Βραβεία ΑΡΙΩΝ

[gerasimos]

Στον αντίποδα του "οι ποπ καλλιτέχνες βοηθάνε την προώθηση λιγότερο ποπ καλλιτεχνών", εν μέρη θα διαφωνήσω:

 

Οι λιγότερο ποπ καλλιτέχνες είναι το άλλοθι των εταιρειών για να εμφανίζουν μειωμένα κέρδη. Αν για παράδειγμα η Βανδή προσφέρει κέρδη 100000 ευρώ σε μία δισκογραφική, καταλαβαίνετε ότι θα πρέπει να αποδώσει στην εφορία ένα σεβαστό ποσό.

 

Μία προσφιλής λύση είναι η εξής: παίρνουμε 2-3 λιγότερο εμπορικά σχήματα, π.χ. "Λευκή Συμφωνία" (μου ήρθε τώρα σαν παράδειγμα) και τους "καίμε" με σκοπό να εμφανίσουμε ζημιά και να αντισταθμίσουμε (λογιστικά) τα κέρδη.

 

Αναλογιστείτε τώρα πόσα εναλλακτικά σχήματα-πυροτεχνήματα έχουν εμφανιστεί και εξαφανιστεί κατά καιρούς από μεγάλες δισκογραφικές.

 

 

Γεράσιμος

[trolley]

Οι λιγότερο ποπ καλλιτέχνες είναι το άλλοθι των εταιρειών για να εμφανίζουν μειωμένα κέρδη.

Χμμμ...

 

Από τότε που ήμουν 20 χρονών είχα μία μεγάλη απορία: πως είναι δυνατόν να φθάνει στην Ελλάδα ο δίσκος ενός μικρού αμερικανικού γκρουπ που παίζει πανκ και δεν δισκογραφείται σε καμία μεγάλη εταιρεία; Πως είναι δυνατόν εγώ να διαβάζω για τέτοιους δίσκους σε περιοδικά και πως είναι δυνατόν να τους βρίσκω στα κεντρικά ελληνικά δισκάδικα και να τους αγοράζω (και όλα αυτά πριν το ίντερνετ);

 

Κάποτε η δισκοθήκη μου ήταν γεμάτη με δίσκους των Meat Puppets, Residents, Foetus, Husker Du, Medium-Medium και πολλών άλλων που ακόμη και σήμερα δεν έχουν σχέση με μεγάλες δισκογραφικές. Να αναφέρω και γαλικά γκρουπ όπως οι Heldon ή γερμανικά όπως οι Abwarts;

 

Παρότι εγώ δεν έχω τις γνώσεις για να κατανοήσω τον μηχανισμό (κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη), είναι φανερό ότι υπάρχει ένα σύστημα διανομής και πληροφόρησης που λειτουργεί σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και διακινεί "μη-ποπ" μουσικό υλικό από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη.

 

Απλά μάλλον ζούμε σε χώρα με ηλίθιους: η γυναίκα μου γούσταρε το Cats (του Weber) και της είπα ότι είναι πολύ κατώτερο από το Jesus Christ Superstar. Οκ, μου λέει, βάλε μου να ακούσω το Jesus Christ Superstar. Μάλιστα, πάω στο Metropolis Χαλανδρίου και λέω, "μήπως έχετε το JCS;". Μου απαντάει λοιπόν ο λεβέντης: "τι είναι αυτό;". Αν λοιπόν ανεχόμαστε ένας υπάλληλος δισκοπωλείου να μην ξέρει τι είναι το Jesus Christ Superstar, τότε τα άλλα γιατί μας φαίνονται περίεργα;

 

Προτείνω σε κάθε μουσικό που θέλει να "ακουστεί" να κάνει τις εξής κινήσεις, ειδικά αν είναι και συνθέτης: α) να πάει να κλείσει ένα ωραίο domain στο ίντερνετ, β) να φτιάξει μία (αρκετή είναι) σελίδα με τα κομάτια του σε mp3, γ) να στέλνει σε αυτή τη σελίδα όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους και μάλιστα να την προτείνει σαν μέσο σύστασής του σε αυτούς.

 

Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν να βρουν νέα και ενδιαφέρουσα μουσική, αδιαφορώντας πλήρως για τα κατα καιρούς ευρήματα της Psony.

[wasted]

Παρ΄ότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι σε θέματα γούστου δε θα παρεμβαίνω, γιατί 99% είναι αδιέξοδα και καταλήγουν σε παρεξηγήσεις, θα υποκύψω και θα πω και εγώ δυο πράματα για τα βραβεία ΑΡΙΩΝ.

 

Κατ΄αρχήν είναι προφανές ότι μιλάμε για ένα τρόπο έκφρασης της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας και του εγχώριου mainstream. Τρόπος έκφρασης μάλιστα που έχει κοπιάρει απελπιστικά, ανάλογα shows του εξωτερικού.

Πιστεύω όμως ότι, στο βαθμό που δε μπορούμε να τα καταργήσουμε από αύριο, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά. Αυτό βέβαια προυποθέτει, ότι εμείς σα δημιουργοί, ή σαν απλοί δέκτες, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο προσανατολισμό, και γνώση της σημερινής μουσικής πραγματικότητας.

 

Επίσης καλό θα είναι να αναλύουμε τα καλά και τα κακά στοιχεία των βραβεiων και γενικότερα του mainstream. Βεβαίως τα κακά είναι προφανή, αλλά θα μου πείτε, που τα είδες εσύ τα καλά στοιχεία;

Καλό στοιχείο είναι ο Χατζηγιάννης, η αρτιότερη, τεχνικά, νέα φωνή σήμερα. Καλό στοιχείο είναι ο Τερζής. Η εκφραστικότερη λαική φωνή σήμερα. Καλό στοιχείο είναι οι παραγωγές του Φοίβου, από τεχνική άποψη πάντα.

Και πολλά άλλα, πάντα κατά την προσωπική μου άποψη. Γιατί νομίζω ότι δεν είναι σωστό στο πνέυμα της γενικότερης ιδεολογικής ενοχοποίησης, να χάνουμε σημεία που πράγματι αξίζουν.

Αυτό το λέω και από προσωπική εμπειρία. Πρίν κλείσω τα είκοσι δεν επαιζα τίποτα άλλο από 4/4. Γνωρίστηκα με ένα μπασίστα συνομίληκο που έπαιζε παπάδες, και ήξερε να φτιάχνει και τον ήχο του τέλεια. Γιατί; Η εμπειρία του από ξενοδοχεία, ταβέρνες, μπουζούκια. Ε, μαζί κόλλησα και εγώ, και κάνοντας χαβαλέ, και κοροιδεύοντας τον εαυτό μου -τι πράματα είναι αυτά που παίζω τώρα,- έμαθα πράματα και τεχνικές εκεί μέσα.

Α! Επίσης γνωρίζω και έναν Έλληνα κιθαρίστα, νομίζω είναι και μέλος του noiz, που πριν από χρόνια είχε κατεβάσει τραγούδι για τη Eurovision. Τι θα τον στήσω στον τοίχο; Καλά έκανε! Θέλησε να δοκιμαστεί και μπράβο του!

Για να επανέλθουμε στα ΑΡΙΩΝ, το κυριότερο όμως, αν και σχήμα οξύμωρο, είναι ότι είναι mainstream. Δηλαδή, ναι, μας δείχνουν τι ακούει ο κόσμος σήμερα. Βέβαια και δεν πάμε με το κοπάδι, βέβαια και δε θα γίνουμε λαϊκιστές, αλλά δε θα σνομπάρουμε δα και τόσο κόσμο που ακούει αυτά. (Και μη μου πείτε, αυτά του δίνουν - αυτά ακούει, γιατί το βρίσκω πολύ επιφανειακό. Είναι λίγο πιο βαθύ κατά τη γνώμη μου.)

[wasted]

Να ασχοληθώ και λίγο με τους φίλτατους συν-noiz-ίτες.

Κατ΄αρχήν ο Γεράσιμος, ο οποίος, όταν βάζει μια οικονομική εσάνς στα ποστ του με ιντριγκάρει γλυκά... (long live gerasimos !!!)

 

Λέει λοιπόν ο πάντα αγαπητός: "τους "καίμε" με σκοπό να εμφανίσουμε ζημιά και να αντισταθμίσουμε (λογιστικά) τα κέρδη" Δηλαδή, δυο τινά συμβαίνουν: Όι εταρείες είναι μαζόχες και λένε "προκειμένου να μου πάρεις κράτος το 35% του κέρδους μου, θα στη φέρω εγώ και θα χάσω το 100% της συγκεκριμένης επένδυσης, επενδύοντας σε αποτυχημένους", ή "οι αποτυχημένοι δεν είναι τέτοιοι, αλλά τους καίω εγώ παρά το ότι μπορούν να μου φέρουν κέρδος" το οποίο είναι διπλός μαζοχισμός. Νομίζω ότι φαίνεται το άτοπο.

Η περίπτωση όντως τα πυροτεχνήματα να μην έχουν έμπνευση να δημιουργήσουν κάτι καινούριο, μετά την πρώτη τους δουλειά, δε μας περνάει από το μυαλό; Ή ακόμα πιο πιθανό, να μην είναι σε θέση να προσαρμοστούν στις επαγγελματικές απαιτήσεις της τέχνης με συνέπεια να εξαφανίζονται;

¶σε δε, που κατά τη γνώμη μου οι κομήτες είναι πολυπληθέστεροι στην άλλη όχθη. (Λεμπέσης, Famestorίτες και πολλοί άλλοι, που, συγχωρήστε με, δεν τους θυμάμαι.)

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Wow!: "Προτείνω σε κάθε μουσικό που θέλει να "ακουστεί" να κάνει τις εξής κινήσεις, ειδικά αν είναι και συνθέτης: α) να πάει να κλείσει ένα ωραίο domain στο ίντερνετ, β) να φτιάξει μία (αρκετή είναι) σελίδα με τα κομάτια του σε mp3, γ) να στέλνει σε αυτή τη σελίδα όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους και μάλιστα να την προτείνει σαν μέσο σύστασής του σε αυτούς" Μα απόλυτα!!!

Μόνο που πρέπει να φταχτούν τα ανάλογα κανάλια, ώστε να ζει κάποιος από αυτό, αλλοιώς...

 

 

ΥΓ1 Wow! Το Cats το ειδες τελικά; Λέει τίποτις;

ΥΓ2 Wow! Αμα δε βρίσκεις το JCS να στο γράψω εγώ ρε φίλε. Τόχω σε δυο εκτελέσεις.

[trolley]

(Και μη μου πείτε' date=' αυτά του δίνουν - αυτά ακούει, γιατί το βρίσκω πολύ επιφανειακό. Είναι λίγο πιο βαθύ κατά τη γνώμη μου.)[/quote'] Wasted_sunsets, μάλλον δεν κατάλαβες το επιχείρημά μου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι α) είναι εύκολο να σου αρέσει το cats αν δεν έχεις ακούσει το jesus christ superstar, β) είναι εύκολο να θεωρείς το γάλα της Δέλτα σαν καλό γάλα αν δεν έτυχε ποτέ να πιεις πραγματικό γάλα, γ) είναι εύκολο για τον κάθε Χατζηγιάννη να περνάει σαν "ο καλύτερος" όταν έχει κοπεί ο διαύλος επικοινωνίας με το κοινό για πάρα-πάρα πολλούς άλλους.

 

Α! Επίσης γνωρίζω και έναν Έλληνα κιθαρίστα' date=' νομίζω είναι και μέλος του noiz, που πριν από χρόνια είχε κατεβάσει τραγούδι για τη Eurovision. Τι θα τον στήσω στον τοίχο; Καλά έκανε![/quote'] Και βέβαια καλά έκανε. Εμένα δεν με νοιάζει αν ένα τραγούδι θα διαγωνιστεί στην Eurovision, με νοιάζει (εφ' όσον υποτίθεται ότι με εκπροσωπεί) να είναι προϊόν πραγματικής διαδικασίας επιλογής. Φέτος, όπως ξέρεις, μάλλον τα προφανή προσόντα της κοπελιάς παίξανε ρόλο παρά το τραγούδι (you are my sacred passion and i have no other... ε, ρε γέλιο που θα ρίξουν οι αγγλόφωνοι....).

 

Για να επανέλθουμε στα ΑΡΙΩΝ' date=' το κυριότερο όμως, αν και σχήμα οξύμωρο, είναι ότι είναι mainstream. Δηλαδή, ναι, μας δείχνουν τι ακούει ο κόσμος σήμερα.![/quote'] Εγώ όποτε ανοίγω το "επίσημο ιδιωτικό" ραδιόφωνο ή τηλεόραση, ακούω πάντα τα ίδια πέντε-δέκα συγκεκριμένα ονόματα. Τώρα, πως υποτίθεται ότι θα μπορούσε να έχει μία ευκαιρία ο κόσμος για να ακούσει κάτι άλλο, όταν του πιπιλίζουν τα αυτιά όλη μέρα με τα ίδια και τα ίδια, πες το μου εσύ, εμένα το μυαλό μου δεν φτάνει τόσο μακρυά.

 

Τέλος πάντων, από μία άποψη καλό είναι που κάποιοι βλέπουν με φιλικό μάτι αυτά τα πράγματα, σίγουρα δεν οφελεί και η διαρκής γκρίνια. Απλά, καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι πρόκειται για μία κοσμική εκδήλωση ανάμεσα σε εμπορικούς συνεργάτες. Δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική επί της ουσίας. Και εγώ θα γούσταρα να πάω κάποια φορά, να δω κανά φουστάνι, ίσως έχει και κέτερινγκ, αλλά μέχρις εκεί. Σιγά τώρα μην περιμένω να ενημερωθώ για μουσική από την ελληνική τηλεόραση και μάλιστα την ιδιωτική. Αστεία πράγματα.

[gerasimos]

Καταρχήν, η παρατήρηση μου είχε να κάνει με την πολιτική των μεγάλων δισκογραφικών απέναντι στο "εναλλακτικό" ("εναλλακτικό" και "μεγάλη δισκογραφική" δεν κολλάνε σαν όροι, τέλος πάντων, για να συνενοηθούμε) και κατά πόσο το "ποπ" είναι ο δούρειος ίππος του εναλλακτικού στη δισκογραφία (...τι λέω...).

 

Δηλαδή' date=' δυο τινά συμβαίνουν: Όι εταρείες είναι μαζόχες και λένε "προκειμένου να μου πάρεις κράτος το 35% του κέρδους μου, θα στη φέρω εγώ και θα χάσω το 100% της συγκεκριμένης επένδυσης, επενδύοντας σε αποτυχημένους", ή "οι αποτυχημένοι δεν είναι τέτοιοι, αλλά τους καίω εγώ παρά το ότι μπορούν να μου φέρουν κέρδος" το οποίο είναι διπλός μαζοχισμός. Νομίζω ότι φαίνεται το άτοπο.[/quote']

 

Φίλε wasted_sunsets,

 

Αφού σε ιντριγκάρουν τα οικονομικά, να υποθέσω ότι είσαι οικονομολόγος. Ωστόσο, το τι γίνεται στην αγορά με το τι γράφουν οι ισολογισμοί (και αυτό πρέπει να το γνωρίζεις) λύνουν το παραπάνω σου άτοπο: παραγωγές των τριών και πέντε χιλιάδων ευρώ εμφανίζονται με τιμολόγια των 20 και 30 χιλιάδων, το ίδιο για τα 1-2 βίντεο κλιπ που γυρίζονται κλπ κλπ. Στα χαρτιά λοιπόν έχεις ένα σχήμα, η παραγωγή του οποίου σου κόστισε 50-100 χιλιάρικα (πρακτικά 10). Αν μείνει στα απούλητα αυτό αυτομάτως γίνεται "ζημιά" για την εταιρεία.

 

"Γιατί δεν υπερ-κοστολογείται η Χ ποπ τραγουδίστρια (θα με ρωτήσεις)"; γιατί ούτως ή άλλως κάνει και ακριβή παραγωγή και πουλάει. "Γιατί δεν πρέπει να προχωρήσει ένα σχήμα αν είναι όντως καλό (θα με ξαναρωτήσεις)"; Θα πρέπει να είναι εξαιρετικά καλό για να ανατρέψει κάποια (πιθανώς) τέτοια πορεία. Οι καλοί πιστεύω ότι προχωράνε, αλλά συνήθως μακρυά από τις μεγάλες εταιρείες (σε αντίθεση με τα σκυλο-ποπ όπου υπάρχουν άλλα - εώς κανένα - κριτήρια προώθησης). Ας πούμε λοιπόν ότι μπορεί και να προχωρήσει. Συνήθως όμως διαλύονται με τις ευλογίες της δισκογραφικής.

 

Όπως έγραψα και στο προηγούμενο "ποστ" μου, είπα ότι "εν μέρη διαφωνώ". Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, μερικοί ήδη αναφέρθηκαν. Τα υπόλοιπα ήταν συμβουλές προς ναυτιλομένους :)

 

 

Γεράσιμος

 

Υ.Γ.1. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική...

Υ.Γ.2. Η πλεοψηφία των δισκογραφικών προφανώς και σέβεται τα συγκροτήματα.