Ακούγοντας μουσική - Απ' το κακό στο χειρότερο

Οταν πήγαινα δημοτικό σχολείο, ακούγαμε ότι άκουγαν οι γονείς μας απο μουσική και αυτοί ότι έπαιζε το ράδιο.

Η αλήθεια είναι πως ο πατέρας μου είχε ένα πικάπ και μπόλικες πλάκες του Καζαντζίδη πoυ έπαιζε στα συχνά πάρτι που διοργάνωναν. Ηταν Tepaz νομίζω, ένα πικαπ που στο καπάκι του (γιατί έκλεινε σαν κουτί) είχε ένα μεγάφωνο και έπαιζε και με μπαταρίες για λίγο. Η απόδοση του ήταν ικανοποιητική για τα δεδομένα.

Αργότερα, πήρε ο μπαμπάς ένα σύστημα National στερεοφωνικό που ακούγαμε τον Καζαντζίδη και εγω πήρα το Tepaz στο δωμάτιο μου και λίγο αργότερα ένα μικρότερο National που το σύνδεσα με δύο μεγάφωνα αυτοκινήτου που όταν ξάπλωνα τα ακουμπούσα δίπλα στα αυτιά μου σαν ακουστικά και άκουγα Mountain - Flowers of evil.

Στα 18 μου με το που έπιασα δουλειά, στόχος του εξαμήνου ήταν να βάλω δόσεις για ένα Hi-fi το οποίο και έκανα πραγματικότητα στο τρίμηνο.

Απο τότε μέσα στο σπίτι μου πάντα είχα διάφορες εκδοχές πολύ καλών ηχητικών συστημάτων απέναντι απο την πολυθρόνα μου.

Έφτασε το σήμερα που δεν ξέρουμε τι να πρωτακούσουμε απο μουσική και όλα είναι εύκολα και φτηνά.

Ηρθαν τα στικάκια και μετά το streaming του Spotify και κυρίως του Youtube.

Κάθομαι στο μπαλκόνι μου και βλέπω τους απέναντι πιτσιρικάδες να ακουν μουσική.

Περπατάω στο παρκο με τον Ρίκο το αρπακτικό σκυλί και γύρω μου τι βλέπω; Άτομα να ακούν μουσική στα παγκάκια.

Το ίδιο και στον δρόμο και στα σπίτια που επισκέπτομαι.

Και τι ακούν;

Ένα τσικι - τσικι - τσικι - τσικι - τσικι - τσικι - τσουκ.

Απο το κινητό τηλέφωνο φυσικά και το μεγάφωνο του.

Ήμαρτον ρε φίλε... τι ακούς; Ούτε καν ακουστικά!

Κι ο τόπος βρωμάει απο blue tooth speakers. Οχι πως είναι stereo τα φτηνά αλλά  είναι τουλάχιστον ένα μεγάφωνο με ηχείο!

Τι καταλαβαίνουν δεν είμαι σε θέση να απαντήσω. Το ότι δεν τους ενοχλεί μου προκαλεί εντύπωση.

Πόση ώρα να ακούσεις κανείς; Κι όμως χτες τα κοριτσάκια απέναντι κάνανε κόντρες στη διαπασών ποια έχει τα καλύτερα τραγούδια, απο τα κινητά τους για ένα τρίωρο και το διασκέδασαν. Φαντάσου δηλαδή όταν θα ακούσουν κάποια στιγμή απο 8-ιντσο μεγάφωνο τον Σάκη τι αποκάλυψη θα προκύψει!

Η κατάσταση αυτή θεωρείται σχεδόν φυσιολογική μιας και τα περισσότερα σπίτια έχουν πάρει τελευταίας τεχνολογίας flat τηλεοράσεις που και αυτές πάσχουν απο το ίδιο πρόβλημα. Λόγω διάστασης δεν έχουν ηχείο αλλά 2 μικρά μεγάφωνα και ότι ακούγεται απο εκεί είναι τσικι - τσικι - τσικι - τσικι - τσικι - τσικι - τσουκ. Λύνεται αυτό με μια μπάρα όπως προβλέπουν οι κατασκευαστες TV αλλά είναι εξτρα.

Ενας θεός ξέρει τι θα πάθουν τα αυτάκια των παιδιών και επίσης τι μουσική κουλτούρα διαμορφώνεται. Για να μη μιλήσω για εμάς τους μουσικούς και ηχολήπτες, τι ηχεία αναφοράς πρέπει να χρησιμοποιούμε στο εξής πριν κυκλοφορήσουμε μια δουλειά ηχογραφημένη.

Έχω μείνει μ... άναυδος. Κυρίως για το ότι η εξέλιξη δεν σημαίνει απαραίτητα πρόοδο.

Τι άλλο έχουν ν' ακούσουν τα αυτάκια μας!