πειραματικη ηλεκτρονικη απο ελληνες

[ex-OurDarkness]

Πολύ περισσότερο στην ηλεκτρονική μουσική από κάθε άλλο ειδος ή παρακλάδι μουσικής, η έννοια experimentation είναι conceptual apriori. Η έκβαση ενός πειράματος μπορεί είτε να φιλτραριστεί από αισθητικά κριτηρία είτε όχι.

 

Τις περισσότερες φορές, σε αυτό που τα περισσότερα πανεπιστημιακά βιβλία ορίζουν ως πειραματική ηλεκτρονική μουσική δεν υπάρχει η αισθητική παρέμβαση του ανθρώπου που διεξάγει το πείραμα. Στο πείραμα που έκανε ο Alvin Lucier π.χ. όσον αφορά στα a-waves του εγκεφάλου δεν υπάρχει αισθητικό monitoring του ιδίου για το αν και κατά πόσο το αποτέλεσμα είναι αισθητικά αρεστό είτε από τον ίδιο είτε από κάποιο κοινό.

 

Το οποίο, συνειρμικά μου θυμίζει την ρήση του John Cage όσον αφορά στην αποδοχή όλων των ήχων, μηδενός εξαιρουμένου, απλά και μόνο επειδή είναι ήχοι.

 

Σε πολλά μετέπειτα κράματα *πειραματικής* ηλεκτρονικής μουσικής, υπεισέρχεται το αισθητικό κριτήριο και σιγά - σιγά το αποτέλεσμα μεταφέρεται από την έννοια επιστήμη στην έννοια τέχνη. Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν *στοιχεία* πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής. Λαμβάνοντας υπόψη τον χαοτικό χαρακτήρα που μπορεί πάρα πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα να εμφανιστεί σε ένα modular synthesizer π.χ. με δεκάδες δια-συσχετισμένες ηχητικές παραμέτρους, νομίζω πως δεν θα ήταν άδικο να πούμε πως αναγκαστικά υπάρχει και ο προσωπικός, υποκειμενικός παράγοντας.

 

Όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα συμφωνώ με την ρήση της Wendy Carlos:

 

What is full of redundancy of formula is predictably boring. What is free of all structure or discipline is randomly boring. In between lies art.

[Yannis Methenitis]

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω OurDarkness.

 

 

Να σου αναφέρω και έναν σύγχρονο των τελών τις δεκαετίας του 80. τον Richard D James (Aphex Twin κλπ). Εάν αυτός δεν πειραματίστηκε, τότε τι να πω.

Δημιούργησε πολλά είδη ακραίας ηλεκτρονικής μουσικής που τότε δεν υπήρχαν, αλλά πλέων θεωρούνται δεδομένα. Μέχρι και τον όρο ''experimental'' τον έκαναν είδος ηλεκτρονικής μουσικής στο όνομά του. Βέβαια αυτό είναι άκυρο από μόνο του, διότι πως ονομάζεις πειραματικό ένα μουσικό είδος από την στιγμή που έχει συγκεκριμένες φόρμες; 

Συμφωνώ απόλυτα για τον κύριο και επίσης με όλο το σκεπτικό που ακολουθεί. Είναι και αυτό που θέλω να πω στα παιδιά αλλά μάλλον αποτυχημένα.

 

Τεσπα, δηλαδή ρε παίδεζ, τι θα ονομάζαμε τα άτομα που έκαναν jazz, πχ. Coltrane, Parker, Davis, κλπ. ΥΠΕΡ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ;

 

Το να είμαστε διαφορετικοί από την "πλέμπα" είναι κάτι που θέλαμε όλοι μας από μικρά παιδιά και προσεταιριστήκαμε μουσικές φορμες που πιστέψαμε ότι ξεχωρίζουν, σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια που διαθέταμε σε αυτή την ηλικία.

Μπορεί και απολύτως τυχαία με μόνο γνώμονα την παρέα που κάναμε τότε.

Και έτσι αποκτήσαμε ταυτότητα...

 

Καλό όμως είναι καθώς μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε περισσότερα να συνειδητοποιούμε το μέγεθος της μοναδικότητας μας σε αυτό τον κόσμο. ...Το οποίο ίσως να μην έχει να κάνει και με το αν είναι εύηχη ή pop, η μουσική που ακούμε.

[bluesbreaker]

Κεφάλαιο 24(aka Chapter 24):

http://www.myspace.com/kefalaio24!

......μπορεί ήδη να τους ξέρετε!

[ggsaxman]

Yameth τα ειπες ολα!Προσυπογραφω 100%.Στο 2008,αγαπητοι,η εννοια του πειραματισμου ειναι ενα ΠΟΛΥ υψηλο στοιχημα(οχι παντα πετυχημενο και οχι παντα αναγκαιο αν θελετε και τη γνωμη μου,μιας και) μεσα στις δεδομενες φορμες μια χαρα δημιουργικοτητα και πρωτοτυπια χωραει...Να μη μιλησουμε για την εννοια του γουστου και γινει κολαση!!!

[Enoxos_Boody]

Εγώ αυτό που θέλω να πω για να κλείσω είναι το εξής:

 

Το ποιος ειναι πειραματικός, εμπνευσμένος κ τετριμένος είναι θέμα context εν τέλει. Γιατί στα πλαίσια της σύνχρονης pop-ροκ μουσικής οι Floyd (πάλι) είναι νεωτεριστές.

 

Σε γενικά πλαίσια όμως οι Floyd δεν είναι παρά μια επιτυχημένη ροκ μπάντα. Ειδικά συνγκρινόμενοι με Ξενακή προφανώς μοιάζουν πολύ περιορισμένοι κ συντηριτικοί.

 

Εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπεις.

[animae]

Το να είμαστε διαφορετικοί από την "πλέμπα" είναι κάτι που θέλαμε όλοι μας από μικρά παιδιά και προσεταιριστήκαμε μουσικές φορμες που πιστέψαμε ότι ξεχωρίζουν, σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια που διαθέταμε σε αυτή την ηλικία.

Μπορεί και απολύτως τυχαία με μόνο γνώμονα την παρέα που κάναμε τότε.

Και έτσι αποκτήσαμε ταυτότητα...

 

Καλό όμως είναι καθώς μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε περισσότερα να συνειδητοποιούμε το μέγεθος της μοναδικότητας μας σε αυτό τον κόσμο. ...Το οποίο ίσως να μην έχει να κάνει και με το αν είναι εύηχη ή pop, η μουσική που ακούμε.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχουν με το τι είναι πειραματικό, τα παραπάνω.

[blue]

Να προσθεσω κ εγω μια αποψη:

 

Ο πειραματισμός σαν εννοια ειναι εκφυλισμενη.Δεν ειναι πειραματισμός η καινοτομία,η εμπνευση ή το εναλλακτικό του πραγματος,αν ηταν μονο ετσι,  δεν θα υπηρχε λογος χρησης των υπολοιπων λεξεων...Το χειροτερο ειναι οτι αναφερομαστε σε κατι ως πειραματικο επειδη δεν θελουμε να το ενταξουμε σε καποιο αλλο ειδος.

 

Ενα που θελω να προσθεσω για την "πειραματική" ηλεκτρονικη μουσικη ειναι η χαοτική διαφορά στην ύπαρξη ή μη των μέσων που θα την παρηγαγαν.Ειναι διαφορετικό ενας ηχος να παραγεται απο εναν αλγόριθμο (ειναι πειραματισμός αν φτιάξαμε αυτόν τον αλγόριθμο σε κωδικα) και διαφορετικό να παραγεται ο ΙΔΙΟΣ ηχος απο το γυρισμα ενος knob σε μια γεννητρια (κι ας ειναι αλγοριθμος αυτο που δινει τον ηχο).Στη μια περιπτωση υπαρχει εστω η τυχαιοτητα στο ακουσμα  ( που ειναι πειραματικο στοιχειο) ενω στη 2η απλα ενας τυπος γυρναει ενα κουμπι κ εκμεταλλευεται το γεγονος οτι το ηχητικο αποτελεσμα ΜΟΙΑΖΕΙ με εκεινο που παρηγαγαν οι πειραματιστες πολλα χρονια πριν με τελειως διαφορετικα μεσα (τα οποια τα περισσοτερα τα κατασκευασαν κ οι ιδιοι).

 

Κλεινω με παραδειγμα:

 

Ο Στοκχάουζεν χρησιμοποιησε 3 φιλαρμονικες σε μια μεγαλη αιθουσα κ τις διηυθυνε κατα τετοιο τροπο,ωστε το ακροατηριο να αντιληφθει (τοτε, και εχει σημασια το οτι εγινε τοτε) 3-διαστατο ήχο.

Σημερα το ιδιο μπορω να το κανω κ εγω με το Cubase και να ακουστει σε μια αιθουσα του village ,αλλα δυστυχως δεν θα ειναι πειραματισμος.Γιατι δεν το εκανα με τα μεσα του πειραματιστη,ουτε ειχα τη διανοια να το σκεφτω πρωτος.

[Data_Panik]

@blue

 

υπαρχει κατι που δεν καταλαβαινω στο σκεφτικο σου. προσδιοριζεις αν μια μουσικη ειναι πειραματικη ή οχι αναλογα με τα μεσα που χρησιμοποιουνται. δεν εχει σημασια εχει ο σκοπος ομως. ο καθενας επιλεγει με ποιο τροπο θα πειραματιστει με τη μουσικη. ο ρυθμος, τα ηχοχρωματα, η συνθεση, ο ρυθμος και φυσικα τα μεσα που θα την φτιαξει.

 

παρεπιτοντως μια φορα που ειχα ακουσει τη vegatable orchestra, που χρησιμοποιουν λαχανικα για οργανα(στο τελος τα κανουν και μια ωραια σουπα) ειχα απογοητευτει. περαν του γεγονοτος οτι οι τυποι παιζουν με λαχανικα μουσικα δε μου προσφεραν τιποτα που δεν ειχα ξανακουσει σαν μουσικη φορμα. (περαν οτι μου φανηκε ποζερια να παιζεις κατι με κολοκυθες και αγγουρια :P)

 

 

[Data_Panik]

Γνωρίζω μερικούς αξιόλογους μουσικούς που κάνουν ηλεκτρονική μουσική, μεταξύ αυτών και κάποιοι δικοί μας όπως ο Terumi του Noiz.gr κ.α.

Το πειραματικό της υπόθεσης δεν κατάλαβα.

Δηλαδή ο Ξενάκης, ο Stockhausen τι να πουν...

Πειραματισμός δεν είναι τα 4/4...

Είναι να είσαι "αλλού" όπως ήταν αυτοί το 1950.

Να πειραματίζεσαι μουσικά, σε ιδέες και μέθοδο και όχι με το LFO και το VCF.

"Ηλεκτρονική" μουσική... ναι. 

Πειραματική... όχι.

 

Ιδού μια λίστα πειραματικών συνθετών.

 

ακολουθοντας τα λινκς σου επεσα σε αυτο http://en.wikipedia.org/wiki/Electronic_music απο οπου αντιγραφω αυτα:

 

"Contemporary electronic music expresses both art music forms including electronic art music, experimental music, musique concrète, and others; and popular music forms including multiple styles of dance music such as techno, house, trance, electro, breakbeat, drum and bass, synth pop, etc."

 

και λιγο πιο σαφες πιο κατω:

"styles that are primarily intended for dance such as italo disco, techno, house, trance, electro, breakbeat, drum and bass (aka jungle), electronic jazz (aka Nujazz) and styles that are intended more as experimental styles or for home listening such as electronica, glitch, Breakcore and trip hop"

 

 

[blue]

@blue

 

υπαρχει κατι που δεν καταλαβαινω στο σκεφτικο σου. προσδιοριζεις αν μια μουσικη ειναι πειραματικη ή οχι αναλογα με τα μεσα που χρησιμοποιουνται. δεν εχει σημασια εχει ο σκοπος ομως. ο καθενας επιλεγει με ποιο τροπο θα πειραματιστει με τη μουσικη. ο ρυθμος, τα ηχοχρωματα, η συνθεση, ο ρυθμος και φυσικα τα μεσα που θα την φτιαξει.

 

 

Mια χαρα το καταλαβαινεις,αυτο λεω :)

Τα μεσα που θα χρησιμοποιησει καποιος (το αισθητικο ή μαθηματικο κριτηριο που επιλεχτηκαν) καθοριζουν (λεω εγω) το αν το αποτελεσμα θα ειναι πειραματισμος ή οχι.Εξαλλου το ενδιαφερον που βρισκουν πολλοι στην πειραματικη ειναι το πώς δημιουργηθηκε ενα εργο παρα το ιδιο το εργο.

 

Επισημαινω οτι στην περιπτωση που δεν θεωρω κατι πειραματικο επειδη δημιουργηθηκε απο μια γεννητρια και ενα kaoss pad,δε σημαινει οτι δεν το βρισκω ενδιαφερον (αν μου αρεσει το ηχητικο αποτελεσμα) .Οποτε το αν ειναι πειραματισμος ή οχι ,λιγο με ενδιαφερει,απλα εχω κανει εναν διαχωρισμο περισσοτερο για να κατανοησω εγω μερικα πραγματα.Παντως στην τεχνη γενικοτερα,παντα θεωρουσα οτι ο θεμελιωδης διαχωρισμος ειναι να κανεις κατι που δεν μπορει να το κανει καποιος ασχετος με το αντικειμενο .Και να γυρναμε κουμπια,ολοι μπορουμε...

 

Παρεπιμπτοντως,για το  οντοπικ κομματι,μουσικες που περιεχουν ηχους που παραπεμπουν στην πειραματικη,τις θεωρω εναλλακτικες με πειραματικα στοιχεια (κ τα στοιχεια αυτα ειναι οι ηχοι που μοιαζουν με της πειραματικης,οχι ο τροπος συνθεσης)