Προς το περιεχόμενο

  • Άρθρα

    Άρθρα Μουσικής Τεχνολογίας
    Όλες οι κατηγορίες
    • RayDTutto
      Ημ/νία: 16:52 - 24/06/10 Εισαγωγή: Πώς γίνεται το Peter Green mod ώστε στη μεσαία θέση μιας Les Paul να βγαίνει o χαρακτηριστικός, αδύναμος, ένρινος "out-of-phase" ήχος του μεγάλου κιθαρίστα. Πρώτο και σημαντικότερο: Αυτή η διαδικασία μπορεί να καταστρέψει το μαγνήτη σας, αν κάνετε κάποια λάθος κίνηση ή κάτι είναι διαφορετικό στο δικό σας μαγνήτη από το δικό μου. Προχωράτε με δική σας ευθύνη.

      Λοιπόν, καθώς σε προηγούμενο ποστ πιάσαμε την κουβέντα για το Peter Green mod , δλδ τον ένρινο εκείνο ήχο στη μεσαία θέση της Les Paul,και καθώς πάντα ήθελα να το δοκιμάσω αποφάσισα να δω τι μπορεί να γίνει.
      Πήρα λοιπόν τη Les Paul copy μου η οποία στο neck έχει έναν SD Jazz άνω των είκοσι ετών και ξεκίνησα.
      Καλό θα είναι η δουλειά να γίνει χωρίς χορδές αλλά αφού τις είχα καινούργιες είπα να μην τις πετάξω, Τις χαλάρωσα λοιπόν, έβαλα ένα capo d' astro και αφαίρεσα το tailpiece αφού ξεβίδωσα τις βίδες του.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22196;image

      Ξεβίδωσα τις βίδες του pickup ring από την κιθάρα και μετά το αφαίρεσα από το μαγνήτη.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22198;image

      Γύρισα το μαγνήτη ανάποδα και χαλάρωσα λίγο τις τέσσερις μικρές βιδούλες από κάτω (2-3 στροφές η καθεμία).

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22200;image

      Στο συγκεκριμένο μαγνήτη, η μια πλευρά ήταν ακάλυπτη και έτσι ήταν εμφανής η μαγνητική λάμα. Έβαλα ένα κατσαβίδι με επίπεδη μύτη στο κενό που υπήρχε δεξιά της λάμας και το περιέστρεψα +/-30 μοίρες δεξιά και αριστερά ώστε να ανυψωθεί λίγο το πηνίο από τη λάμα.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22202;image

      Μετά γύρισα το μαγνήτη από την άλλη πλευρά όπου είχε μονωτική ταινία και με το νύχι μου προσπάθησα να τη σηκώσω λίγο για να δω που θα πάει το κατσαβίδι ώστε να μην κοπέι κάποιο καλώδιο, καθώς αυτή είναι η επικίνδυνη πλευρά. Ήταν σχετικά εύκολο και έσπρωξα το κατσαβίδι λίγο μέσα και το περιέστρεψα δεξιά - αριστερά ώστε να σηκωθεί και από αυτή την πλευρά το πηνίο. Ευτυχώς το κερί ήταν ελάχιστο και δεν δυσκόλεψε το όλο εγχείρημα. (Στη φωτό δείχνω με το κατσαβίδι το άνοιγμα.)

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22204;image

      Αφού διασφάλισα ότι δεν έβρισκα πουθενά περίεργα, έσπρωξα τη λάμα με το κατσαβίδι σιγά-σιγά από την πλευρά της μονωτικής ταινίας ώστε να βγει αρκετά από την άλλη πλευρά (0,5 - 1 cm). (το κομμάτι μέταλλο που φαίνεται κάτω από το δεξιό βέλος στη φωτό είναι μια από τις δύο βάσεις βιδώματος του μαγνήτη - η λάμα είναι έως το τέλος του δεξιού τόξου)

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22206;image

      ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Πριν αφαιρέσω τη λάμα, πήρα έναν ανεξίτηλο μαρκαδόρο και μάρκαρα την πλευρά που εξείχε. Αν δεν το κάνετε αυτό κινδυνεύετε να βγάλετε τη λάμα και να μην ξέρετε σε ποια πλευρά βρισκόταν ποιος πόλος, με κίνδυνο να ξανατοποθετήσετε τη λάμα μέσα όπως ήταν και πριν και ο κόπος σας να πάει τζάμπα.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22208;image

      Αφού τη σημάδεψα, τράβηξα τη λάμα έξω με μια πενσούλα.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22210;image

      Περιέστρεψα τη λάμα 180 μοίρες και την ξανατοποθέτησα στο μαγνήτη διασφαλίζοντας ότι ο σημαδεμένος πόλος θα βρεθεί από την άλλη πλευρά του μαγνήτη αλλά θα μπει με το σημαδεμένο μέρος να κοιτάει και πάλι επάνω (προς τις χορδές) (προσέξτε το μπλε Χ στις φωτογραφίες).

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22212;image

      Ξανασφίγγουμε τις πίσω βιδούλες που είχαμε ξεσφίξει και τοποθετούμε το μαγνήτη στη θέση του.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=178441.0;attach=22214;image

      Η εγχείρηση πέτυχε. Το out-of-phase του ήχου είναι σαφές και ευδιάκριτο στη μεσαία θέση. Θα βάλω κλιπς σήμερα ή αύριο. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
    • skantzos

      Φυλές Κιθαριστών

      By skantzos, in Παλιά Άρθρα,

      Ημ/νία: 14:02 - 31/08/10 Εισαγωγή: Επειδή πολλές καθαριστικές συζητήσεις καταλήγουν σε ασυνεννοησία, καλό είναι ξέρουμε ποιοι είναι οι συνομιλητές. ΦΥΛΕΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΩΝ

      Φεντεράκης
      Αν το δεξί του χέρι ακουμπήσει σε ξύλο παθαίνει αμέσως έκζεμα. Ακούει ελάχιστα πάνω από το 1KHz για αυτό του αρέσει να παίζει με τον bridge της τέλε με κοντό καλώδιο για να μη χάνει ψηλές, όλα τα tone ανοιχτά, με μεταλλική πένα και δύο treble booster, αλλά και πάλι του φαίνεται ότι λασπώνει, παρά το ότι όλοι οι σκύλοι σε ακτίνα 5 χ ιλιομέτρων έχουν τρελαθεί.
      Κύρια κιθάρα: Fender American Standard Strat του 1992 που είχε πάρει από μαγαζί στην επαρχία για 500.000, στης οποίας το neck pocket βάζει τα ψιλά για τη συγκοινωνία και την οποία θεωρεί vintage.
      Άμεσα σχέδια: Να κάνει συγκριτικό τεστ για να βρει τη διαφορά στον ήχο μονού και τριπλού pickguard και να κλείσει τα στόματα σε όσους λένε ότι η Fender βγάζει τις ίδιες κιθάρες 60 χρόνια.
      Όνειρό του: Να έχει Fender σε όλα τα χρώματα της ίριδας.
      Μπερδεύει: Το βιμπράτο με το τρέμολο, και αλλάζει τα αυτοκόλλητα στα σχετικά πετάλια.

      Γκιψονίδης
      Το σαλόνι, η κρεβατοκάμαρα και η τραπεζαρία του είναι από μαόνι. Είχε ρωτήσει τον επιπλοποιό αν είναι Ονδούρας, αλλά εκείνος τον κοίταξε περίεργα και δεν έδωσε συνέχεια.
      Κύρια κιθάρα: Les Paul σε "συλλεκτικό" pinkburst χρώμα που πήρε 200 δολάρια από το ebay και υποπτεύεται ότι είναι μαϊμού αλλά φοβάται να ρωτήσει.
      Άμεσα σχέδια: Να βάλει τρέμολο και διακόπτη για σπλιτάρισμα, γιατί στο συγκρότημα ο άλλος κιθαρίστας έχει στρατ και τον θάβει.
      Ονειρεύεται: Να δει πρώτος την αγγελία PWLEITE LES POL '59 700 EVRW LOGO ANAGKHS και να πατήσει "άμεση αγορά".
      Μπερδεύει: Όταν τον ρωτάνε ποιος ήχος Les Paul του αρέσει λέει στο σόλο του Stairway To Heaven. Όταν του λένε ότι είναι τέλε παθαίνει κρίση επιληψίας και λέει κάτι ακατανόητα όπου η μόνη λέξη που ξεχωρίζει είναι "νίτρο".

      Σρεντερόνης
      Όταν δει σε παρτιτούρα αξία μεγαλύτερη από όγδοο τον παίρνει αμέσως ο ύπνος. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ακούσει κάτι πιο αργό από 160bpm. Μικρός ήθελε να γίνει μπουζουξής, αλλά του είπαν ότι ο Χιώτης έχει επιρροές από Van Halen οπότε το ριξε στα γρήγορα. Στο συγκρότημα δεν του μιλάει κανένας γιατί παίζει σόλο συνέχεια, ενώ ο τραγουδιστής του ρίχνει λιωμένα ταβόρ στη μπύρα μήπως και σταματήσει να παίζει αρπέζ τριών οκτάβων τη στιγμή που πάει να μπει το ρεφραίν.
      Άμεσα σχέδια: Να μάθει να κρατάει 4 πένες και να παίζει τρέμολο και tapping ταυτόχρονα ενώ θα κάνει και neck bends.
      Ονειρεύεται: 8χορδη neck-thru με 36 τάστα, τρέμολο που σηκώνει - ρίχνει 2 οκτάβες, 3 ακτιβ διπλούς με τροφοδοσία στα 27 βολτ που σπλιτάρουν, μπαίνουν σε σειρά, παραλλήλα, in & out phase μέσω 256θέσιου διακόπτη.
      Μπερδεύει: Νομίζει ότι ο πρώην Γερμανός Καγκελάριος Schrοeder παίζει neo-classical.

      Νυχτοκάματος
      Παίζει καρφί σε κονσόλα με πολυεφφέ Behringer που δεν υπάρχει πια ούτε σε μουσείο. Παλιά έπαιζε με fender twin του '56 αλλά ευτυχώς βρήκε έναν πιτσιρικά κορόιδο και του τον έδωσε για 130 ευρώ, ενώ ο παλιατζής του είχε πει ότι θέλει και 50 για το κουβάλημα. Άσε που ήταν μπεζ και δεν πήγαινε με το κουστούμι. Παίζει πάντα με αναλόγιο, και μπροστά στις παρτιτούρες έχει κινέζικο κινητό που πιάνει τηλεόραση. Τσακώνεται με το μαέστρο που του λέει να κλείσει το έκο, ενώ του τη λένε και όταν παιζει ντιμινουίτες κάθε τρίτο μέτρο που του 'χει μείνει κουσούρι από τα πανηγύρια.
      Άμεσα σχέδια: Να αλλάξει χορδές, αλλά δεν ανοίγει τη θήκη της κιθάρας στο σπίτι γιατί κλαίει το μωρό από την τσιγαρίλα.
      Ονειρεύεται: Να πάρει ένα μίντι κοντρόλερ που να του βάζει αυτόματα αρπέζ και να παίζει με το ένα χέρι, ενώ θα πίνει το ουίσκι με το άλλο, όπως ο πληκτράς.
      Μπερδεύει: Όταν του δίνουν στικάκι με τα τραγούδια ψάχνει να βρει που να το βάλει στην κιθάρα, γιατί έχει δει τον πληκτρά που κάνει το ίδιο. Τελικά στην πρόβα του ψιθυρίζει τα ακόρντα ο μπασίστας.

      Γκατζετόπουλος
      Έχει τρεις πεταλιέρες, 15 ντράιβ, 20 modulation, ενισχυτή με 5 ανεξάρτητα κανάλια και ρακ αξίας 15.000 ευρώ. Τα Χριστούγεννα του στέλνει κάρτα η ΛΕΟΝΤΟΣ γιατί το πρόχειρο pedalboard που έχει για τις πρόβες ζυγίζει 30 κιλά και το ασανσέρ στο στούντιο δεν πάει υπόγειο. Για να κουρδίσει έχει στροβοσκοπικό κουρδιστήρι, buzz feiten nut και lock κλειδιά αλλά και πάλι κάτι τον ενοχλεί. Μελετάει 3 ώρες τη μέρα, αλλά ακόμα έχει μάθει μόνο τα ματζόρε ακόρντα γιατί πρέπει να φτιάξει τον ήχο του πρώτα.
      Άμεσα σχέδια: Να αγοράσει τα 3 πετάλια της μπος που του λείπουν και να στείλει γράμμα στην εταιρεία να ζητήσει δώρο την αφίσα.
      Ονειρεύεται: Έχει εφιάλτες ότι παίζει καρφί.
      Μπερδεύει: Έιναι πολύ οργανωμένος και αρχίζει να πατάει τα πετάλια για το lead ήχο πριν το πρώτο ρεφραίν για να προλάβει, αλλά αγχώνεται και ξεχνάει σε ποιο τάστο να πατήσει.

      Κλασσικούρας
      Πήρε ηλεκτρική όταν δοκίμασε να παίξει με την κλασική του για 20 άτομα και του λέγαν πότε θα ξεκινήσεις ενώ αυτός είχε παίξει ήδη δυο τραγούδια. Πατάει πάντα δυνατά την ταστιέρα και οι νότες είναι φάλτσες, ενώ τα νύχια του είναι τόσο μακριά που ξύνουν τα καλώδια στους μαγνήτες. Βάζει την ηλεκτρική στο αριστερό πόδι και προσπαθεί να κάνει rasgueado.
      Άμεσα σχέδια: Να πάει στο μάστορα γιατί έβαλε νάυλον χορδές στην ηλεκτρική και δεν ακούγεται τίποτα.
      Ονειρεύεται: Μια κλασσική που θα παίζει μια συγχορδία και θα γκρεμίζεται ο απέναντι τοίχος, για να μάθουν οι κάφροι.
      Μπερδεύει: Όταν του ζητάνε πένα λέει ότι γράφει με στυλό γιατί το μελάνι λερώνει.

      Θρασοντέθης
      Παίζει όλες τις μελωδίες downstroke με πέμπτες με αποτέλεσμα όταν δείχνει κάτι με το δείχτη να τεντώνει αντανακλαστικά και ο παράμεσος. Έχει βάλει τόσο hot μαγνήτες που προσέχει να μην ακουμπάει το βύσμα του την ώρα που πάλλεται η χορδή και πάθει ηλεκτροπληξία.
      Άμεσα σχέδια: Να βρει το θάρρος να συνδέσει 3 metal zone στη σειρά στο βρώμικο κανάλι. Παλιά που το δοκίμασε ο ενισχυτής έκανε σαν τον απορροφητήρα της κουζίνας, ενώ μόλις άφησε τις χορδές ούρλιαξε σαν το διάολο και φοβήθηκε.
      Ονειρεύεται: Να μεταφράσει τα brutal φωνητικά του τραγουδιστή στα αγγλικά για να κάνουν διεθνή καριέρα, αλλά δεν καταλαβαίνει τι λέει και ντρέπεται να τον ρωτήσει.
      Μπερδεύει: Όταν κάποιος ανοίγει στο νόιζ θέμα για αγορά σκάφους του στέλνει προσωπικό μήνυμα και του εξηγεί ότι δεν είναι φόρουμ ιστιοπλοΐας.

      Τζάζιος
      Η πένα του είναι τόσο χοντρή που άμα τη βάλεις στη σφεντόνα σκοτώνει κοτσύφι στα 50 μέτρα. Παίζει με 14ρες αλλά θα ήθελε λίγο παραπάνω όγκο στα καντίνια. Αν του πεις για πετάλι σκέφτεται ποδήλατο. Αν του πεις να κρατήσει ένα Μι μινόρε εκνευρίζεται γιατί έχει να το παίξει από την πέμπτη δημοτικού και δυσκολεύεται να το θυμηθεί. Οτιδήποτε βγήκε μετά το '50 το θεωρεί σύγχρονο και οτιδήποτε βγήκε μετά το '60 δεν το ξέρει.
      Κύρια κιθάρα: Ένα σκάφος λίγο πιο μεγάλο απο βιολοντσέλο του οποίου το καπάκι έχει ραγίσει γύρω από το toggle switch όταν το χτυπούσε με το σφυρί για να το ξεκολλήσει από τη θέση rhythm.
      Άμεσα σχέδια: Να βρει συνεργάτες στο post hard bop project του για το οποίο βάζει αγγελίες, οι οποίες έχουν λιγότερη ανταπόκριση από τις αγγελίες ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΓΙΑ GRINDCORE.
      Όνειρό του: Να πετύχει η μεταμόσχευση μαλλιών και να γίνει rock star.
      Μπερδεύει: Όταν ακούει ενισχυτή με καλά "βρώμικα" σκέφτεται το ηχοσύστημα της καντίνας στη Μαβίλη.

      Μπασιστασήμουνας
      Αποφάσισε να το γυρίσει στην κιθάρα γιατί η μάνα του του έλεγε "παίξε μας κανα τραγούδι" κι αυτός έπαιζε 2 λεπτά όδγοα ΣΙ κι αυτή δεν καταλάβαινε ότι ήταν το Live Wire των AC/DC. Του είπαν ότι οι 4 πάνω χορδές είναι ίδιες με του μπάσου και τις κούρδισε το ίδιο και κρέμονταν και τρίζαν κάργα. Ευτυχώς ήρθε ο φίλος του ο κιθαρίστας και τις έσφιξε και του είπε κάτι για οκτάδα πάνω που δεν το κατάλαβε.
      Κύρια κιθάρα: ΕΚΟ ηλεκτρική του θείου του που του τη χάρισε ο εγγονός του Ιταλού λοχαγού που του πλέναν τα ρούχα στην κατοχή.
      Άμεσα σχέδια: Να παίζει στη ΣΙ και ΜΙ καντίνι χωρίς να κοκκινίζει γιατί πατάει στην τύχη.
      Όνειρό του: Να παίξει σόλο και να μην τον μουτζώσει ο μπασίστας του.
      Μπερδεύει: Βάζει 100 φορές πιο πολύ δύναμη με το δεξί και σπάει τη Μι μπάσα σε δύο τραγούδια.

      Ακριβούλης
      Δεν μπορεί να κοιμηθεί όταν σκέφτεται ότι όταν γείωνε το tone pot στη Suhr έβαλε απλό καλώδιο από πορτατίφ γιατί του είχε τελειώσει το cloth covered με παλλαδιούχο λευκόχρυσο. Οι πένες του είναι από απολιθωμένο χαυλιόδοντα παρθένου μαμούθ, οι χορδές του επίχρυσες και όταν ακουμπήσει κατά λάθος Squier απολυμαίνεται με Betadine. Τους Fralin τους έχει όταν ράβει για να μαζεύει τις βελόνες και το AAA birdseye maple σανίδα στην κουζίνα για να κόβει ψωμί.
      Κύρια κιθάρα: Anderson Custom Shop από ξύλα του 1700 που βρήκαν σε ξεβρασμένο ναυάγιο στην Παταγωνία.
      Άμεσα σχέδια: Να αλλάξει τα λαστιχένια ποδαράκια του ενισχυτή με αμορτισέρ λαδιού kayaba γιατί κάπου διάβασε ότι θολώνουν τα μπάσα.
      Όνειρό του: Να πουλήσει το διαμέρισμα στο Ψυχικό για να αγοράσει ξύλα και να φτιάξει αντίγραφο κιθάρας Stradivari για να παίζει μπροστά από την τηλεόραση τα βράδια.
      Μπερδεύει: Όταν κάποιος ανοίγει θέμα "Ψάχνω ενισχυτή για μελέτη σε διαμέρισμα" προτείνει Dumble Overdrive Special
    • X-minor
      Ημ/νία: 12:55 - 17/09/10 Εισαγωγή: Ένα μικρό άρθρο που αφορά τα μπάσσα μικρότερης κλίμακας (short-medium) και τους διάφορους "μύθους" που τα περιτριγυρίζουν. Το παρόν θέμα αναφέρεται στα short-scale μπάσσα, και "σκοπός" μου είναι να ενημερώσω όσους ενδιαφέρονται και να προσπαθήσω να "αθωώσω" τα καημένα τα μπασσάκια απ'το taboo και τους διάφορους μύθους που τα περιτριγυρίζουν. Προφανώς και το θέμα θα τ'αφιερώσω στο "ντόπιο" θιασώτη των shorties, στον Audiokostas!

      Ένα μικρό intro. Τα short scale μπάσσα είναι ΚΑΝΟΝΙΚΑ μπάσσα, και δεν έχουν άλλες διαφορές από full scale μπάσσα εκτός της κλίμακας, η οποία στα short scale κυμαίνεται από 30" έως και 32-33".

      Να αναφέρω αρχικά πως έχω χωρίσει στο παρακάτω κείμενο τα μπάσσα σε δύο κατηγορίες, short scale και full scale ("κανονικά"). Στη short scale κατηγορία περιλαμβάνονται και τα medium scale μπάσσα (32") λόγω των διαφόρων κοινών χαρακτηριστικών τους με τα αντίστοιχα short (30").

      Αρχικά, πάμε για λίγη (ΛΙΓΗ) ιστορία. Εν αρχή ην το κοντραμπάσσο. Κλασσικό, ρυθμικό (κυρίως :p) όργανο, γνωστό και ως βάρκα! Αρκετά μεγάλο σε μέγεθος, σχετικά μουντό ηχητικά και... μπάσσο! Το κοντραμπάσσο χρησιμοποιείτο σε όλα τα gigs από τους απανταχού "μπασσίστες" μέχρι περίπου το 51. Κάπου εκεί, ο Leo Fender άρχισε να παράγει μαζικώς το πρώτο ηλεκτρικό μπάσσο, το γνωστό "Fender Bass" τότε (μια και ήταν το μοναδικό ηλεκτρικό μπάσσο), ή αλλιώς το πλέον γνωστό σε 'μας '51 Precision.

      http://www.bassemporium.com/images_products/fender0271902550f.jpg

      Το εν λόγω μπάσσο είχε τα ίδια κατασκευαστικά χαρακτηριστικά με τα περισσότερα μπάσσα που βλέπουμε και σήμερα. 4χορδο, Solid σώμα (τουτέστιν, μασίφ ελληνιστί), ένα μονό μαγνήτη (single coil), γέφυρα, μανίκι, κλειδιά κλπ. κλπ. κλπ., και φυσικά επί του θέματος, 34" κλίμακα.

      ΟΜΩΣ. Αρκετά πριν τον Fender, υπήρξε ένας άνθρωπος που πρόλαβε την εφεύρεση του πρώτου καθαρά ηλεκτρικού μπάσσου με solid σώμα. Ο Paul Tutmarc, βασιζόμενος στο design της κιθάρας, και με έναυσμα το εξαιρετικά μεγάλο και άβολο κατά τη μεταφορά σχέδιο του κοντραμπάσσου, εφηύρε το πρώτο ηλεκτρικό "οριζόντιο", ένταστο (sic) τετράχορδο μπάσσο, το οποίο και βγήκε για πρώτη φορά το 1935 στον κατάλογο της εταιρίας του, Audiovox. Η γενική ιδέα ήταν η παραγωγή ενός οργάνου με τις ηχητικές ιδιότητες του μπάσσου συνδυασμένες με την ευκολία στη μεταφορά, καθώς και στο παίξιμο, της ηλεκτρικής κιθάρας. Από το συγκεκριμένο μπάσσο κυκλοφόρησαν πολύ λίγα κομμάτια, και δυστυχώς (ή ευτυχώς...?) δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Αργότερα, το 1947, ο γιός του Bud Tutmarc προσπάθησε να λανσάρει ένα μπάσσο με παρόμοιο σχεδιασμό υπό τη μάρκα Serenader, που επίσης απέτυχε στην αγορά, και προφανώς η σκυτάλη δώθηκε αργότερα στον Fender.

      Τι σχέση έχει όμως το παραπάνω με τα short-scale. Το προαναφερθέν μπάσσο είχε κλίμακα 30,5", και προφανώς το πρώτο ηλεκτρικό μπάσσο ήταν ένα short-scale! Η 34" κλίμακα εδραιώθηκε με το πρώτο ηλεκτρικό μπάσσο του fender λοιπόν.

      Από 'κει και πέρα, με τα χρόνια υπήρξαν διάφορα μοντέλα μπάσσων πέραν των γνωστών Fender, με τα περισσότερα να έχουν κλίμακα 34", όπως καθιερώθηκε από τον Leo. Και πάλι όμως, μετά την "απενοχοποίηση" του μπάσσου και μετά από ανάλογη ζήτηση, κυκλοφόρησαν αρκετά short-scale μπάσσα, αφού παρα πολλοί κιθαρίστες "φορτόνωνταν" με το ρόλο του μπασσίστα, και ζητούνταν μπάσσα με "μικρότερα μανίκια" ώστε να τους είναι ευκολότερο να κινηθούν στην ταστιέρα, ερχόμενοι από την κιθάρα.

      Θα αναφέρω ένα από τα πρώτα short scale μπάσσα που έγιναν αρκετά διαδεδομένα, το EB-3 της Gibson (γνωστό και ως ταυράκι, από την SG, μια και είχε την ίδια σχεδίαση). Η Gibson δεν παρήγαγε μπάσσο με την κλασσική 34" κλίμακα μέχρι το '63, όπου πρωτοβγήκε το Thunderbird. Ιδού και μια εικόνα του EB-3.


      http://www.rocknrollvintage.com/prodimages/71 eb3 bass s.jpg


      Ιστορία τέλος, πάμε σε λίγη (ΛΙΓΗ) (μπακαλο-απλή) φυσική.

      Επειδή μιλάμε για short scale μπάσσα, πράγμα που έχει να κάνει με την μικρότερη τους κλίμακα (32" ή και 30,5") αντί της κλασσικής (34") ας δούμε λίγο το θέμα κλίμακα. Η κλίμακα είναι η απόσταση από τη γέφυρα έως το nut, και έχει άμεση σχέση με την τάση των χορδών, η οποία με τη σειρά της έχει σχέση με το κούρδισμα.

      Ένα 4χορδο μπάσσο κουρδίζεται όπως οι πρώτες τέσσερις χορδές της κιθάρας (Μι, Λα, Ρε, Σολ) μια οκτάβα όμως χαμηλότερα από την κιθάρα. Πράγμα που σημαίνει πως για να υπάρξει μεγαλύτερη τάση, έτσι ώστε να "τσιτωθούν" οι χορδές αρκετά ώστε να επιτευχθεί το χαμηλό αυτό κούρδισμα (σε σχέση με μια κιθάρα πάντα) χωρίς οι χορδές να είναι εντελώς χαλαρές, χρειάζεται και αρκετά μεγαλύτερη κλίμακα - όπως φυσικά και το (δεδομένο λόγω μπάσσου) αρκετά μεγαλύτερο gauge χορδών. Εξ'ου και ορισμένα 5χορδα μπάσσα με 35" κλίμακα, φτιαγμένα έτσι για επίτευξη της καλύτερης ηχητικής "ποιότητας" της 5ης χαμηλής χορδής (Σι).

      Η μεγαλύτερη κλίμακα όμως, συνήθως μεταφράζεται και σε μεγαλύτερο ("μακρύτερο") μέγεθος μανικιού, μια και όσο αυξάνεται η κλίμακα αυξάνεται και η απόσταση μεταξύ των τάστων. Πράγμα που κάνει προφανώς ένα μπάσσο αρκετά πιο δύσκολο να παιχτεί από κάποιον συνηθισμένο σε κιθάρα.

      Και κάπου εκεί φυσικά έγκειται και το "taboo" του θέματος short scale μπάσσο. Πάρα μα πάρα πολλοί μπασσίστες ισχυρίζονται πως ένα short scale μπάσσο δεν έχει την ίδια απόκριση, ίδια τάση χορδών και ίδια ηχητικά αποτελέσματα με ένα full scale. Και φυσικά έχουν δίκιο.

      Ένα short scale μπάσσο είναι λογικό να "χάνει" ελαφρώς στις χαμηλότερα κουρδισμένες χορδές (Μι, Λα) σε σχέση με ένα full scale λόγω της μικρότερης κλίμακας. Οι χαμηλότερα κουρδισμένες χορδές, ως αποτέλεσμα, είναι ελαφρώς πιο "λάσκα", πιο χαλαρές από ένα full scale μπάσσο, και ως εκ τούτου οι παραπάνω ισχυρισμοί έχουν και "επιστημονικό" έδαφος, και προφανώς αλλάζει αρκετά και ο ήχος, καθώς και η αίσθηση κατά το παίξιμο.

      Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα πως ο ήχος είναι χειρότερος, ή λιγότερο "αληθινός/αυθεντικός" από των full scale. Αυτή η κατασκευαστική του ιδιότητα κάνει τις χαμηλές χορδές αρκετά "mellow", κάπως "λαστιχένιες" ηχητικά με λιγότερο top end. Είναι γνωστό πως σε αρκετές περιπτώσεις ο ήχος των short scale "φέρνει" λιγάκι στον ήχο του κοντραμπάσσου, με εξαίρεση φυσικά την ύπαρξη sustain (λόγων τάστων προφανώς).

      Στις υψηλότερα κουρδισμένες χορδές όμως (Ρε, Σολ), ένα short scale έχει μια διαφορετική ποιότητα που το κάνει πάρα μα πάρα πολύ θελκτικό σε πολλούς μπασσίστες, και μάλλιστα για τους θιασωτες των shorties αυτή η συγκεκριμένη "ποιότητα" είναι καθοριστικός παράγοντας στην επιλογή τους, μια και δεν μιλάμε μόνο για το κατά πόσον βολεύεται κάποιος παικτικά.

      Οι υψηλότερα κουρδισμένες χορδές, λοιπόν, σε ένα short scale, λόγω της μικρότερης κλίμακας, έχουν ένα πιο mellow, "τραγουδιστό" ήχο, αντίθετα με τις "καμπάνες" των full scale. Και φυσικά με το "καμπάνες" εννοώ τον ξεκάθαρο, πριμαριστό ήχο των εν λόγω χορδών.

      Βάσει των παραπάνω, λοιπόν, πιστεύω είναι προφανώς πως αν και τα δύο είδη ανήκουν στην κατηγορία "Μπάσσα", είναι και τα δύο όργανα με διαφορετικές ιδιότητες, ηχητικά, παικτικά ακόμα και αισθητικά, και ουσιαστικά κανένα δεν υστερεί ή υπερτερεί σε σχέση με το άλλο. Υπάρχουν και τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα στο καθένα, αλλά αυτά έχουν να κάνουν καθαρά με την κρίση του παίκτη και τις περισσότερες φορές είναι εντελώς υποκειμενικά, όπως άλλωστε και η επιλογή ενός εκ των δύο.

      Έχοντας όλα τα παραπάνω υπ'όψην, ας βάλω στο παιχνίδι και το θέμα ενισχυτή και ηλεκτρικών, μια και πιστεύω είναι πολύ βασικό στο να δώσει ένα τέλος (ναι καλά) στην όλη διαμάχη "short scale vs full scale".

      Και τα δύο αυτά είδη χρησιμοποιούν τα ίδια απολύτως ηλεκτρικά μέρη. Ίδιους μαγνήτες, ίδια ποτενσιόμετρα, ίδιες προενισχύσεις, ίδια jack, ίδιους διακόπτες, επιλογείς κλπ. κλπ. κλπ. Και φυσικά και τα δύο "κουμπώνονται" στους ίδιους μπασσοενισχυτές. Είναι λογικό λοιπόν πιστεύω να μιλάμε για μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα, όταν ειδικά σήμερα, έχουμε όλοι τη δυνατότητα με οποιοδήποτε όργανο, να επιλέξουμε τον κατάλληλο ενισχυτή και τους κατάλληλους μαγνήτες και την κατάλληλη προενίσχυση για να φέρουμε τον ήχο εκεί ακριβώς που θέλουμε. Όπως μπορούμε (και πολλές φορές έτσι και πράττουμε) να "βγάλουμε" τα ενοχλητικά πρίμα μέσω του ενισχυτή ή της προενίσχυσης σε ένα full scale μπάσσο, έτσι, αν θελήσουμε, μπορούμε και να προσθέσουμε αυτό το top end που ίσως λείπει από ένα short scale.

      Δεν είναι λοιπόν τα short scale ούτε μπάσσα "για φλώρους", ούτε μόνο για ανθρώπους με μικρότερα χέρια (που ίσως αισθάνονται άβολα σε μεγαλύτερη κλίμακα) αλλά ούτε και τα full scale είναι τα "αντρικά" μπάσσα. It all comes down to preference.

      Τέλος, θα προτρέψω τους φίλτατους μπασσίστες του forum να πάνε και να δοκιμάσουν ενα short scale, μια και η μαγεία τους είναι διαφορετική, και ποτέ δεν ξέρεις που θα κολλήσεις.

      Αναφέρω επιγραμματικά ορισμένους γνωστούς μπασσίστες που χρησιμοποιούν/ούσαν/έχουν χρησιμοποιήσει short scale μπάσσα.


      Paul McCartney
      John Entwistle
      Allen Woody
      Bob Daisley
      Les Claypool
      Jack Bruce
      Bill Wyman
      Mike Watt
      Stanley Clarke
      Jack Casady
      Phil Lesh
      Peter Hook
      Felix Pappalardi
      Alan Lancaster
      Andy Fraser
      Chris Murphy
      ... Και πάρα πάρα πάρα πολλοί άλλοι, γνωστοί και άγνωστοι.

      Thanks for reading!  
    • jae
      Ημ/νία: 21:08 - 13/01/11 Εισαγωγή: Προκειμένου να προφυλαχθούμε από ορισμένους επιτήδειους που προσπαθούν με δόλο να πουλήσουν αντίγραφα GIBSON ως γνήσια, συγκέντρωσα και σας παραθέτω κάποιες από τις διαφορές που έχουν οι γνήσιες GIBSON σε σχέση με τα αντίγραφα. Αγαπητοί φίλοι,
      Προκειμένου να προφυλαχθούμε από ορισμένους επιτήδειους που προσπαθούν με δόλο να πουλήσουν αντίγραφα GIBSON ως γνήσια, συγκέντρωσα και σας παραθέτω κάποιες από τις διαφορές που έχουν οι γνήσιες GIBSON σε σχέση με τα αντίγραφα.
      ΠΡΟΣΟΧΗ: Ανάλογα με το αντίγραφο, ισχύουν ορισμένες από τις παρακάτω διαφορές και όχι όλες.

      1) ΤΕΛΕΙΩΜΑΤΑ (ΑΚΡΕΣ) ΤΑΣΤΩΝ
      Στις γνήσιες GIBSON, μια από τις πλέον δαπανηρές εργασίες είναι στα τελειώματα των τάστων (σιδεράκια). Οι άκρες των τάστων είναι ακριβώς στο όριο του ξύλου της ταστιέρας, εκεί που αρχίζει το φιλέτο.
      Αντίθετα, σχεδόν σε όλα τα αντίγραφα τα τάστα καβαλάνε το φιλέτο.

      2) ΓΕΦΥΡΑ
      Η γέφυρα στις γνήσιες GIBSON, ρυθμίζεται σε ΥΨΟΣ με δύο μικρές ροδέλες.
      Αντίθετα, σε πολλά αντίγραφα (όχι σε όλα), η γέφυρα δεν έχει ροδέλες και ρυθμίζεται σε ύψος με ίσιο κατσαβίδι, με μια απλή βίδα που έχει την κεφαλή προς τα πάνω.
      Επίσης το πάνω μέρος των saddles (εκεί όπου ακουμπούν οι χορδές) στις GIBSON είναι λεπτό, ενώ σε πολλά αντίγραφα είναι πιο πλατύ.

      3) STOP TAIL
      Στις γνήσιες GIBSON, οι βίδες στο STOP TAIL έχουν κεφαλή με πλατιά εγκοπή, και οι άκρες των δύο άγκιστρων είναι καμπύλες.
      Αντίθετα, στα περισσότερα αντίγραφα (όχι σε όλα), οι βίδες είναι φθηνιάρικες, με λεπτή εγκοπή, ενώ οι άκρες των δύο άγκιστρων είναι κάπως μυτερές.

      4) ΠΟΤΕΝΣΙΟΜΕΤΡΑ – ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗ.
      Στις γνήσιες GIBSON τα ποτενσιόμετρα είναι μεγάλου μεγέθους. Στα πιο σύγχρονα μοντέλα, τα ποτενσιόμετρα έχουν πάνω τους το λογότυπο GIBSON. Επίσης, ο μηχανισμός του διακόπτη είναι πολύ ποιοτικός. Σε αρκετά αντίγραφα (όχι σε όλα) τα ποτενσιόμετρα είναι φθηνιάρικα και μικρά, το ίδιο και ο μηχανισμός του διακόπτη.

      5) ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΜΕΡΗ
      Τα πλαστικά των περισσοτέρων αντιγράφων είναι μέτριας ή κακής ποιότητας και φυσικά είναι μιας στρώσης (1ply)

      6) ΒΑΦΗ
      Στα αντίγραφα η βαφή γίνεται με λούστρο και όχι με νιτρολάκα. Η κιθάρα δείχνει υπερβολικά γυαλιστερή.

      7) ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΘΗΚΗ
      Οι γνήσιες GΙΒSΟΝ έρχονται με σκληρή θήκη που έχει το λογότυπο GIBSON εξαιρούνται τα φθηνά μοντέλα, τα οποία έχουν gig bag με το λογότυπο GIBSON). Επίσης, όλες οι γνήσιες GIBSON έχουν χαρτιά αυθεντικότητας. Τα περισσότερα αντίγραφα δεν έχουν χαρτιά, έστω και πλαστά, και έρχονται με ανώνυμη θήκη.

      Σχετικές φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στο  http://s1094.photobucket.com/albums/i441/jaetos/GIBSON%20vs%20REPLICAS/

      Ελπίζω τα παραπάνω να βοηθήσουν ώστε να μην πέφτουμε θύματα επιτήδειων.
      Με φιλικούς χαιρετισμούς προς όλους τους μουσικούς – φίλους του noiz,

      Γιάννης - jk @ adnet.com.gr
    • Sakis_Gallo
      Ημ/νία: 15:33 - 20/09/11 Εισαγωγή: Ενας μικρός οδηγός για κάποιον που μπαίνει τώρα στο θαυμαστό κόσμο του slide. Εισαγωγή στην Slide κιθάρα

      Σετάρισμα Κιθάρας:
      Καλό θα είναι εφόσον θέλουμε να ασχοληθούμε με το slide να έχουμε μια κιθάρα μόνο για αυτό. Επιβάλετε να σετάρουμε την κιθάρα με ψηλά τις χορδές ώστε να αποφύγουμε το fret buzz. Εγώ πάντα προσπαθώ στα πρώτα τάστα να μην είναι πολύ ψηλά οι χορδές ώστε να μπορώ να παίζω εύκολα τα ακόρντα και όσο πάω προς το 12ο τάστο να  έχω μια κοιλιά στο μανίκι για να μην έχω καθόλου fret buzz. Συνήθως χρησιμοποιούμε χοντρές χορδές για πιο γεμάτο ήχο. Οι 12αρες είναι μια χαρά και δεν θα ζορίσουμε το μανίκι κάνοντας κάποιο κούρδισμα που θέλουν σφίξιμο οι χορδές. Εδώ θέλω να προτείνω την χρήση των flatwound χορδών. Γλιστράει πολύ πιο εύκολα το slide έχουμε λιγότερο θόρυβο από τις χορδές και ο ήχος έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα μουντίλα.

      Επιλογή υλικού slide:
      Η ιστορία λέει ότι το πρώτο slide ήταν ένα μαχαίρι. Την σημερινή εποχή υπάρχουν πολλές επιλογές όσο αφορά το υλικό το μέγεθος και το βάρος. Υπάρχουν ακόμα και slide με Radius ώστε να είναι καλύτερη και ευκολότερη η επαφή με τις χορδές. Nickel, Brass, Glass, Ceramic, όλα είναι καλά το θέμα είναι τι μας βολεύει στο δάχτυλο όσο αφορά το βάρος, το μέγεθος άλλα και στο πως θα “δέσει” με την κιθάρα μας. Εγώ χρησιμοποιώ για κάθε κιθάρα μου slide από διαφορετικό υλικό. Επίσης τα γυάλινα slide της αγοράς συνήθως είναι plexi glass οπότε εάν θέλετε τον ήχο ενός γυάλινου κόψτε το λαιμό ενός μπουκαλιού.

      Κουρδίσματα:
      Στην αρχή καλό είναι να κουρδίσουμε την κιθάρα σε κάποιο ανοιχτό κούρδισμα(Open Tuning). Είναι πολύ πιο εύκολο γιατί μπορείς να πιάσεις ακόρντα σε ένα τάστο. Αυτό συμβαίνει γιατί με τον τρόπο που κουρδίζουμε την κιθάρα οι ανοιχτές χορδές δημιουργούν μια συγχορδία. Επίσης τα περισσότερα Licks παίζονται χρησιμοποιώντας το πολύ 3 τάστα. Το Standard κούρδισμα έχει και αυτό το ενδιαφέρων του. Πέρα από κάποια Standard licks μπορούμε να μπούμε και στην διαδικασία να παίξουμε με slide ότι licks ξέρουμε.
       

      (Ξεκινάμε από την Ε καντίνι και πάμε προς την Ε μπάσο)
      Standard                           Drop D (άλλα η Ε καντίνι)
      E – B – G – D – A – E                     D – B – G – D – A – E

      Open D                      Open E (like Open D but One Tone Up)
      D – A – F# - D – A – D                   E – B – G# - E – B – E

      Open G                      Open A (like Open G but One Tone Up)
      D – B – G – D – G –D                      E – C# - A – E – A - E


      Τεχνική:
      Τώρα θα μου πείτε “μας δουλεύεις ρε φίλε; Υπάρχει σωστή τεχνική στο slide;” Και φυσικά υπάρχει! Το slide μπορεί να το ακούσαμε και να το μάθαμε “βρώμικο” από τους παλιούς μπλουζίστες  αλλά πλέον είμαστε στον 21ο αιώνα και υπάρχουν παίχτες όπως ο Derek Trucks.
      Πρώτα από όλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πλέον παίζουμε άταστη κιθάρα. Οπότε πρέπει να προσέξουμε πολύ το που  “πατάμε”. Δεν χρειάζεται να βάζουμε πολύ δύναμη και το κέντρο του slide θα πρέπει να βρίσκεται ακριβώς πάνω από το τάστο(σιδεράκι). Καλό θα είναι τις πρώτες μέρες που θα παίζουμε να έχουμε συνδεδεμένο το κουρδιστήρι ώστε να βλέπουμε εάν φεύγουμε από το pitch.
      Το slide καλό είναι να το φοράμε στο μικρό δάχτυλο. Έχουμε καλύτερο έλεγχο στο παίξιμο και μπορούμε με τα άλλα τρία δάχτυλα να πιάσουμε εύκολα τα ακόρντα.
      Με πένα η με δάχτυλα; Ότι μας αρέσει και μας βολεύει. Απλός εάν παίξουμε με τα δάχτυλα καλό θα είναι να χρησιμοποιούμε τον μεγάλο(p) σαν down stroke και τον δείκτη(i) σαν up stroke.
      Κάτι άλλο το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό είναι το καθαρό παίξιμο. Δηλαδή να μπορούμε εμείς οι ίδιοι να ελέγχουμε το πόσο βρώμικα θέλουμε να παίξουμε. Αυτός ο έλεγχος μπορεί να γίνει και από τα δύο χέρια.
      Χέρι που κρατάει το Slide:
      Καθώς πατάμε τις χορδές με το slide τα άλλα μας δάχτυλα ακουμπάνε και αυτά τις χορδές(όχι με δύναμη).
      Χέρι που κρατάει την πένα:
      Η παλάμη μας ακουμπάει τις τρεις μπάσες χορδές (Ε – Α – D ) σαν να κάνουμε palm mute. Εννοείται όταν θέλουμε να παίξουμε σε αυτές σηκώνουμε το χέρι μας.
      Όταν παίζουμε κάποιο lick στην Μι καντίνι και φεύγουμε από αυτήν μπορούμε να σταματήσουμε την διάρκεια της ακουμπώντας την με τον παράμεσο(a ). Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και στη Σι αλλά χρησιμοποιώντας τον μέσο(m).


      Προτεινόμενοι καλλιτέχνες:

       Old Blues                         Electric Blues                 Whitey Blues
      Blind Willie Johnson          Muddy Waters                Duane Allman
      Bukka White                       Elmore James             Alan "Blind Owl" Wilson
      Casey Bill Weldon              J.B. Hutto                       Johnny Winter
      Robert Johnson                   Luther Allison                Rory Gallagher
      Son House                           Louisiana Red                Ry Cooder
      Tampa Red                          Hound Dog Taylor        Warren Haynes
                                                                               Derek Trucks
                                                                                Eric Sardinas
                                                                               Jeremy Spencer

      Προτεινόμενα βιβλία εκμάθησης:
      Slide Guitar Licks by Brett Duncan (Progressive)
      Slide Guitar (Fretboard Roadmaps) by Fred Sokolow
      Bottleneck Blues Guitar by Bob Brozman
      Acoustic Guitar Slides by David Hamburger
      The Roots Of Slide Guitar by Fred Sokolow

      Επιμέλεια: Κασόλης Αθανάσιος
      *****@*****.tld  
    • Terry RoscoeBeck5

      Japanese Copies Guide

      By Terry RoscoeBeck5, in Παλιά Άρθρα,

      Ημ/νία: 23:30 - 07/11/11 Εισαγωγή: Καθώς από καιρού εις καιρόν πέφτω επάνω σε διάφορα vintage ιαπωνικά όργανα- κόπιες γνωστών αμερικάνικων- άρχισαν να μου γεννούνται απορίες αναφορικά από το που «κρατάει» η σκούφια τους. Διάφορα «εξωτικά» ονόματα εργοστασίων βρέθηκαν στον δρόμο μου, όπως  Matsumoku, Fujigen Kagi και άλλα, καθώς και μάρκες λιγότερο ή περισσότερο γνωστές.

      Οι Ιάπωνες από τα ‘60s είχαν αρχίσει δειλά- δειλά να «ξεσηκώνουν» αμερικάνικα μοντέλα. Η δουλειά «άνθισε» τα επόμενα χρόνια και τράβηξε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70- αρχές του ‘80, οπότε οι «γιάνκηδες» Fender, Rickenbacker, Gibson-  άρχισαν να τους απειλούν με μηνύσεις. Γνωστό το παράδειγμα της Tokai- και έτσι μας προέκυψαν οι διαβόητες «lawsuit guitars». Stratocaster, Les Paul, SG, 4001… από όλα τα καλά έβγαζαν τα ιαπωνικά εργοστάσια, κάτω από πλήθος brand names.  

       Μετά το «κυνηγητό» οι Japs έβαλαν τέλος στις κόπιες, όπου σύμφωνα με όσα καταθέτουν στο net ιδιοκτήτες τους ή ειδικοί επί των συγκεκριμένων οργάνων, πολλά από αυτά ήταν υψηλής ποιότητας.

      Ο λόγος ήταν ότι οι κατασκευαστές τους, σκόπευαν την Ιαπωνική αγορά και ήθελαν να παρουσιάσουν ανταγωνιστικά όργανα σε σχέση με τα αμερικάνικα- με καλά ξύλα- hardware, αλλά σε ελκυστικές τιμές για τους ιθαγενείς. Βέβαια στην πορεία τα όργανα άρχισαν να κυκλοφορούν και σε Ευρώπη και Αμερική. Για παράδειγμα, στην Αγγλία το γνωστό μουσικό μαγαζί Rose Morris, στα ‘70s έδινε παραγγελίες στους Ιάπωνες για κόπιες Rickenbacker μπάσων υπό την επωνυμία Shaftesbury.

      Βέβαια και στην περίπτωση των «lawsuit guitars», υπήρχαν καλύτερα και χειρότερα όργανα, με ανώτερα ή κατώτερα specs και εν κατακλείδι ότι πλήρωνες αυτό έπαιρνες.

      Η δε πλάκα είναι, ότι την δεκαετία του ’70 τόσο η Fender όσο και η Gibson είχαν αρκετά θέματα με την ποιότητα των παραγόμενων οργάνων τους, την ώρα που οι ιάπωνες κόπιαραν με επιτυχία τα 50’s και 60’s μοντέλα των αμερικάνων. Άλλο ένα σημείο ιαπωνικής «υπεροχής», ήταν τα ξύλα: Οι αμερικάνοι από το 1974 είχαν υπογράψει την συνθήκη CITES  (the Convention on International Trade in Endangered Species of wild fauna and flora), που σε απλά ελληνικά σημαίνει: Bye- bye Brazilian rosewood για τις αμερικανικές εταιρίες. Αντίθετα οι ιάπωνες συνέχισαν να το χρησιμοποιούν στα αντίγραφα τους τουλάχιστον μέχρι το 1980, οπότε και η χώρα του «ανατέλλοντος ηλίου» υπέγραψε την CITES.

      Η ιστορία «lawsuit guitars» είναι αρκετά χαοτική. Πάντως μετά από googlαρισμα και μια σχετική έρευνα, έπεσα πάνω σε αυτό: Έχουμε την ονομασία του εργοστασίου και ακολουθούν τα παραγόμενα brands. Μέσα στην λίστα μπορεί να αναγνωρίσετε κάποια μάρκα που έπεσε στα χέρια σας, κατά τους... νεανικούς σας χρόνους.  
       
      Fujigen Gakki:

      Contract Manufacturing for: Antoria, Epiphone, Greco, Ibanez, Jason, Mann, Odessa, Orville by Gibson, Penco, Univox, Yamaha, Kent, Hohner

      Sales Brands: Oakland, Beck Bridge, Goldentone Grant Isonez, P. visitors, Pearl, Polaris, Sakai, Ventura


      Guyatone:

      Exclusive: Capri, Crown, GUYATONE, Guya, Fandel, Imperial, Saturn

      Contract Manufacturing for: Apollo, Audition, Decca, Domino, Futurama, Hondo, Kent, Kingston, Ibanez, Orpheum, Silvertone, Suzuki

      Sales Brands: Barclay, Beltone, Broadway, Capri, Crestwood, Elko, Feather, G. Rossi, Howard, Hi-Lo, Ideal, Johnny Guitar, Kimberly, Lafayette, Lindell, Maier, Marco Polo, Marquis, Maximus, Melodies, Montclair, Omega, Orpheus, Prestige, Recco, Royalist, St George, Silhouette, Sorrento, Toledo, Vernon, Victoria, Zen-On, Zenta


      Kasuga:

      Exclusive: Kasuga, Tokai, Goban

      Contract Manufacturing for: Burny, Conrad, Fernandes, Hondo

      Sales Brands: Heerby, Ganson, Emperador, Madeira, Asco, Orville


      Kawai/Teisco:

      Exclusive: Del Rey, Kawai, Teisco, Teisco Del Rey

      Contract Manufacturing for: Arbiter, Audition, Apollo, CBS, Decca, Imperial, Kay, Kent, Kingston, Ibanez (60's), Noble, Silvertone, Tele Star

      Sales Brands: Arirang, Band Master, Barth, Daimaru, Devoc, Diasonic, Dispender, Duke, Heit Deluxe, Hi-Lo, Holiday, Jedson, Kimberly, Keefy, Lindell, Melody, MCM, Noble, Prestige, Philharmonic, Randall, Regina, Rexina, Sakai, Satellite, St Georges, Schaffer, Shadow, Sorrento, Sterling, Swinger, Tonemaster, Top Twenty, Winston, Zeus


      Matsumoku:

      Exclusive: Arai, Aria, Aria Diamond, Electra, Stewart, Tempo, Ventura, Westbury

      Contract Manufacturing for: Columbus, Conrad, Domino, Epiphone, Greco, GUYATONE, Ibanez, Washburn (Wing-and Stage-series), Westone, Yamaha

      Sales Brands: Arita, Barclay, Cimar, Custom, Dia, El Maya, Fell, Gallan, Gigan, Hi.Lo, Howard, Lindberg, Lyle, Luxor, Maxitone, Maya, Mayfair, Montclair, Pan, P. visitors, Raven, Sekova, Skylark, Univox , Vision, Volhox


      Tombo:

      Exclusive: Morris

      Contract Manufacturing for: Norma

      Marks Distribution: Angelica, Asama, Columbus, Condor, Duke, Horugel, Kinor, Montaya, Queen, Regina, Schaffer, Yamato


      Terada

      Contract Manufacturing for: Grapham, Gretch, Joo Dee, Morris, Orville, Vesta and Fender Japan

      Υπάρχουν και αυτά τα brands για τα οποία όμως δεν έχει γίνει γνωστό σε ποια εργοστάσια παραγόντουσαν: Ayar, Astrotone, Beeton, Bradford, Bruno, Conqueror, Calif., Canora, Cipher, Coronado, Cutler, Demian, Eros, Fresher, Holiday, Intersport Mark Lero, Mako, Marlin, Master, Matador, Mellowtone , Memphis, Montaya, Orlando, Pleasant, Regent, Sigma, Solola, Tamaki, Trump, MegaTones, Westminster.
    • krknow
      Ημ/νία: 01:00 - 02/12/11 Εισαγωγή: Οδηγίες για να μετατρέψετε έναν humbucker από 2 wire σε 4 wire για να μπορείτε να τον σπλιτάρετε ή οτιδήποτε άλλο. Περνούμε έναν μαγνήτη με 2 καλώδια, στην περίπτωση μας είναι ο 59αρης seymour duncan.

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm001.jpg

      Βγάζουμε την μονωτική ταινία

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm002.jpg

      Μετά ξεβιδώνουμε τις τέσσερις βίδες που συγκρατούν τα πηνία

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm003.jpg

      και τα βγάζουμε απο τη βάση

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm004.jpg

      κόβουμε το καλώδιο από τα πηνία

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm005.jpg
      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm006.jpg

      και με το κολλητήρι ξεκολλάμε τη γείωση απο τη βάση

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm007.jpg

      Ακολουθώντας τον κώδικα χρωμάτων της seymour duncan (το οποίο δεν ειναι υποχρεωτικό, απλά επειδή στη περίπτωση μας ο μαγνήτης είναι SD το κάνουμε για ευκολία και για να ξέρουμε μελλοντικά τι μας γίνεται) κολλάμε το καινούργιο καλώδιο.

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/seymour.jpg

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/wire.jpg

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm008.jpg

      και μετά με θερμοσυστελλόμενο καλύπτουμε τις κολλήσεις

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm009.jpg

      Μέτα κολλάμε τη γείωση στη βάση

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm010.jpg

      Βιδώνουμε τα πηνία στη βάση

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm011.jpg

      και είμαστε έτοιμοι

      http://i916.photobucket.com/albums/ad8/krknow/humbucker 2 to 4 wire mod/sm012.jpg

      Χρονος περιπου 15-20 λεπτα σε χαλαρους ρυθμους
    • kbasilis

      DIY Flamenco capo

      By kbasilis, in Παλιά Άρθρα,

      Ημ/νία: 16:59 - 25/04/12 Εισαγωγή: Απλή κατασκευή για ενα φλαμένκο καποτάστο Παίρνουμε μια ξύλινη σφραγίδα αφαιρούμε τα γραμματα της και τις κόλες απο αυτα. Με προσοχη στρίβουμε το χερουλακι της για να ξεκολλήσει.
      Τωρα έχουμε χερουλακι του καποταστου και το σωμα του να μου επιτραπεί να το πω, με τρύπα και πείρο σε ίδιες διαστάσεις.

      Ανοίγουμε τρυπες σε χερούλι και σωμα στο πάχος της πετονιάς μας(εγω εβαλα μια παλια ΣΙ).

      http://www.noiz.gr/articles/3_26_04_12_9_30_15.jpeg

      Απο την κατω μεριά του σώματος εκει που θα πατανε οι χορδες δηλ. φαρδαίνουμε  την τρυπα που ανοιξαμε για την πετονια, σε βαθος λιγο παραπανω απο την επιφανεια για να μπαίνει εκει ο κομπος της πετονιάς, το ιδιο και στο χερουλι.

      http://www.noiz.gr/articles/3_26_04_12_9_31_43.jpeg

      Περναμε την πετονια απο το προστατευτικό για την κιθαρα,εγω εχω βαλει την μόνωση απο καλώδιο (καλυτερα δερματακι αν υπαρχει) και στην συνεχεια απο το σωμα και το χερουλι και δένουμε τους κόμπους.

      Στο κατω μερος του σωματος μπαινει αυτοκόλλητο ταπιτακι που βαζουν κατω απο τις καρεκλες για να μην τρίζουν και γρατζουνανε.

      http://www.noiz.gr/articles/3_26_04_12_9_36_14.jpeg

      Στην τοποθέτηση καλο ειναι να το παταμε λιγο απο πισω δηλ. απο την μεριά που ανοιξαμε την τρυπα της πετονιας για να μην σφίξει μονόπατα.

      http://www.noiz.gr/articles/3_26_04_12_9_37_29.jpeg

      ΠΡΟΣΟΧΗ στην σφραγίδα η τρύπα της με το πυρακι του χερουλιου να ειναι οσο γίνεται ακριβως γιατι αλλιως στο σφίξιμο το πειρακι θα κάθεται λοξά στην τρυπα υπαρχει και περιπτωση να λασκάρει απο μονο του.
      Καλο ειναι το προστατευτικό να καλυπτει μεχρι τις γωνίες απο το καπο για να μην γεμίσει γραμμές.

      http://www.noiz.gr/articles/3_26_04_12_9_41_33.jpeg

      Αυτα απο εμενα συγνώμη για τυχόν λαθη ελπιζω να σας φανεί χρήσιμο.

      Γεια χαρα!!!
    • Yannis Methenitis
      Ημ/νία: 23:06 - 12/07/12 Εισαγωγή: Ιδού το δίλημμα! Θα μου πείτε γιατί είναι δίλημμα; Αφού τα δύο κάνουν διαφορετική δουλειά. Σχεδόν... Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός μέσου κιθαρίστα όπως εγώ π.χ. που κάνει τις εξής δουλειές:

      1. Σπίτι. Παίξιμο / μελέτη / ηχογράφηση.
      2. Πρόβα σε προβάδικο.
      3. Live σε χώρους που δεν έχουν εγκατάσταση για live. (cafe, bar, κ.α.)
      4. Live σε χώρους με εγκατάσταση για live.

      ΟΚ λοιπόν... ας τα αναλύσουμε ένα - ένα.

      1. Στο σπίτι στήνω την πεταλιέρα με ήχους δικούς μου όταν παίζω και ανάλογα με τα κομμάτια που μελετάω. Το γεγονός πως έχει εξελιχτεί τόσο το modelling βοηθάει πολύ. Εχω κάποια ακριβά πετάλια και κάνω A/B τεστ με τα αντίστοιχα της πεταλιέρας και οι διαφορές είναι ελάχιστες αν όχι ανύπαρκτες. Μια το ένα είναι καλύτερο και μια το άλλο ανάλογα με την διάθεση μου. Το ίδιο ισχύει και για την ηχογράφηση αφού μπορώ να ηχογραφήσω direct. Μπορώ να ακούσω με ακουστικά, στο ηχοσύστημα του υπολογιστή ή σε ένα μικρό ενισχυτή για χρήση σπιτιού. Στη δική μου περίπτωση τον Roland Cube 30.

      2. Στο προβάδικο υπάρχουν ενισχυτές και δεν χρειάζεται να κουβαλήσω δικό μου. Για να πάω στην πρόβα λοιπόν και να έχω τον ήχο μου (όσο πιό κοντά γίνεται) παίρνω την κιθάρα και την πεταλιέρα μου. Απλά, ελαφρά με το μετρό ή τη μοτοσυκλέτα. Δύο τσάντες στον ώμο κι έφυγα. Βοηθάει βέβαια το ότι έχω διαλέξει μια μικρή Boss ME-20 που είναι μόλις 2-3 κιλά με τα καλώδια. Δεν έχει την ηχητική ευελιξία μιας μεγαλύτερης, έχει μικρότερη επιλογή εφέ αλλά τα distortion, modulation, delay, reverb που είναι το ψωμοτύρι, με καλύπτουν. Τι να κάνεις; Δεν μπορείς να τα 'χεις όλα. You win some, you lose some. Με το ελαφρύ φορτίο κινούμαι ευκολότερα.

      3. Στα cafe-bar που δεν έχουν ηχητική εγκατάσταση πρέπει να φέρεις εσύ... Ωραία. Παίρνεις το μικρό Ρ.Α., βάζεις τα μικρόφωνα των τραγουδιάρηδων, συνδέεις τα πλήκτρα και το μπάσο με D.I. Tην κιθάρα; Μια λύση είναι να φέρεις τον ενισχυτή σου. Συνήθως οι χώροι αυτοί δεν θέλουν εντάσεις γιατί θα τους κυνηγήσουν οι γείτονες ένεκα έλλειψης ηχομόνωσης. Ο Cube με καλύπτει αλλά μπορώ να συνδέσω και το stereo out της πεταλιέρας στη μικροφωνική... Και είναι και στέρεο... Λες στα ντραμς να παίζουν χαμηλά με rods και είσαι σένιος.

      4. Στα Live bar που μπορείς να παίξεις σε μεγάλες εντάσεις (αν και εφ όσον το θες δηλαδή) συνήθως διαθέτουν ενισχυτές αλλά και κάποιον "ειδικό" που προτιμάει να έχει τους δικούς του όπως είναι με τα μικρόφωνα τους, γιατί τους... ξέρει. Λέει... Και δεν έχει κι άδικο στην τελική. Ξέρω κάποιον κιθαρίστα που διέθετε Mesa Boogie και δεν του επέτρεπε ο μαγαζάτορας να παίζει με αυτόν γιατί τους ξεκούφαινε... Ποιόν; Τον κουφό ηχολήπτη!  Προτιμούν λοιπόν τις δοκιμασμένες λύσεις, ιδιαίτερα όταν παίζει διαφορετική μπάντα κάθε νύχτα.

      http://www.noiz.gr/articles/3_12_07_12_9_14_26.jpeg

      Η αλήθεια όμως είναι πως γουστάρω το λαμπάτο overdrive ενός καλού και ακριβού ενισχυτή. Πάντα είχα έναν τέτοιο την εικοσαετία που έπαιζα σχεδόν καθημερινά. Βέβαια τότε δεν υπήρχαν πεταλιέρες. Και φυσικά δεν θα βάλω πεταλιέρα με πΣιφιακή ή τρανζιστοράτη (αναλογική για τους νεότερους) παραμόρφωση μπροστά στη λάμπα!
      Ναι, να πάρω τον Boogie ή τον vintage super-duper ενισχυτή. Ηχάρα! Ασε δε που όταν το λες στους κολλητούς σου ή σε ρωτούν με τι παίζεις, ανεβαίνουν οι μετοχές σου. Για την οικογένεια πάντως, δεν ξέρω αν έχουν την ίδια γνώμη...

      http://www.noiz.gr/articles/3_12_07_12_9_18_44.jpeg

      Αλλά τελικά πότε θα τον παίζω τον ενισχυτή; Πως θα τον αποσβέσω;

      1. Στο σπίτι θα παίζει στο 1.
      2. Στην πρόβα θα παίξω με άλλον.
      3. Στο μικρό live θα μας μαζέψει το αυτόφωρο.
      4. Στο live bar... ίσως αλλά βαριέμαι και την... μετακόμιση των 20+ κιλών.

      Οπότε... μήπως μου διαφεύγει κάτι;

      Μήπως... λέω μήπως η ευχρηστία της πεταλιέρας μας κάνει να σκεφτούμε διαφορετικά; Και δεν εννοώ τα πεταλάκια πάνω στo pedalboard με τις εγγενείς αδυναμίες τους που για να φτιάξεις αντίστοιχη πεταλιέρα θα κοστίσει σχεδόν όσο ένας λαμπάτος, με πιθανό προβληματικό matching και μικρή ευελιξία χωρίς μνήμες και simulators. Μήπως ο παλιός καλός λαμπάτος έχει θέση στα studio ηχογράφησης όπου δεν χρειάζεται να μετακινείται, δίνει ωραίο ήχο και ταυτόχρονα λειτουργεί σαν κράχτης; Επαγγελματική προσέγγιση.

      Για τους ημι-επαγγελματίες και χομπίστες μήπως κάνει για το σπίτι και δη στο σαλόνι για να τον καμαρώνουμε; Αλλά όμως είναι σαν είδος πολυτέλειας για τον εργαζόμενο στην Ελλάδα του 2012. Μου θυμίζει ένα φίλο που έχει μια μοτοσυκλέτα Yamaha XT600 για να κάνει τη δουλειά του και μια ευαίσθητη Triumph Bonneville του '80 για να πάει καμια βόλτα τις γιορτές. Βέβαια οι λαμπάτοι σήμερα δεν είναι σαν την Bonneville που θέλει μανιβέλα και προσευχή για να πάρει μπρος. Πεταλιέρα βρίσκεις απο 100 ευρώ με όλα τα καλούδια και με τσαντούλα για τον ώμο. Ασε δε που παραμένει η μέση σου στη θέση της. Και προπάντων πάντα έχεις τον ήχο σου όπου κι αν πας!

      Οπότε απο εκεί που έλεγα να πάρω μια μικρή αλλά ακριβή κεφαλή με το ανάλογο ηχείο, όταν τα βάζω κάτω, δεν βγαίνει η εξίσωση. Είδατε που τελικά υπάρχει το δίλημμα;



      Συζήτηση για το άρθρο στο: http://www.noiz.gr/index.php?topic=194405.0
    • sofison
      Ημ/νία: 13:23 - 05/02/13 Εισαγωγή: Κατά την αναζήτησή μου τα τελευταία χρόνια στο χώρο της οργανοποιίας (κυρίως ηλεκτρικής κιθάρας), συνάντησα πολλές φορές το πρόβλημα που αφορά την ονομασία των ξύλων που χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως, από τις διάφορες εταιρίες και luthiers ανά τον κόσμο. Επίσης παρατηρώντας το φόρουμ τον τελευταίο καιρό (καθώς επίσης και αλλά ελληνικά και ξένα φόρουμ) διαπίστωσα ότι πολύ φίλοι πλέον μπαίνουν στην διαδικασία να ξεκινήσουν την κατασκευή ή την συναρμολόγηση ενός οργάνου.

      Θέλοντας να βοηθήσω λοιπόν παραθέτω τον παρακάτω κατάλογο με τις ονομασίες των κυριότερων ξύλων, έτσι όπως αυτά ονομάζονται σε Ευρώπη και Αμερική, καθώς επίσης και στην εγχώρια αγορά.

      Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στο ότι πολλές φορές το ίδιο ξύλο ανάλογα με την περιοχή και τον τρόπο που φυτρώνει και αναπτύσσεται μπορεί να έχει διάφορες ονομασίες. Για αυτό τον λόγο έχω παραθέσει με έντονη γραμματοσειρά την συνήθη ονομασία που αναφέρεται από διάφορους κατασκευαστές οργάνων.

      •   alder = σκλήθρο ή κλήθρα / American Red Alder   
      •   ash = δεσποτάκι, φράξος, μελιό (μελιά) / Swamp Ash, Southern American ash
      •   poplar, tulipwood, aspen = λεύκα, λιριόδεντρο / Poplar
      •   basswood = φλαμούρι, τήλιο / Basswood
      •   beech = οξυά
      •   birch = σημύδα / Birch
      •   cherry = κερασιά / American Cherry
      •   hackberry = μελικοκιά (ψευδοκαραγάτσι)
      •   maple (hard ή rock) = σφένδαμος, κελεμπέκι, κατσαρό ή μουαρέ  / Hard Maple, Curly maple, Quilted maple, Flame Maple, Figured maple, Spalted maple, Burl maple, Birdseye Maple
      •   oak = δρυς / American Red Oak
      •   sycamore ή lacewood = πλάτανος / Lacewood   
      •   walnut = καρυδιά / Black Walnut
      •   mahogany = μαόνι (Αφρικανικό και Ονδούρας) / African Mahogany, Honduras Mahogany
      •   sapele = σαπέλι (είδος μαονιού) / Sapele
      •   korina = κορίνα / Κορίνα, White Limba, Black Limba
      •   wenge = βέγκε / Wenge   
      •   rosewood = παλίσανδρος / Indian Rosewood
      •   pine = πεύκη, κουκουναριά / Pine
      •   spurce  = ερυθρελάτη / Sitka Spurce
      •   chestnut = καστανιά
      •   Koa ή acacia = ακακία/ Koa, Acacia
      •   blackwood/ Blackwood   
      •   pau ferro ή brazilwood / Pau Ferro   
      •   padauk ή padouk / Padouk     
      •   olive = ελιά (συνήθως ρίζα ελιάς)
      •   ebony = έβενος Αφρικής (macassar ebony) / Ebony    
      •   ovangkol / Ovangkol   
      •   bubinga / Bubinga
      •   cocobolo / Cocobolo
      •   Purple Heart / Purple Heart
      •   Ziricote / Ziricote
      •   Zebrawood / Zebrano


      Καλή τύχη στην αναζήτησή σας!!!
    • Yannis Methenitis
      Ημ/νία: 11:10 - 24/10/13 Εισαγωγή: Είναι σημαντικό να συνδυάζουμε σωστά τα μεγάφωνα στις καμπίνες (ηχεία) ή και καμπίνες ολόκληρες. Ο ένας λόγος είναι γιατί έτσι θα πετύχουμε την απόλυτη απόδοση ισχύος και ο άλλος γιατί μπορεί να δημιουργηθούν συνθήκες που θα κάνουν κακό στον ενισχυτή.

      Οι πιο διαδεδομένοι τρόποι σύνδεσης είναι σε σειρά και παράλληλα.

      Σε σειρά είναι όταν το δεύτερο συνδέεται αμέσως μετά το πρώτο.

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=200840.0;attach=43741;image

      Παράλληλη σύνδεση είναι όταν π.χ. ο ενισχυτής έχει 2 εξόδους και το καθε μεγάφωνο συνδέεται σε διαφορετική ή όταν απο την έξοδο τα καλώδια μοιράζονται ως εξής:

      http://www.noiz.gr/index.php?action=dlattach;topic=200840.0;attach=43739;image

      Οταν συνδέουμε τα μεγάφωνα μεταξύ τους το φορτίο τους αλλάζει ως εξής:

      Σύνδεση σε σειρά 2 μεγαφώνων
      Δύο 2 ohm μεγάφωνα = 4 ohm
      Δύο 4 ohm μεγάφωνα = 8 ohm
      Δύο 8 ohm μεγάφωνα = 16 ohm


      Παράλληλη σύνδεση 2 μεγαφώνων
      Δύο 4 ohm μεγάφωνα = 2 ohm
      Δύο 8 ohm μεγάφωνα = 4 ohm
      Δύο 16 ohm μεγάφωνα = 8 ohm


      Παράλληλη σύνδεση 4 μεγαφώνων
      Τέσσερα 8 ohm μεγάφωνα = 2 ohm
      Τέσσερα 16 ohm μεγάφωνα = 4 ohm
      Τέσσερα 32 ohm μεγάφωνα = 8 ohm
    • myster_maze
      Ημ/νία: 16:56 - 13/12/13 Εισαγωγή: Μιας και είναι κλασική η απορία: «Έχω τον τάδε ενισχυτή, μπορώ να τον συνδέσω με αυτή την καμπίνα;» ή «Έχω αυτόν τον combo μπορώ να αλλάξω το μεγάφωνο και αντί για 4Ω που έχει να βάλω 8Ω;» ή «Έχω 60W ενισχυτή combo μπορώ να βάλω 15W μεγάφωνο;», είπα να γράψω αυτό το άρθρο και να εξηγήσω με όσο το δυνατόν πιο απλά λόγια τι πρέπει να γνωρίζει κανείς ώστε να μην κάνει κάποια επιβλαβής σύνδεση. Κατ’αρχάς όταν αναφερόμαστε σε ενισχυτή κιθάρας ή μπάσου είτε μιλάμε για combo (combination) είτε για κεφάλι (head). Ο combo αποτελείται από τον ενισχυτή και το μεγάφωνο ή τα μεγάφωνα αν έχει παραπάνω από ένα, ενώ το κεφάλι μόνο από τον ενισχυτή και θέλει εξωτερική καμπίνα η οποία έχει μέσα τα μεγάφωνα.

      1) Φορτίο (Load)

      Όλοι οι μονοφωνικοί τελικοί ενισχυτές έχουν μία έξοδο, τώρα αν εμείς βλέπουμε δύο, τρία ή και περισσότερα βύσματα είναι ευκολίες του κατασκευαστή (βλ.manual) πχ για την σωστή προσαρμογή του φορτίου, για σύνδεση εξωτερικής καμπίνας, κτλ.

      Σε αυτή την έξοδο λοιπόν, συνδέουμε το λεγόμενο φορτίο το οποίο δεν είναι κάτι άλλο παρά το σύνολο των μεγαφώνων, από ένα μέχρι όσα θέλουμε! Όχι, δεν υπάρχει περιορισμός. Αν αυτά βρίσκονται μέσα σε combo ή σε εξωτερική καμπίνα δεν έχει σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι να γνωρίζουμε το σύνολό τους σε Ohm και φυσικά σε Watt.

      Τα Ohm για να δούμε αν ταιριάζουν με την εμπέδηση (σύνθετη αντίσταση ή απλά αντίσταση) της εξόδου του ενισχυτή μας και τα Watt για να ξέρουμε αν αντέχουν την ισχύ του ενισχυτή μας.

      Εδώ να σημειωθεί ότι,
      α) αν τα Ohm του φορτίου είναι λάθος πρώτα κινδυνεύει από βλάβη ο ενισχυτής και μετά το φορτίο
      ενώ
      β) αν τα Watt του φορτίου είναι λάθος πρώτα κινδυνεύει από βλάβη το φορτίο και μετά ο ενισχυτής.

      2) Υπολογισμός Ohm φορτίου

      Το σύνολο τους σε Ohm βρίσκεται εύκολα εφόσον γνωρίζουμε την συνδεσμολογία τους, δηλαδή αν είναι συνδεδεμένα σε σειρά ή παράλληλα.

      Αν είναι σε σειρά ισχύει,  Rs = R1 + R2 + R3 + … + Rn

      και αν είναι παράλληλα, 1/Rp = 1/R1 + 1/R2 + 1/R3 + … + 1/Rn

      Όταν έχουμε μόνο δύο μεγάφωνα ή δύο σύνολα μεγαφώνων πχ δύο καμπίνες 2x12 απλοποιούνται και οι δύο τύποι:
      Rs = R1 + R2
      και
      1/Rp = 1/R1 + 1/R2 ή Rp = R1R2 / (R1+R2)

      Αν τα μεγάφωνα ή οι καμπίνες είναι τα ίδια Ohm συμβαίνει το μαγικό,
      Rs = nR
      και
      Rp = R/n, όπου n ο αριθμός των φορτίων.

      Δηλαδή δύο 8Ω σε σειρά μας δίνουν σύνολο 16Ω, ενώ δύο 8Ω παράλληλα μας δίνουν σύνολο 4Ω, τέσσερα 16Ω παράλληλα μας δίνουν 4Ω ενώ τέσσερα 16Ω σε σειρά 64Ω.

      Εδώ και μια φωτό με πιθανές συνδέσεις,
      http://www.mojotone.com/site/images/Speaker-Wiring-Diagram.gif

      3) Υπολογισμός Watt φορτίου

      Το σύνολο σε Watt είναι αρκετά εύκολο να βρεθεί: είτε σε σειρά είτε παράλληλα απλά αθροίζουμε. Τέσσερα μεγάφωνα 50W το καθένα, είτε είναι παράλληλα είτε σε σειρά ή και συνδυασμός σειράς και παράλληλα (βλ. Marshall 4x12), είναι 200W.

      Ωραία, μιας και γνωρίζουμε τώρα τα Ohm και τα Watt από το φορτίο μας μένει να δούμε αν μπορούμε τελικά να το συνδέσουμε στον ενισχυτή μας.

      4) Ισχύς vs Φορτίο

      Εδώ θα χρειαστεί να φέρουμε άλλον ένα τύπο στην επιφάνεια,
      Ρ = VI, όπου Ρ η ισχύς, V η τάση και Ι το ρεύμα.

      Σύμφωνα με το νόμο του Ohm ισχύει και V = IR οπότε η ισχύς ισούται και με
      P = V^2/R

      Από τον τελευταίο τύπο βλέπουμε ότι η ισχύς και το φορτίο είναι αντιστρόφως ανάλογα. Δηλαδή διπλασιάζεται το φορτίο, η ισχύς πέφτει στο μισό ενώ όταν γίνεται το φορτίο μισό, η ισχύς διπλασιάζεται! Η τάση φυσικά παραμένει σταθερή δεδομένου ότι και το σήμα εισόδου είναι σταθερό.

      Είτε μιλάμε για τρανζιστοράτο, είτε για λαμπάτο ισχύουν ακριβώς οι ίδιοι τύποι!

      Παρακάτω θα αναλύσουμε τι συμβαίνει σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά γιατί παρόλο που ισχύουν οι ίδιοι τύποι, δεν παρουσιάζουν την ίδια συμπεριφορά σε διαφορετικές τιμές φορτίου.

      5) Ενισχυτής και Φορτίο

      Πρώτα από όλα είναι απαραίτητο να διαβάσουμε τις οδηγίες (manual) του κατασκευαστή γιατί στα specifications θα λέει πόσα Watt είναι ο ενισχυτής και στα πόσα Ωμ, είναι βασικό να το γνωρίζουμε αυτό πριν συνδέσουμε το όποιο φορτίο.

      Προσοχή: Ποτέ μα ποτέ δεν συνδέουμε ένα φορτίο στον ενισχυτή μας με ότι να'ναι καλώδιο πχ κιθάρας, ΠΑΝΤΑ με καλώδιο ηχείου!

      a) Transistor – οι λεγόμενοι solid state

      Στο manual θα μας λέει σίγουρα το minimum φορτίο που μπορούμε να συνδέσουμε και πόσα Watt είναι σε αυτή την τιμή πχ.
      Minimum load 4 ohm – 200W

      Αν είναι σοβαρός ο κατασκευαστής θα μας λέει και πόσα Watt είναι ο ενισχυτής σε διάφορες τιμές φορτίου πχ.
      200W – 4 ohm (minimum load)
      160W – 8 ohm

      Σύμφωνα με τα παραπάνω μπορούμε να συνδέσουμε ότι φορτίο θέλουμε από το minimum load και πάνω, απλά όσο ανεβαίνουμε η ισχύς χαμηλώνει.

      Εδώ θα παρατηρήσει κάποιος ότι στο manual του ενισχυτή του διαβάζει πχ ότι στα 4Ω τα Watt δεν είναι τα διπλάσια από ότι στα 8Ω, όπως μας τα λέει η θεωρία. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν και απώλειες, οπότε σχεδόν πάντα θα βλέπουμε ότι στο διπλάσιο φορτίο η ισχύς είναι κάτι παραπάνω από το μισό.

      Οκ! Όμως «τι θα συμβεί αν συνδέσω φορτίο κάτω από το minimum που ορίζει ο κατασκευαστής?».
      Το minimum load που έχει ορίσει ο κατασκευαστής είναι και το σημείο όπου ο ενισχυτής είναι σχεδιασμένος να δώσει την maximum ισχύ του. Αν συνδέσουμε φορτίο πιο χαμηλά από το minimum load η ισχύς θα ανέβει τόσο ώστε δεν θα υπάρχει πχ επαρκής ψύξη για τα τρανζίστορ ισχύος ή το ρεύμα μπορεί να ξεπεράσει το maximum ρεύμα που αντέχουν ή ο μετασχηματιστής τροφοδοσίας να ξεπεράσει τα όρια του και πάει λέγοντας, άρα υπάρχει κίνδυνος να «καεί» ο ενισχυτής.
       
      Στην αντίθετη περίπτωση δηλαδή με φορτίο περισσότερο από το minimum load πχ 8Ω, 16Ω, 32Ω, κτλ (ακόμη και άπειρο, ανοιχτή έξοδος), δεν υπάρχει απολύτως κανένας κίνδυνος, τα ρεύματα μειώνονται, οι θερμοκρασίες πέφτουν απλά όσο ανεβαίνουμε θα πέφτει η ισχύς.

      b) Tube amps - οι λεγόμενοι "λαμπάτοι" ή ενισχυτές λυχνίας

      Εδώ το manual θα είναι λίγο πιο πολύπλοκο! Δεν θα μπορέσω να αναφέρω όλες τις περιπτώσεις αλλά πιστεύω θα σας καλύψω με τις δύο πιο συνηθισμένες.

      Συνήθως οι λαμπάτοι έχουν ένα ή δύο βύσματα από πίσω. Η μία περίπτωση είναι να έχουν εξωτερικό διακόπτη για επιλογή impedance (εμπέδησης) και τα βύσματα να είναι συνδεδεμένα παράλληλα άρα και τα φορτία συνδέονται παράλληλα. Η άλλη περίπτωση είναι να υπάρχει μια βασική έξοδος και μια για δεύτερο φορτίο, στη βασική βάζουμε το πρώτο φορτίο και στην άλλη το δεύτερο, εσωτερικά γίνεται η κατάλληλη επιλογή impedance με την χρήση συνήθως switched jacks σύμφωνα με την σχεδίαση του κατασκευαστή.

      Αυτό που αλλάζει ο διακόπτης impedance ή τα switched jacks είναι τα λεγόμενα taps ή λήψεις στο δευτερεύον του μετασχηματιστή εξόδου. Ποστάρω και μια φωτό με impedance switch να δείτε πως είναι,
      http://soundcitysite.com/sc_120_ot.jpg

      Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση ο εξόδου να έχει μόνο ένα τύλιγμα, άρα είμαστε περιορισμένοι με τις επιλογές φορτίου.

      Ο λόγος που οι εξόδου έχουν λήψεις πχ 4Ω/8Ω/16Ω είναι γιατί αν η αποκλίση του φορτίου είναι μεγάλη υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί σοβαρή βλάβη (με τεράστιο κόστος) αφού οι τελικές ή ο εξόδου ή και τα δύο, θα "καούν". Δεν αναφέρουμε καν την περίπτωση καταστροφής ενός εξόδου vintage ενισχυτή όπου η αλλαγή του θα επιφέρει και τεράστια μείωση στην μεταπωλητική του αξία.

      Τώρα αν σε έναν εξόδου συνδέσουμε ένα φορτίο διαφορετικό από αυτό για το οποίο έχει σχεδιαστεί, δηλαδή στην λήψη πχ 8Ω συνδέσουμε ένα φορτίο 4Ω ή 16Ω, λέγεται mismatch!

      Υπάρχουν κάποια ασφαλή mismatch αλλά θα πρότεινα να μην τα αναφέρουμε εδώ γιατί το πόσο ασφαλή είναι εξαρτάται καθαρά από την κατασκευή του ενισχυτή και σε περίπτωση που σε κάποιον συμβεί ζημιά δεν θα ήθελα να είμαι ο υπαίτιος.  

      - Σε περίπτωση mismatch προς τα κάτω -όπως ήδη γνωρίζουμε- η ισχύς ανεβαίνει άρα και τα ρεύματα. Αν ο εξόδου δεν είναι σχεδιασμένος να αντέξει αυτή την αύξηση, θα καεί το συγκεκριμένο τύλιγμα. Αλλά και να αντέξει θα ανέβουν τόσο τα ρεύματα στο πρωτεύον του, που κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθούν στα όρια τους οι τελικές και στην χειρότερη περίπτωση θα ξεπεραστούν -με ότι συνεπάγεται αυτό.

      - Το προς τα πάνω mismatch, δηλαδή υψηλό φορτίο ή ακόμη χειρότερα καθόλου φορτίου (τίποτα στην έξοδο) είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Και αυτό γιατί συσσωρεύεται ενέργεια στον Μ/Σ εξόδου που δεν μπορεί να «φύγει», με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εσωτερικά arcs που καταστρέφουν τις εσωτερικές μονώσεις, με φυσικό επακόλουθο καπνούς και «ψήσιμο» του εξόδου εκτός και αν είμαστε τυχεροί και ανοίξει πρώτα κάποια ασφάλεια.

      Εδώ να σημειωθεί ότι,
      α) μηδενικό φορτίο (δηλαδή βραχυκυκλωμένη έξοδος) σε ενισχυτή λυχνίας είναι ασφαλές όσο ΔΕΝ εφαρμόζεται σήμα στην είσοδο, αντιθέτως σε έναν τρανζιστοράτο θα είναι καταστροφικό ανεξάρτητα από το σήμα εισόδου
      ενώ
      β) ανοιχτή έξοδος (δηλαδή χωρίς φορτίο) σε έναν λυχνίας θα είναι καταστροφικό, ειδικά αν εφαρμοστεί σήμα στην είσοδο ενώ ο τρανζιστοράτος δεν θα πάθει τίποτα, ίσα ίσα θα είναι παραπάνω από ασφαλής.
       
      Τέλος να αναφέρουμε και τι γίνεται με τα Watt!

      6) Watt ενισχυτή vs Watt φορτίου

      α) watt ενισχυτή περισσότερα από τα watt φορτίου
      Αν συνδέσουμε φορτίο το οποίο είναι λιγότερα Watt από τον ενισχυτή μας, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να καεί (το φορτίο). Για παράδειγμα αν ένα φορτίο είναι 100W και ο ενισχυτής μας είναι 200W και βάλουμε το volume τέρμα θα καταναλωθούν πάνω στο φορτίο 200W άρα θα «ψηθεί»! Φυσικά αν δεν τον βάλουμε τέρμα και δεν ανοίξουμε το volume τόσο ώστε να καταναλωθούν πάνω στο φορτίο 100W, μια χαρά θα την παλέψει.

      β) watt ενισχυτή λιγότερα ή ίσα με τα watt φορτίου
      Μια χαρά συνδυασμός και τα μεγάφωνα μας θα την παλέψουν μια χαρά. Αν όμως συνηθίζουμε να παίζουμε με τερματισμένο (cranked) ενισχυτή, καλό είναι το φορτίο μας να είναι και λίγο παραπάνω από την ονομαστική τιμή του ενισχυτή. Η παραμόρφωση που εμφανίζεται στα άκρα της κυματομορφής όταν τερματίζει ο τελικός είναι ότι χειρότερο για ένα μεγάφωνο ειδικά όταν αυτό συμβαίνει ταυτόχρονα και στα όρια του μεγαφώνου. Αν συμβεί χαμηλότερα από τα όρια του μεγαφώνου δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος και μπορεί να το αποδώσει άνετα το παραμορφωμένο σήμα.

      Ένα ασφαλές όριο για το φορτίο είναι μιάμιση φορά πάνω από τα watt του ενισχυτή: πχ αν ο ενισχυτής είναι 100W, το φορτίο μας θα είναι safe από τα 150W και πάνω. Το πόσο παραπάνω είναι δεν μας αφορά, δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλημα αν ο ενισχυτής μας είναι 5W και το μεγάφωνο 150W.



      Ελπίζω να μην ξέχασα κάτι και ελπίζω να το διάβασε κάποιος μέχρι το τέλος!  Φυσικά η όποια διόρθωση ή απορία ευπρόσδεκτη και αν κρίνετε ότι πρέπει να προστεθεί κάτι άλλο, ευχαρίστως να το συμπληρώσω.
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου