Ρυθμίσεις για χαρακτηριστικους ηχους

[faltsoo]

παιζοντας για χρονια με μονο δυο , στην ουσια,  ηχους

ενα clean και ενα με overdrive,

θα ηθελα ,οσοι μπορουν ,να μας πουν με ποιες ρυθμισεις και εφε

μπορουμε να πετυχουμε χαρακτηριστικους (κλασικους η δικους σας) ηχους.

 

ελπιζω να το εθεσα σωστα

 

για να δουμε και να πειραματιζομαστε

:)

[kultura]

Δηλαδή να βάλουμε καμιά φωτό από το panel του ενισχυτή, με τις ρυθμίσεις, ή κάτι τέτοιο;

 

(Ωραίο θέμα, πάντως...)

 

Λοιπόν, εγώ ξεκινάω με μια συνταγή που όλοι ξέρουμε:

 

Παίρνουμε μια gibson les paul/335/κάτι τέτοιο και την καρφώνουμε σε έναν VOX/Marshall-style ενισχυτή, βάζουμε μπόλικο gain, και κλείνουμε τα tones.

Αυτό είναι το Eric Clapton's woman tone...

 

Ξαναλέω, μ'αρέσει το θέμα σου, αλλά δεν κατάλαβα ποιά ακριβώς θα είναι η διαδικασία.

Το έκανα σωστά, κύριε;  ;D

[lambrosgg]

Εμένα το ερώτημά μου είναι το εξής:

 

Ωραία να πούμε τις ρυθμίσεις μας ο καθένας... Αλλα για να ρυθμίσουμε... ΤΙ? Το guitar rig? τον marshall? τον VOX? με τί κιθάρα? με τί μαγνήτες?

 

Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο εξοπλισμό... Οπότε κάτι τέτοιο μου φαίνεται ελαφρώς ανούσιο.

[koraxprs]

Ο faltsoo αν θυμάμαι καλά έχει ένα σκασμό κιθάρες!  ;D ;D (no offense!! :D ) Οπότε ό,τι και να του πεις λίγο πολύ του βρίσκεται... Είναι όμως σίγουρα κ θέμα ενισχυτών αλλά και πως παίζει ο καθένας μας... Προσωπικά έχω πετύχει πολύ καλή (για μένα) προσέγγιση σε 2 διαφορετικούς καθαρούς ήχους (το σολο του Gilmour στο Another Brick και αυτό του Knopfler στο Sultans) με την ίδια κατά 99% ρύθμιση καρφι στον ενισχυτή και το μόνο που αλλάζω για να πάω απ'τον ένα στον άλλο είναι ο μαγνήτης... αλλά προφανώς αυτό μπορώ να το κάνω με τη δική μου κιθάρα στο δικό μου ενισχυτή...

 

Επ αυτού λοιπον έχει δικιο ο lambrosgg, αλλά από την άλλη δεν πάυει να έχει έστω κι εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον το θέμα!!!

[faltsoo]

σωστοι...στις παρατηρησεις

σιγουρα μετρανε πολλα . ενισχυτης , κιθαρα , εφε

αλλα οπως ξεκινησε ο kultura ,να ενα μικρο τρυκ (ρυθμιση)

για να πλησιασουμε ενα συγκεκριμενο ηχο (κλαπτον ,woman tone).

σημερα λοιπον δοκιμαζω αυτον.

;)

 

 

[playloud]

... αλλά προφανώς αυτό μπορώ να το κάνω με τη δική μου κιθάρα στο δικό μου ενισχυτή...

 

Και το κυριοτερο, με τα δικα σου χερια

 

Ειναι γνωστο το περιστατικο που ο Ted Nugent ετυχε να ηχογραφει μερικες πορτες μακρια απο εκει που ηχογραφουσαν οι Van Halen το 1984. Ορμαει λοιπον μεσα στο studio και παει στον Eddie και του λεει "Gotcha, τωρα θα δω τα "μυστικα" του ηχου σου". Και πιανει την κιθαρα του Eddie με ΑΚΡΙΒΩΣ τι ιδιο setup και ρυθμισεις. Μονο που ακουστηκε οχι σαν Eddie αλλα σαν Nugent :o  :o  :o  :o  ;D  ;D  ;D  ;D  ;D  :'(  :'(  :'(  :'(  :'(

[ex-Smurflord]

Λοιπόν, για εντελώς Benson ήχο, παίρνεις μια les paul, βάζεις δύο blackouts πάνω, και σε συνδυασμό με έναν einstein, με τη γνωστή ρύθμιση EQ (b:6  m:3 t:23) και το gain στο 30, κι είσαι έτοιμος!  ;D  ;D  ;D

 

Πέραν της πλάκας όμως, αυτό που έχω δεί σε αρκετές περιπτώσεις είναι πως μερικοί μαγνήτες κάνουν πραγματικά τη διαφορά. Παράδειγμα, σε κάποια φάση είχα φορέσει τους evolution (vai) σε μια RG παλιά μου, και ακόμα και καρφί στον ενισχυτή ο ήχος θύμιζε αρκετά vai. Σίγουρα είναι χέρια κι όλα τα σχετικά, αλλά όπως και να'χει μπορείς να φτάσεις κοντά σε κάποιο χαρακτηριστικό ήχο ακόμα και με άσχετα μηχανήματα, απλά θέλει αρκετό ψάξιμο.

[koraxprs]

Σίγουρα είναι χέρια κι όλα τα σχετικά, αλλά όπως και να'χει μπορείς να φτάσεις κοντά σε κάποιο χαρακτηριστικό ήχο ακόμα και με άσχετα μηχανήματα, απλά θέλει αρκετό ψάξιμο.

 

Νομίζω ακριβώς αυτό είναι το νόημα του τόπικ. Γιατί να πεις για ήχο Brian May, πάρε μια Red Special, Vox AC30TB Blue speakers, treble booster ε δε λέει και τίποτα, το ξέραμε. Το ίδιο και για Gilmour --> Gilmour strat + Hiwatt + δεν ξέρω γω τι άλλο αυτά τα λέει και στη wikipedia.

 

Το ενδιαφέρον είναι να σας πω, εγώ π.χ., ότι με PRS Swamp Ash καρφί στον LoneStar Sp. βγαίνει στο neck humbucker Gilmourίλα κ με split neck hum + S.Duncan Vintage rails --> Kopfler.

Αυτό πιστεύω πως όντως έχει κάποιο ενδιαφέρον.

[kultura]

Ωραία προσέγγιση του θέματος... ;)

 

Μετά το κατατοπιστικότατο σεμινάριο που σας έκανα περί Eric Clapton's woman tone, έρχεται κι άλλο!!! ;D

 

Προσέγγιση ήχου Hendrix(στα πολύ γκάζια του) με gibsonoειδές(ή, τέλος πάντων κατιτίς με 2 χαμβάκερους) και χωρίς fuzz:

 

Χρειαζόμαστε gain με παλαιομοδίτικη πριμαδούρα, οπότε προτείνω VOX, ή Marshall, με μπόλικη παραμόρφωση...

 

Βάζουμε τον επιλογέα στη μεσσαία θέση, όπου ουσιαστικά "μιξάρει" τους δύο μαγνήτες...

 

Κλείνουμε το tone του μάνω μαγνήτη, και ξεκινάμε με το volume του πάνω, και από το μηδέν, πάμε σταδιακά ως το δέκα(ενώ στον κάτω μαγνήτη έχουμε volume-tone ανοιχτά)...

 

Αυτός ο ήχος θυμίζει Hendrix, κατ' εμέ... Αν σε σας όχι, απλώς δοκιμάστε το...

 

Όσο θα ανοίγει το πάνω volume, θα ανεβαίνει, φυσικά η ένταση, αλλά θα κόβονται και τα πρίμα, με αποτέλεσμα έναν mellow?, fat?, δεν-ξέρω-να-τον-χαρκτηρίσω ήχο...

 

Αυτά τα ολίγα...

 

 

 

[harilatron]

Για μένα υπάχουν κάποια στοιχεία που μπορούν να "απομονωθούν" και να αναγνωριστούν σε έναν ήχο έτσι ώστε αν θέλουμε να τον μιμηθούμε να μπορούμε να ξεκινήσουμε από μία βάση που να είναι κοντά σε αυτό που ψάχνουμε.

 

1. compression - gain. Ακούγοντας έναν ήχο μπορούμε να παρατηρήσουμε το είδος του κομπρεσαρίσματος (δυναμικών) που έχει. Πρέπει να προσέξουμε αν έχει attack ή αν είναι "πατημένος" και -κυρίως- να προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε το συσχετισμό των εντάσεων στο compression και το gain. Αν η χροιά είναι πολύ διαφορετική στην πενιά από ότι στο "σβήσιμο" μια νότας, τότε το gain έχει ήπια ρύθμιση και αν υπάρχει κομπρέσσορας τότε και αυτός δεν συμπιέζει πολύ. Αν η χροιά αλλάζει πολύ χωρίς να πέφτει αντίστοιχα η ένταση στο σβήσιμο, τότε υπάρχει πιθανότητα να επιτευθεί αυτός ο ήχος βάζοντας τον κομπρέσσορα να συμπιέζει αρκετά ΜΕΤΑ από ένα fuzz ήπια ρυθμισμένο. Αν η χροιά αλλάζει (προς το σβήσιμο) προς την κατεύθυνση μιας αρμονικής, αυτό είναι ένδειξη ότι η κιθάρα παίζει κοντά σε ενισχυτή στο όριο του feedback.

 

2. Φασματικό περιεχόμενο. Παρατηρούμε και προσέχουμε πόσα πρίμα υπάρχουν. Ειδικά αν υπάρχει παραμόρφωση, είναι σκόπιμο να προσπαθήσουμε να εκπαιδεύσουμε το αυτί μας να ξεχωρίζει αν τα υπάρχοντα πρίμα προϋπάρχουν στο σήμα ή αν είναι απόρροια της παραμόρφωσης. Με άλλα λόγια, άλλος ήχος βγαίνει με κλειστό το tone της κιθάρας σε ένα fuzz με ανοιχτό το tone και άλλος ήχος με ανοιχτό το tone της κιθάρας και "ριγμένο" το tone του fuzz. Ακόμη, εστιάζουμε την προσοχή μας στα μεσαία: Πόση είναι η "αναλογία" της βασικής μελωδίας (του θέματος που παίζει η κιθάρα) σε σχέση με τις ψηλές και τις πολυ χαμηλές?

 

3. Modulations. OK, τα ακούμε.  :) (Καλό είναι να έχουμε εμπειρία πως ακούγεται το καθένα.) 

 

4. Delays/ reverbs. Παρατηρούμε χρόνους και dry/wet mix. Παρατηρούμε αν υπάρχει stereo effect. Αν υπάρχουν επαναλήψεις παρατηρούμε αν είναι καθαρές ή "θολές". (Digital - Analog style delay). Επίσης, παρατηρούμε πόσες ακούγονται και πόσο γρήγορα σβήνουν.

 

Γενικά: Καλό είναι να έχουμε κατανοήσει τι κάνει το κάθε κουμπί από τα πετάλια μας. Να μπορούμε να προβλέουμε τι θα κάνει το καθένα από αυτά σε συνδυασμό με αυτά που ακολουθούν. Επίσης, όταν έχουμε περισσότερα από ένα γκαζοπέταλα + ενισχυτή να παραμορφώνουν, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχουμε επίγνωση της στάθμης του σήματός μας σε κάθε σημείο της αλυσίδας. Να ξέρουμε δηλαδή πόσο συνεισφέρει το καθένα από αυτά στο συνολική μας παραμόρφωση.  :)