Μουσική - Ένα κόσμος γεμάτος ευκαιρίες.

[spy]

Έχω ακούσει κάτι για ένα Νόμο της Μουσικής Νομοτέλειας: Αν κάποιος έχει αρκετό (έως πολύ) ταλέντο, μπορεί να παράγει πρωτότυπη μουσική ακόμα και αν αρχικά πιστεύει ότι όλα έχουν παιχτεί. ;)

[Yannis Methenitis]

Ήταν ανάγκη να την πετάξουν στο Περί Ανέμων;

Την είχα βάλει στο Μουσικοί και Μουσική

γιατί συχνά πυκνα βλέπω πως πολλοί πιστεύουν

οτι στη μουσική σκηνή (και όχι μόνον) είναι όλα "στεγανά"

 

Γι αυτό είπα ότι είναι γενικό κι αόριστο θέμα.

Δες και μια άποψη του θέματος από τον Mordillo στα 80'ς.

 

 

[Yannis Methenitis]

Έχω ακούσει κάτι για ένα Νόμο της Μουσικής Νομοτέλειας: Αν κάποιος έχει αρκετό (έως πολύ) ταλέντο, μπορεί να παράγει πρωτότυπη μουσική ακόμα και αν αρχικά πιστεύει ότι όλα έχουν παιχτεί. ;)

Λες; Ποιό ταλέντο ήταν αυτό που τόπε;

 

Εγώ πιστεύω ότι όλοι δημιουργούμε όρια και ενοχές στη... δημιουργικότητα μας όσα περισσότερα μαθαίνουμε και όσα περισσότερα ακούμε.

Γι αυτό η περισσότερη μουσική βγαίνει από νέους που δεν έχουν ίχνος από τους παραπάνω αυτοπεριορισμούς.

 

 

[IxNiLaTiS]

Γι αυτό είπα ότι είναι γενικό κι αόριστο θέμα.

Δες και μια άποψη του θέματος από τον Mordillo στα 80'ς.

 

 

 

Γενικό δεν είναι, γιατί το έχω θέσει ειδικά στην σχέση μεταξύ μουσικών και μουσικής. 

σαφώς εφαρμόζεται σε κάθε ανθρώπινο τομέα, αλλά εδώ μιλάμε για τον μουσικό και την μουσική του.

 

Αόριστο πάλι ..  ??? Εμένα μου φαίνεται πολύ συγκεκριμένο.

 

¨οσο για την εικόνα που παρέθεσες, νομίζω πως κάτι άλλο θέλει να πεί,

το οποίο έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο σήμερα,

αλλά βεβαίως εφαρμόζεται σε όλους τους ανθρώπινους τομείς.

[IxNiLaTiS]

Λες; Ποιό ταλέντο ήταν αυτό που τόπε;

 

Εγώ πιστεύω ότι όλοι δημιουργούμε όρια και ενοχές στη... δημιουργικότητα μας όσα περισσότερα μαθαίνουμε και όσα περισσότερα ακούμε.

Γι αυτό η περισσότερη μουσική βγαίνει από νέους που δεν έχουν ίχνος από τους παραπάνω αυτοπεριορισμούς.

 

 

 

Συμφωνούμε.

Όταν κατέχεις κάποιες γνώσεις, ταυτόχρονα οι γνώσεις αυτές κατέχουν και εσένα

θέτοντάς σου όρια στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα

και σε κατευθύνουν σύμφωνα με την οπτική που σου επιβάλουν.

 

Ο λαός έχει μια σοφή ρήση για αυτό:

"με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις"

 

Κάποιος που σπούδασε με δασκάλους τζαζίστες,

"βλέπει" ένα μουσικό θέμα στην τζάζ εκδοχή του,

ενώ ο ροκάς ή ο έθνικ κλπ στις δικές τους εκδοχές.

 

Τα όρια υπάρχουν όσο επιμένουμε να ακολουθούμε καλούπια και φόρμες.

 

 

 

Γι αυτό η περισσότερη μουσική βγαίνει από νέους που δεν έχουν ίχνος από τους παραπάνω αυτοπεριορισμούς.

 

Ίσως γιατί είναι αυθεντικοί μιά που "παίζουν τον εαυτό τους" απο ψυχής,

και όχι σαν να μας παίζουν το μάθημα

ή σαν μας λένε "να και εγώ μπορώ να παίζω σαν τον τάδε".

 

 

 

[Yannis Methenitis]

Ίσως γιατί είναι αυθεντικοί μιά που "παίζουν τον εαυτό τους" απο ψυχής,

και όχι σαν να μας παίζουν το μάθημα

ή σαν μας λένε "να και εγώ μπορώ να παίζω σαν τον τάδε".

 

Αυθεντικός μπορεί να νομίζεις ότι είσαι επειδή δεν ξέρεις κάτι παραπάνω. Ο άθελος μιμιτισμός και το ΛΑ ματζόρε που ακούγεται για χιλιοστή φορά στον νέο, καταλήγει ακόμα και σε σύνθεση.

 

Όταν συνηδητοποιείς όμως ότι αυτό που παίζεις ακούγεται σαν τον... τάδε, ή το ΛΑ ματζόρε παίζεται για δισεκατομμυριοστή φορά στ αυτιά σου, δεν καταλήγει σε παραγωγικό αποτέλεσμα που χρήζει δημοσίευσης.

 

Παράδειγμα: Πρόσεξες στο Myspace την επιλογή sounds like: που πρέπει να συμπληρώσει ο μουσικός;

Οι περισσότεροι δεν λένε ή λένε απλά ότι ακούγονται σαν τον εαυτό τους...

Κι όμως εσύ σαν τρίτος συνήθως μπορείς να τους κατατάξεις κάπου.

[prang]

Όπως το εξέλαβα εγώ, θα αναφέρω μόνο ένα απόφθεγμα που από καιρό είχα ακούσει..

"Η πρόοδος είναι ένα λεωφορείο που μας οδηγεί μέσα από ολόφωτες λεωφόρους με μεγάλη ταχύτητα σε έναν δρόμο που καταλήγει σε γκρεμό.."

[fenderiarhs]

αφου υπαρχει διαχυτη η διαθεση για φιλοσοφια στο παρον thread ας πω κι εγω το παραπονο μου......να ζει κανεις η να μη ζει??????

 

Eπισης......Μανα με τους εννια σο γιουζ και με τη μια σου κόϊ

[spy]

Δεν είναι θέμα ακουσμάτων και γνώσεων, είναι θέμα νοοτροπίας και επεξεργασίας των γνώσεων που αποκτάς. Π.χ. κάποιοι άκουσαν Chuck Berry και κατέληξαν Chuck Berry cover band. Κάποιοι άλλοι άκουσαν Chuck Berry και κατέληξαν Rolling Stones.

 

Όπως το εξέλαβα εγώ, θα αναφέρω μόνο ένα απόφθεγμα που από καιρό είχα ακούσει..

"Η πρόοδος είναι ένα λεωφορείο που μας οδηγεί μέσα από ολόφωτες λεωφόρους με μεγάλη ταχύτητα σε έναν δρόμο που καταλήγει σε γκρεμό.."

Οπότε, πίσω στα σπήλαια για να βρούμε τον εαυτό μας;  ???

[Yannis Methenitis]

Δεν είναι θέμα ακουσμάτων και γνώσεων, είναι θέμα νοοτροπίας και επεξεργασίας των γνώσεων που αποκτάς. Π.χ. κάποιοι άκουσαν Chuck Berry και κατέληξαν Chuck Berry cover band. Κάποιοι άλλοι άκουσαν Chuck Berry και κατέληξαν Rolling Stones.

Μπορεί και να 'χεις απόλυτο δίκιο... σε ότι αφορά τη γενιά μου.

Όμως οι εποχές αλλάζουν. Η μεγάλη μουσική επανάσταση έλαβε χώρα την τριακονταετία 1950 - 80 και τώρα το "νέο" θα πρέπει να ξεκινήσει από λευκό χαρτί, πέρα από το κατεστημένο, γιατί τώρα κυκλοφορούν μόνο αναμασήματα.

'Ιδωμεν.

 

ΥΓ - τροποποιώ τον τίτλο προς το μουσικότερο και μεταφέρω το θέμα στη Μουσική και Μουσικοί.