Blues Μερακλομπερδέματα

[audiokostas]

a) Το Deuces Wild είναι ωραίος δίσκος για background καλοκαιρινών αγορών στο Carrefour. Και θα τολμήσω να πω παρ όλη την ύβρη που αυτό μπορεί να εμπεριέχει, ότι χωρίς να παραγνωρίζω την συμβολή του BB στην blues, o κύριος King είναι overrated.

b) Οταν ακούς κάτι, να το ακούς μέσα στο perspective εποχής. O Robert Johnson άλλαξε τον ρου της blues και της rock κατ επεκταση. Αν τον ακούσεις ανάμεσα στις μελέτες Paco Delucia, θα σου φανει μονοδάκτυλος. Για καιρό ήμουν σίγουρος ότι ο Lee Hooker ήταν ένας δυσλεκτικός μπεκρής που έπαιζε με τον αγκώνα. Αν μπορείς όμως "hook it like Hooker". Και o Elmore James, Sonny Boy Willamson, Blind Lemon Jefferson....... Και ναι, σε σχέση με τους σημερινούς shredder και ο Hendrix κουλός ήταν. Αλλά να μην λέμε μαλακίες κιθαρίστες άνθρωποι.

c) Καθότι o server της δουλειάς κόβει τα streaming videos δεν γνωρίζω σε ποιό αριστούργημα αναφέρεσαι. Θα το δω σπίτι. Αλλά μην ξεχνάς ότι παρθενογέννεση δεν υπάρχει. Ολοι κάπου πατήσαν. Το θέμα όμως είναι να δίνεται credit και σε αυτόν που άνοιξε τον δρόμο όπως και σ' αυτόν που πάει με 300 στον ασφαλτοστρωμένο πλέον αυτό δρόμο.

[audiokostas]

Πέτα λοιπόν όλους τους δισκους που έγραφες παραπάνω και άκου για αρχή όλους τους δίσκους του δάσκαλου JOHN MAYAL (όλοι οι ευρωπάιοι λευκοί μπλουζίστες έχουν περάσει από τα χέρια του και από μόνος του είναι η ιστορία του λευκού μπλούζ).

Προφανώς και είναι η άποψή μου (μου πάει πιό πολύ πως το λένε...) ότι το "ευρωπαϊκό" blues είναι πιό ενδιαφέρον από το νέγρικο (όχι ότι μέσα στην απλότητά του δεν έχει στοιχεία για μάθημα).

Καί άκου και κανά δυό δείγματα εξέλιξης blues. Garry Moore (Blues for Narada, Midnight Blues...) και φυσικά το απόλυτο Brush With The Blues από τον Jeff Beck

Πάλι καλά που ο Mayall δεν είχε πάρει συμβουλές από forum και δεν πέταξε όλους του τους "μαύρους του" δίσκους  :o . Εν πολλοίς μάλλον με βρίσκεις διάφωνο. Και στο θέμα "ο Garry Moore και συμβολή του στην εξέλιξη του blues" πάλι θα διαφωνήσω. Οχι πολύ. Και αυτό γιατί τον άκουσα λίγο. Και ΔΕΝ μου άρεσε. Αντίθετα με τον Mayall (μεγάλες μεταπτώσεις στις δουλειές του) που το τελευταίο "Road Dogs" ήταν καλή δουλειά.

Ο Beck ...... κεφάλαιο.

[marathon]

Δεν εννοώ ότι το μαύρο βlues είναι για πέταμα...προς θεού δεν είμαι αχάριστος και βλάσθημος...πιστεύω απλά ότι ο MAYAL είναι η καλύτερη αρχή για μελέτη. Το δε παράδειγμα του Moore είναι για τη πιό rock μορφή του blues...

[trigga]

Jeff θα βαλω τωρα και ζητησα απ τον Κυριο να μου στειλει συλλογες moore και ολη τη δισκογραφια απο τον mayal η μελισσα :P

 

Δε νομιζω να τα βρω με τους κυριους γιατι ειναι συγχρονοι gainάτοι και μαμάτοι.Και εδω που τα λεμε εχω μια λιστα για "αγορά" βιβλιων με νοοτροπια φιλοσοφια,θεωρια,χρηση,licks απο ολες τις μπλουζ εποχες χωρις το rock-o-blues ομως.Δηλαδης αφησα moore,satrianides,vaides,hendrixides κτλ.Aυτο με τα βιβλιο κανει σ'αυτο που ψαχνω περισσοτερο.Αντε ακουω και κανα δισκακι απο καμμια ψωροκωσταντινα παλι και νταξ ειμαι για τις δυσκολες ωρες...

 

Παιδια δεν κανω μεταβαση στην μπλουζ να ξηγηθουμε.Εγω jazz και funk(με τις μιξεις και τις υποκατηγοριες τους) ακουω.Οτι δεν groove-αρει και δεν εχει στοιχεια των παραπάνω δεν το παλευω για πολυ.Απλα ειπα να δω κατι που το χω στο κλασιμο καιρο και δε νοείται κιθαριάρης χωρις μπλουζοlick και περασματα 1-4-5 μινορε-ματζορε.To πιο βατο τζαμαρισμα που θα κανεις με την πλειοψηφια κιθαριστων ειναι κακα τα ψεματα μπλουζ.Εγω να χωνω τζαζ σε κλασσικο chicago-texas μπλουζ και ο αλλος να τη βγαζει με μια νοτα δε λεει.

 

Τα λεω χοντρα γιατι απλα δεν με τραβαει αυτο το πραγμα που βγαινει απ την ψυχη και το βασανο και τη φυλακη.Οσοι θυμαστε ουτε το μπιφτεκι με χασαπομαχαιρο τζαζ δε μου κανει, θα μου κανει ο νεγρος ο ναρκωτικάκιας???Μη λεμε κουλα.... :P

[marathon]

Jeff θα βαλω τωρα ....

Σιγά σιγά με τον Jeff, υπάρχει πρόβλημα μήπως δεν ξαναπιάσεις κιθάρα στα χέρια σου...με αυτά που παίζει...

[trigga]

http://en.wikipedia.org/wiki/Jeff_Beck#Discography

 

Που ειναι ρε μαραθωνοκιθαροπειραχτή?Δεν το βρισκω αυτο το σιντι ουτε στο σαιτ ουτε τα δωρα που μου εκανε ο κυριος...Προσωπικο του ειναι?Μηπως ειναι αλλη η ονομασια του?

[marathon]

Αγράμματε...Who Else! (λέγεται το Cd)

[marathon]

...και στο YouTube υπάρχει σαν Video ( το κομμάτι λέγεται Brush With The Blues και το cd Who Else).

Kαι στο Υou Tybe προσοχή...υπάρχει η συναυλία του Beck από το Τόκυο και κιθάρα μαζί του παίζει η jennifer Batten...άλλος ένας λόγος να παρατήσουμε τις κιθάρες!

[audiokostas]

Παιδια δεν κανω μεταβαση στην μπλουζ να ξηγηθουμε.Εγω jazz και funk(με τις μιξεις και τις υποκατηγοριες τους) ακουω.Οτι δεν groove-αρει και δεν εχει στοιχεια των παραπάνω δεν το παλευω για πολυ.Απλα ειπα να δω κατι που το χω στο κλασιμο καιρο και δε νοείται κιθαριάρης χωρις μπλουζοlick και περασματα 1-4-5 μινορε-ματζορε.To πιο βατο τζαμαρισμα που θα κανεις με την πλειοψηφια κιθαριστων ειναι κακα τα ψεματα μπλουζ.Εγω να χωνω τζαζ σε κλασσικο chicago-texas μπλουζ και ο αλλος να τη βγαζει με μια νοτα δε λεει.

 

Τα λεω χοντρα γιατι απλα δεν με τραβαει αυτο το πραγμα που βγαινει απ την ψυχη και το βασανο και τη φυλακη.Οσοι θυμαστε ουτε το μπιφτεκι με χασαπομαχαιρο τζαζ δε μου κανει, θα μου κανει ο νεγρος ο ναρκωτικάκιας???Μη λεμε κουλα.... :P

Τα blues δεν μπορούν να θεωρηθούν υποκατηγορίες ή προσμίξεις της Jazz ή του funk.

Εμφανώς θέλεις μια εγκυκλοπαιδική (επιδερμική θα έλεγα) επαφή με το ιδίωμα και καλά κάνεις αφού έτσι θέλεις.

Εάν η προσέγγισή / απόρριψη σου είναι βασισμένη στον νέγρο ναρκωτικάκια θα απορίψεις πολλά ιδιώματα (συμπεριλαμβανομένων και των δύο αγαπημένων σου) που έχουν βασιστεί σε τέτοιους μουσικούς.

Από την άλλη εάν θέλεις να groovarεις μάλλον δεν κατέβηκες στον σωστό σταθμό. Οχι ότι δεν έχει και απ' αυτό αλλά δεν βρίθει και αυτού.

Ξανανέβα και κατέβα στη soul.

Αν και το groove έχει τόσες έννοιες.................

 

[pastelius]

Οσοι θυμαστε ουτε το μπιφτεκι με χασαπομαχαιρο τζαζ δε μου κανει, θα μου κανει ο νεγρος ο ναρκωτικάκιας???Μη λεμε κουλα.... :P

 

whiskey burbon,no drugs  ;)