Ερευνα: Tone Caps

[elavd]

 

Πιστευω οτι ΟΛΑ παιζουν ρολο, λιγο η πολυ αναλογα με τη μορφολογια του οργανου και τις ρυθμισεις του.

 

Οι κανονες και οι γενικευσεις ειναι εκει για να υπαρχει ενας "κοινος οριζοντας" αλλα απο κει και περα οι διαφοροποιησεις ειναι ενιοτε τεραστιες, τοσο που να βγαζουν εντελω knock out τους κανονες.

Αυτα τα extremes ειναι που "οπλιζουν" τους εκαστοτε "ξυλομαχους", με τα γνωστα αποτελεσματα...

 

Παντως ειμαι υπερ ενος καλου κοματιου ξυλου, τα περι "κουρδισματος" ομως, τα θεωρω mambo jumbo.

Ξυλο ειναι. Αν σου κατσει μαπα, μαπα θα ειναι ειτε το βαψεις με νιτρο, ειτε με ...κιμωλια  ;D

Πυκνοτητα, βαρος, ποσοστο υγρασιας, τροπος αποξηρανσης, κλπ κλπ....

Ολα κατι προσθετουν και κατι αφαιρουν... Απλα ας μην ορκιζομαστε υπερ του ενος η του αλλου...

 

 

Εφ'οσον ειναι μερος του οργανου και η ταλαντωση του συμμετεχει στη ταλαντωση του συνολου (αν χωραει να ειπωθει μια τετοια χοντραδα) τοτε κατι προσφερει κι αυτο. Και οχι τοσο καθαρα στον ηχο (αυτος διαμορφωνεται κατα πολυ απο τα ηλεκτρικα μερη), οσο στο ολο Envelope του ηχου (attack, decay κλπ).

 

Ο ηχος (και η χροια) μιας κιθαρας ειναι προιον συλλογικης προσφορας των μερων της.

 

 

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!!! ;)

 

Ακριβώς αυτά που έγραψες πιστεύω κι εγώ ;)

[alderbody]

Κατηγοριοποιωντας και "σταντάροντας" προιοντα της φυσης (βλ. ξυλα, φυσικα φαινομενα) ειναι σαν να προσπαθουμε να επιβαλουμε ταξη στο χαος...

 

Η φυση ομως ειναι η κυριοτερη εκφραση της μη γραμμικοτητας, δηλαδη του χαους (οχι acid house... ;D)

 

Θα κανει οτι γουσταρει και δεν θα ρωτησει και κανεναν....

 

αντε τωρα να βγαλεις ακρη αν το alder ειναι πιο "γεματο" απο το Ash...

 

...yeah right!     ;)  ;D

[Jasemeister]

Οι νόμοι της φύσης λένε ότι άμα δεν φοράς μάλλινο καλτσάκι την ώρα που κάνεις σήκωμα στη Σολ δεν θα βρεις τη νότα που θες λόγω των χαριλατρονίων που συντονίζουν με την 134η αρμονική.

[kwstas79]

Είσαι σίγουρος γιαυτό αγαπητέ; Διότι σε παρόμοια πείραμα με μάλλινο σώβρακο, είχα τραυματικές εμπειρίες λόγω

 

α) των υπερβολικών ταλαντώσεων σε όλες τις μινόρε εβδόμης στην μεσαία περιοχή και

β) απάνθρωπης φαγούρας.

 

 

[alderbody]

Εγω παντως οταν δοκιμαζω τους πυκνωτες πρωτα πλενω τα χερια με Dettol γιατι αλλιως τα μικροβια καθονται στις χορδες, με τις ταλαντωσεις ταξιδευουν στα pole pieces των μαγνητων και κατεβαινουν και τρωνε το βερνικι απο τα τυλιγματα.

 

Τα "αποφαγια" τους πεφτουν στο σωμα, αντιδρουν με το ξυλο και μου χαλανε το ηχο!

 

αντε μετα να καταλαβεις διαφορα στο διηλεκτρικο...  ;D

 

 

[Jasemeister]

Αγαπητέ Κώστα έχεις δίκιο στις παρατηρήσεις σου αλλά έχει να κάνει με τη γεωμετρία του καλτσακίου, η οποία προσομοιώνει το wormhole που φύλαγε ο σταθμός Deep Space 9 στο Star Trek. Στη φωτό που παραθέτω θα προσέξεις τα vortices των συντονισμένων χαριλατρονίων.

 

 

Το μάλλινο σώβρακο, ακριβώς λόγω της μη χαοτικής γεωμετρίας του (και ενίοτε λόγω της βρώμας) εμποδίζει τη δημιουργία αυτών των vortices. Το αποτέλεσμα όπως περιέγραψες είναι να προκαλούν απάνθρωπη φαγούρα γιατί η ενέργεια αυτή κάπου πρέπει να πάει και σύμφωνα με την αρχή της "Ε! ΝΤΡΟΠή πΙΑ" (συντομογραφικά εντροπία) γίνεται απάνθρωπη φαγούρα στο εφηβαίο. Οι τρίχες του εφηβαίου με τη σειρά τους συντονίζουν και ανάλογα με το μήκος τους και τη συγχορδία που παίζεις, προσθέτουν στο εύρος ταλάντωσης των χορδών.

 

Δοκιμασμένες εναλλακτικές λύσεις αποτελούν τα δερμάτινα σώβρακα που χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια καταξιωμένοι καλλιτέχνες όπως οι Manowar:

 

[kwstas79]

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σας αγαπητέ, όμως από ότι βλέπω στην δεύτερη φωτό, χρησιμοποιείται από τον τραγουδιστή Ερρίκο Αδαμα και το γνωστό γούνινο γαντάκι. 

 

Ο ρόλος του είναι από όσο ξέρω η αποφυγή των "σσσ" και "π", αν και υποψιάζομαι ότι έχει και άλλες χρήσεις.

 

Επίσης, τα περιβραχιόνια που φορούν τα άλλα μέλη πιστεύω ότι ελκύουν τα ελεύθερα Χαριλατρόνια που περιφέρονται ασκόπως στην ατμόσφαιρα προκαλώντας ακατάσχετη διάρροια και σύγχιση στους στίχους. Σωστά;

[guitar_george]

Φίλε alterbody, δυστυχώς δεν έπιασα τη συζήτηση απο την αρχή, αλλά έστω και τώρα νοιώθω την ανάγκή να σε συγχαρώ για την πολύ σοβαρή, μεθοδική και αναλυτική προσέγγιση που έκανες στο θέμα, την επίδραση δηλαδή του tone πυκνωτή στον "χρωμματισμό" του ήχου της κιθάρας.

Το πρόβλημα είναι οτι τα αποτελέσματα τέτοιου είδους πειραματισμών μπορούν να εκτιμηθούν μόνο με υποκειμενικό τρόπο. Ακούγοντας κάποιος τις αλλάγές στον ήχο, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Αυτό όμως απαιτεί υπομονή, επιμονή, προσοχή, ακρίβεια κλπ και απέραντη διάθεση για "ψαξιμο", κάτι που λίγοι πιστεύω διαθέτουν (εγώ τουλάχιστον οχι πια).

Οσο για τα συμπεράσματά σου συμφωνώ. Πιστεύω οτι το είδος και η ποιότητα των πυκνωτών έχει μικρότερη επίδραση στον ήχο της κιθάρα, απο την τιμή τους.

Το θέμα με τους πυκνωτές είναι οτι οσο πιο χαμηλής ποιότητας είναι, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση της πραγματικής τιμής τους απο την τιμή που γράφουν επάνω τους και τόσο πιο εύκολα αλλάζει η τιμή τους με τον χρόνο απο την επίδραση της υγρασίας της θερμότητας κλπ. Δεν ξέρω αν μέτρησες με όργανο τους πυκνώτές που χρησιμοποίησες ή όχι. Η τιμή ενος κεραμικού πυκνωτή μπορεί να διαφέρει π.χ. 10% απο την ονομαστική του τιμή. Αυτό για ενα πυκνωτή 47nF μπορεί να σημαίνει σημαντική διαφορά που θα μπορούσε να επιδράσει στον ήχο. Αυτό όμως ίσως τελικά να μην σημαίνει και τίποτα! Η Gibson Les Paul που έχω, τέτοιους πυκνωτές έχει! Δεν τους άλλαξα. Κατα την γνώμη μου παίζει μια χαρά.

Είναι όπως τα λές: Η τιμή του πυκνωτή tone μπορεί να επιδράσει στο "Resonant peak". Δηλαδη την συχνοτητα συντονισμου του, ή χοντρικα, το ποσο  «καθαρος» ή "μουντος " θα είναι ο ήχος.

(Ακόμα μεγαλύτερη ως "δραμματική" επίδραση έχει η αλλαγή της τιμής του ποτενσιόμετρου volume).

Κατα την γνώμη μου δεν πρόκειται για "καλύτερο" ή "χειρότερο" ήχο απλά για διαφορετικό ήχο. Σε κάποιους αρέσει έτσι, σε κάποιους άλλους αλλοιώς. Επίσης κατα την γνώμη μου, δεν υπάρχει σίγουρος γενικός κανόνας με βάση τον τύπο της κιθάρας ή του μαγνήτη! Προσωπικά προτείνω σαν λύση τον πειραματισμό.

Γενικά πιστεύω οτι άν κάτι δεν μας αρέσει στην κιθάρα μας, πριν περάσουμε στην λύση της αλλαγής μαγνήτη, αξίζει τον κόπο να παίξουμε με τις τιμές των πυκνωτών και των ποτενσιομέτρων. Καμια φορά, πιστέψτε με, μπορεί οι αλλαγές στην κιθάρα μας να μας εκπλήξου.

[Jasemeister]

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σας αγαπητέ, όμως από ότι βλέπω στην δεύτερη φωτό, χρησιμοποιείται από τον τραγουδιστή Ερρίκο Αδαμα και το γνωστό γούνινο γαντάκι. 

 

Ο ρόλος του είναι από όσο ξέρω η αποφυγή των "σσσ" και "π", αν και υποψιάζομαι ότι έχει και άλλες χρήσεις.

 

Επίσης, τα περιβραχιόνια που φορούν τα άλλα μέλη πιστεύω ότι ελκύουν τα ελεύθερα Χαριλατρόνια που περιφέρονται ασκόπως στην ατμόσφαιρα προκαλώντας ακατάσχετη διάρροια και σύγχιση στους στίχους. Σωστά;

 

Πολύ σωστά! Δεν σου ξεφεύγει τίποτα!

[alderbody]

πρωτιστως, σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια.  :)

 

Το θέμα με τους πυκνωτές είναι οτι οσο πιο χαμηλής ποιότητας είναι, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση της πραγματικής τιμής τους απο την τιμή που γράφουν επάνω τους

 

οχι παντα. Αυτο εχει κυριως να κανει με την τυπικη αποκλιση που δινει ο κατασκευαστης. Εχει πυκνωτες με tolerance 20% 10% 5% και μικροτερες σε πιο ειδικες περιπτωσεις. Μεγαλες ανοχες ομως ενδεχεται να εχουν και ακριβοι πυκνωτες. Ειναι απλα θεμα κατασκευης.

 

και τόσο πιο εύκολα αλλάζει η τιμή τους με τον χρόνο απο την επίδραση της υγρασίας της θερμότητας κλπ.

 

Εδω συμφωνω εν μερει γιατι ενδεχεται και καποιοι "καλοι" πυκνωτες να drift_αρουν...

Οι παλιοι paper in oil που δεν ηταν ερμητικα σφραγισμενοι παρουσιαζαν μεγαλη αποκλιση με τον χρονο, λογω αποξηρανσης.

Βεβαια το αν αυτοι ηταν "καλοι" η "κακοι" ειναι καθαρα υποκειμενικο, γιατι τοτε δεν υπηρχαν και πολλα περιθωρια επιλογης υλικων.

Απλα ειχαν το χαρισμα να ακουγονται καταπληκτικα σε καποια αυτια...   ;)

 

Οι Tone caps σε κιθαρες δεν "τραβανε μεγαλο ζορι" απο πλευρας τασεων και θερμοκρασιων, οποτε δεν παρουσιαζουν συχνα τετοιες αλλαγες.

 

Δεν ξέρω αν μέτρησες με όργανο τους πυκνώτές που χρησιμοποίησες ή όχι.

 

Ναι, χρησιμοποιησα πολυμετρο με "καπασιτόμετρο"...

Γι αυτο υπαρχει και η σχετικη στηλη στο αρχειο που επισυναπτω.

Σκοπος ειναι να φανει η πραγματικη τιμη του καθενος και να εξαχθουν αναλογα συμπερασματα.

 

 

Ακόμα μεγαλύτερη ως "δραμματική" επίδραση έχει η αλλαγή της τιμής του ποτενσιόμετρου volume

 

+1  ;)  μεγαλος παραγοντας επηρεασμου του Resonant Peak, οπως και το καλωδιο μεταξυ κιθαρας και ενισχυτη.

EDIT: Θεωρω οτι χωρις τα καλωδια George L ή καποια αντιστοιχα low capacitance δεν θα ηταν τοσο ευκρινεις οι διαφορες μεταξυ πυκνωτων.

 

Κατα την γνώμη μου δεν πρόκειται για "καλύτερο" ή "χειρότερο" ήχο απλά για διαφορετικό ήχο. Σε κάποιους αρέσει έτσι, σε κάποιους άλλους αλλοιώς. Επίσης κατα την γνώμη μου, δεν υπάρχει σίγουρος γενικός κανόνας με βάση τον τύπο της κιθάρας ή του μαγνήτη! Προσωπικά προτείνω σαν λύση τον πειραματισμό.

 

+1  ;)

 

Γενικά πιστεύω οτι άν κάτι δεν μας αρέσει στην κιθάρα μας, πριν περάσουμε στην λύση της αλλαγής μαγνήτη, αξίζει τον κόπο να παίξουμε με τις τιμές των πυκνωτών και των ποτενσιομέτρων. Καμια φορά, πιστέψτε με, μπορεί οι αλλαγές στην κιθάρα μας να μας εκπλήξουν.

 

+1000   ;)