Μουσική στον δρόμο

http://www.youtube.com/watch?v=hpLUZbkjH1Q

Tα περί δρόμου:
Ας δούμε πρώτα την νομική διάσταση του πράγματος.
Αν ψάξει κανείς στο διαδυκτιο θα βρει πολλές αναφορές στο θέμα. Το “busking”, όπως λέγεται στα αγγλικά, υπόκειται στους νόμο περί ελευθερίας της έκφρασης το οποίο σημαίνει πως μπορείς ελεύθερα να παίζεις μουσική, να ζωγραφίζεις, να κάνεις παντομίμα, να διαβάζεις ποιήματα, να κάνεις διαδήλωση διαμαρτυρίας κλπ αρκει να σέβεσαι τα δικαιώματα και των άλλων (δεν είναι σωστό να παίξεις στον δρόμο με έναν soldano στο 10)
Όσον αφορά τα χρήματα, θεωρούνται φιλοδώρημα και είναι αφορολόγητα! Είναι πιο «παράνομο» λοιπόν να πουλάει κανείς τα cd του στον δρόμο χωρίς απόδειξη παρά αυτό!
Ο μέσος άνθρωπος ,βέβαια, έχει μια άλλη αντίληψη για τον δρόμο. Ίσως να φταίνε κάποιοι «μουσικοί» ίσως να φταίει και η παιδεία μας για αυτό. Δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω κιόλας να τους αλλάξω τα μυαλά και κυρίως δεν πρέπει έχω καμία απαίτηση από ανθρώπους που κάνουν τον/την εκάστοτε τραγοδιαρη/α της πλάκας πρώτη φίρμα .
Τώρα ας έρθουμε στο γιατί παίζω στους δρόμους .
Με τον Κώστα που βλέπετε στο βιντεακι παίζαμε πολλά χρόνια μαζί. Έχουμε γυρίσει σχεδόν  όλα τα μπαράκια της Αθήνας και ενώ τα λεφτά που παίρναμε ήταν πάρα πολύ λίγα εμείς δεν το βάζαμε κάτω γιατί ήμασταν «επαγγελματίες» και ζούσαμε από αυτό (πολύ φτωχικά θα έλεγα) Στα μαγαζιά πληρωνόμασταν κυρίως με ποσοστά το οποίο σημαίνει πως ήμασταν συνεταίροι στην χασούρα και ποτέ στο κέρδος. Την  δικαιολογία  του τύπου «δεν βγήκαμε σήμερα» κλπ είμαι σίγουρος πως την έχετε ακούσει πολλοί..
Ο Κώστας κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο και παραιτήθηκε. Βρήκε δουλειά ,πρωινή και είναι μια χαρά. Εγώ συνέχισα να δουλεύω μόνος και επειδή η μια γνωριμία έφερνε την άλλη κατάφερα να συνεργαστώ και να παίξω με διάφορα σχήματα ονόματα.
Και τώρα ας κάνουμε ένα quiz να δούμε τι προτιμάτε:
 1.Δρομος
Παίζω όση ώρα θέλω, ότι θέλω. Ο κόσμος βλέπει εμένα, χειροκροτεί εμένα, βιντεοσκοπεί εμένα και πληρώνει εμένα με ένα φιλοδώρημα που επιλέγει εκείνος ή απλά με ένα χαμόγελο
Οι φίλοι μου δεν χρειάζεται να πληρώσουν 20 ευρω την μπύρα ούτε χρειάζεται να τους πάρω τηλ για να γεμίσουμε το μαγαζί.
Γυρίζω λογική ώρα σπίτι και ψυχολογικά είμαι πολύ καλά
Επίσης η 13 μηνών κόρη μου χορεύει απέναντι μου και η γυναίκα μου και αρκετοί περαστικοί που κάθονται  να δούνε, βοηθούν στο να περάσουμε μια αξέχαστη βραδιά
2.Μαγαζια
Ο μαγαζάτορας μου λέει πόση ώρα θα παίξω και τι θα παίξω. Ο κόσμος βλέπει εκεινη/ον ( εγώ είμαι απλά μια σκιά εκεί πίσω που παίζει μπαρε επι 4 -5 ώρες), χειροκροτεί εκεινη/ον, βιντεοσκοπεί εκεινη/ον και πληρώνει εκεινη/ον
Θα «στρατολογήσω» τους φίλους μου για να γεμίσουμε το μαγαζί και θα πληρώσουν 20 ευρω την μπύρα για να μπορώ να πάρω και εγώ τα ποσοστά μου (ουσιαστικά από εκείνους)
Στα μεγάλα μαγαζιά γυρίζω τα ξημερώματα σπίτι και ψυχολογικά είμαι για αυτοκτονία Angry
Αναλογα με τον χωρο το πολύ να βλέπω κάνα νούμερο να χορεύει πάνω στο τραπέζι και οι θαμώνες βοηθούν στο να ΠΕΡΑΣΟΥΝΕ όλοι μαζί μια αξέχαστη βραδιά
Μμμμμμμμμμμ… για να σκεφτω δυσκολη επιλογη Undecided
Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως θα σταματήσω να δουλεύω σαν επαγγελματίας απλά σημαίνουν πως τώρα πια επιλέγω (οι δουλείες που κάνω είναι το 1/10 από αυτές που μου προτείνουν)
Από το να παίξω σε δήθεν κουλτουριάρικο μαγαζί  που «προωθεί» την τέχνη, με ποσοστά, προτιμώ χίλιες φορές τον δρόμο.
Όποτε έχω προτείνει στον Κώστα (από τότε που σταμάτησε) να παίξουμε σε κάποια δουλειά που θέλανε ντουέτο ,αρνήθηκε. Στον δρόμο έρχεται ευχαρίστως.
Αν οι δήμοι ενδιαφερόντουσαν πραγματικά για την τέχνη θα είχαν ειδικά προγράμματα με μικρά σχήματα (με ειδικά στημένες σκηνές, φωτισμό κλπ) τα οποία δεν θα στοίχιζαν απολύτως τίποτε (θα πληρωνόντουσαν από τους περαστικούς) σε σχέση με τα εκατοντάδες χιλιάδες εύρω που σκορπάνε κάθε χρόνο.
Συγγνώμη για το μεγάλο post αλλά είστε τυχεροί που γράφω αργά, αλλιώς θα το έκανα 10 σελίδες.
Στην τελική πάντως το παίξιμο στον δρόμο είναι πραγματική γιορτή και κάνει τα πάντα γύρω της λίγο πιο όμορφα.

Ημ/νία: 15:55 - 11/08/09