Καριέρα ελληνικής αγγλόφωνης μπάντας

[manosx]

Love, love me do

You know I love you

I'll always be true

So please love me do

Wo ho love me do

 

Love, love me do

You know I love you

I'll always be true

So please love me do

Wo ho love me do

 

Someone to love

Somebody new

Someone to love

Someone like you

 

Love,love me do

You know I love you

I'll always be true

So please love me do

Wo ho love me do

 

Love, love me do

You know I love you

I'll always be true

So please love me do

Wo ho love me do

Yeah love me do

Wo ho love me do

 

???

[RayDTutto]

αφ ετέρου πολύ ορθά ο σούπερφανκ μιλά για τους καλλιτέχνες αυτούς , αλλά μήπως είναι πολύ λίγοι αριθμητικά;; φτάνουν τόσοι;; και οι στίχοι τους;;;

 

Η ποιότητα ανεξαρτήτως χώρας έρχεται πάντα σε μικρές ποσότητες.

[aback]

η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά

οδυσσέα γύρνα κοντά μου......

 

πες μου πως βλέπει την "βαρβαρότητα" των συνόρων, και την άρνηση καθαρότητας των φυλών ο cave;;;

όσο για τη μοναξιά λίγο πριν το τέλος του λατρεμένου cash, σου λέω γρήγορα γρήγορα:

ο μοναχός ο άνθρωπος

όταν γλεντούν οι άλλοι

γίνεται μόνος δυο φορές

και σκύβει το κεφάλι.

κ.λ.π. κ.λ.π.

[aback]

Η ποιότητα ανεξαρτήτως χώρας έρχεται πάντα σε μικρές ποσότητες.

 

και την κακομοίρα την αναλογία την πάμε περίπατο;;;;

 

 

(δηλαδή 10.000.000 "εμείς", πολλοί εν δυνάμει στιχουργοί, πόσα εκατομμύρια οι "άλλοι", πόσοι στιχουργοί, πόση εν τέλει εκφραστική δύναμη; )

 

παρατήρηση: προς θεού δε διακρίνω ούτε συγκρίνω έλληνες με άλλους κ.λ.π. μιλάω απλά για εκτόπισμα και αντοχή γλωσσικού εργαλείου στον τρόπο στιχουργικής και ποιητικής έκφρασης.

[methylene blue]

Άντιλαμβάνεται κανείς το εκτόπισμα και την αντοχή του γλωσσικού εργαλείου στην περίπτωση της μητρικής του γλώσσας ιδιαίτερα ισχυρό, λόγω της ελαχιστοποίησης των απωλειών κατά τη διάρκεια του μηχανισμού της επικοινωνίας.

 

Π.χ. σκέφτομαι κάτι -> το γράφω -> το διαβάζεις -> το σκέφτεσαι.

 

Αυτός ο μηχανισμός έχει λογικά λιγότερες απώλειες από τον:

σκέφτομαι κάτι -> το μεταφράζω -> το γράφω -> το διαβάζεις -> το μεταφράζεις -> το σκέφτεσαι

 

 

Όταν μιλάμε την ίδια γλώσα αυτό που έχω στο μυαλό μου, μπορεί να έρθει στο δικό σου με λιγότερες αλλοιώσεις κατά τη διαδρομή. Έτσι θα αντιληφθείς ισχυρότερα το αριστούργημα, όπως θα αντιληφθείς ισχυρότερα και την ανοησία. Νομίζω ότι αυτό ερμηνεύουμε ως εκτόπισμα και αντοχή γλωσσικού εργαλείου και πράγματι για μένα, τα ελληνικά το διαθέτουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πιστεύω όμως ότι το ίδιο νοιώθουν οι Τούρκοι για τα τούρκικα, οι Ισπανοί για τα ισπανικά και πάει λέγοντας. Ελάχιστοι μπορούν να εκτιμήσουν το εκτόπισμα και την αντοχή μιας άλλης γλώσσας γιατί δεν φτάνει απλά η εξοικείωση και η πολύ καλή γνώση της γλώσσας αυτής. Η διαδικασία νομίζω είναι πολύ πιο σύνθετη και αποτελείται και από παραμέτρους που έχουν συζητηθεί εκτενώς στο thread.

 

Διαβάζοντας τους στίχους του Love Me Do δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν τελικά είναι καλοί στίχοι ή χαζοί στίχοι. Το γεγονός ότι δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό μου αποδεικνύει τα παραπάνω.

 

 

Τώρα, αν κάποιος μπορεί να πάει κόντρα σε όλα αυτά που εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά ...μαγκιά του.

Και δεν το λέω ειρωνικά.

 

Επίσης και να μην μπορεί κάποιος να πάει κόντρα αλλά να το προσπαθεί γιατί τη βρίσκει με αυτή την προσπάθεια ...κι αυτός μάγκας είναι.

 

 

Το θέμα είναι να μπορείς κάθε φορά να συνειδητοποιείς σε ποια από όλες τις παραπάνω (ή άλλες) κατηγορίες παίζεις.

 

 

[Superfunk]

Άντιλαμβάνεται κανείς το εκτόπισμα και την αντοχή του γλωσσικού εργαλείου στην περίπτωση της μητρικής του γλώσσας ιδιαίτερα ισχυρό, λόγω της ελαχιστοποίησης των απωλειών κατά τη διάρκεια του μηχανισμού της επικοινωνίας.

 

ΑΚΡΙΒΩΣ!

 

για αυτο και ΦΥΣΙΚΑ ο μεσος (ζωντανος οχι πεθαμενος...... ;D) Ελληνας ΚΛΑΕΙ οταν ακουει το "Θλιμμενο Σουρουπο" ενω αδιαφορει πληρως για το "There's a tear in my beer" με το οποιο...σπαραζει ο μεσος Αμερικανος  (ζωντανος οχι πεθαμενος...... ;D)

 

Για αυτο ακριβως "δεν πιανουμε" το "νοημα" του Love me do & το κοροϊδευουμε,οπως ακριβως ο μεσος Αμερικανος οταν ακουει Καζαντζιδη και Χιωτη λεει οτι ακουει.....oriental dancing music....και γελαει....

 

 

Διαβάζοντας τους στίχους του Love Me Do δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν τελικά είναι καλοί στίχοι ή χαζοί στίχοι. Το γεγονός ότι δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό μου αποδεικνύει τα παραπάνω.

 

 

+10000

 

Όταν μιλάμε την ίδια γλώσα αυτό που έχω στο μυαλό μου, μπορεί να έρθει στο δικό σου με λιγότερες αλλοιώσεις κατά τη διαδρομή. Έτσι θα αντιληφθείς ισχυρότερα το αριστούργημα, όπως θα αντιληφθείς ισχυρότερα και την ανοησία.

 

+1200000000

 

Για αυτο αλλωστε ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ (αν βεβαια δεν εισαι φοβικος με την εννοια οτι φοβασαι την αμεσοτητα του ιδιου σου του λογου  και της ΑΠΟΛΥΤΗΣ κατανοησης απο το κοινο) να γραψεις ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ καλυτερα σε μια ΑΛΛΗ γλωσσα απο την μητρικη σου

 

αλλα νομιζω οτι πλεον οντως αναμασαμε τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.

 

[Clouseau]

Νομίζω μεγάλο πρόβλημα αποτελεί το ξενέρωμα που τρώει πχ ενας Άγγλος οταν μαθαίνει οτι η τάδε μπάντα είναι ελληνική.Αυτόματα σκέφτεται νταξ μωρε μπουζούκι συρτάκι και αυτομάτως χάνεται το πολύτιμο hype που κερδίζει πολύ κόσμο. Σίγουρα υπάρχει έστω και ακούσιος ρατσισμός.

[ex-OurDarkness]

υπάρχει ας πούμε (ένα φτωχούλι παράδειγμα δείνω), αντίστοιχος "καθρέπτης" του δεληβοριά; εάν θέλεις μπορώ να το χοντρύνω πολύ σε επίπεδο στίχου αλλά βεβαίως βεβαίως σε επίπεδο ποίησης.

 

Δείγματα άψογης στιχουργικής μπορείς να βρείς σε καλλιτέχνες από Leonard Cohen, μέχρι Depeche Mode και από Dead Can Dance μέχρι Chris Isaak. Όπως είπε ο Superfunk δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκος για να είναι καταπληκτικός. Δεν χρειάζεται καν να έχει ομοιοκαταληξία (μπορεί κάλλιστα να είναι κάποια μορφής πρόζας).

 

Σε επίπεδο ποίησης τα πράγματα περιπλέκονται ΠΟΛΥ περισσότερο. Παντού υπάρχουν έξοχοι ποιητές/ποιήτριες από Edgar Allan Poe, μέχρι Χαλίλ Γκιμπράν, μέχρι Κική Δημουλά μέχρι ότι θες. Αλλά όσο δύσκολο είναι να μεταφραστεί η έκφραση "Ο ήλιος ο ηλιάτορας" και να συνοψίστει όλη η πεμπτουσία αυτών των λέξεων σε οποιεσδήποτε 4 μή ελληνικές λέξεις, τόσο δύσκολο είναι να μεταφραστεί και το Love Me Do.

 

Πάντως, προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι, το δυσκολότερο, ΤΡΑΓΙΚΑ δυσκολότερο κατά την συγγραφή στίχων είναι να είναι ειλικρινείς προς αυτόν που τους γράφει.

[Yannis Methenitis]

Αν αυτό που συζητάμε εδώ στέκει... τότε αναρωτιέμαι πως τα έργα λογοτεχνίας που παίρνουν Nobel καθε χρόνο δεν αφορούν μια μόνο κουλτούρα.

[orbital]

 

Σε επίπεδο ποίησης τα πράγματα περιπλέκονται ΠΟΛΥ περισσότερο. Παντού υπάρχουν έξοχοι ποιητές/ποιήτριες από Edgar Allan Poe, μέχρι Χαλίλ Γκιμπράν, μέχρι Κική Δημουλά μέχρι ότι θες.

 

sorry αλλα στην ιδια σειρα ο edgar allan poe με την δημουλιτσα μου εφερε ενα γελακι ρε συ  ;D

να εβαζες καναν καβαφη να πω ναι... αλλα οχι και η δημουλιτσα διπλα στον poe. αμαρτια εν χριστω αδελφε  :P

 

καπου το ειχαμε ξανασυζητησει το θεμα. και κανω παλι την ιδια ερωτηση: πως σας φαινεται η ιδεα του John  Lennon να τραγουδαει τη ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ;  :-X

κοινως συμφωνω οτι ειναι θεμα κουλτουρας-γλωσσας κλπ κλπ.

περισσοτερο κουλτουρας μαλλον και προσφατης ιστοριας (βλ χουντα-μεταπολιτευση και βαρετους μονοτονους και κουραστικους τραγουδοποιους  :-[ ) .

γιατι πως ερμηνευεται το γεγονος οτι λχ η ιταλια ειχε/εχει φοβερη και διεθνως αναγνωρισμενη prog rock σκηνη; τι παραπανω ειχαν απο την ελλαδα;