Διαβάζουμε καθόλου;

[PaulVon]

Έμενα προσωπικά η συγγραφέας που μου προκαλεί συνεχώς κόλλημα είναι η Virginia Woolf. Η ψυχανάλυση των χαρακτήρων της είναι τουλάχιστον εκπληκτική, όπως επίσης και η τεχνική της πρόζας της. Το "To the Lighthouse" είναι πιθανόν το αγαπημένο μου βιβλίο.  Επίσης είμαι θαυμαστής του Tolkien,της Donna Tart και του Raymond Chandler. Τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το πάρα πολύ επιβλητικό Heart of Darkness. Το συνιστώ. Από ποίηση προτιμώ Καβάφη (κυρίως), Καββαδία και Καρυωτάκη από έλληνες. Άπο ξένους William Blake, Charles Baudelaire και TS Elliot. 

 

ΟΛΑ του θεού Τζων Σταϊνμπεκ.

 

Δεν έχω διαβάσει κανένα του. από που αρχίζω?

 

 

Με τα κομικς εχω πολύ καλυτερη επαφη...Όποτε μπορω παιρνω τις συλλογες του Αρκά κ εχω περισωσει ενα αξιολογο μερος απο τη συλλογη μου των ΚΟΜΙΞ,αλλα τελευταια δεν το αγοραζω γιατι νομιζω οτι δεν εχουν μεινει πολλες ιστοριες του Carl Barks που ειναι ο αγαπημενος μου και του Don Rosa.Σε παρομοια εκτιμηση εχω και τα Αστεριξ,τα οποια θελω καποια στιγμη να αγορασω απο την αρχη...

Απο ελληνες δημιουργους, συστηνω ανεπιφυλακτα την "χωματερη" του Λεανδρου ( http://www.comicart.gr/bb06/viewtopic.php?t=823 )

 

Don Rossa = Respect. Ο βίος και η πολιτεία του Σκρούτζ Μακντάκ είναι ΈΠΟΣ.

[menelaos]

Don Rossa = Respect. Ο βίος και η πολιτεία του Σκρούτζ Μακντάκ είναι ΈΠΟΣ.

+100!!!!!!

[andsar]

Πήρα αρκετές ιδέες για διάβασμα. Να μοιραστώ κι εγώ ορισμένες καλοκαιρινές -κι όχι μόνο.

 

Terry Pratchett - όλα του Δισκόκοσμου (κάποια στα ελληνικά, τα περισσότερα στα αγγλικά)

Neil Gayman-Terry Pratchett "Good Omens". Κα-τα-πλη-κτι-κό (αλλά μόνο στα αγγλικά απ' ότι γνωρίζω  :( )

Clive Barker "Υφαντόκοσμος" (μεγάλο -προσωπικό- κόλλημα)

 

Στα όχι και τόσο καλοκαιρινά αλλά πάντα αγαπημένα

ΚUrt Vonnegut "Οι Σειρήνες Του Τιτάνα", "Ένας Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα", "Breakfast Of Champions"

Stanislaw Lem "Σολάρις"

 

Κάποιες συλλογές διηγημάτων που πιστεύω πως αξίζουν

Ray Bradbury, "O Εικονογραφημένος Άνθρωπος" και "I Sing The Body Electric!"

Eτγκαρ Κέρετ, "Εκείνος" και "Ο Οδηγός Λεωφορείου Που Ηθελε Να Γίνει Θεός" (love him or hate him περίπτωση ο Κέρετ)

 

Αυτό το διάστημα διαβάζω "The Calvin And Hobs Tenth Anniversary Book" μια συλλογή κομικ στριπ του Bill Watterson και μόλις ξεκινάω το "Ο Άνθρωπος Που Έφαγε Ένα 747" του Μπεν Σέργουντ.

 

[kwstas79]

Δεν έχω διαβάσει κανένα του. από που αρχίζω?

 

Πάρε τα σταφύλια της οργής, κλασικά πράματα.

[odis13]

+100!!!!!!

 

 

 

O πατέρας ενός κολλητού μου είναι φίλος με τον Rosa οπότε όταν έιχε έρθει Ελλάδα τον φιλοξενούσαν σπίτι τους.Και έτσι οικονόμησα (ο αδερφός μου για την ακρίβεια) ένα τευχος του ΚΟΜΙΞ υπογεγραμένο απο τον Rosa

 

 

Μάλιστα τότε το τευχος του κόμιξ είχε αφιέρωμα ''Ο Ντον Ροσα στην Ελλάδα'' οπότε όπου το έβλεπε ο Ροσα σε περίπτερο έβγαζε το μαρκαδόρο και μουλωχτά χωρίς να τον πάρει χαμπάρι ο περιπτεράς υπέγραφε μερικά αντίτυπα....κάποιοι τυχεροι θα πήραν τεύχοι με μια υπογραφή πάνω,που να φανταστουν ότι την έκανε ο ίδιος ο Ροσα και ότι δεν ήτανε τυπωμένη στο εξώφυλλο

 

 

Y.Γ. Ρε παιδες γιατί όταν κάνουμε παράθεση το ποστ κάποιου που περιεχει μια άλλη παράθεση η δευτερη χάνεται?Τωρα τελευταία γίνεται αυτό αλλά δε νομίζω να βολέυει.Τώρα πχ έκανε παράθεση μόνο το +1000 του μενέλαου χωρις τη φράση του PaulVon

[bloody_sunday]

Eπιστημονική φαντασία κανείς; τα σούπερ κλασσικά "Nευρομάντης" του Ουίλιαμ Γκίμπσον,

 

όλα του Ασίμοφ (τα αγαπημένα μoυ "The Caves of Steel", "The Naked Sun", "The Robots of Dawn", για ψυχαγωγικό διάβασμα κυρίως αλλά με τους υπέροχους διαλόγους & την απίστευτα γοητευτική εικονοπλασία ενός μελλοντικού κόσμου που δεν είναι πια τόσο μακρινός),

 

για πολύ πιο δύσκολο και απαιτητικό αλλά κι εξαιρετικό συνάμα διάβασμα το "Do Androids Dream Of Electric Sheep?" του Philip K. Dick (το βιβλίο το οποίο ο Ρίντλει Σκοτ ξέσκισε φτιάχνοντας το "Blade Runner") ή το "Α Scanner Darkly" (εννοείται ΟΛΑ στα αγγλικά, εκτός ίσως από το Εlectric Sheep που γίνεται το χάος)...

 

[gangster]

 

Μάλιστα τότε το τευχος του κόμιξ είχε αφιέρωμα ''Ο Ντον Ροσα στην Ελλάδα'' οπότε όπου το έβλεπε ο Ροσα σε περίπτερο έβγαζε το μαρκαδόρο και μουλωχτά χωρίς να τον πάρει χαμπάρι ο περιπτεράς υπέγραφε μερικά αντίτυπα....κάποιοι τυχεροι θα πήραν τεύχοι με μια υπογραφή πάνω,που να φανταστουν ότι την έκανε ο ίδιος ο Ροσα και ότι δεν ήτανε τυπωμένη στο εξώφυλλο

 

Ωραίος τύπος!  ;D ;D

 

Έχω ξεχάσει να αναφέρω και τον τρισμέγιστο Douglas Adams! Απίστευτο χιούμορ, η καλή πλευρά του αγγλικού!

[bloody_sunday]

...ξεφεύγοντας από επιστημονική φαντασία και πηγαίνοντας σε έναν φοβερό συγγραφέα που παλιότερα νόμιζα ότι έγραφε μόνο σε στυλ βίπερ νόρα και διαψεύστηκα παταγωδώς με την άψογη πλοκή, τον πεσσιμισμό που αρκετές φορές τον διακρίνει, τους εντυπωσιακά πλασμένους χαρακτήρες και το εξαιρετικό στυλ γραφής, τον John Le Carre... ιδανικό ξεκίνημα για κάποιον αμύητο στο έργο του είναι τα επίσης κλασσικά "The Spy Who Came In From The Cold" και το "Τhe Looking Glass War".

 

 

Επίσης, ένα εντελώς τρελό - ψυχωτικό βιβλίο που όταν το είχα διαβάσει με είχε φρικάρει (ιν ε γκουντ γουέι), και που συνιστώ ανεπιφύλακτα, είναι το "Diceman": http://en.wikipedia.org/wiki/The_Dice_Man Προσοχή, ορισμένες φορές φτάνει στα όρια του πορνογραφήματος...  ;D

 

Τέλος, οπωσδήποτε πρέπει να τσεκάρετε (πάλι στα αγγλικά, εννοείται - τα απίστευτα λογοπαίγνια θα χαθούν σε οποιαδήποτε μετάφραση) τα δυο πιο διασκεδαστικά, βιτριολικά και έξυπνα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Προαναφέρθηκε ο συγραφέας, ο Terry Pratchett, και αυτά είναι τα δυο πρώτα του αν δεν απατώμαι, τα "Τhe Colour Of Magic"...

 

 

...και τη συνέχειά του, το "Τhe Light Fantastic".

 

 

 

 

 

[uvm]

το αγαπημένο μου ever :) :) :) :)!

 

όταν το διάβασα έβλεπα εφιάλτες για κανένα μήνα. και ναι, δεν διαβάζεται δίπλα στο κύμα.

και η ταινία φοβερή επίσης , δεν είναι όμως η μεταφορά της "δίκης" ακριβώς, στηρίζεται θα έλεγα πιο πολύ στον "πύργο" του Κάφκα.

 

α, και κάποιος πριν είπε ότι σιχαίνεται τον Στάινπεκ. Να πέσει από το μπαλκόνι τώρα!

(και πριν το κάνει να διαβάσει τουλάχιστον τα σταφύλια της οργής και μετά να το κάνει)

φιλικά  ;D

 

Nαι Nemo, τη "Δίκη", το πιο κλασσικό του. Βαθιά συμβολικό και δύσκολο βιβλίο - δεν θα το συνιστούσα για ανάλαφρο καλοκαιριάτικο διάβασμα δίπλα στο κύμα... Έχει βγει και σε εξαιρετική ταινία σε σκηνοθεσία και σενάριο του ιερού τέρατος Όρσον Ουέλς, με πρωταγωνιστή τον Άντονι Πέρκινς, τον ίδιο, την Ρόμι Σνάιντερ και την Ζαν Μορώ.

 

 

Υπόψιν ότι η μητέρα μου, όταν την είχε δει στο σινεμά όταν είχε πρωτοβγεί, αν και λάτρης της φιλοσοφίας είχε φρικάρει εντελώς.

 

Εντελώς συμπτωματικά, σήμερα έσκασε μύτη και αυτή η είδηση για τον Κάφκα, που ανοίγει το δρόμο και για την επιστημονική μελέτη του βαθμού που ο εκδότης του είχε παρέμβει τότε στο πρωτότυπο της "Δίκης":

 

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=918260&lngDtrID=253

[uvm]

αααααααααα

έκανα λάθος ::), καλά έλεγε ο bloody sunday

 

εγώ έλεγα την ταινία του Σώντεμπεργκ "Κάφκα" που έχει στοιχεία από πολλά βιβλία του Κάφκα και κυρίως από τον πύργο.

Παίζει και ο τζέρεμι Αιρονς