Gear List

[fusionakis]

Τον τελευταίο καιρό με εξιτάρει να κάνω τις κιθάρες μου όσο πιο λειτουργικές γίνεται, και όταν ανακαλύπτω γκατζετάκια που ευνοούν αυτή την τάση, τα δοκιμάζω. Σε αυτό το πλαίσιο πριν κάποια χρόνια εγκατέστησα το πολύ πρακτικό Freeway 5B5-01 switch στην Sterling Cutlass που διέθετα τότε (είχα κάνει και σχετικό βιντεάκι με σύντομη επίδειξη των πιο χρήσιμων για μένα συνδυασμών), το οποίο ήταν ταμάμ για τη συγκεκριμένη κιθάρα και το χάρηκα για όσο διάστημα την είχα στην κατοχή μου, και κατά αντίστοιχο τρόπο τώρα αγόρασα το Pitch-Key...

 

Τι είναι αυτό; Ένας μικρός σε μέγεθος μηχανισμός που αγκαλιάζει μία χορδή και μπορεί να της δώσει δύο fixed κουρδίσματα. Εγώ το απέκτησα για την πιο συνηθισμένη χρήση του (στην μπάσα χορδή για drop D κούρδισμα που γυρίζει και σε standard), αλλά ανάλογα τα string gauges μπορείς να κάνεις οτιδήποτε από τα παρακάτω:

 

Η τοποθέτησή του είναι πολύ απλή, και με λίγα λεπτά παίξιμο και finetuning με το πολύ λεπτό αλενάκι, το κούρδισμα και στις δύο θέσεις είναι πολύ ακριβές. Κάπως έτσι η Shergold μου, που είναι εύκολα η πιο ωραία ροκομηχανή που έχω παίξει, θα αποκτήσει πολύ περισσότερο playing time, γιατί από εκεί που την είχα τον περισσότερο καιρό σε drop D και την έπιανα μόνο όταν ήθελα να παίξω κάτι σε τέτοιο κούρδισμα, τώρα θα έχει τη δυνατότητα να εναλλάσσεται μεταξύ των δύο κουρδισμάτων στιγμιαία. Πολύ καλοφτιαγμένο και χρήσιμο πραγματάκι που για 29 ευρώ προσθέτει έξτρα λειτουργικότητα σε οποιοδήποτε όργανο, για αυτό και το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Βίντεο:

 

 

Επεξεργασμένο 6 Νοεμβρίου 2023 από fusionakis

[ECC803s]

Είναι όντως καλή περίπτωση το Pitch Key (σε ποιο κουτί να αράζει το δικό μου...).

Νομίζω πάντως ότι αν πρόκειται να γίνει βαριά χρήση χρειάζεται και τις σχετικές πρόβες. Εξηγώ: με το αριστερό δεν κατάφερα να το χρησιμοποιήσω, με το δεξί υπάρχει μια κάποια καθυστέρηση μέχρι να του πάρεις τον αέρα και να ξέρεις πόση δύναμη να βάλεις ώστε η κίνηση να γίνει ομαλά, αλλά σε κάθε περίπτωση το χέρι της πένας απουσιάζει από το χώρο ευθύνης του για ένα x διάστημα. Για να ελαχιστοποιηθεί αυτό το κενό θα χρειαστούν επαναλήψεις.

 

(εκτός αν το τραγούδι δεν απαιτεί ζογκλερικά οπότε αγνοήστε τα παραπάνω)

 

Θυμάμαι πάντως πως ήταν η μόνη άξια λόγου προσιτή (και μη παρεμβατική στην κιθάρα) λύση για drop D που το ήθελα κι εγώ. Tουλάχιστον την εποχή που το έψαξα εκτενώς το πράγμα και τελικά το αγόρασα, πάνε τουλάχιστον 6-7 χρόνια.

 

 

Τα κλειδιά της κυρίας τί μέρος του λόγου είναι φίλε @fusionakis; Ωραία buttons. Εργοστασιακά;

[mpamps]

Χρήσιμο εργαλείο.

Λίγο άσχημο βέβαια (όχι  τόσο όσο το string damper της Jennifer Batten).

 

Η κιθάρα σου έχει σταθερή γέφυρα;

[fusionakis]

Εργοστασιακά είναι, ναι. Όσο για το look του εργαλείου, εμένα για ένα περίεργο λόγο μου αρέσει και εμφανισιακά στη συγκεκριμένη κιθάρα... πιθανά επειδή την έχω στο μυαλό μου σαν αλήτρα, και αυτό το μεταλλικό παπαρδέλι να προεξέχει μου ταιριάζει στην όλη φάση της (γούστα είναι αυτά βέβαια).

 

Η κιθάρα είναι η Shergold Provocateur SP01SD: σχέδιο του Patrick James Eggle που συνδυάζει Tele και Les Paul, με συνδυασμό vintage χαρακτηριστικών και κάποιες μοντέρνες ανέσεις, όπως τα locking tuners και το roasted mahogany neck. Αψεγάδιαστο όργανο τόσο σαν σύλληψη όσο και σε εκτέλεση για μένα (αν μου έλεγαν ότι είναι custom shop που έχει φτιαχτεί σε UK ή US και όχι στην Ινδονησία, θα το πίστευα χωρίς καμία δυσκολία), καθώς συνδυάζει υπέροχη αίσθηση στο neck και στην ταστιέρα, short scale που την κάνει ευκολόπαιχτη για bends και γρήγορα runs, και τους Pearly Gates στον bridge με τον Vintage P90 στον neck της Seymour Duncan, οι οποίοι σε εμπνέουν να ροκάρεις ασύστολα.

https://www.facebook.com/AndreasPapadakisDude/videos/1443939012815904

1 ώρα πριν, ECC803s είπε

Είναι όντως καλή περίπτωση το Pitch Key (σε ποιο κουτί να αράζει το δικό μου...).

Νομίζω πάντως ότι αν πρόκειται να γίνει βαριά χρήση χρειάζεται και τις σχετικές πρόβες. Εξηγώ: με το αριστερό δεν κατάφερα να το χρησιμοποιήσω, με το δεξί υπάρχει μια κάποια καθυστέρηση μέχρι να του πάρεις τον αέρα και να ξέρεις πόση δύναμη να βάλεις ώστε η κίνηση να γίνει ομαλά, αλλά σε κάθε περίπτωση το χέρι της πένας απουσιάζει από το χώρο ευθύνης του για ένα x διάστημα. Για να ελαχιστοποιηθεί αυτό το κενό θα χρειαστούν επαναλήψεις.

 

(εκτός αν το τραγούδι δεν απαιτεί ζογκλερικά οπότε αγνοήστε τα παραπάνω)

Κι εγώ μετά από τις πρώτες ώρες χρήσης απορώ με τον τύπο στο πρώτο βίντεο πώς το κάνει τόσο αβίαστα και γρήγορα, μιας και στο γύρισμα στο high pitch υπάρχει μικρή αντίσταση για να το πετύχεις. Ευτυχώς, ρεαλιστικά δεν νομίζω ποτέ να χρειαστεί να του κάνω τέτοια χρήση.. αρκεί να ξέρω ότι μπορώ να παίξω το ένα τραγούδι στο ένα κούρδισμα και το επόμενο στο άλλο, χωρίς να χρειαστεί να κουρδίσω από την αρχή το όργανο, ή εντός του ίδιου τραγουδιού να αλλάζω μόνο για ένα solo π.χ. σε standard κούρδισμα. Και για αυτή τη δουλειά είναι άψογο θεωρώ.

[fusionakis]

Άργησε λίγο, αλλά επέστρεψε η Strat από το μάστορα. Πλέον φοράει pickguard που την κάνει γκομενάρα, φλερτάροντας ελαφρώς με τα όρια του κιτσαριού (όπως μου αρέσει δηλαδή ), και το καινούριο σετ μαγνητών αποτελείται από δύο Lollar '64 σε neck και middle, και τον Seymour Duncan Red Devil στον bridge. Το ματσάρισμα σε επίπεδο όγκου είναι ό,τι πρέπει για κάθε διαφορετική θέση, και η βασικά διαφορά σε σύγκριση με τους εργοστασιακούς μαγνήτες που φορούσε παλιότερα έχει να κάνει με τη διαύγεια.

 

Προφανώς χαίρομαι πολύ που την ξαναέχω στα χέρια μου, καθώς παραμένω στρατοκαστεράκιας με τα μπούνια, και μιας και δεν έχει μείνει καμία άλλη εκκρεμότητα, κάνω και ένα update συνολικά στον εξοπλισμό παρακάτω, όπως φαίνεται από το σχεδιάγραμμα της τελευταίας φωτογραφίας...

 

[fatalv]

Ωραίος ο παίχτης!

[fusionakis]

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω μία Fender American Professional II Stratocaster από κοντά (σπίτι μου μάλιστα, να είναι καλά ο Κωνσταντίνος που έκανε τον κόπο και την έφερε), και τελικά αποφάσισα να προχωρήσω στην αγορά της, μιας και με κέρδισε φουλ από άποψη resonance και ελκυστικού-βολικού λαιμού. Οι Vmod 2 μαγνήτες της ταίριαξαν πολύ στο στυλ και το setup μου, και απλά λίγο μετά πήρα την απόφαση να φέρω την κιθάρα ακριβώς στα γούστα μου, μετατρέποντάς την από SSS σε HSS.

 

Έτσι, μετά από την προσθήκη ενός Lollar Imperial humbucker (μαγνητάρα), του VegaTrem και Sperzel locking tuners, πλέον έχω στα χέρια μου την Strat που πάντα ήθελα. Μπήκα λίγο μέσα οικονομικά για την περίοδο που βρισκόμαστε, αλλά χαλάλι...

[Έκτορας]

Αυτή είναι μια Gibson Les Paul Studio Worn Brown (είχε κυκλοφορήσει και σαν Vintage Mahogany νομίζω στην Αμερική) του Δεκέμβρη 2008. Αγοράστηκε καινούργια τον Ιούνη του 2009 και έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εμένα, γιατί είναι η πρώτη μου «καλή» κιθάρα, η πρώτη μου Les Paul και η πρώτη μου Gibson. Επίσης και μοναδική Gibson, μέχρι στιγμής. Επιπλέον, αργότερα το 2009 γεννήθηκαν οι γιοί μου, ήταν μια σημαντική χρονιά για μένα. 
 

Η πρώτη εικόνα είναι, προφανώς, με τα μαύρα πλαστικά και οι επόμενες, αφού βγήκαν τα καπάκια από τους μαγνήτες και αλλαχτήκαν τα πλαστικά σε κρεμ. Έχουν αλλαχτεί / αναβαθμιστεί (αυτό είναι υποκειμενικό) τα πάντα πάνω της, εκτός από τα κλειδιά. Η γέφυρα και το tailpiece είναι Faber (locking), τα ηλεκτρονικά έχουν γίνει… παραδοσιακά από το PCB που είχε (500k CTS pots) και οι μαγνήτες είναι Sheptone Javalinas ( τους οποίους είχα σκόπιμα παραγγείλει double cream κάτω από τα καπάκια).

 

Είναι κιθάρα που, προφανώς, δεν πωλείται. Και κάνει αυτόν το ‘70s / early ‘80s blues rock / hard rock ήχο, τόσο καλά. Δεν είναι η καλύτερη κιθάρα που έχω (θα ποστάρω και άλλες) αλλά κάθε φορά που παίζω μαζί της, νιώθω «σπίτι μου». 

[Nekkon]

11 λεπτά πριν, Έκτορας είπε

Αυτή είναι μια Gibson Les Paul Studio Worn Brown (είχε κυκλοφορήσει και σαν Vintage Mahogany νομίζω στην Αμερική) του Δεκέμβρη 2008. Αγοράστηκε καινούργια τον Ιούνη του 2009 και έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εμένα, γιατί είναι η πρώτη μου «καλή» κιθάρα, η πρώτη μου Les Paul και η πρώτη μου Gibson. Επίσης και μοναδική Gibson, μέχρι στιγμής. Επιπλέον, αργότερα το 2009 γεννήθηκαν οι γιοί μου, ήταν μια σημαντική χρονιά για μένα. 
 

Η πρώτη εικόνα είναι, προφανώς, με τα μαύρα πλαστικά και οι επόμενες, αφού βγήκαν τα καπάκια από τους μαγνήτες και αλλαχτήκαν τα πλαστικά σε κρεμ. Έχουν αλλαχτεί / αναβαθμιστεί (αυτό είναι υποκειμενικό) τα πάντα πάνω της, εκτός από τα κλειδιά. Η γέφυρα και το tailpiece είναι Faber (locking), τα ηλεκτρονικά έχουν γίνει… παραδοσιακά από το PCB που είχε (500k CTS pots) και οι μαγνήτες είναι Sheptone Javalinas ( τους οποίους είχα σκόπιμα παραγγείλει double cream κάτω από τα καπάκια).

 

Είναι κιθάρα που, προφανώς, δεν πωλείται. Και κάνει αυτόν το ‘70s / early ‘80s blues rock / hard rock ήχο, τόσο καλά. Δεν είναι η καλύτερη κιθάρα που έχω (θα ποστάρω και άλλες) αλλά κάθε φορά που παίζω μαζί της, νιώθω «σπίτι μου». 

Είχε ένα κολλητό φιλαράκι, την πούλησε πέρυσι. Πήρε πίσω τα λεφτά του και λίγα ακόμα. Δε με βόλεψε ποτέ στο χέρι, δεν ξέρω. Είναι και υποκειμενικό βέβαια. Μου αρέσει που είναι satin και όχι gloss finish στη συγκεκριμένη. 

[Έκτορας]

Κυριακή, ευκαιρία να φωτογραφίσω την επόμενη κιθάρα (χρονικά) στην κατοχή μου. Αυτή είναι μια…. Blitz (αγνώστων λοιπών στοιχείων ) που αγοράστηκε εδώ στη Λεμεσό πριν λίγα χρόνια. Την είδα στην βιτρίνα ενός μαγαζιού, γυρισμένη πλάτη και ενθουσιάστηκα βλέποντας μια χρυσή Tele. Μπήκα και την δοκίμασα, αφού ο πωλητής με ρώτησε κάνα δυο φορές αν όντως αυτή θέλω να δοκιμάσω και άλλες δυο φορές αν όντως αυτή θέλω να αγοράσω, αφού το έκανα. Γύρευε ποσά χρόνια ήταν εκεί, ούτε εκείνος δεν το πίστευε ότι επιτέλους κάποιος την αγόραζε…

 

Τα ηλεκτρονικά ήταν εξαρχής για… κλωτσιές αλλά αυτό ουδόλως με απασχολούσε, “ I had other plans…”. Οι μετατροπές που έγιναν ήταν οι εξής:

 

η γέφυρα αλλάχτηκε με το διαμαντάκι που φτιάχνει στην Θεσσαλονίκη ο Χάρης Μπακιρτζίδης (ελπίζω να το γράφω σωστά).

 

τα ηλεκτρονικά αλλαχτήκαν όλα με prewired set, CTS pots 500k

 

Και με πολύ τύχη και κάνα δυο ανταλλαγές, βρήκα έναν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Curtis Novak PAF για το neck και έναν Seymour Duncan Hot Rails για bridge position.

 

Ο Curtis Novak είναι με διαφορά ο πιο… γλυκός στον καθαρό ήχο μαγνήτης που έχω, με αποτέλεσμα σχεδόν πάντα να παίζω την συγκεκριμένη κιθάρα χωρίς παραμόρφωση και σχεδόν πάντα στο neck. Είτε για jazz / clean blues πράγματα, είτε για ambient καταστάσεις. Επίσης η κιθάρα έχει ένα εξαιρετικό μανίκι που, συγκριτικά, περισσότερο παραπέμπει στην Les Paul που πόσταρα πιο πάνω. Το ίδιο και τα ταστα της. Τρομερά άνετο για συγχορδίες και αργό παίξιμο, που ταιριάζει με τον ήχο της,