οταν μιλαμε για συναισθημα...

[Nikolas]

playloud:

 

Πισω και Σ'ΕΦΑΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααααααα! ;D

 

Δε ξέρω, αλλά σε λαϊκο να έχει τέτοιους χρωματισμούς, δε μου έχει ξανατύχει... :-/ Μπορεί πράγματι να ξεπήδησε απ'την κιθάρα (στο κάτω κάτω, όλοι οι κιθαριστές εδώ είστε μαζεμένοι, εγώ είμαι το άσχετο εδω μέσα με αυτά τα πράγματα...), αλλά πάντως ήταν καλό. Δε λέω ότι ήταν και ο Ricther σε συναυλία πρεμιέρα, αλλά ήταν καλός για τα δικά μου δεδομένα και την ελληνική λαϊκή μουσική.

 

(το δεξι χέρι λίγο βαρί, το πήρε το μάτι μου, αλλα όντως αδαής (ή αηδίας  :P) δεν είπα και τίποτα. Την αηδία του Σαντάνα την είδα μάλλον ταιριαστή... Ξέρω κι εγώ ρε μαμώτω... Τι να πώ...

[ignantios]

ρε παιδια το θεμα μας δεν ειναι εαν ο μπουζουκι ειναι καλο ή οχι αλλα κατα ποσο το κομματι σε αγγιζει. αυτα και τιποτα αλλο .γιατι ολα πρεπει να τα αναλυουμε δηλαδη σε τεχνικη .το κομματι σου λεει κατι ? αυτο ειναι το θεμα αν οχι εχει καλως εαν ναι παλι καλωσ εχει. Επισης δεν ειναι μονο ο ALBERT KING που εχει feeling εχει και ο ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ αλλα και ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΕΡΒΑΣ κλπ...μην τα ισοπεδωνουμε ολα.δηλαδη το οργανο σου δινει το συναισθημα ?

[blue]

μην τα ισοπεδωνουμε ολα.δηλαδη το οργανο σου δινει το συναισθημα ?

 

+1

ειναι γνωστό οτι το οργανο ειναι απλά το μέσο.Tο συναισθημα βγαινει κατα 93% απο τη λαμπα της Tonelab ;D

Kαι μπουζουξης χωρίς Tonelab ειναι κιθαριστας χωρίς πιάνο.

[gamanos]

Η πλάκα πάντως είναι ότι μπαίνει ένας shredd-as κιθαρίστας για να κριθεί η τεχνική του και κρίνεται το  feeling και το συναίσθημα, στο καπάκι μπαίνει ένας μπουζουκτσής να κριθεί το συναίσθημα και κρίνεται η τεχνική.

 

??? ::) :P :-\ ;D :D ;)

[playloud]

ρε παιδια το θεμα μας δεν ειναι εαν ο μπουζουκι ειναι καλο ή οχι αλλα κατα ποσο το κομματι σε αγγιζει. αυτα και τιποτα αλλο .γιατι ολα πρεπει να τα αναλυουμε δηλαδη σε τεχνικη .το κομματι σου λεει κατι ? αυτο ειναι το θεμα αν οχι εχει καλως εαν ναι παλι καλωσ εχει. Επισης δεν ειναι μονο ο ALBERT KING που εχει feeling εχει και ο ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ αλλα και ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΕΡΒΑΣ κλπ...μην τα ισοπεδωνουμε ολα.δηλαδη το οργανο σου δινει το συναισθημα ?

 

Eλα ρε Ιγνα, καλημερα...

Για να απαντησω ΑΚΡΙΒΩΣ σε αυτο που λες, ΟΧΙ, το κομματι δεν με αγγιζει (εμενα), για την ακριβεια ουτε κοντα μου δεν περανει, αυτο και ολα τα ομοια αμανετζιδικα, νταλκαδιαρικα κι εγω δεν ξερω τι αλλο...

Δεν καταλαβαινω ρε παιδι μου ΓΙΑΤΙ ενω λεμε οτι ακουμε ξερω γω απο Miles μεχρι Toto (και αλλα 100000000) ΟΤΑΝ εχουμε τις μαυρες μας δεν ακουμε το "I will remember" (Toto) αλλα το "Μανα δεν μου κολλαν τα ενσημα....".

Δεν ανελυσα το κλιπ απο αποψη τεχνικης, ποσως ενδιαφερει. Απλα επειδη εσυ μιλησες για τον μπουζουκοφευγα, το ειπα. Και οχι, δεν ειναι το οργανο που δινει το feeling. Την ιδια ανατριχιλα εχω οταν ακουω το σολο στο "I'll play the blues for you" (A. King) ,την ιδια στο "Wasted Sunsets" (Deep Purple) απο τον Gillan και την ιδια στο solo του "I got the blues" των Stones που ειναι hammond (Billy Preston)

Τους κυριους που αναφερεις δεν τους ξερω, δεν τους εχω ακουσει κι ελπιζω να μην τους ακουσω ποτε....

[Superfunk]

Το κομματι ειναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ (ειλικρινα σε οσους δεν αρεσει & δεν ανατριχιαζουν ακουγοντας  συνιστω  να πανε στο ...γιατρο ;D για να τσεκαρουν αν ειναι...ΖΩΝΤΑΝΟΙ... :) ;D ;D ;D)

 

Τωρα για το αν ηταν ...κιθαριστας.... :o.... και ο ΧΙΩΤΗΣ κιθαριστας ηταν,το ζητημα ειναι οτι στο συγκεκριμενο κομματι παιζει εκπληκτικα (& μοναδικα)

 

 

 

[playloud]

Ι got a flatline __________________

[Superfunk]

ειπαμε εσυ δεν παιζεις,σου λειπει το γονιδιο,οποτε δικαιολογεισαι!! :) :) :)

[playloud]

Και το γονιδιο λειπει, κι ο Γονιδης μου λειπει

[ziggy440]

ΟΧΙ, το κομματι δεν με αγγιζει (εμενα), για την ακριβεια ουτε κοντα μου δεν περανει, αυτο και ολα τα ομοια αμανετζιδικα, νταλκαδιαρικα κι εγω δεν ξερω τι αλλο...

 

Το κομμάτι αυτό ΔΕΝ είναι νταλκαδιάρικο. Εκφράζει σίγουρα πόνο, όχι όμως υπερφύαλα , επιφανειακά και αβίωτα συναισθήματα.

Ο στίχος του Γκάτσου "είπα το δάκρυ του φονιά ,να του το κάνω γέλιο" αποτυπώνει ολόκληρο το ήθος και το μεγαλείο του ελληνικού ΤΡΟΠΟΥ, όλα αυτά δηλαδή που ο αμερικανοτραφής και imitation νεοέλληνας έχει ξεχάσει και απαρνηθεί προ πολλού.

Όσο για τον μπουζουκτζή, παίζει απερίσπαστος από τις κάμερες ,τα ψευτοπάνελ και τους καλεσμένους (ορισμένοι εκ των οποίων είναι όντως συγκινημένοι, ενώ κάποιοι άλλοι μοιάζουν χαμένοι και ασυντόνιστοι αφού μπροστά στα μάτια τους συμβαίνει κάτι αληθινό) και είναι νομίζω, σε μία μεγάλη στιγμή,λιτός, ακατέργαστος όσο χρειάζεται και απόλυτα ανθρώπινος.

Με ενόχλησαν μόνο τα ξεδονοχειακού τύπου passages του πιανίστα κατά το ταξίμι.(Μην τα θέλουμε και όλα)

 

και 'γω προσωπικά, παιδάκι της δύσης είμαι και από τους 1500 δίσκους μου, μόνο 2 είναι ελληνικοί, αλλά κάποια στιγμή if we play less loud, we can feel more things.                     

 

                              cheers