Λίγα λόγια για την Ελληνική γλώσσα...

[IxNiLaTiS]

Λίγα λόγια για την Ελληνική γλώσσα...

της Ιουλίας Πιπερίδου

 

Κατά καιρούς έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για την ελληνική γλώσσα

και κυρίως μετά την αμφιλεγόμενη δήλωση της κυρίας Διαμαντοπούλου (επιτρόπου τότε της Ελλάδας στην Ευρώπη)

να καθιερωθεί η αγγλική γλώσσα ως δεύτερη επίσημη γλώσσα στην Ελλάδα.

 

Δεν θα ήθελα να αναφερθώ καν στην αστειότητα των λόγων των εκάστοτε προοδευτικών ανθρώπων

που επιθυμούν διακαώς και χωρίς πλέον ενδοιασμούς να περιθωριοποιήσουν την ελληνική γλώσσα

και κάποια στιγμή ενδεχομένως να την εξοστρακίσουν σαν να επρόκειτο για κάτι μιαρό και βρώμικο.

 

Ίσως να μην είναι τυχαία και η συνεχής λατινικοποίηση – βαρβαροποίηση της ελληνικής γλώσσας

που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.

Πόσοι άλλωστε από εσάς δεν έχετε παρατηρήσει τις πινακίδες στις στάσεις των λεωφορείων

που αναγράφουν την λέξη για παράδειγμα «Αφετηρία»

και από κάτω να σπεύδουν αβίαστα και αβασάνιστα να την γράψουν με λατινικούς χαρακτήρες ως «afetiria».

 

Και ποιος είναι εκείνος ο νοήμων άνθρωπος που πιστεύει τελικά

πως οι τουρίστες καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή η λέξη

αφού τελικά αυτή δεν αποδίδεται στα αγγλικά αλλά γράφεται μόνο με λατινικούς χαρακτήρες.

 

Το παράδειγμα αυτό δεν είναι και το μοναδικό,

ωστόσο αποτελεί ένα δείγμα της «πρόστυχης» συμπεριφοράς των ανθρώπων

απέναντι στο μεγαλύτερο επίτευγμα την ανθρωπότητας που δεν είναι άλλο από την ελληνική γλώσσα.

 

    Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να  αναφερθώ και σε μερικούς «καλοθελητές»

πως το να γράφεις μια πραγματικότητα δεν είναι γλαφυρό αλλά αληθινό

και από την άλλη δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να απολογείται κανείς

όταν αναφέρει ή γράφει κάτι σχετικό με την Ελλάδα και κατ’ επέκταση με την ελληνική γλώσσα.

 

Απαντήσεις για αυτές τις μίζερες συμπεριφορές δεν έχω.

Θα ήθελα ωστόσο να αναφερθώ σε ορισμένους στίχους αξιόλογων ποιητών μας

που ίσως και να αντικατοπτρίζουν την σημερινή μας κατάντια.

 

Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε τα εξής:

«Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα…

Ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι.

Κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν την θεία τραχειά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα και των Αρχαίων παλιάτσοι…».

 

Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος επίσης σε ένα χειρόγραφο του γράφει τα εξής:

 

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως

θα ελιχθώ προς τα πάνω όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει.

Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους,

θα τους μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.

 

Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».

 

Τελειώνοντας την αναφορά μου αυτή σε εξέχοντες προσωπικότητες

θα ήθελα να αναφερθώ και στα λόγια του Γκάτσου

 

«Αχ, για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους,

βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους».

 

 

    Η ελληνική γλώσσα σε τελική ανάλυση, είναι και η μοναδική γλώσσα

που διεγείρει τον εγκέφαλο έξι φορές περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γλώσσα.

 

Και πριν κάποιοι σπεύσουν να με κατηγορήσουν ως φαντασιόπληκτη,

δεν έχω παρά να τους ενημερώσω ότι αυτή η ανακάλυψη δεν ανήκει φυσικά σε μένα

αλλά σε έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Συγκεκριμένα, ο καθηγητής Peter Jones όταν έκανε μαθήματα αρχαίων ελληνικών

από την εφημερίδα «Daily Telegraph» έγραψε το 1998 τα εξής:

 

«Ο Έλληνας μόνο από την γλώσσα εξασκεί το μυαλό του έξι φορές περισσότερο από όσους μιλούν αγγλικά,

διότι μπορεί να εκφρασθεί για το ίδιο πράγμα με έξι διαφορετικούς τρόπους ταυτοχρόνως,

χωρίς να αλλάξει το νόημα της προτάσεως, ενώ ο αγγλόφωνος μόνο με έναν».

 

Και ανέφερε το παρακάτω παράδειγμα:

 

«Ας πούμε ότι έχουμε τη φράση «Ο Πέτρος χτυπά την μπάλα».

Η φράση αυτή στα αγγλικά μεταφράζεται ως «Peter kicks the ball».

 

Ο Άγγλος αυτή την φράση δεν μπορεί να την πει με κανέναν άλλο τρόπο.

Αντιθέτως, στην ελληνική γλώσσα η φράση αυτή μπορεί να ειπωθεί με τους ακόλουθους τρόπους:

 

1. Ο Πέτρος χτυπά την μπάλα.

2. Ο Πέτρος την μπάλα χτυπά.

3. Χτυπά ο Πέτρος την μπάλα.

4. Χτυπά την μπάλα ο Πέτρος.

5. Την μπάλα ο Πέτρος χτυπά.

6. Την μπάλα χτυπά ο Πέτρος.

 

Από αυτό το απλό παράδειγμα συνειδητοποιούμε το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας.

Εγώ θα ήθελα να το προσπαθήσετε και με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα

που ενδεχομένως  να γνωρίζετε και ίσως εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα της έρευνας σας.

Όσο για εκείνους που εξακολουθούν να πρεσβεύουν όσα πρεσβεύουν

δεν έχω να πω και πολλά πράγματα.

Ο καθένας άλλωστε επιλέγει αν θα ζήσει ή όχι στην εικονική πραγματικότητα.

 

 

Βιβλιογραφία

Το παράδειγμα του καθηγητή καθώς επίσης και τα λόγια των ποιητών μας υπάρχουν στο εξέχων βιβλίο του καθηγητού Αντωνίου Α. Αντωνάκου « Εις Οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί γλώσσης» Εκδόσεις Νέα Θέσις. Προσωπικά προτείνω να το διαβάσετε γιατί είναι πολύ χρήσιμο για όσους κυρίως επιθυμούν να μάθουν περισσότερα σχετικά με το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας.

[marathon]

...το συμπέρασμα λοιπόν είναι να γράφετε instrumentals...και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα! (Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι μουσικό forum εκτός εάν ανάμεσά μας είναι ο Μπαμπινιώτης)

[kilon]

Σου απαντάω με το εξής ανέκδοτο

 

> >> Φοβερός και τρομερός μηχανόβιος βγαίνει για βόλτα με την μηχανή.

> >>

> >>

> >> Εκεί που πήγαινε λοιπόν  σκέφτεται ότι είναι ευκαιρία να δει  τι

> >>τραγούδι λαλάει το μηχάνημα.150...200...250 , ο τύπος είναι στην απόλυτη

> >>νιρβάνα και ..ΜΠΑΜ! ένα σπουργιτάκι καρφώνεται στο κράνος! Πανικός,

φρένα

> >>και σταμάτημα στην άκρη του δρόμου. Όχι ρε γαμώτο, πάει το καημένο, τι

μου

> >>'φταιξε το δύσμοιρο κλπ κλπ.... αλλά ως εκ θαύματος το σπουργιτάκι είναι

> >>ακόμα ζωντανό (σε τι κατάσταση είναι, άστο καλύτερα...). Μετά από 2

λεπτά

> >>βρίσκεται στο ιατρείο του κοντινότερου κτηνίατρου. Εγχείρηση, οξυγόνο,

> >>νυστέρια, μέχρι που βγαίνει ο γιατρός από το χειρουργείο μετά από 3 ώρες

> >>και του το παραδίδει στα χέρια μπανταρισμένο.

> >>

> >> 'Μεγάλε, τύχη βουνό, το σώσαμε το καημένο.Τράβα τώρα σπίτι σου και

κοίτα

> >>να το περιποιηθείς.Βάλτο σε ένα κλουβί με φρέσκο νερό και κανναβούρι και

 

> >>περίμενε να συνέλθει'

> >>

> >> Βουρ στο σπίτι ο  γκαζοφονιάς, βάζει το πουλάκι σε ένα κλουβί με νερό

> >>και κανναβούρι και περιμένει...

> >>

> >> Οι μέρες περνάνε...

> >>

> >> Μετά από λίγες μέρες, το σπουργιτάκι αρχίζει να συνέρχεται.

> >>

> >> Ανοίγει το δεξί μάτι και βλέπει τα κάγκελα του κλουβιού.

> >>

> >> Κλείνει το δεξί μάτι.Ανοίγει το άλλο μάτι, ξαναβλέπει κάγκελα και από

> >>την αριστερή πλευρά.

> >>

> >> Κλείνει και το αριστερό μάτι.

> >>

> >> Ανοίγει και τα δύο μάτια μαζί και βλέπει γύρω-γύρω κάγκελα... και λέει:

> >>

> >> ' Όχι ρε πoύστη μου, τον σκότωσα....'

 

Συμπέρασμα.... το πάν είναι η οπτική γωνία ....

 

άλλαξε οπτική γωνία και θα τα δείς διαφορετικά ....

 

και μετα ξανάλλαξε ....

 

μέχρι να βρέις απο που οι ξένοι ονομάζουν hard evidence. Τότε και μόνο τοτε , επαναπαύσου. Αλλά για να είσαι σίγουρο μετά απο λίγο ξανάλλαξε οπτική γωνία.

 

Σου μιλάει ένας άνθρωπος που το έχει κάνει επάγγελμα.... κυριολεκτικά....

[lastwill]

Kilon ίσως δεν με βοηθάει και πολύ αλλά δεν καταλαβαίνω τη σχέση του ανέκδοτου με το παραπάνω κείμενο.  :) Προφανώς εννοείς ότι με μια άλλη οπτική θα μπορούσε κάποιος να  θεωρεί ότι αυτή η εισροή αγγλικών λέξεων θα πρέπει να είναι αποδεκτή, γιατί π.χ.  η γλώσσα είναι ζωντανή και συνεχώς ανανεώσιμη ή  ότι καλώς γράφουν «afetiria» στην αφετηρία;

[kilon]

Kilon ίσως δεν με βοηθάει και πολύ αλλά δεν καταλαβαίνω τη σχέση του ανέκδοτου με το παραπάνω κείμενο.  :) Προφανώς εννοείς ότι με μια άλλη οπτική θα μπορούσε κάποιος να  θεωρεί ότι αυτή η εισροή αγγλικών λέξεων θα πρέπει να είναι αποδεκτή, γιατί π.χ.  η γλώσσα είναι ζωντανή και συνεχώς ανανεώσιμη ή  ότι καλώς γράφουν «afetiria» στην αφετηρία;

 

Ναι εν μέρη αυτό εννοώ...

 

 

Εννόω αυτό που ακριβώς διδάσκει το ανέκδοτο, Το ότι προσπαθούμε να βγάλουμε συμπέρασμα βασισμένοι σε μια μερική εικόνα και όχι ολική . Αλλάζοντας οπτικές γωνίες μπορούμε να δούμε ένα θέμα σωστά , δηλαδή σφαιρικά και να ανκαλύψουμε σκληρές αποδείξεις πάνω στις οποίες θα βασίσουμε τις απόψεις μας.

 

Πχ μια τέτοια σκλήρη απόδειξη είναι ότι υπάρχουν χιλιάδες γλώσσες στον πλανήτη μας απο τις  οποίες μερικές πεθάνανε και κάποιες επιβιώνουν. Μια ακόμα σκλήρη απόδειξη είναι ότι οι γλώσσες πάντα αναμειγνύονται απο αρχαιοτάτων χρόνων και πάντα θα αναμειγνύονται . Μια ακόμα σκλήρη απόδειξη είναι ότι η πολυπλοκότητα μιας γλώσσας είναι περισσότερο μειονέκτημα παρά πλεονέκτημα εξού γιατί και η ελλήνικη εκεί που την μιλούσαν όλοι τώρα την μιλάμε μόνο εμείς και γιατί πία όλοι μιλάνε την αγγλική που είναι μία απο τις πιο εύκολες.

 

Προσωπικά θεωρώ την εμμόνη με την γλώσσα απλώς χάσιμο χρόνου και την ταύτηση της με την εθνική συνείδηση ως άτοπο επιχείρημα.  Άσε που αμφισβητώ την ύπαρξη της εθνικής συνείδησης.

 

Όπως και θεωρώ το σύνδρομο ανωτερότητας των εθνών το ίδιο ηλίθιο με το σύνδρομο κατωτερότητας....

[kosh]

Τί να πεί και ο κακόμοιρος ο κ. Καθηγητής μπάς και πουλήσει τίποτα:

 

http://www.amazon.co.uk/Learn-Ancient-Greek-Latin-Language/dp/0715627589

 

Γιατί άν από αυτό το παράδειγμα ->

 

1.  Ο Πέτρος χτυπά την μπάλα.

2.  Ο Πέτρος την μπάλα χτυπά.

3.  Χτυπά ο Πέτρος την μπάλα.

4.  Χτυπά την μπάλα ο Πέτρος.

5.  Την μπάλα ο Πέτρος χτυπά.

6.  Την μπάλα χτυπά ο Πέτρος.

 

συμπέρανε ότι "Ο Έλληνας μόνο από την γλώσσα εξασκεί το μυαλό του έξι φορές περισσότερο από όσους μιλούν αγγλικά" , και όχι ότι απλά παρέχει περισσότερες εκφραστικές δυνατότητες, μάλλον περι ΣΤΟΚΟΥ πρόκειται. Άν και κρατάω μια επιφύλαξη μήπως η μετάφραση των γραπτών του δέν ήταν και τόσο ακριβής απο την κ. Πιπερίδου.

 

Απλά οι Άγγλοι έχουνε το "την" και το "η" σε μια λέξη: "the". Επομένως για να βγάζει νόημα η φράση παίζει ρόλο η ακριβής σύνταξη.

 

Αλλα και στα Ελληνικά το "το" συμπίπτει με τις δύο χρήσεις 

 

1.  Το γατί ενοχλεί το σπουργίτι.

2.  Το γατί το σπουργίτι ενοχλεί.

3.  Ενοχλεί το γατί το σπουργίτι.

4.  Ενοχλεί το σπουργίτι το γατί.

5.  Το σπουργίτι το γατί ενοχλεί.

6.  Το σπουργίτι ενοχλεί το γατί.

 

Οπότε εδώ αλλάζει το νόημα όπως στα Αγγλικά. Και μάλλον πρέπει να σκεφτείς και λίγο παραπάνω, γιατί στο άλλο παράδειγμα, όπως και να τα αραδιάσεις (και δυό μπουκάλια κρασί να έχεις κατεβάσει) το νόημα θα βγεί  ;)

 

[Superfunk]

εγω παλι αν και ειμαι ο τελευταιος ανθρωπος που θα μπορουσε να χαρακτηρησει καποιος "περηφανο Ελληνα" (ισα-ισα μεθοδευω εδω και χρονια την ΑΠΟΔΡΑΣΗ μου απο αυτη την χωρα η οποια κατα την ταπεινη μου γνωμη εχει  αισθητικα,πολιτιστικα & ηθικα απλα "τελειωσει" για παντα) θα ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ με τον Ιχνηλατη σε ΟΛΑ αυτα που εγραψε για τη γλωσσα μας .

 

Μιλωντας ο ιδιος 3 ακομα γλωσσες και γνωριζοντας πολλους ανθρωπους με πρωτοφανεις γνωσεις ξενων γλωσσων (εχω π.χ. ενα φιλο μου που μιλαει 12 γλωσσες!!) σας λεω οτι το ιδιο συμπερασμα βγαζουν και αυτοι..

 

Ακομα και η γιαπωνεζα δασκαλα που διδασκει ιαπωνικα στη γυναικα μου γελουσε οταν διαμαρτυρηθηκα για το ποσο δυσκολα ειναι τα γιαπωνεζικα...(μπροστα στα ελληνικα ειναι παιχνιδι μου ειπε)

 

Η "πολυπλοκοτητα" και η "δυσκολια" της γλωσσας μας δεν ειναι σε καμμια περιπτωση μειονεκτημα  αλλα απλα ενα ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ της το οποιο οφειλεται οτι ειναι η μοναδικη γλωσσα που εκτος απο...κατα..πλατος εκτινεται και κατα..ΒΑΘΟΣ.....

 

Μιλαω βεβαια ΜΟΝΟ για τη γλωσσα αυτη καθ'αυτη και οχι για οτιδηποτε "εθνικιστικο" θα μπορουσε να στηριχτει πανω στην απιστευτη ομορφια της....   

[IxNiLaTiS]

...το συμπέρασμα λοιπόν είναι να γράφετε instrumentals...και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα!

 

;D

και εγώ αυτό κάνω ... γράφω μόνον instrumentals  ;D

[lastwill]

Συμφωνώ ότι πρέπει να λαμβάνουμε αρκετές οπτικές για να έχουμε άποψη αλλά όσες και να λάβουμε θα είναι πάντα υποκειμενικές.

Το ότι η ελληνική γλώσσα ήταν κάποτε διεθνής, όπως είναι σήμερα η αγγλική και τώρα πια δεν είναι, δεν οφείλεται στην πολυπλοκότητα της, αλλά στις ιστορικές συγκυρίες.

Και δεν είναι απαραίτητο να το δείς σαν εμμονή ούτε να το ταυτίσεις με την εθνική συνείδηση την οποία αμφισβητείς. Μπορείς μέσω μιας άλλης οπτικής να το δεις σαν μια αντίδραση σε όλα αυτά που διαδραματίζονται χωρίς την συγκατάθεση σου.

[IxNiLaTiS]

εγω παλι αν και ειμαι ο τελευταιος ανθρωπος που θα μπορουσε να χαρακτηρησει καποιος "περηφανο Ελληνα" (ισα-ισα μεθοδευω εδω και χρονια την ΑΠΟΔΡΑΣΗ μου απο αυτη την χωρα η οποια κατα την ταπεινη μου γνωμη εχει  αισθητικα,πολιτιστικα & ηθικα απλα "τελειωσει" για παντα)

 

Εμ, εκεί είναι το πρόβλημα.

Όλοι όσοι έχουν κάτι να δώσουν, φεύγουν για το εξωτερικό,

και εδώ μέσα έμεινε μόνον ο κατιμάς.