Πως θα ξεκινήσω να παίζω με γκρούπ;

[pastelius]

αν δεν έχουν δοθεί επιλογές στον κόσμο, τότε δεν είναι δυνατόν να ξέρετε τι του αρέσει και τι όχι.

 

I' ll drink to that  8)

[nihilnull]

Aυτό το οτοστοπ στις καριέρες άλλων πάντως (μολονότι πολύ σωστή παρατήρηση) καμιά φορά δεν ήταν τόσο ποπ και "ακίνδυνο" όπως θα περίμενε κάποιος αλλά οδήγησε και σε εξαιρετικά αποτελέσματα για τα ποπ δεδομένα και γενικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το frozen σε παραγωγή william orbit/patrick leonard και αριστουργηματική σκηνοθεσία απο τον (τεράστιο) chris cunningham:

 

http://uk.youtube.com/watch?v=Qg2ZBzJbM0M

 

Κατα τ' άλλα η αξιοκρατία δεν είναι και κάτι που συνηθίζεται σε κάποιον τομέα ώστε η μουσική βιομηχανία να αποτελεί παράδειγμα. Γι' αυτό και τα κριτήρια για την μουσική αξία κάποιου δεν βγαίνουν με όρους βιομηχανίας.

 

[manosx]

Και για να τελειώσουμε και με τις New Age αστειότητες περί "συμπαντικών νόμων", να και κάποιες εικόνες της εξαθλίωσης των ανθρώπων από οικονομικά συμφέροντα:

 

 

 

 

Απορώ τι κακό κάνανε στο σύμπαν αυτά τα παιδιά για να τους αξίζει τέτοια τύχη  :-\

[nihilnull]

Λίγο άδικο το παράδειγμα σου. Αυτοί που πραγματικά άξιζαν απο την μαύρη φυλή έχουν πετύχει στην καριέρα τους.

H κοντολίζα ράις ή ο κολιν πάουελ φαίνεται πως άξιζαν καλύτερη τύχη απο αυτά τα παιδιά...

Είναι συμπαντικός νόμος...

[IxNiLaTiS]

Κατέληξες στο ότι έχεις ότι αξίζεις. Καμία αντίρρηση.

 

Αυτός δέν είναι όμως λόγος για να γενικεύσεις και να ισχυριστείς ότι το ίδιο ισχύει για τα υπόλοιπα 6.5 δίς του πλανήτη. Τόσοι καλλιτέχνες εξάλλου αναγνωρίστηκαν μετα θάνατον.

 

Η αξιοκρατία κατακτάται απο μια κοινωνία που θέλει να προοδεύει. Δέν είναι αυτόματη.  

 

Καλλιτέχνης είναι αυτός που εκφράζεται –  εκφράζει κάτι -  χρησιμοποιώντας τις τεχνικές κάποιας τέχνης. 

Όσο καλά  και αν εκφραστείς, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα αναγνωριστείς κιόλας.

Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

 

Για να αναγνωριστείς θα πρέπει να καταφέρεις να φθάσεις στα αυτιά του κόσμου,

αλλά και αυτό που θα ακούσει ο κόσμος να του αρέσει , δηλαδή να καλύπτει κάποια ανάγκη του.

Από εκεί λοιπόν ξεκινάει και το φαινόμενο, να φτιάχνουν προϊόντα (και μουσική)

βασιζόμενοι σε "συνταγές" που γνωρίζουν ότι πιάνουν.

Απλά, άλλοι τα καταφέρνουν και άλλοι όχι.

 

Αν δεν είσαι ικανός να βάλεις το προϊόν σου μέσα στα κανάλια διανομής, μην περιμένεις τίποτα

Αν πάλι αυτό που έφτιαξες είναι ανώτερο από το αυτί του μέσου ακροατή,

τότε θα αναγνωριστείς πολύ αργότερα όταν το επίπεδο  του μέσου ανθρώπου θα έχει ανέβει.

Μέχρι τότε μπορεί και να μην ζείς. Και αν ζείς θα πρέπει να κινηθείς σωστά για να το πουλήσεις.

 

Αλλά αυτό που επιμένετε να μην θέλετε να καταλάβετε,

είναι πως άλλο πράγμα είναι η τέχνη και άλλο πράγμα είναι το χρήμα.

 

Αν ξέρεις να κυνηγάς την τέχνη, σίγουρα θα την φθάσει πολύ ψηλά,

αλλά θα πρέπει να ξέρεις το πώς θα κυνηγήσεις και το χρήμα.

 

Οι περισσότεροι βλέπουν πως το τραγουδάκι που έφτιαξαν

είναι της ιδίας ποιότητας με αυτό που μεσουρανεί αυτή την εποχή και βγάζει χρήμα.

και δεν καταλαβένουν γιατί δεν μεσουρανεί και το δικό τους, 

γιατί  δεν βλέπουν τι αγώνα έκανε ο δημιουργός του για να το κάνει να μεσουρανήσει. ;)

 

Δεν φθάνει να κατασκευάσεις κάτι, πρέπει να ξέρεις και να το πουλήσεις.  ;)

 

Και ναι, η αξιοκρατία είναι αυτόματη, αρκεί να καταλάβεις τι σημαίνει "αξίζω κάτι".

Τίποτα δεν θα σου χαρίσει ποτέ κανένας. Όλοι θα θέλουν να σου πάρουν.

 

[IxNiLaTiS]

 

 

Κάθε διαδικασία επιλογής είναι έγκυρη μόνο όταν ο επιλέγων έχει πράγματι... επιλογές.

 

Δεν συμφωνώ. Μέσα στον ίδιο κόσμο μεγάλωσα και εγώ.

Γιατί ακούω άλλη μουσική;

Γιατί ψάχνομαι συνέχεια;

Γιατί δεν ακολουθώ κανένα ρεύμα;

Ποιος με εμπόδισε να ψάξω, να επιλέξω;

 

Eye, πάντα υπάρχει κάτι καλό και διαφορετικό

για όποιον θέλει (έχει την ανάγκη) να ψάξει να το βρεί.

 

Γιατί σήμερα, ούτε ένας στους εκατό Έλληνες,

δεν έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία

αλλά διαβάζουν τις παλιοφυλάδες κουτσομπολιού; 

Τα βιβλία εκεί είναι, ποιος τους εμπόδισε να τα επιλέξουν;

 

Ποιος τους εμπόδισε να μην έχουν πρασινάδα στο σπίτι τους; 

Ποιος τους εμπόδισα να μην κάνουν καθαριότητα στο σπίτι τους;

 

Ποιος τους εμπόδισα να κάνουν μια ισορροπημένη διατροφή

και να διατηρούν την εμφάνισή τους και την σιλουέτα τους;

Γιατί δεν επιλέγουν για κολατσιό πχ ένα φρούτο

αλλά επιλέγουν ένα σάντουιτς με μπέικον και μαγιονέζα;  ;D

 

Όπως βλέπεις η ζωή που κάνουμε είναι απολύτως της επιλογής μας

και για αυτό την αξίζουμε.

 

Και κάτι ακόμη: δεν αποδέχομαι την ύπαρξη του συμπαντικού νόμου ότι καθένας έχει αυτό που του αξίζει. Διότι (αναλογικώς) πιστεύω στο θεϊκό έλεος - αν είχε ο καθένας μας ότι μας αξίζει θα είμασταν όλοι ανάποδα να κοιτάμε τα ραδίκια, αλλά ευτυχώς δίνονται ευκαιρίες σε όλους μας να πάμε προς το καλύτερο.

 

Ακριβώς !!!

Δίδονται ευκαιρίες σε όλους μας και προς κάθε κατεύθυνση.

Αλλά δεν τις αξιοποιούν όλοι. Επιλέγουν την ξάπλα και την κλάψα.

Ο καθένας τελικά έχει ότι του αξίζει.

 

[IxNiLaTiS]

 

… μπορεί κάποιος να πάρει τα @@ του τώρα, αλλά όπως λένε "θα γυρίσει και ο τροχός".

 

Η επιτυχία δεν εξαρτάτε από έναν παράγοντα αλλά από πολλούς. 

Μπορεί να είσαι καλός μουσικός αλλά θα πρέπει να φροντίσεις και την εμφάνισή σου,

θα πρέπει να φροντίσεις καιτην σκηνική σου παρουσία,

θα πρέπει  να είσαι επικοινωνιακός, κοινωνικός 

και προπάντων να είσαι ικανός να διαλέγεις συνεργάτες.

 

Αυτό που συμβαίνει και "γυρνάει ο τροχός",

είναι σε βάθος χρόνου το άτομο να βελτιώνει και τις άλλες του πλευρές,

και έτσι να πετυχαίνει τον στόχο του.

 

[IxNiLaTiS]

Όχι δε τα είπε όλα.

 

;)

 

Είναι εύκολη παραίτηση αυτή η πεποίθηση. Σου προτείνω να διαβάσεις την απάντησή μου.

Πως ερμηνεύετε εσείς ότι τις ελάχιστες φορές που έχει έρθει μία καλή μπάντα απ' έξω, έγινε το σώσε;

Πως ταιριάζει αυτό με τη θεωρία ότι "θέλουμε μπούτια";

Σκεφθείτε το...

 

Θέλουμε μπούτια αλλά δεν θέλουμε ΜΟΝΟΝ μπούτια

 

 

 

 

[Superfunk]

Η επιτυχία δεν εξαρτάτε από έναν παράγοντα αλλά από πολλούς.

Μπορεί να είσαι καλός μουσικός αλλά θα πρέπει να φροντίσεις και την εμφάνισή σου,

θα πρέπει να φροντίσεις καιτην σκηνική σου παρουσία,

θα πρέπει  να είσαι επικοινωνιακός, κοινωνικός

και προπάντων να είσαι ικανός να διαλέγεις συνεργάτες.

 

+1000000

 

Αυτο ακριβως πρεπει να καταλαβουν ολοι οι "αποτυχημενοι" παιχταραδες που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά  τους καθε φορα που η Madonna γεμιζει ενα σταδιο ή καθε φορα που ο Χατζηγιαννης πουλαει οσο ολοι εμεις οι υπολοιποι μαζι... ;D

 

Απο τη στιγμη που μπαινεις στη ΜΠΙΖΝΑ της μουσικης (γιατι αν ΔΕΝ τη γουσταρεις απλα ΔΕΝ μπαινεις αλλα παραμενεις ΧΟΜΠΙΣΤΑΣ και αυτο δεν ειναι καθολου κακο μια και εχω γνωρισει πολλους χομπιστες που ειναι αξιοτεροι λογου απο πολλους επαγγελματιες) πρεπει να παιξεις με τους κανονες της.

 

ΦΟΒΕΡΟΙ ειναι ας πουμε οι RHCP αλλα αν δεν ηταν φετες ο Flea & o Keidis & αν δεν ηταν "μουρης" ο Frusciante αλλα ειχαν προκοιλια και προγουλια δεν θα τους ηξερε κανεις.

 

Το ιδιο και οι U2 ,οπως αλλωστε και ο James Brown (που παρολο που ηταν κακασχημος φροντισε με την εκρηκτικη του παρουσια και το "θορυβο" που εκανε  να ξεπερασει αυτο το φοβερο κατα τα αλλα,για το χωρο της show biz ,"κουσουρι")

 

Επισης εχω γνωρισει τοσους πολλους εκπληκτικους μουσικους οι οποιοι ομως ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ & πασχουν απο ΠΛΗΡΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ τοσο με τους αλλους ανθρωπους οσο και με τους αλλους μουσικους που στην ουσια καθιστουν τους εαυτους τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ για οποιοδηποτε σχημα (οσο παιχταραδες και να ειναι)

 

Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ παραγοντας για να τα "καταφερεις" στη δουλεια αυτη ειναι  τα communication skills,η ΕΜΦΑΝΙΣΗ σου (και δεν μιλαω μονο για την εξωτερικη εμφανιση σου  & το ντυσιμο σου αλλα τον συνολικο τροπο με τον οποιο "φερεις" τον εαυτο σου) και βεβαια πανω απο ολα η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ σου.

 

Ειδικα στον ποπ-ροκ χωρο (οπου παιζεται και το χοντροτερο παιχνιδι της show business) η τεχνικη,το παπατζιλικι και το "κοιτα τι μουσικαρα ειμαι εγω" attitude ειναι παντελως αχρηστα.

 

Οι OASIS (& καθε OASIS) οταν ειναι να προσλαβουν κιθαριστα (η ντραμμερ) για την παγκοσμια τουρνε τους (οπου θα τα κονομησει ΧΟΝΤΡΑ μαγκας) βεβαιως και μεταξυ δυο κιθαριστων οπου ο ενας θα εχει την γαματη φραντζα ,το σωστο ντυσιμο & attitude & την σωστη προσωπικοτητα και απλα θα "παιζει" τα απλα ετσι κι αλλοιως κομματια τους και ενος "παιχταρα" με παχακια και αθλια εμφανιση ο οποιος παιζει σαν τον JOE PASS θα διαλεξουν τον πρωτο (και καλα θα κανουν) 

 

Τελος δεν πρεπει να ξεχναμε οτι τα περισσοτερα γκρουπ αποτυγχανουν γιατι ακριβως αποτελουνται απο ανθρωπους που δεν επρεπε καν να ειναι στην ιδια παρεα.....

[harilatron]

Εννοείται πως η επιτυχία στην εποχή μας συνήθως απαιτεί την αριστεία σε περισσότερους του ενός τομείς. Είναι επίσης γνωστό, ότι πολλές φορές εμφανίζεται κάποιος ως επιτυχημένος σε διαφορετικό τομέα από αυτόν του κεντρικού χαρίσματός του. (π.χ. κάποιος εμφανίζεται ως επιτυχημένος μουσικός ενώ στην πραγματικότητα είναι ικανός businessman ή εμφανίζεται ως επιτυχημενος επιστήμονας ενώ απλά είναι ικανός manager άλλων επιστημόνων.)

 

Αυτό όμως είναι απλά αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο ορίζουμε/αντιλαμβανόμαστε την επιτυχία. Αυτό έχει να κάνει με εμάς και όχι με τον "επιτυχημένο".

Ακόμη: Σαφώς και ικανότητα δεν σημαίνει αυτόματη επιτυχία/αξιοκρατία. Σαφώς χρειάζεται και τύχη / συγκυρία. Προφανώς και ο "Νόμος της Κοσμικής Νομοτέλειας" που επικαλείται ο ιχνηλάτης δεν υπάρχει (και δεν έχει λόγο να υπάρχει). Ελπίζω να γίνεται από όλους κατανοητό ότι πρόκειται περί (μετρίου μάλιστα) ευφυολογήματος.

 

Δείτε για παράδειγμα την απόλυτη ανατροπή ενός υποτιθέμενου τέτοιου νόμου στην τελευταία εικόνα που παρέθεσε ο manosx. Ενα παιδί  2 ετών πεθαίνει από πεινα ενώ ένα ορνεο περιμένει υπομονετικά τη στιγμή του γεύματός του. Το παιδί αυτό πήρε ότι πραγματικά του αξίζει? Η μήπως το όρνεο είναι ιδιαίτερα ικανό και ο νόμος του ιχνηλάτη εδώ βρίσκει εφαρμογή σε αυτό?

 

Ας είμαστε προσεκτικοί πριν "βαφτίσουμε" τις απόψεις μας "παγκόσμιους" και "συμπαντικούς" κανόνες.