδικα της vintage σχολης) θελουν ΜΙΚΡΑ radius.

 

παντως το 9,5αρι radius ειναι καλη περιπτωση μια και ειναι το ...διεθνως αποδεκτο...happy medium και κανει για "ολους".

[harilatron]

Και κάτι ακόμα: Νομίζω ότι οι διαφορές μεταξύ όλων αυτών φαίνονται όταν κανείς παίζει πολυ ειδικά πράγματα (στα όρια των δυνατοτήτων του) ή/και πολλές ώρες. Προσωπικά, έχω πολλές και διάφορες ταστιέρες μεταξύ των οποίων και "extreme" (από μεταλλοκίθαρο με φλατ ταστιέρα και jumbo τάστα μέχρι vintage τάστα σε compound radius) αλλά με αυτά που παίζω -και για τις λίγες ωρες που παίζω- όποια από τις κιθάρες μου και να πιάσω, ύστερα από 5 λεπτά (λίγο-πολύ) το ίδιο μου κάνει.  :)

 

 

Και επί του θέματος.... από 12 σε 9.5 η διαφορά στην καμπυλότητα είναι πολύ μικρότερη από ότι από 9.5 σε 7.5.

[elavd]

Μόλις έφτιαξα αυτό στο Corel:

 

 

 

Τα συμπεράσματα δικά σας...

[The Genius Loci]

Μη τρελλαθουμε κι ολας με τα flat radius ,τα οποια για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κοσμο,ΔΕΝ ειναι προτιμητεα,δεν θελουν ΟΛΟΙ οι κιθαριστες να παιζουν σαν τον Vai ;) & πολλοι παικτες (ειδικα της vintage σχολης) θελουν ΜΙΚΡΑ radius.

 

παντως το 9,5αρι radius ειναι καλη περιπτωση μια και ειναι το ...διεθνως αποδεκτο...happy medium και κανει για "ολους".

 

Τα πολύ flat radii (το λατινικό μου ε?  ;D) έγιναν βασικά της μόδας στην περίοδο της άνθισης του neoclassical "κινήματος". Το ίδιο και τα πολύ λεπτά μπράτσα. Σίγουρα μπορεί να συνηθίσει κάποιος τα πάντα, αλλά νομίζω ότι το 12" είναι το όριο για να μπορεί η κιθάρα να έχει ευελιξία παικτικά χωρίς να κουράζει (γρήγορες single note γραμμές, bends, ακκόρντα, vibrato, το ίδιο "εύκολα").

 

Για μένα ένα radius μεταξύ 9 και 10 είναι το προτιμότερο "all-around", αλλά σημαντικότερο ρόλο παίζουν τα τάστα και ο προφίλ του μπράτσου.

 

@elavd

 

Πολύ αποκαλυπτικό το σχέδιο.  ;)

 

Πρακτικά τώρα, η διαφορά για το ίδιο action, ανάμεσα στο 9.5" και στο 12" θα είναι ότι, ( τυχαίο παράδειγμα) στο πρώτο θα μπορεί κάποιος να κάνει 2,5 τόνους bend στη Μι ενώ στο 12" θα κάνει 3 τόνους. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, αυτό πετυχαίνεται έτσι κι'αλλιώς δημιουργώντας το κατάλληλο "combound radius" στα τελευταία τάστα.

 

 

[Kostas-5150]

Τα πολύ flat radii (το λατινικό μου ε?  ;D) έγιναν βασικά της μόδας στην περίοδο της άνθισης του neoclassical "κινήματος". Το ίδιο και τα πολύ λεπτά μπράτσα. Σίγουρα μπορεί να συνηθίσει κάποιος τα πάντα, αλλά νομίζω ότι το 12" είναι το όριο για να μπορεί η κιθάρα να έχει ευελιξία παικτικά χωρίς να κουράζει (γρήγορες single note γραμμές, bends, ακκόρντα, vibrato, το ίδιο "εύκολα").

 

Για μένα ένα radius μεταξύ 9 και 10 είναι το προτιμότερο "all-around", αλλά σημαντικότερο ρόλο παίζουν τα τάστα και ο προφίλ του μπράτσου.

 

@elavd

 

Πολύ αποκαλυπτικό το σχέδιο.  ;)

 

Πρακτικά τώρα, η διαφορά για το ίδιο action, ανάμεσα στο 9.5" και στο 12" θα είναι ότι, ( τυχαίο παράδειγμα) στο πρώτο θα μπορεί κάποιος να κάνει 2,5 τόνους bend στη Μι ενώ στο 12" θα κάνει 3 τόνους. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, αυτό πετυχαίνεται έτσι κι'αλλιώς δημιουργώντας το κατάλληλο "combound radius" στα τελευταία τάστα.

 

 

Αψογη επεξηγηση,τετοια θελω να βλεπω.. :) Οχι προκαταληψεις..!! ;D